Ísafold - 20.07.1878, Blaðsíða 1

V 18.
U8fT' Með pví að jeg hcfi í hyggju að
fara utan í lok þessa mdnaðar og verða
erlcndis um hríð, bið jeg alla pá, sem
erindi eiga við ritstjóra ísafold-
ar, að sm’ia sjer til herra dr. phil.
Grims Thomsens d Bessastöðum, sem
hefir tekið að sjer ritstjórn blaðsins í
fjarveru minni. En í útgefanda stað
vcrður herra amtsskrifari Pdll Jó-
hannesson í Reykjavík (í húsum
Hlutafjelagsverzlunarinnar) ; við hann
cru menn pví beðnir að eiga um útsend-
ing blaðsins og útsölu, reikningaviðskipti
öll (viðv. blaðinu), o. s. frv. Auglýsingum í
blaðið veitir hann og viðtöku, og sömu-
leiðis peir cand. theol. biskupsskrifari
Magnús Andrjesson og yfirprentan
Sigmundur Guðmundsson.
Herra Páll Jóhannesson hefir og d
hendi aðal-útsölu á bókum frá
ísafoldar-prentsmiðju, og sömu-
leiðis d „Framfarat1 í Sunnlendinga- og
Vestfirðingafj’órðungi; einnig tekur hann
við andvirði fyrir „Skuld“ o. s. frv.
f»eir sem vilja koma einhverju til
prentunar í ísafoldar-prentsmiðju eða
hafa yfir höfuð einhver viðskipti við
prentsmiðjuna, eru beðnir að snúa sjer
til herra dómkirkjuprests síra Hall-
gríms Sveinssonar.
Reykjavík, 20. júlí 1878.
Björn Jónsson.
Útlendar frjettir.
Til framhalds frjettunum í síðasta
blaði hefir frjettaritari vor í Edinborg
ritað oss 12. p. m. þannig:
„Stjórnendafundurinn er þegar á
enda. Allar aðalgreinir eru jafnaðar.
Rússland fær Batum, en heimilar skulu
öllum öðrum þjóðum siglingar á þá
höfn.
Til að stemma stigu fyrir Rússum
í Asíu hinni minni, hafa Bretar og
Tyrkir gjört svofelldan samning:
„„Vilji Rússar halda Batum, Arda-
han, Kars, öllum saman, eða nokkurri
þeirra borga, eða ef þeir vilja síðar
taka nokkuð af ríki soldáns í Asíu,
fram yfir það, sem til er tekið í full-
gjörðum friðarsamningi, þá bindast Bret-
ar því, að leggjast á eitt með soldáni
að verja það ríki með herafla.
Reykjavík, laugardaginn 20. julímán.
1878.
Soldán lofar Bretum að gjöra bót
á stjórnarráðstöfunum sínum í þessum
hjeruðum, svo bæði kristnir þegnar
soldáns og aðrir fái fulla vernd og
tryggingu. Skulu báðir hlutaðeigendur
síðar semjá um, hverjar þessar bætur
skuli vera. Sóldán leyfir Bretum að
taka að sjer eyna Cyprus og stjórna
henni; er þetta gjört í því skyni, að
Bretar geti gjört þær ráðstafanir, er
þeim þykir þurfa, til þess að skilmálar
samnings sje uppfylltir““.
Hina siðustu málsgrein nota Bret-
ar svo, að þeir gjöra Cyprus að skipa-
stöð og herstöð, líkt og Malta hefir
verið, svo þeir hafi lið og vopn til taks,
hvað sem í skerst“.
Nánari skýrslu um það sem við
hefir borið frá því er póstskipið var hjer
á ferðinni næst á undan, ritar oss
frjettaritari vor í Kaupmannahöf n á
þessa leið:
Austræna málið. TJað hefirnúræzt,
sem Lundúnablaðið „Standard“ sagði í
vændum (sbr. ísaf. V 14): fyrir þeirra
meðalgöngu, sem leituðu samkomulags
til friðarfundar, samdist það með stór-
veldunum, að senda erindreka sína til
Berlínar og leggja þar í gerð allar mis-
klíðir og vandræðagreinir. (f>eir komu
til Berlínar 10. og 11. júní, ogþann 13.
