Ísafold - 30.11.1877, Blaðsíða 3

119
Vopnafirði, eyðiey, er liggur undir
Fagradal. Eigandi kindanna — það voru
8 ær geldar — sá úr landi sama daginn
og þær hurfu enskt fiskiskip liggja í
logni og þoku nærri eynni, og nokkra
menn fara á bát frá skipinu upp í hana.
Með því hann var hálfhræddur um
kindur sinar, hrindir hann fram bát og
rær við 3. mann fram undir eyna. þeg-
ar hinir sjá til ferða hans, leggja þeir
burt frá eynni aptur og út til skipsins;
var þá komin dálítil gola, og neyttu
skipverjar hennar og ljetu þegar í haf.
En landsmenn komust aldrei svo nærri
þeim, að þeir gæti greint, hvort þeir
hefðu kindurnar meðferðis eða eigi, en
horfnar voru þær úr eynni. því siður
gátu þeir sjeð nokkurt auðkenni á skip-
inu. — Innbrotsþjófnaðurinn var framinu
á Seljamýri í I.oðmundarfirði: brotin
upp skemma þar við sjóinn og stolið
úr henni ýmsum munum, fullra hundr-
að króna virði. Frá því segir svo i
ágætri skýrslu hreppstjórans, Björns
bónda Halldórssonar á Úlfsstöðum: „i.
ágúst lögðust 6 fiskiduggur enskar inn-
arlega hjer á firðinum, undan Seljamýri,
settu strax út báta og tóku að leggja
síldarnet sin, djúpt og grunnt, eitt svo
nærri, að bundin var annar endi á land.
Að þvi búnu fóru margir i land, og
gengu heim að Seljamýri. Bóndi var á
engjum með fólk sitt, nokkuð frá bæn-
um, en húsfreyja fámenn heima. Hefir
hún svo frá skýrt, að „duggarar11 þessir
hafi viljað verða sjer helzt til nærgöng-
ulir, og sýnt alllitla kurteisi. Sendi hún
því ungling strax til manns síns, er að
vörmu spori kom heim með syni sin-
um (vöxnum); höfðu Englendingar sig
þá flestir á braut og niður að sjó, en
eptir dvaldi einn af skipstjórum og 2
menn með honum. Ekki sjer til sjáfar
frá bænum; hjelt bóndi, að þeir, sem
fóru, hefðu þegar haldið fram í skip
sín. Seinna um kvöldið fór skipstjór-
inn, sem eptir hafði orðið, ogþeir sem
með honum vor, einnig af stað, og
gengu þeir feðgar með þeim til sjóar.
þegar þangað kom var skipstjóri bát-
laus, því hinir fyrri voru komnir fram
á bátunum. Tók bóndi þá bát sinn og
flutti þá fram að beiðni þeirra. Piltur-
inn tók eptir, að skemma föður síns
þar við sjóinn var opin, án þess að
hann vissi neina von til þess, en hafði
þó eigi orð á því, fyr en þeir feðgar
komu i land aptur. Sáu þeir þá, að
skemman var upp brotin, sprengdur frá
henni hengilás og hann allur barinn og
brotinn sundur í mola, en úr skemm-
unni horfinn poki með 20 pd.af hvítri ull,
ásamt byssu og miklu af skotfærum, 5
þorskalínustokkum, nýjum olíufötum —
stakk og brókum —, 4 „starfsknifum“
og fleiru smávegis“. í sama bili vildi
svo til, að hreppstjórann bar þar að,
með 2 mönnum, og fór hann að beiðni
bónda og þeir allir með honum fram í
skipin morguninn eptir i aptureldingu,
með því að þá ætluðu þau á stað, og|
gerðu 2 af skipstjórunum þá fyrir ept-
irgangsmuni hreppstjóra þjófaleit um
skipin öll, og fundu þýfið mest allt og
skiluðu aptur, utan ullina. peir hrepp-
stjóri og fjelagar hans voru látnir biða
á einu skipinu meðan leitin fór fram á
hinum, og voru því leyndir þess, hverjir
hinir seku voru. Eptir það tóku skip-
verjar að seglbúa, og fóru hinir við það
i land. En þess gætti hreppstjóri þó
áður, að hann ritaði upp nöfnin á öll-
um skipunum, og eins einkunnarstafi
þeirra og tölu, utan á einu; þar voru
stafirnir og talan svo máð, að eigi varð
lesið. Eigi er þess getið, að herskip-
in frakknesku eða „I'yfla“ hafi verið
neinstaðar í nánd, er brot þessi voru
framin, og eigi hins, að þau hafi skor-
izt neitt í leikinn síðar, enda er oss ó-
kunnugt, hvort brotin hafi verið kærð
fyrir þeim eða eigi. En eitthvað mun
málinu hafa hreift verið yfirvalda veginn.
