Ísafold - 05.04.1882, Blaðsíða 2

22

þess heldur ætíð nægilega gætt, að af-
stýra skemmdum af vatnsrennsli; það
getur máske kostað árlegan íburð að eigi
hefir verið varið fáum dagsverkum meira
í fyrstunni til þess að gjöra nægilegt
ræsi fyrir vatnsrennslið meðfram vegin-
um.
Hvað sjálfri vegagjörðinni viðvíkur,
má geta þess, að efnið í veginn verður
að nokkru leyti að velja eptir ásig-
komulagi jarðvegsins þar sem veginn
á að leggja. Einkum er áríðandi, að
leggja vegina haganlega, svo að þeim
sje sem minnst hætta búin af skriðum,
vatnsflóðum eða vatnsrennsli. Til þess
að vegirnir standist vatnsrennsli þurfa
síður þeirra að vera grasgrónar, og eiga
því að vera byggðar af grashnausum
(en eigi úr grjóti, sje vatnsrásar von) með
miklum halla (minnst 45°), og skal gras-
rótar-reinin ná dálítið upp á vegbrún-
ina. Eigi vel að vera, er bezt að leggja
lag af smásteinum (kastmöl; Puksteen)
á veginn, áður en mölinni er ekið á
hann. þ>ó vegurinn blotni, veðst hann
þá aldrei dýpra en ofan að því smá-
steinalagi. þ>að þarf eigi að vera breið-
ara en 2/3 vegarins; en liggja skal það
eptir honum miðjum. þetta sparar
kostnað í viðhaldinu. þ>ar sem brúa á
blaut mýrarsund, er það óþarft að
leggja grjót undir; það sekkur, en
þjettir þó eigi jarðveginn nægilega og er
því of dýrt. Mest er um að gjöra að
fá slíkar mýrar svo vel ræstar fram,
að eigi standi vatn þar sem vegur-
inn á að liggja. Verður þvi að
grafa verulega skurði fram úr mýrinni
og beggja megin vegarins svo langt
frá, að eigi sje hætt við að vatniðgrafi
undan honum. Fyrst skal þá leggja
undirlagið af torfi því og hnausum, er
upp úr skurðunum kemur, en fylla sið-
an upp í og jafna yfir með leir eða
möl. Eigi má steinsetja slíkar brýr
fyr en eptir eitt eða tvö ár; því þær
verða að verða að vera fullsígnar áður.
Standi vegurinn á hörðum jarðvegi, má
byggja hann af grjóti að öllu öðru
leyti en því, að jafnað sje með möl
yfir, og að grashnausar sjeu í brúnun-
um; því þegar brúnirnar grasgróa, er
siður hætt við að þær rasi út, eða að
steinar haggist í þeim. Vegirnir eiga
að vera minnst io—I4feta breiðir, svo
þeir verði á síðan notaðir fyrir sleða
og vagna, ef einhvem tíma kæmi sá
tími, að menn færi að nota hjer æki,
sem jeg |vildi óska að yrði sem allra
fyrst. Einkum ætti sleða-akstur á vetr-
um með hestum að vera almennari en
er, því þá myndar náttúran víða góða
vegi, þar sem annars er ógreiðfært, og
þarf engu til þeirra að kosta.
Forngripasafnið.
Skýrsla um fomgripasafn Islands II. 1.
er nýlega komin út og nær hún yfir hluti
þá, 236 að tölu, er safnið hefir eignast
árin 1871—1875 og fram á árið 1876;
skýrsluna hefir umsjónarmaður safnsins,
Sigurður Vigfússon, samið; í skýrslu þess-
ari er eigi að eins nákvæm lýsing á hlutum
þeim, er hún skýrir frá, og ýmsar fróðlegar
upplýsingar þeim viðvíkjandi, en hún ber
einnig vott um alúð höfundarins og þá
rækt, er hann leggur við safnið. Forn-
gripasafnið er þegar orðin einhver hin
merkilegasta eign landsins, og þvi betra er
að vita það í umsjón manns, sem lætur sjer
eins annt um það, eins og höfundur skýrsl-
unnar. Síðan að menn hafa átt aðgang að
því að sjá safnið í hinu nýja alþingishúsi,
þá hefir það sýnt sig, að mönnum þykja
þar margir hlutir skoðunarverðir,. því þá
tíma, sem safnið hefir verið opið (kl. 1—2
á miðvikudögum og laugardögum) hefir þar
optast verið fjölmennt, laugardaginn 4. f.
m. jafnvel yfir 100 manns. það er bæði
óskandi og vonandi, að eigi líði á löngu
áður en framhald komi af skýrslunni um
safnið, er nái yfir þá hluti, er safnið hefir
eignast í næsthðin 6 ár.
Landsbókasafnið
var opnað til afnota fyrir almenning á hin-
um nýja stað sínum í alþingishúsinu 6. f.
m., og er svo ákveðið, að það framvegis
verði opið kl. 12—3 á mánudögum, mið-
vikudögum og laugardögum, og á hver, sem
er þokkalegur og hreinn, kost á að fá þann
tíma, sem safnið er opið, að lesa á lestrar-
salnum þær bækur safnsins og handrit, er
hann óskar eptir, og eigi eru þá hjá öðr-
um. A lestrarsalnum eiga allir að hafa
hljótt um sig, svo að þeir eigi trubli aðra.
