Ísafold - 28.05.1883, Blaðsíða 3

43
fái orðið það ofurefli, er menn flýji fyrir,
hver sem getur.
þetta væri óskandi að allir, en sjer
í lagi hinir háttvirtu alþingismenn vorir
vildu íhuga í tíma.
Sitað í aprílmánuði 1883.
Hreppsnefndarmaður.
Mannalát.
I blaðinu Norðanfara er getið hins
minnilega sorgartilfellis, sem skeði að
kveldi hins 7. júní seinastl., er þeir drukkn-
uðn í Blöndu merkisbændurnir Hannes
sál. Gíslason frá Bjósum í Svartárdal og
Hannes Bjömsson frá Ljótshólum í Svína-
dal. það er mjög líklegt, að einhver
verði til þess, að lýsa í blöðunum helztu
lífsatriðum hins fyrnefnda, því líf hans
sannarlega verðskuldaði það, þar hann
var sannur merkismaður og hafði nú um
undanfarin ár stundað lækningar í hjer-
aði sínu með góðri heppni. Hinn síðar-
nefndi, Hannes sál Björnsson var tæpra
44 ára, þá hann ljezt og hafði hann alið
allan sinn aldur í Svínavatnshreppi. For-
eldrar hans voru merkishjónin Björn
Hannesson (sem enn lifir og var hjá syni
sínum) og Sólrún þórðardóttir og bjuggu
þau hjón allan sinn búskap í Svínavatns-
hreppi, fyrst á Kárastöðum og síðan á
Bútsstöðum. Hannes sál. fór frá föður
sínum vorið 1863 og byrjaði þá búskap
á Ljótshólum og keypti þá jörð litlu síðar
og bjó þar til dauðadags. Sama haust
eða 1863 gekk hann að eiga heitmey sína,
jómfrú Guðbjörgu Pjetursdóttir frá Befs-
stöðum og lifðu þau saman í ástúðlegu
hjónabandi 19J ár. Hjónaband þeirra
Blessaöi guð með 3 börnum og dóu 2
ung, 1 lifir, efnileg dóttir 8 ára. Hann-
es sál. var með skynsömustu mönnum, en
hafði í samanburði við það, sem nú er
títt, notið heldur lítillar menntunar í ung-
dæmi sínu, en var samt mesti smekkmað-
ur, sem sýnir sig bezt í því, hvernig hann
bætti ábýlisjörð sína, bæði með haglegri
húsagjörð og jarðabótum; því þetta hvort
tveggja lýsir bæði fegurðartilfinning og
vandvirkni samfara hagsýni. Hannes sál.
var að upplagi glaðlyndur og mátti svo
heita, að hann lífgaði alla, sem nutu
hans návistar, því í gamanræðum var hann
sjerlega orðheppinn, og skorti hann þá
aldrei siðsamleg og vel valin gamanyrði.
I allri framgöngu var hann hið mesta
prúðmenni, kom jafnan fram gætinn og
stilltur með blíðu viðmóti, en gat verið al-
varlegur og einbeittur, ef hann sá það
við eiga. Yorið 1880 var hann kosinn í
hreppsnefndina og gegndi hann þeim störf-
um eins og öðru, sem honum var falið á
heudur, með greind og gætni. í orðsins
fyllstu merkingu var Hannes sál. einhver
sá bezti drengur og í lífi sínu gætti hann
þeirrar aðalreglu, að reynast sjer og öðr-
um hinn uppbyggilegasti maður.
J. þ.
þann 6. desember f. á. andaðist að
Fremri-Hundadal í Dalasýslu óðalsbónd-
inn Eisteinn Halldórsson, eptir 7 vikna
þjáningarfulla sjúkdómlegu, á 56. aldurs-
ári. Hann var fæddur á Alptaá í Mýra-
sýslu, • en fluttist nngur með móður sinni
að Grjóti i þverárhlíð, ólst upp og gipt-
ist í sömu sveit eptirlifandi ekkju sinni,
Hallgerði Jónsdóttur; bjuggu þau hjón
mörg ár góðu búi á Arnbjargarlæk í f>ver-
árhlíð, varð þeim 6 barna auðið, af hverj-
um 3 efnilegar dætur eru á lífi. Eisteinn
sálugi var ágætur fjelagsmaður, gestrisinn
og hjálparfús við alla, er hans leituðu og
átti í því fáa sína líka, umhyggjusamur
og ástrikur ektamaki og faðir, og af öll-
um,- er hann þekktu virtur og elskaður, og
er því sárt saknaður af skildum og vanda-
lausum.
30. jan. þ. á. andaðist að Brekkukoti
í þ>ingi í Húnavatnssýslu Tómas járn-
smiður Jónsson. Hann var fæddur 28.
nóv. 1817; nokkru eptir tvítugt fór
hann norður á Akureyri og lærði þar
járnsmíði hjá Benidikt þ>orsteinssyni,
og varð hann mjög vel að sjer í því,
enda kostaði hannjafnan að vanda sem
mest allt, sem hann gjörði; leit hann
við smíðar sínar, eins og annað er hann
ljet eptir sig liggja, eigi svo mjög á
það hvort hann fengi fyrirhöfn sína við
verkið að fullu borgað, sem á hitt, að
það væri svo trúlega og vandlega gjört,
að það yrði honum til sóma hvar sem
það kæmifram. Hann kvongaðist 1854
eptirlifandi ekkju sinni Guðrúnu Jóns-
dóttir; hann hafði lengst af fyrir ómegð
mikilli að sjá, og ávallt var hann fá-
tækur; var honum það því tilfinnan-
legra, sem hann var svo gjörður, að
hann vildi láta sjer farast allt rausnar-
lega. Abýlisjörð sína, sem er þjóðeign,
bætti hann stórum með þúfnasljettun
og vatnsveitingum; voru jarðabætur
hans eins og annað gjörðar með mestu
vandvirkni. í banalegu sinni, er nam
fullu missiri, bar hann þjáningar sínar
með sama þolgæði og undirgefni undir
guðs vilja, eins og annað mótlæti, er
honum bar að höndum í lífina.
