Ísafold - 21.09.1882, Blaðsíða 4

V
88
ið gjörðar ráðstafanir til þess, að sýslur þær
á vesturlandi og suðurlandi, er orðið hafa
fyrir mestum skepnufelli á síðastliðnu vori
og borið hafa upp vandræði sín, geti orðið
hluttakandi i ofannefndri gjöf nú í haust til
að kaupa skepnur.
I Noregi hefir einnig verið safnað gjöfum
til að bæta úr bágindum hjer á landi og
hefir nefnd í Kristjaníu, er gengist hefir
fyrir samskotunum, sent hingað 2000 kr.
þessum gjöfum hefir eptir skýrslu nefndar-
innar verið safnað einkum fyrir tilstilli síra
Mattíasar Jochumssonar í Odda«.
^
Skilyrði það, sem eptir því, sem hjer er
sagt, er sett fyrir því, hvernig verja skuli
gjöfunum frá Danmörku álítum vjer að
nokkru leyti miður heppilegt; það er auð-
sætt, að það er vilji þeirra, sem gjafirnar
hafa sent, að þær skyldu eigi verða að
eyðslueyri, er menn lítil not hefðu af,
nema í svip ; þess vegna hafa þeir án efa
ætlast til, að þær skyldu verða til að bæta
bústofn þeirra manna, sem harðindin hafa
komið á fallandi fót. Af þessum mönnum
eru nokkrir, sem í vor felldu allan eða
mestallan fjenað sinn, en ef þeir hafa eigi
haft efni á að kaupa aptur nýjan stofn, þá
munu þeir flestir þegar í vor hafa fiosnað
upp og hætt búskap, og annaðhvort farið
að sjó eða leitað annað fyrir sjer; að minnsta
kosti hafa þeir eigi heyjað fyrir þeim
skepnum, sem þeir eigi áttu til, og þeim
verður því eigi gagn að því fje, sem að eins
má verja til að kaupa sjer bjargræðisstofn,
en eigi til að kaupa fóður handa honum;
þessu næst eru þeir, sem í vor hafa misst
margt af fjenaði sínum, en eiga þó talsverð-
an stofn eptir, og þessir menn eru miklu
fleiri en hinir, en að því leyti sem þeir lifa
á landbúnaði, þá er það einmitt þessi
stofn, sem þeir nú í hanst eru neyddir til
að skerða, til þess að byrgja sig upp með
bjargræði til vetrarins, og þeir þurfa að
gjöra það því fremur, sem sumargagnið
hefir orðið óvenjulega htið af þeim skepn-
um, sem horaðar gengu undan í vor; þess-
ir menn þurfa því yfir höfuð síður að halda
á styrk til fjenaðarkaupa, heldur en styrk
til bjargræðiskaupa, svo að þeir eigi þurfi
að skerða þann stofn, er þeir sjálfir eiga nú.
þá eru enn fremur þeir, sem annaðhvort
hafa ekkert misst í vor eða semeigi hafamisst
meir en svo, að þeir hafa vegna grasleysis,
nýtingarleysis, eða mannfæðar (sökum veik-
inda eða fátæktar) eigi getað aflað nægilegs
fóðurs handa þeim skepnum, sem þeir hafa,
og því slður handa fleirum; þessir menn
eru neyddir til að eyðileggja ef til vill stór-
um bjargræðisstofn þann, sem þeir hafa,
þó eigi megi hann minni vera, svo framar-
lega sem þeir eigi vilja setja skepnur sínarí
voða fyrir að falla komandi vor, og þeir geta
sannarlega verið eigi síður hjálparþurfandi
en hinir fyrtöldu, en sú hjálp, sem þeim
má að gagni verða, er eigi styrkur til fjen-
aðarkaupa, heldur er það styrkur til að geta
fengið útlent fóður fyrir skepnur sínar,
sem þessir menn þurfa mest með.
Vjer erum öldungis samdóma því, er hr.
Eiríkur Magnússon hefir tekið fram í
greinum þeim, er prentaðar voru í síðasta
blaði Isafoldar, að fóðurkorn handa skepn-
um er hinn nauðsynlegasti styrkur, er
menn þurfa að fá, þar sem heyskapurinn
hefir orðið lítill; sá styrkur, sem forðar
felli, er til langtum meira gagns en sá
styrkur, sem menn kunna að fá, eptir að
menn hafa fellt skepnur sínar, eða fækkað
þeim svo, að þær eigi geti nægt mönnum
til atvinnu og bjargræðis.
jpað er enn eitt athugavert við skilyrði
það, sem áður er getið, og það er, að hætt
er við, að einn og annar, sem áður hefir
fellt skepnur sínar fyrir ógætilegan ásetn-
ing og sem eigi á nú meira fóður en þörf
er á handa skepnum hans kunni að taka á
móti peningum til fjenaðarkaupa, þegar
hann fær þá að gjöf, og leiðast við það til
að setja fleiri skepnur á fóðurbyrgðir sínar
en skynsamlegt er, en þá yrði það, sem
gefið er af góðum hug, eigi að þeim notum,
sem ætlað væri, ef það styddi að því, að
menn felldu á ný skepnur sínar sakir fóður-
skorts.