var fyrsti fnndurinn haldinn. Til erind-
anna hafði ekki af verri endanum ver-
ið valið. Frá Rússlandi komu þeir
Gortsjakoff, kansellerinn, og Sjúvaloff
greifi, en hinn þriðji fyrir þess hönd
var Oubril, sendiherrann i Berlín; frá
Austurríki Andrassy, kanselleri Jósefs
keisara, og Karolyi greifi (sendiherrann
í Berlín), eu hinn þriðji Haymerle (sendi-
herra í Rómaborg); frá Englandi Beac-
onsfield jarl, Salisbury lávarður og Odo
Russel (sendih. í Berlín); frá Frakk-
landi Waddington, ráðh. utanríkismál-
anna, de St. Vallier greifi (sendih. i
Berlín), og hinn þriðji maður, er De-
prez heitir (forstjóri í utanríkisdeildinni);
frá Ítalíu Corti greifi, ráðh. utanríkis-
málanna og Launay greifi (sendih. í
Berlín); fyrir hönd Tyrkja grískur mað-
ur, Karatheodory að nafni (úr utanrík-
isstjórn Soldáns), Sadullah „bey“ (sendih.
í Berlín) og hershöfðinginn Mehemed
Ali (sem hafði um tima aðalforustu fyr-
ir her Tyrkja í stríðinu). Fyrir hönd
hins þýzka keisaraveldis voru Bismarck,
Biilow ráðherra og Hohenlohe greifi
(sendih. í París). Öllum fylgdi fjölskip-
aðar sveitir göfugramanna og reyndra
til skrifstarfa og annarar aðstoðar. það
fyrsta sem gert var, var að kjósa for-
setann, og þótti Bismarck þar sjálf-
kjörinn, en Andrassy bar upp kjörið
og fór fögrum orðum um það, sem
Norðurálfan ætti stjórnarforstöðu hans
að þakka. Fundirnir hafa verið haldn-
ir i hinni nýjuhöll Bismarcks í Berlín,
og var hjer allt stórkostlega og skraut-
lega undirbúið. Öll litlu, þ. e. að skilja:
nýju rlkin á Balkansskaga ofanverðum
— eða bandamenn Rússa (Rúmenar,
Serbar og Svartfellingar) — og Grikk-
land höfðu og sent sína erindreka, en
þeim var ekki hleypt að fundunum fram-
an af, og síðar að eins til að bera mál
sín upp og kröfur, en utan atkvæða-
rjettar. Við það máttu líka smælingj-
arnir hlíta, þar sem annað eins stór-
höfðingjaval gekkst fyrir að skipa um
mál þeirra. þó ráðið væri, að láta ekk-
ert berast út í almenning af umræðum
og gerðum fundarins, hefir allt hið mark-
verðara orðið hljóðbært, en urmull
frjettaritara kominn frá öllum löndum
að beina sögunum leiðir til blaðanna í
allar áttir. Vjer skulum drepa á í stuttu
máli það sem gerst hefir.
það er þá fyrst til upphafs, er nú
þykir fyrir satt hafanda, að Rússar og
Englendingar höfðu þegar á undan mul-
ið í sundur sín á milli alla óþjálgustu
hnausana, svo að nú varð allt mýlcra
undir, er á fundinn var komið. Bros-
andi tóku þeir hvor öðrum, Beacons-
field og Gortsjakoff, og því skyldi þá
ekki yfir hinum hýma? Sá eini, sem
varð helzt í brún að bregða, var Tyrkja-
greyið. í heiði rann upp sól friðarins
í Berlín, og dag af degi hefir skin henn-
ar orðið glaðara. Nú eru smákekkir
einir eptir — þeirra á meðal það, að
Tyrkir fallist á ýmsar greinir —, en
menn treysta því, að þeir þori ekki
annað, þegar öllu er í skorður ráðið, og
tryggðirnar skal veita. þrjú fundamót
enn um höfuðmálin, eða þar um bil,
austræna málið sært út úr Evrópu, en
henni sólaröld friðar og rjettlætis fyrir
höndum! Gangið upp á Kapítólium.æðri
og lægri, syngið goðunum lof, stórveld-
unum heill og heiður! — Hjer sló út í
fyrir oss, fyrirgefið, lesendur góðir! en
nú skal þess getið sem gjört er. Bolg-
aralandi skal skipt í tvennt við Balkan.
Fyrir norðan fjöllin verður landið al-
fijálst, og íbúar þess kjósa sjer höfð-
ingja með samþykki stórveldanna (og
soldáns?), en vjer höfum ekki getað sjeð
á því sem heyrzt hefir, hvort þessi höfð-
ingi á að vera soldáni skattskyldur eða
ekki, sem ráð var fyrir gert í San Stef-