Mannalát og slysfarir. Annan októ-
ber þ. á. andaðist 68 ára húsfrú Berg-
Ijót Guttormsdóttir, prófasts Pálssonar í
Vallanesi, kona Sigurðar prófasts og
riddara Gunnarssonar á Hallormsstað,
mesta merkiskona og valkvendi. — 4.
f. m. andaðist hjer í Reykjavík húsfrú
pórunrt Asgrímsdóttir, prests Vigfús-
sonar í Breiðuvíkurþingum, ekkja Gríms
prófasts Pálssonar á Helgafelli (ý 1853),
— fædd 9. febr. 1801, vænkona ogat-
kvæðamikil, áður elli og mótlæti bug-
aði hana. — í októbermánuði andaðist
merkismaðurinn Sigurður Árnason í
Höfnum á Skaga, faðir Árna bónda
þar, „einhver menntaðasti leikmaður
samtíðismanna sinna, þeirra er engrar
tilssgnar höfðu notið“ (Nf.). — 3. sept.
andaðist úr taugaveiki Jóu bóndi og
sýslunefndarmaður Guðmundsson á Kag-
aðarhóli í Húnavatnssýslu, sextugur að
aldri, mesti dugnaðar- og framkvæmd-
armaður og uppbyggilegasti fjelags-
maður. — Álptnesingar misstu í sumar
tvo merkismenn á bezta aldri, þorldk
bónda Jónsson í þórukoti (j 22. júlí)
og Ketil bónda Steingrímsson á Hliði
(ý 13. okt.), mestu sæmdarbændur, orð-
lagða fyrir dugnað og drenglyndi. —
Fyrir eigi all-löngu barst skipi á í
fiskiróðri frá Olafsvík vestra, og týnd-
iat 1 maðurinn. — í október drukkn-
uðu 4 menn á bát frá Guðlaugsvík við
Hrútafjörð. Um rjettirnar drukknaði
maður í Hjeraðsvötnum 1 Skagafirði.—
Fiskiskútan „Fanny“, þeirra G. Zoéga
og hans ijelaga, er lagði af stað hing-
að austan af Seyðisfirði seint i septem-
ber, með hlaðfermi af afla, og með 13
manns, — formaður Sigurður Símonar-
son, — lenti í mestu hrakningum, og
náði loks landi í Færeyjum (þórshöfn)
19. f. m. við illan leik, eptir 27 daga
útivist. Hættast var hún komín í ofsa-
veðrinu aðfaranótt hins 1 x. f. m.; tók
þá út 3 mennina, en 2 náðust inn apt-
ur lifandi, en hinn 3. drukknaði, Jón
þórðarson, unglingsmaður, frá Steinum
við Reykjavík. Bátinn tók og út, og
mikið brotnaði af öldustokknum, en
að annað bilaði eigi til muna, því út-
búnaðurinn var góður. Eigi þótti þó
skútan fær í sjó að leggja hingað nú,
og komu skipverjar með póstskipinu,
og þóttu heldur en ekki úr helju heimt-
ir; voru löngu taldir frá hjer. — þegar
póstskipið kom til Færeyja hingað í
leið, sótti það eptir tilvísan eyjamanna
vestur fyrir eyjarnar skrokk af stóru
skipi ensku (eða frá Ameríku?), er
allir menn voru týndir af, og komu því inn
á þórshöfn. — þá er — þótt lengra sje
áað minnast — um þiljubátinn ,,Heklu“,
(35 smálestir), er þeir Jón Stefánsson
verzlunarstjóri, Jón útvegsbóndi Ólafs-
son og fleiri hjer í bænum höfðu látið
smíða handa sjer í Danmörku í fyrra
vetur og lagði af stað frá Khöfn 11.
marz síðastl. hingað til Rvíkur, og skyldi
taka til þorskveiða undir eins og hing-
að kæmi. þar voru á 4 íslendingar:
Jón skipstjóri Bjarnason formaður, og
hásetar Snorri Tómasson, smiður, úr
Garði, Benóní Kristjánsson (bónda Jóns-
sonar í Stóradal) og Friðrik Elíasson
„frá Melnum“ hjer við Rvík, allt nýtir
menn og vaskir, formaðurinn bezta
mannsefni og einhver efnilegasti sjó-
maður, er hjer hefir verið. það var
bróðir sira þorkels Bjamasonar á Reyni-
völlum, en systursonur Jóns rektors þor-
kelssonar. Hann leysti af hendi próf í
sjómannafræði i sjómannaskólanum í
Kaupmannahöfn fyrir tveim árum, ept-
ir mjög stuttan námstíma, með svo á-
gætum vitnisburði, að skólastjórnin
sæmdi hann verðlaunum fyrir, og hvatti
hann til að vera lengur við skólann, og
leysa af hendi próf það, er þarf til þess
að geta orðið formaður fyrir gufuskip-
um; en til þess skorti hann fje og var
synjað um styrk af stjórninni. — Eitt
hinna færeysku fiskiskipa við Austfjörðu
missti bát í sumar seint, á Fáskrúðsfirði,
með 4 mönnum, er engum varð bjargað.
Strand. Hinn 12. þ. m. sleit upp á
Sauðárkrók kaupskipið „Germania“
(skipstj. Lehnkul), nýfermt 600 tunnum
af kjöti, og miklu af tólg og gærum.
Strengirnir slitnuðu hver eptir annan
og hleypti skipstjóri þvi upp i sand;
kaðalstreng var fleytt í land á ár, og
á honum voru svo skipverjar allir 6
dregnir í land, gegnum brimgarðinn,
hver eptir annan. Morguninn eptir
molaðist skipið í spón og náðist eigi
af farminum óskemmt nema einar 4
tunnur af kjöti. Skipverjar voru fluttir
hingað suður undir eins, nema skip-
stjóri varð eptir. — Enn fremur strand-
aði í haust, 27. sept., verzlunarskip á
Papós.
Læknahjeraðaskipun. Samkvæmt til-
lögum hlutaðeigandi sýslunefnda og
landlæknis hefir landshöfðingi gjört þá
breytingu á skipun 8. og 9. læknis-
hjeraði, að 8. læknishjerað skal upp frá
þessu (frá 1. jan. 1878) taka yfir alla