Samkvæmt þessu viljum vjer skora á
þá, sem áðurnefndar gjafir fá til útbýtingar,
að þeir leiti leyfis til, að nokkru af pen-
ingunum megi verja til að kaupa meira
korn sumpart til manneldis og sumpart
til skepnufóðurs.
það virðist oss enn fremur æskilegt, að
nokkuð af gjöfunum væri geymt óútbýtt í
peningum eða korni fram á veturinn og
komandi vor til að bæta úr þeirri neyð, er
þá kann að koma fram.
Frá sýninguimi í Edinborg
Jafnvel þó þunnskipað væri sýnismunum
frá Islandi á sýningunni í Edinborg, sem
orsakazt hefir af því að allt varð í ótíma
með að sinna því, frjetti jeg að kaupmað-
ur Hjálmar Jóhnson á Flateyri hefði fengið
heiðurspening úr silfri, fyrir það er hann
hafði þar. jpetta ætti að vera hvöt fyrir
Islendinga að gefa meiri gaum að sýning-
um erlendis en gjört hefir verið, og ekkihvað
sízt að fiskisýningu þeirri, er verða á í Lund-
únum að vori komanda, sem ætla má að verði
bæði fjölskrúðug og merkileg.
Frá Friðrikshöfn í Danmörku hafði »1. C.
Isager« sent á sýninguna hálfa tunnu af
kola og rauðspettum; einhverrar gleymsku
vegna, var hún ekki opnuð fyrri en 27. dag
aprílm. tveim dögum áður en sýningunni
var lokið. Fiskar þessir lágu í legi sem
lítið saltbragð var af, og vóru þó eptir að
sex vikur vóru liðnar frá því þeir vóru send-
ir, alveg eins góðir sem nýdregnir úr sjó, til
reynzlu voru nokkrir steiktir strax á veitinga-
húsi sýningarinnar, og reyndust óaðfinnan-
legir. Tilbúningi á legi þessum er haldið
heimuglegum að sinni, enn allt fyrir það er
líklegt að með tímanum mætti nota aðferð
þessa til að senda frá Islandi lax og annan
fisk sem nýjan, og mættu þaraðverða mikl-
ir hagsmunir; á sama hátt mætti lax og sil-
ungur fiytjast frá sveitum í kaupstað sem
nýr.
Eg hefi síðar komizt eptir því, að háfur
(á Austfjörð. Hamar) flattur sem fyrri er
getið, fyrst lítið saltaður og síðan hertur,
er brúkaður nokkuð til manneldis á Orkn-
eyjum, og er hann þá annaðhvort etinn soð-
inn eða steiktur á glóð eða rist, en hvað
helzt notaður af fátæku fólki þar, og þykir
ekkert sælgæti; ekki er þess getið að háfsát
verði mönnum þar að meini, má ske vegna
þessarar meðferðar.
Framh. síðar.
Inntökupróf við hinn lærða skóla í
Rvík verður haldið laugard. 30. sept.
16/9 82. Jón þorkelsson.
Sökum þess að hinn síðari ársfundur
búnaðarfjelags suðuramtsins varð eigi hald-
inn á ákveðnum tíma í júlímánuði í sumar,
verður hann haldinn 27. dag þessa mánað-
ar, á hádegi (kl. 12) í prestaskólahúsinu
hjer í bænum. A fundi þessum verður
lagður fram reikningur fjelagsins fyrir hið
umliðna ár (1881), skýrt frá aðgjörðum fje-
lagsins, og rædd önnur þau mál, er kunna
að verða borin upp.
Keykjavík 15. dag sept. 1882.
H. Kr. Friðriksson.
1 iást mjög- ^
1 doalstr*u °£ vandaðtí
hattar
fyrir mjög lítið verð. |>ar eru miklar byrgðir af allskonar höttum, af allri
stærð, og ekki minna en 12 tylftir af enskum ullar-höttum, sem kosta einung-
is 3 kr.; sömuleiðis talsvert af mjög fínum og vönduðum þýzkum hérahárshött-
um. sem jeg sjerílagi vil benda mönnum á. þ>ar að auki „Franske moderne“
silkihattar frá 7—i2kr., ásamt vetrarhúfum.
Rvík 14. sept. 1882. Jóel Sigurðsson.
Með því að herra Jón Árnason hefur afsalað sjer þvott á rúmfötum o. fl. hins
lærða skóla frá 1. degi næstkomandi mánaðar, eru þeir beðnir að gefa sig fram, sem
vilja taka að sjer þvott þennan framvegis. Yerða þeir, sem þennan þvott vilja fá, að
senda um það skriflega beiðni, stýlaða til stiptsyfirvaldanna innan 25. þ. m.
Reykjavík JJ- 82. H. Kr. Friðriksson.
LEIÐRJETTING. í síðasta blaði Isafoldar, bls. 84, hefir úr upphafinu á síðustu línu í rniðdátkin-
um, fallið úr orðið : „víða“.
Útgefandi: Björn Jónsson, cand. phil. Ritstjóri: Eiríkur Briem.
Prentuð í Isafoldar prentsmiðju.