Ísafold - 31.07.1889, Síða 3

243
J>á segir prestur, að ekkert vað sje til á Blöndu
í Langadal fyr en fyrir utan Geitaskarð. Revndar
eru mörg vöð í Langadal, þó jeg ekki hirði að
telja þau upp, því jeg álít þau nnálinu óviðkom-
andi; jeg skal einungis geta þess, að þau nær 10
ár sem jeg hefi verið i Langadai, hefir optast
verið vað rjett við ferjustaðinn á Holtastöðum, og
var það i fyrra álitið eitthvert bezta vað á Blöndu>
næst Hrafnseyrarvaði.
Prestur telur það sönnun fyrir, hvað Svartá
verði sjaldan ófær. að hann að eins einu sinni,
tepptist við hana i 10 ár, sem hann þjónaði Berg-
staðaprestakalli ; en þetta álít jeg enga sönnuni
þvi ekki þurfti prestur yfir Svartá að sækja á
annexíuna að Bólstaðarhlíð, og aukaverk munu
optast látin bíða eptir heztu hentugleikum; það
sanna er, að Svartá verður árlega ófær, og það
optar en einu sinni, bæði fyrir flóð að vorinu og
ruðninga að vetrinum. Síðastliðin 2 vor hafa
búendur í Bólstaðarhlíðarhreppi vestan Svartár
ekki getað vegna flóðs í henni sótt manntalsþing
að Bólstaðarhl., og optar en einu sinni hefir það
borið við, að ferðainenn hafi teppzt milli Svartár
og Blöndu, og fæ jeg ekki skilið, að slíkt hið
sama geti ekki komið fyrir póstinn líka.
Hvar eru þrautavöð þau á Svartá af Finns-
tungueyrum, sem prestur talar um ? Jeg hefi
aldrei heyrt getið um eða þekkt þar nokkurt vað,
og efast því um. að það sje til. Hvers vegna
studdi prestur að þvi, að kláfur kæmist á Svartá?
Og hvers vegna álítur hann tilvinnandi að hafa
ferju á henni? J>ví getur enginn neitað, að það
virðist skritin ályktun hjá presti, eins og fleirai
að vilja spara pósti peninga með því að ætla
honum ekki að fara á ferju yfir Blöndu á Holta-
stöðum, en það finnst honum ekki mikið til um;
þó póstur fari á ferju yfir Blöndu fremra; hann
telur ekki eptir honum ■ ð fara Svartá á ferju líka
og það fram í fvartárdal. Já, hann telur ekki
eptir ferðamönnum að kaupa 2 ferjur á fremri
leiðinni, og fá 2 erfið sund fyrir skepnur sínar,
ef svo ber undir, en 1 ferja og 1 hægt sund á
ytri leiðinni þykir presti of kostnaðarsamt og
erfitt!
J>egar prestur fer að tala um Hliðará og svell-
bunkana í Hliðarklifi, þá skil jeg ekki hvað hann
vill sanna, því jeg veit ekki betur en ,að póstur
hljóti að fara yfir Hlíðará, hvora leiðina sem veg-
ur yrði lagður, og komizt póstur yfir Svartá fyrir
framan Hlíðarklif til að fara iremri ieiðina, skilst
mjer hann muni eins komast yfir hana til að fara
ytri leiðina.
Yfir höfuð verð jeg að álíta að prestinum hafi
mjög illa tekizt að hrekja það, að farartálmar sjeu
á fremri leiðinni ; enda er það eðliiegt, því þessu
getur enginn neitað. En sá farartáiminn, sem hann
virðist leggja mesta. áherzlu á, að sje á ytri leið-
inni en ekki þeírri fremri. sem sje krókurinm
hann á í rauninni fremur við fram frá, ef nokkuð
er.
Um leið og jeg skilst við mál þetta, vil jeg
geta þess, að jeg er fús >> að hlita áliti skynsamra>
óvilhallra manna um það, hvor okkar sira St. hafi
rjettara fyrir sjer, hvað málefnið snertir, en undir
aðra eins sleggjudóma og mjer finnst honum hafi
þóknast að legeja á mig, gef jeg mig alls ekki.
tírunnsteinsstöðum 23. marz 1889.
P. Pjetursson.
Alþingi.
ix.
Lög frá alþingi. þessi lög hefir verið
lokið við á þinginu frá því síðast.
V. Lög um aðfiutninggjald d kaffi ug sykri.
1. gr. f*egar neðangreindar vörur eru
fluttar til íslands, skal af þeim greiða í
landssjóð gjöld þau er hjer segir:
1, af kaffi og kaffibæti hvers konar io
aura af hverju pundi;
2, af sykri og sýrópi 5 aura af hverju
pundi.
