Ísafold - 20.07.1878, Blaðsíða 2

Ísafold - 20.07.1878, Blaðsíða 2
70 ÍSAFOLD. 2%78 anó. Kastalarnir við Duná verða brotn- ir niður, en til landvarna sunnanmegin skulu standa Sjúmla og Varna, og á- samt rein fyrir sunnan Balkan skal Sofia fylgja þessum parti. Fyrir sunn- an Balkan verður landið líklega kallað Rúmelia, og skal svo háð soldáni, að það hafi kristinn forstjóra, en Tyrkir verða að fara á burt með lið sitt úr öll- um köstulum, og i þeirra stað kemur landvarnarlið af íbúum landsins. þó er sagt, að Tyrkjum muni leyft að hafa her á verði í sumum fjallsundum og skörðum i Balkan, t. d. Sjipkaskarði. Um viðáttu þessa parts getum vjer ekki greint neitt áreiðanlegt, en það er sagt, að suðurtakmörkin muni ná Grikklands- hafi. 011 landamerki verða nánara á- kveðin af nefndum (stórveldanna), þar sem þeim skal breyta. Um sundin milli Grikklandshafs og Svartahafsins ætla menn, að allt standi í sömu skorð- um og áður. Bessarabíugeirann fá Rússar suður undir Dunárósa, en þeir verða þó á valdi Rúmena, en land þeirra svo aukið í staðinn, sem til var tekið í San Stefano. Líklega verða takmörk Serbiu litið eitt út færð, eða á borð við það, sem áður var tilskilið, og Svartfellingar fá hafnarbæ við Adríuhaf, er Antivari heitir. þessi þrjú lönd verða með öllu óháð Tyrkjum og komast í ríkjatölu. Um Bosníu og Herzegóvínu hefir svo samizt, að her Austurríkiskeisara skuli halda inn í þau lönd og skipa þar til griða og land- stjórnar, og þykir mönnum utan efs, að þau lönd komist ekki undir Tyrki framar, hvað sem þeir segja. Að svo komnu hafa erindrekar soldáns mælt þessu á móti, en þó er talið líklegt, að þeir fái önnur boð frá Miklagarði áður líkur. 80 þúsundir hermanna eiga að veita þessar atfarir, og þó Tyrkir hafi nokkuð lið i þeim löndum, mun þeim koma það til lítils, að rísa á móti svo miklu ofurefli. þar sem svo mikið verður á burtu sniðið nyrðra, þá þykir vandi að tæta af Tyrkjanum að sunnan- verðu, og þó yrðu Grikkir eins vel að sínum hlut komnir og aðrir. Talað er um að láta þá fá Krít og laga landa- mæri þeirra að norðan þeim í vil. Bretum og Austurríkismönnum þykir ísjárvert að gjöra Tyrkjann veikari fyrir og aflaminni en hann þegar er orðinn, og það getur verið að við Grikki verði sagt: „ffið verðið að bíða þangað til í næsta skipti! “. Hvernig sem stórveldin búa um þessa hnúta sína, þá er ekki örvænt, að sumt kunni að losna bráðara en þau varir af því sem nú verður bundið í Berlin „í nafni heilagrar þrenningar“. Sem að hefir farið fyrir sunnan Balkan síðan í vor, má vart við öðru búast, en þar hafa Tyrkir ogBolgarar skipzt illu einu við með gripdeildum og of- sóknum, svo að her Rússa hefir haft meir en fiillt í fangi að halda þeim í skefjum. Komist friður á, eiga Rúss- ar að halda á burt af öllum herstöðv- um innan 5 mánaða, og er þá vel, ef um allt verður búið til fulls, svo að eigi verði uppnám og óspektir, erþeir fara á burt. Hins vegar er allt svo stopult í Miklagarði, að þar má ugga um verri tíðindi en stórveldin eiga við búið. Soldán er svo hræddur um líf sitt og völd, að hann er hálf-ær orðinn, eða litlu betri en bróðir hans (Murad) var. Uppreisn og höfðingjaskipti í Mikla- gæti komið svo miklu brjáli á austræna málið eða á lyktirnar í Berlín, að friðar- goð álfu vorrar kynnu að þurfa að ganga á nýjan leik á rökstóla sína. — Eitt af því sem eptir var ókljáð á fundinum og ágreiningur var um, var það að skipa um hagi Armeníu, og svara kröfum Rússa, sem vilja halda hafnarborginni Batum við Svartahafið. Rússar hafa orðið að sleppa öllu hinu, sem þeir áskildu sjer þar eystra í sátt- málanum í San Stefano, en þeim þykir mikið fyrir, að láta Batum ganga úr greipum sjer. Talað er um, að gjöra höfn þeirrar borgar öllum þjóðum jafn- heimila til legu án landauragjalds. (Frd ýmsum löndum). þýzkaland. Hljóti þetta ríki þær sæmdir af sætt- inni í austræna málinu, sem vonandi er, þá verða þær samt vart meiri en til uppbóta fyrir það, sem þjóðverjum þykir sjálfum hafa orpið myrkva á virðingu sína á síðustu tímum. Ur öll- um heimsálfum streyma menn til Par- ísar og dást að „erkifjanda“ þýzka- lands, snilli hans, hagleik og framtaks- semi, þar