Ísafold - 21.07.1886, Blaðsíða 2

118
____■—_____________________ -
•I
til styrkiugar, að ekki hafi mátt fá em-;
bættum þessum viðuuanlega þjónað með
þeim kjörum, er lögin heimiluðu«.
Mannslát. Landsins elzti blaðamað-
ur, fyrrum ritstjóri Björn Jönsson á Akur-
eyri, andaðist 20. f. m., á níræðisaldri,
fæddur 14. maf 1802. Hann var sonur
hins uafnkunna prestaöldungs síra Jóns
Jónssonar á Grenjaðarstað. Uppkominn
stundaði hann búskap framan af, á Auð-
brekku í Hörgárdal, var síðan verzlunar-
stjóri á Akureyri nokkur ár, fyrir |>orstein
Daníelsson á Skipalóni, en fór þá (1849) að
berjast við að koma upp prentsmiðju á
Akureyri, svo sem í skarð hinnar gömlu
Hólaprentsmiðju, og fjekk ýmsa menn (13)
1 fjelag með sjer til þess. þ>eir fengu prent-
smiðjuleyfi og prentsmiðju 1852, og tók
hún til starfa árið eptir, með forstöðu
Bjarnar, er einnig gerðist ritstjóri hins
nýja blaðs, er prentsmiðjan stofnaði þegar,
sNorðra«, en sleppti hvorutveggja 1856 við
kand. Svein Skúlason (nú prest að Kirkju-
bæ í Hróarstungu), og gaf sig þá aptur að
búðarstörfum. Sveinn ljet af ritstjórn og
sagði af sjer prentsmiðjunni 1862, og tók
þá Björn við henni aptur, á leigu, og stofn-
aði nýtt blað, »Norðanfara«, er hann hjelt
áfram til 29. ágúst 1885, síðustu 10 árin í
sjálfs síns prentsmiðju,—annar maður bauð
hærri leigu í hina.
Lítið sem ekkert fjekkst Björn heitinn
við ritstörf sjálfur, en heppnaðist lengi vel
að fá vel hæfa menn að rita í blaðið fyrir
sig, enda var hann ráðdeildar- og eljumað-
ur, og fjörmaður og reglumaður hinn mesti.
Enskt skemmtiskip, gufujagt, er Mohican
heitir, átti, eptir því sem stendur í skozku blaöi
14. þ. m., ad ieggja af stað frá Glasgow hingað
til lands daginn eptir, með eigaudann, John
Clark frá l’aisley Anchor Mills, og 14 farþegja
aðra. karia og konur. „Mohican er hið fj’rsta
gufuskip með rafmagnsljósi, er til íslands kem-
ur“, segir blaðið, „og með því að herra Clark
leyfir góðiúslega hverjum som vill að skoða
hina skrautlegu jagt sína, þar sem hann kemur,
mun ísienzkum almúga eflaust fíímast mikið um
þetta nýstárlcga ljós“.
lltlendar frjettir.
Frjettaritari vor á Englandi ritar oss á
þessa leið 10. þ. m.
»Ekki blæs eiginlega byrlega fyrir sjálf-
stjórnarmáli Ira við kosningarnar. Tory-
menn hafa náð yfir 20 sætum (atkvæðum)
frá frelsisflokknum það sem komið er, og
óvíst, að mikið jafnist úr því hjeðan af,
þótt enn sie eptir að kjósa í hundrað kjör-
dæmum. En hvernig sem ræðst, er þó
sjálfsagt, að þetta Englands eitthvert
ljótasta pólitiska mál ræðst á endanum svo,
að Irar fái fullkomið stjórnfrelsi. Menn
telja víst, að Tory-menn undir forustu
Churchills lávarðar muni hirða lítt um
gamlar trúarjátningar sínar, heldur muni
ganga beint í Gladstoues spor og enda
veita Irlandi meira en Gladstone nokkurn
tíma bauð. Skyldu þeir byrja með nýjum
kúgunarlögum, telja menn víst, að til blóð-
ugrar uppreistar horfi á Irlandi.
Nú hafa Bússar rofið, upp úr eins manns
hljóði, Berlínarsamninginn enn einu sinni.
Ein grein hans, 59. gr., til skildi, að Batum,
sem er ein bezta höfnin á austurströnd
Svartahafsins, skyldi vera það sem kallað
er opin höfn, þ. e. Bússland skyldi ekki
mega gera hana að herflotastöð. j>eir hafa
verið öll þessi ár að víggirða hana, og nú,
meðan England er í þessari írsku hnapp-
heldu, senda þeir boð út, að höfnin sje
ekki opin höfn framar. Bússar hata Eng-
land ver en nokkru sinni fyrri, vegna þess,
að það hefir staðið svo fast fyrir með Al-
exandri Bolgarajarli, er hirð Bússlands
vill fyrir hvern mun hafa burt flæmdan,
til að koma ValdimarDanaprinzi að.ef hann
fengist. Alexander, sem er mesti rausnar-
maður og lierforingi, hefir ekki kropið nógu
liðugt fyrir nafna sínum í Pjetursborg.
Meðan hann situr að völdum í Búlgaríu,
þykir ekki árennilegt að sækja Tyrkjann
norðan yfir Duná, svo nú er blaðinu snúið
við, og ný herleið fyrirhuguð til Mikla-
garðs með fram suðrströnd Svartahafs,
og er Moltke borinn fyrir því, að þeim
megin verði herförin Bússum skemmtiganga
ein. Fyrsta stigið í þeirri fyrirætlun er nú
tekið, er Batum er orðin hervistabúr fyrir
lið, er sækti Miklagarð frá Litlu-Asíu«.
Bókhlöðufyrirmynd
q J’ib'Vanj
Ssalq^vncJ, -1
þessi uppdráttr sýnir
það lag, sem eg ætla að
hentugast sé fyrir bók-
hlöður frammtíðarinnar.
Lýsing hans hefir Lund-
únablaðið Athenæum þeg-
ar flutt um allan heim
nema til Islands. Sérstak-
ar ástæður, sem eg skal
taka framm síðar, bera til
þess, að Islendingar ættu
að vita, hvað unnið er við
að hafa bókhlöðu með
þessu lagi. Og mér sjálf-
um er fróðleikr að sjá
hvernig menn taka á þvísa
landi undir nýja hugmynd
Islendings, sem allsstaðar
annarsstaðar hefir fengið
óskorað lof, og menn al-
mennt telja að hafi svo
rnarga kosti framm yf-
ir það bókhlöðulag,
sem menn eiga nú að
venjast, að enginn efi
sé á, að þetta hljóti
að verða lag á bókhlöðum frammvegis. Eg
get ekki, rúmsins vegna, sagt sögu upp-
dráttarins þessa fáu mánuði, sein hann
hefir verið kunnr almenningi erlendis, enn
læt mér nægja að nefna hérí stuttu rnáli,
að í Cambridge1, í Ameríku og Japan er
1) í Cambridge liefir háskólinn þegar feugió
sér tilskildan grunn, sem rýmir bókhlöóu (tneð
10 feta háum veggjum) fyrir 12 miljónir biuda.
Ptan.
verið að gjöra ráðstafanir til að koma hon-
um í verklega framkvæmd.
Lýsing.
1 miðju er kringlótt herbergi, sem ætlazt
er til að sé lestrarsalr. f>ar sé safninu
raðað fyrst niðr, því sem fyrir kemst. Enn
eftir því, sem safn vex og almennum fræði-
bókum fjölgar — o: bókum, sem menn
þurfa almennt helzt að leita eftir í —