Ísafold - 12.06.1878, Blaðsíða 3

þau því opt og tíðum eða notar þau í
rangri merkingu. Sama er að segja um
mórall, dramatiskur, karaktér
o. fl. þess háttar. Skólagengnum mönn-
um eru s’ík orð auðvitað miklu hand-
hægri og því ef til vill viðfelldnari en
íslenzkar þýðingar þeirra, en i munni
alþýðu. verða þau að vandræðagrip og
aflagi. þ>ýð. er manna hagastur á tungu
vora, og því er honum síður fyrirgef-
andi en flestum öðrum, er hann vísar
eigi á bug óþörfum aðskotadýrum.
—„Sawitri, forn-indversksaga. þýdd
af .Steingr. Thorsteinsson11. — Smá-saga
þessi, er prentuð var í fjóð. neðanmáls
í hitt eð fyrra, er nú nýkomin út í bækl-
ingi út af fyrir sig (prent. hjá E. þ>.),
og með eirprentuðu myndarblaði fram-
an við, er þýðandinn hefir útvegað frá
(þýzkalandi. í>ýð. segir,- í eptirmála
aptan við kverið, að sagaþessi sje tal-
in meðal fegurstu gimsteina í forn-ind-
verskum skáldskap, og sje óhætt að
fullyrða, að hún, hvað efni snertir, sje
eitt hið fegursta í allri skáldmennt
heimsins. þ>etta er sjálfsagt ekkert of-
lof. Hún er afbragðs-falleg að efni, og
nafn þýðandans er fullgild ábyrgð fyr-
ir, að eigi þurfi að óttast lýti á hinum
íslenzka búnaði hennar. Að myndinni
framan við er og mikil prýði.
Síðustu frjettlr frá útlöndum, frá
frjettaritara vorum í Edinborg, herra
Jóni A. Hjaltalín, dags. 31. f. m.:
„John Russéll jarl dó 28. þ. mán. í
þessari viku hefir verið sagt, að Breta-
stjórn og Rússlandsstjórn hefði jafnað
með sjer það sem þær skildi á um
skilyrðin fyrir stjórnendafundinum, og
að hann ætti að koma saman 11. júní-
mánaðar. Nú í tvo daga hefir ekkert
heyrzt um þetta framar; en allir halda
hjer, að eigi þurfi nú að óttast að ó-
friður verði".
Frá Nýja-íslandi. Eptir því sem
oss er skrifað þaðan 19. apríl hefir tíð-
arfarið verið ágætt síðan seinast frjett-
ist, eða frá 1. marzm. ,, J>að litla snjóföl,
sem var eptir í skógunum, tók alveg
upp 10.—11. marz. J>ótt tíðin væri
góð og skemmtileg, þá hjeldust þó tals-
verð næturfrost í marz og framan af
apríl annað veifið. 20. marz var Rauðá
orðin íslaus og hófust þá strax skipa-
göngur á henni. 9. apríl braut ísinn
upp á Winnipeg-vatni, en þó er það
varla orðið skipgengt enn. Heilsufar
gott yfir höfuð; þó hefir skarlats-sóttin
stungið sjer niður á nokkrum stöðum
og dó unglingsmaður einn, Halldór Ó-
lafsson að nafni, úr henni um miðjan
marz; annað hefir ekki dáið úr henni.
Mannalát hafa eigi orðið önnur, nema
hvað kona ein, Guðrún Jónsdóttir (gipt
Pjetri Pálssyni frá Brimnesi við Seyðis-
fjörð), ljezt snemma í apr. eptir nýlega
afstaðinn barnsburð. Fiskiafli hefir
verið nógur víðast hvar með fram ný-
lendunni. Ymsir töpuðu netjum um
sömu mundir og ísinn braut upp. Á-
stand nýlendumanna hefir yfir höfuð
verið all-gott í vetur, og ef til vill betra
en við var áð búast, svona rjett eptir
að menn hættu að fá stjórnarlán, og
urðu eingöngu að tefla upp á eigin
spýtur. Ymsum, sem mesta hjálp hafa
þegið, fyrr og síðar, og sem fyrirhafn-
arminna og náðugra þykir að lifa af
hjálp frá öðrum, en vinna fyrir sjer og
hyski sínu sjálfir, óx mjög í augum að
þurfa að fara að bjarga sjer sjálfir að
öllu leyti, og spáðu þegar í haust
hungursneyð og jafnvel hungursdauða
ef enginn hjálpaði þeim. J>essir menn,
sem flestir hafa safnazt í söfnuði síra
Páls þorlákssonar, voru þó flestir engu
síður færir um að hjálpa sjer sjálfir, en
aðrir nýlendubúar. þegar kom fram
yfir nýjár rituðu nokkrir menn úr þeira
flokki beiðni um hjálp til Norðmanna
(sýnódu-manna) í Bandaríkjunum; ogmun
það málnúkunnugt orðið heima. Rifr-
ildið út af kenningum og kreddum
norsku sýnódunnar endaði með því, að
hinn 25. og 26. marz var haldinn al-
mennur trúar-samtals-fundur á Gimli.
Voru á fundinum á 3. hundrað manns,
úr söfnuðum beggja prestanna, og fór
fundurinn ágætlega fram. Fundur þessi
er sjerlega merkilegur að þvi, að hann
er sá fyrsti þess konar fundur, er haldinn
hefir verið meðal Islendinga síðan þeir
urðu til sem þjóð. það var ákveðið
að gefaút sjerstakan bækling, sem inni-
hjeldi allar ræður er haldnar voru, á-
samt þeim stöðum úr öllum þeim skjöl-
um og skræðum, sem vitnað var til.