sem pjóðverjar hafa orðið að játa, að þeir hafi ekki treyst sjer að koma með iðnað sinn og sýnismuni til sýningarinnar. Á Frakklandi fer nú allt 1 spekt og friði, og Frakkar veita sökudólgum sínum og útlögum (frá 1871) uppgjafir saka og heimkomuleyfi svo þúsundum skiptir, þar sem þjóðverjum þykir sem hjá sjer sje búið við land- skjálfta af fólsku manna og guðleysi— já, af alls konar „frakkneskri spill- ingu“—, og þar hefir um hríð ekki á öðru gengið meir en mannveiðum og handtökum. Ulræðið, sem vjer gátum umi frjettunum síðustu, var endurtekið 2. júní. þá ók Vilhjálmur keisari um sama stræti og fyr heim að höll sinni, er þar liggur, og riðu þá að honum tvö eða þrjú haglaskot úr glugga, þar sem vagninn fór fram hjá. Keisarinn hafði hjálm á höfðinu, sem höglin unnu ekki á, en þau komu á kinn hans, öxl, úlflið og fót. Hann var á aðra viku heldur þungt haldinn, en þegar lækn- arnir höfðu náð út öllum höglunum, fór honum að batna, og nú er hann á ferli næstum fullbata. Sá er tilræðið veitti heitir Nobiling, og er doktor að nafn- bót. Hann skaut kúlu í gegnum höf- uð sjer, áður en höndur urðu á honum hafðar. það vannst honum þó ekkitil bráðs bana, en heilinn skaddaðist svo, að menn efast um, að hann fái aptur fulla rænu, þó hann kynni að rjetta við. það þykir sjálfsagt, að þessi maður hafi verið í samsæri við fleiri, og að ráðin komi frá sósíalistum. Fyrir þá eru því helzt gildrurnar settar, og nú hefir sam- bandsráðið gert enda á umboði ríkis- þingsins, og boðað nýjar kosningar, sökum þeirrar tregðu sem það gerði á að takmarka funda- og ritfrelsi sósí- alista. pað mun láta sönnu nærri, sem menn segja, að Bismarck hafi hjer not- að tækifæri til að afla sjer betra þing- liðs ístað „þjóðemis- og frelsismanna“, sem hafa orðið honum opt stríðir og erfiðir, þegar hann þurfti á þeirra full- tingi og fylgi að halda. Frakkland. Frá því mun ekki fjarri fara, að sýningin mikla í París sje nokkuð fjölsóttari en nokkur önnur áundan. Hennar vitja nú að jafnaðiyo— 80 þúsundir manna á dag, og fyrir nokkr- um dögum, eða 30. júní, var talið, að þar hefðu komið 300,000 manna. pann dag hjeldu Parísarbúar mikla þjóðhá- tíð, eða xjettara sagt þjóðveldishátfð, en hún byrjaði með þvi, að mikil og fögur líkneskjumynd eða kvennlíkneskja var afhjúpuð á Trocadero, táknandi þjóð- veldið frakkneska. Hún situr á stóli með hjálm á höfði, brynhlíf um brjóst, og styður hægra olboganum á stólbrík- ina, en heldur á sverði. í vinstri hendi hefir hún lagatöflu, og á henni eru orðin : Republique francaise, Constitution du 25. fcvrier 1875. Marcére, ráðherra innan- ríkismálanna, hjelt vígsluræðuna, og minntist þess í snjöllu máli, að þjóð- veldið ætti nú allar þrautir sínar af staðnar; þvi hefði unnizt að löghelga frumreglurnar frá 1789, sæti nú að völd- um i ró og friði á landi sínu, og hefði sjer að verði eigi flokk manna, heldur alla þjóðina. pó mikið væri um dýrðir og fögnuð þann dag, er sýningin var vigð, segja menn, að hjer hafi langt yfir tekið, enda hafði borgarstjórnin lagt ó- grynni Qár til viðhafnar og skemmtana. Belgía. Hjer hafa nýlega orðiðráð- herraskipti, er það tókst loksins (við kosningarnar síðustu) að draga þingafl- ann frá klerkavinum. Frére Orban, einn hinn helzti forstöðuskörungur frelsis- manna, kom saman hinu nýja ráðaneyti og veitir því forstöðu. Bandaríkin í Norður-Ameríku. Hjer hafa ljót svik komizt upp um þjóðveld- isflokkinn, sem sumir hans helztu menn — jafnvel sumir ráðherrarnir í Washing- ton — hafabeitt við forsetakosninguna síðustu. pað þykir nú sannað, að Hayes hafi borið hærra hlut fyrir falska at- kvæðatölu. pjóðvaldsmenn segja, að þeim muni auðgefið að finna líkt hinna megin, ef vel sje leitað. Hvað sem upp- götvað verður af þessum ósóma, þá er það þó ætlan manna, að kosningunni verði eigi brjálað úr þessu, enda líkar öllum vel við forsetann nýja. En við hinu búast allir, að þetta spilli drjúg- um fyrir þjóðveldismönnum við næstu kosningar. Sínland. Vjer höfum minnzt áður á

x

Ísafold

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ísafold
https://timarit.is/publication/315

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.