Bækur geta bæjarmenn fengið að láni heim
til sín á tímanum 2—3; en þeir, sem eigi
eru embættismenn eða húseigendur í
Beykjavík, verða að fá ábyrgð einhvers
slíks manns fyrir bókunum; menn geta
fengið að láni 5 bindi í senn og mega
halda þeim allt að mánaðartíma; handrit
og þær bækur, sem erfitt væri að fá aptur,
ef þær glötuðust, o. fi., verða þó eigi ljeðar
burtu.
Styrkur af landssjóði til hrúargjörða.
Af fje því, sem alþingi í sumar veitti
til að styrkja aðgjörðir á sýsluvegum á aðal-
póstleiðum, hefir landshöfðinginn 6. febr. þ.
á. ákveðið, að verja skuli 2500 kr. í sumar í
norður- og austuramtinu; af þeim fær amts-
ráðið 1900 kr. til úthlutunar, en 600 kr.
hefir hann veitt sem styrk til að brúa Vala-
gilsá í Skagafirði. Shkar brýr eru einhverjar
hinar nytsömustu vegabætur, þar sem þeim
verður komið við án of mikils kostnaðar;
slæmt er að þurfa að fara um illan veg, en
verra er að geta alls eigi komið ferð sinni
áfram eða þurfa ef til vill til þess að leggja
líf sitt í hættu; og víða eru það að eins
smá-ár, er brúa mætti með litlum kostnaði,
sem þessu valda; meðal þeirra eru eflaust
engar, er gjöra eins mörgum mönnum farar-
tálma eins og Elhðaárnar, af því umferðin
er hvergi eins mikil og þær einatt illar yfir-
ferðar að vetrinum; það er því bæði ósk-
andi og vonandi að sýslunefnd Gullbringu-
og Kjósarsýslu sjái sem fyrst um, að þær
verði brúaðar og ætti henni að vera það
því hægra sem nú mun mega fá til þess
mikinn styrk úr landssjóði, því allar aðal-
póstleiðirnar liggja yfir ár þessar.
— ÚB BBÉFI (frá E. M.). Æfiminning
Pjeturs prófasts Pjeturssonar eptir Jón
prófast Konráðsson er að vísu laglega sam-
in; en mjer þykir hún of stutt og mundi
hún hafa orðið fróðlegri og skemmtilegri,
ef hún hefði borið fleiri merki huga og
handar útgefandans sjálfs. Enda hlýtur
margt að vera skemmtilegt að segja um
svo merkan mann, því annar eins snillingur
til bragar og latínukveðskapar og forspár
þar að auki, hlýtur að hafa verið fágætur
og framúrskarandi maður og hafa komið
merkilega fram í lífinu bæði innan og utan
heimilis. Tækifærisvísa hans eptir Jón
þorláksson er ein meðal hinna meistara-
legustu sömu tegundar, er ortar hafa verið
á íslenzku. það væri sannarlega fróðlegt
að hafa öll hans kvæði saman, því þetta'
fáa, sem nú er prentað, er allt snillingsins
verk, þó í litlu sje.
Bls. 30, vísan um Kristjönu, á víst að
byrja þannig: Kynn þjer jafnan kristna
trú, eða : Kynnstu jafnan kristni—trú. I
næstu vísu á að vera komma eptir »saknar
næðisd.
(Aðsent)
Úr brjefi úr Húnavatnss., dags. 4, f. m.
Sýslufundur Húnvetninga er ný-
lega afstaðinn; hann var haldinn að
Hnausum 21.—24. f. m., og komu þar
fyrir 34 mál, stærri og smærri. Meðal
annars var rætt tilboð Skagfirðinga, að
taka þátt í búnaðarskólastofnun á Hól-
um í Hjaltadal* 1, en nægar upplýsingar
vöntuðu á fundinum um fyrirkomulag
skólans og samning við búfræðinginn,
og enginn mætti frá Skagafirði, til að
skýra frá því, eða hvort Eyfirðingar
mundu vilja styrkja tjeðan skóla; en
afstaða Hóla virtist hagkvæmari væru
3 sýslur um hann, heldur en ef hann
væri einungis fyrir Húnavatns- og
Skagafjarðarsýslur, því svo hefir nefnd-
in áður litið á það mál, að 2 skólar
mundu nægja í norður- og austuramt-
inu, og að þingeyjarsýsla gæti verið með
Múlasýslunum. Á fundinum var yfir-
höfuð gjörður góður rómur að stofnun
búnaðarskóla á Hólum, en það var
engin föst ákvörðun tekin um það að
því sinni, heldur kaus sýslunefndin 3
menn úr sínum flokki til að semja við
Skagfirðinga síðar um stofnun skólans
ogstyrk til hans. (Fyrir kosningu urðu
sýslum. Lárus, B. Blöndal og Erlendur
Pálmason), og ef 1 búnaðarskóli yrði
stofnaður fyrir Skagafjarðar- og Húna-
vatnssýslur, þá stakk sýslunefndin upp
1) Landshöfðinginn hefir 9. febr. þ. á. samþykkt að
Skagfirðingar fái sinn hlut af búnaðarskólasjóðnum
og búnaðarskólagjaldið framvegis til að stofna
búnaðarskóla á hinu forna biskupssetri Hól-
um í Hjaltadal og var búist við að Húnvetn-
ingar og Eyfirðingar mundu ef til vill taka þátt
i stofnun skólans. Enn fremur hefir verið veitt
9000 kr. lán til stofnunar þessarar. Ritst.