„Framfari“ hefir því lítið skýrt frá þvi, er
gjörðist á fundinum, að öðru en þvi,
að á fundinum kom það í ljós, að skoð-
anir prestanna eru mjög mismunandi á
grundvallaratriðum kristinnar trú-
ar, nefnil. innblæstri Ritningarinnar, trú
arjátningunum (þ. e. Augsborgar, nic-
ensku, Athanasíusar o. s. frv.) og kirkj-
unni (þ. e. hinum ýmsu kristnu kirkju-
fjelögum heimsins). — Síra Páll tekur
t. d. trúarjátningarritin til jafns við hei-
laga Ritningu, en síra Jón skoðar þau
sem mikilsverða vitnisburði um það,
hvernig lærifeður hinnar lútersku kirkju-
deildar, sem íslendingar hafa staðið í,
hafa skilið og kennt lærdóma heilagr.
Ritningar og varizt villukenningum.
það er varla hægt að segja, að síra
Páll láti meiningu sína á þessu atriði
krókalaust í ljósi í safnaðalögum sínum,
sem birtustí 16 nr. „Frf.“, ogsem væri
fróðlegt fyrir alla að lesa, einkum hina
íslenzku presta, sem Páll ýmist skoðar
sem trúlausa eða villutrúarmenn. Síra
Páll skoðar ekki sjálfan byskup betri
en aðra, og mundi alls eigi leyfa hon-
um að flytja ræðu í sínum prjedikunar-
stól og yfir sínum íslenzka söínuði hjer“.
Á „Budstikken“ má sjá, að á þing-
ráðsfundi þeim á Gimli 11. marz, er
Framfari getur um í 16. tölubl, hefir
Olafur Olafsson frá Espihóli verið kjör-
inn þingráðsstjóri (þ. e. nýlendustjóri)
í stað Sigtr. Jónassonar, og er undar-
legt, að Framf. lætur þess ógetið. Hinn
nýi þingráðsstjóri hefir gefið sira Páli
vottorð þess efnis, að „betl“ hans eða
sóknarmanna hans hafi enganveginn
verið ástæðulaust eða um skör fram.
það er auðheyrt á „Framfara-1
sjálfum, að hann er á milli vonar og
ótta um forlög nýlendunnar. Hann
níðir ísland (gamla) af öllum mætti, og
fortekur hjer um bil að það eigi nokk-
urn tíma viðreisnar von; virðist hann
þannig ætla að gjörast hinn rammasti
vesturflutninga-postuli. Hann hefir og
nú að færa níðbrag mikinn um ísland,
kveðinn undir nafni Vesturfara, sem er
að leggja af stað hjeðan, en að sögn
eptir gamlan klerk hjer á landi, sem
mun hafa vegnað hjer allvel alla æfi
og ætlar sjer eflaust að bera hjer bein-
in. þetta háttalag „Framfara“ qr eigi
að eins honum til minnkunar, heldur
og beinlínis mjög svo óhyggilegt.
Hin íslenzku verzlunarQelög ú
Breiðafirði og við Húnaíióa. — Sakir
óhappa þeirra, er verzlunum þessum
hefir viljað til af skipströndum og öðr-
um atvikum síðastliðið ár, varð kaup-
maður sá í Bergen, er hafði á hendi
umboð þeirra, gjaldþrota í vetur er leið,
svo sem áður er getið í ísafold. Er nú
mælt að von muni vera á málaflutnings-
manni frá Khöfn til að ráðstafa verzl-
unum þessum, annast um skuldaheimtu
og annað, er þar að lýtur.
Grufnskipsfcrðir milli Skotlands og
íslands. Slimon kaupmaður í Leith
ætlar að senda hingað stórt gufuskip
(621 smálest) í sumar, 8 ferðir, á ýmsar
hafnir í hverri ferð ; þar á meðal er
von á því til Reykjavíkur 10. og 27.
júlí, og 10. og 27. ágúst. það á að
taka vesturfara í tveim fyrstu ferðunum,
og síðan hesta, og sauðfje á fæti í haust.
Skipið heitir „Cumbrae“.
Oveitt embætti. Nýtt kennaraembætti
við lærðaskólann í Reykjavík. Arslaun 2000 kr.
Kennari þessi á að taka að sjer kennslu í hinum
nýju tungumálum, og auk þess umsjónina við skól-
ann þóknunarlaust, ef þess verður krafizt. Embætt-
ið var auglýst laust 24- f. m., og bónarbrjef um
það eiga að vera komin til ráðgjafans fyrir 11. á-
góst þ. á.
Leiðrjetting. í ísafold IV 30 (8»/n 77) segir,
að stjórnin hafi synjað Jóni heitnum Bjarnasyni,
stýrimanni á Helclu, um styrk til að halda áfram
námi sinu og leysa af hendi gufuskipsformannspróf.
Vjer höfum nú fengið vitneskju um það úr áreið-
anlegum stað, að þetta er eigi rjett hermt: beiðni
Jóns heitins um styrkinn hafði aldrei komizt fyrir
augu eða eyru stjórninni, og hefir oss verið svo frá
skýrt, að hann mundi vafalaust hafa fengið áheyrn.
Hitt og þetta.
— Norður-Ameríkumenn (Yankees) eru allra
manna spurulastir. Eitt sinn var einn á ferð á gufu-
skipi með mörgu öðru ferðafólki. f>ar var ungur
maður, meðal annara, hálf-feimleitur, og mjög dökk-
ur á hár og hörund. Ameríkumanni varð eitthvað
hálftítt um þenna mann, og hjelt sjer nærri honum
langan tíma dags, eins og honum byggi eitthvað í
skapi, er ungmenninu kæmi við. Loks gengur
Ameríkumaður að honum og segir: „Ókunningi
(stranger), hvernig stendur á því, að þá ert svo dökk-
ur á brún og brá?w Hinum varð felmt við og svar-