Meðal þeirra mörgu efnilegu ungu
manna, er mislingarnir og afleiðingar
þeirra kipptu burtu næstl. sumar, var^
yngismaður JÓN DANJELSSON frá
þ>óroddsstöðum í Hrútafirði, og óvíða
mun missirinn hafa orðið vandamönn-
um jafntilfinnanlegur, því hann var hið
eina, er eptir lifði af fjölda mörgum
börnum ellimóðra foreldra, hinna góð-
kunnu hjóna á jþóroddsstöðum, Danjels
dannebrogsmanns Jónssonar og konu
hans. Jón heitinn var fæddur 16. ág. 1861 j
hann ólst upp í foreldrahúsum og hafði þar í
stöðuga dvöl þangað til haustið 1881,!
að hann fór suður til Reykjavíkur og!
dvaldi þar við bóknám um veturinn ; I
var hann einkum að búa sig undir að |
gefa sig að verzlun; eptir að hann var|
staðinn upp úr mislingunum í fyrra vor, j
lagði hann á stað heimleiðis, en á Hey- i
nesi á Akranesi sló honum niður apt-
ur, og þar andaðist hann 14. júlí f. á.
Jón heitinn var sjerlega stilltur, góð-
viljaður og vandaður piltur, og allir,
sem þekktu hann, áttu þar að sjá á
bak góðu mannsefni.
Hinn 27. nóvemb. f. á. andaðist merk-
ismaðurinn Krisján Ólafsson Thorlacius
bóndi á Fremri-Hvestu í Barðastrandar-
sýslu. Hann var bróðursonur Arna
riddara Thorlacius í Stykkishólmi og
bróðir Ólafs hreppstjóra Thorlacius frá
Dufansdal sem ljest í Reykjavík 1879.
Kristján sál. var kvæntur Kristínu Guð-
brandsdóttur kammerráðs Johnsens frá
Feigsdal. Hann lætur eptir sig 6 börn.
í mörg ár var hann hreppstjóri og
sáttasemjari í Dalahrepp, hann var 55
ára gamall, búhöldur góður og val-
menni.
Veðuráttufar i Reykjavík
í marzmánuði.
Fyrstu daga mánaðarins var veður
hvasst með mikilli úrkomu og lá útsynn-
ingur undir, en síðan var veður óvenju-
lega stillt og blítt allt til páska, er gjörði
norðanveður opt með miklum gaddi og
ofsa og einkum gjörði hjer aftaka rok
með blindbil h. 30. I þessum mánuði
hefur það viljað til, sem aldrei í mörg ár
hefur að borið, að loptþyngdarmælirinn
komst (h. 6.) upp fyrir 31 (31 enskir
þumlungar eru = 39, 1045 Parísar-þuml.)
og á mínum mæli, sem er enzkt aneroid-
barometer gat vísirinn eigi komizt hærra.
Loptþyngdarmæhrinn hefur yfir höfuð stað-
ið óvenjulega hátt allan mánuðinn.
1. hvass á landsunnan með rigningu,
gekk síðar til útsuðurs; 2. 3. sunnan út-
sunnan með hryðjum, opt rokhvass; 4.
útsunnan með bil um morguninn, hvass
síðari part dags; 5. vestan útnorðan hvass;
síðar lygn; 6. 7. 8. logn opt með svartri
þoku; 9. hægur á útnorðan; 10. logn,
fagurt veður, síðari part dags svört þoka;
11. logn, þoka; 12. hægur á útsunnan
með nokkurri snjókomu; 13.—16. logn,
bjart veður; 17.—20, hægur á austan,
bjart og fagurt veður; 21.—23. logn, fag-
urt veður; 24. logn, síðan útnorðan nokk-
uð hvass með brimróti; 25. 26. hvass á
norðan; 27. rokhvass á landnorðan með
blindbil allan daginn; 28. hvass á norð-
an með skafrenningi; 29. rokhvass á
norðan með blindbil allan síðari part dags;
30. ofsaveður á norðan með blindbil; 31.
útnorðan, vægari, með brimróti.
Hitamælir hæstur (um hádegi) 1. 3.
20. 22. 23. 24.............+ 5° B
Hitamælir lægstur (um hádegi) 26. 30 -s- 6° —
Meðaltal á hádegi .....+ 1,4 —
—- - nóttu.............= 1<>,8—
Mestur kuldi á nóttu (aðfaran. h. 27.) — 9° —
Loptþyngdarmælir hæstur h. 6. 31
—»— lægsturh. 30. 28,5
Að meðaltali................30,1
Rvílc */4—83. J. Jónasscn.