2. gr. Gjaldið skal greiða lögreglustjóra
í peningum eða með ávísun, stílaðri upp
á borgun við sýningu, á landsbankann eða
á verzlunarhús í Kaupmannahöfn, er inn-
heimtumaður tekur gilt. Eigi má afhenda
vörurnar þeim, er við eiga að taka, fyr
en gjaldið er greitt. Brot gegn þessu
fyrirmæli varða sektum, allt að 200 kr.,
á hendur skipstjóra eða á hendur af-
greiðslumanni skipsins, ef vissa er fvrir,
að sá maður sje þar á staðnum. Hafi
vörurnar afhendar verið þeim, er við á að
taka, áður en hann hefur fengið kvittun
innheimtumanns fyrir því, að gjaldið sje
þegar greitt, þá er hann skyldur til að
segja lögreglustjóra frá þessu innan 3 daga
frá þvi að hann tók við vörunum, og
greiði gjaldið um leið, ef það er eigi
þegar gjört.
3. gr. Til þess að ákveða gjaldið, skal
farið eptir vöruskrá skipsins eða tollskrá,
svo og hleðsluseðlum þeim eða tilvísunar-
brjefum, er snerta hinar tollskyldu vörur.
Hinar tollskyldu vörur má eigi flytja í
land, fyr en skipstjóri eða afgreiðslumað-
ur hefir skilað lögreglustjóra þessum
skjölum og látið fylgja skriflegt vottorð
frá skipstjóra upp á æru og samvizku
um það, að eigi sjeu í skipinu aðrar eða
fleiri tollskyldar vörur, en þær. er tilfærð-
ar eru á vöru- eða tollskránni, eða sem
ætlaðar eru handa skipverjum sjálfum.
Brot gegn þessu fyrirmæli varðar sektum
allt að 200 kr.
Enn fremur hefir lögreglustjóri vald til
þess, hve nær sem vera skal, að heimta
af hverjum búsettum manni í umdæmi
sínu, er ástæða er til að ætla, að fái gjald-
skyldar vörur frá útlöndum, æru- og sam-
vizkuvottorð skriflegt um það, hvort hann
hafi fengið þess konar vörur, og ef svo
er, hverjar og hve mikið af þeim Reynist
þá svo, að eigi hafi greitt verið fuilt gjald
af þess konar vörum, skal sá, er við hefir
tekið, þegar í stað gjalda það er vantar,
enda sje eigi þyngri ábyrgð fallin á hann
eptir lögum þessum.
4. gr. Sje ógreinilega sagt til um toll-
skyldar vörur á vöru- eða tollskránni, eð-
ur ef skýrslurnar þar að lútandi eru eigi
fullnægjandi, eður sje ástæða til að rengja,
að rjett sje skýrt frá, skal lögreglu^tjóri
láta rannsaka farminn og hafa eptirlit með
uppskipun svo sem með þarf. Kostnað
þann. er af þessu leiðir, skal landssjóður
greiða, ef skýrslurnar reynast nákvæmar,
en ef þær reynast ónákvæmar, fellur
kostnaður á skipstjóra, eða ef nauðsyn
krefur, á þá, er við vörum tóku.
5. gr. Nú verður maður uppvís að því,
að hafa sagt rangt til um gjaldskyldar
vörur, sem hann hefir innfluit eða veitt
móttöku, eða gjört ranga yfirlýsing þar
að lútandi, eður eigi skeytt því samkvæmt
2. gr., að segja frá vörum, er hann hefir
tekið við, og skal hann þá, ef brotið varð-
ar eigi þyngri hegningu að lögum, sæta
sektum, allt að 1000 kr. og gjalda auk
þess sekt, er sje tvöföld við þá upphæð
gjaldsins, er hann hefir reynt að draga
undan.
6. gr. Hinar aðfluttu tollskyldu vörur
skulu vera að veði fyrir tollinum og sekt-
unum, og hefir eigandi ekki rjett til að
ráða yfir þeim, fyr en búið er að greiða
gjöld þessi. Lögreglustjóri hefir vald til
að gjöra þær ráðstafanir í þessu efni, sem
með þarf, einkum með að kyrsetja vör-
urnar, og ef ekki er borgað, selja þær
til lúkningar tolli og sektum.
7. gr. Amtmaður getur ákveðið sekt-
irnar, ef hlutaðeigandi eigi krefst þess,
að máli því sje vísað til dóms og íaga.
En verði því vísað til dóms og laga, skal
fara með sem almennt lögreglumál.
Landshöfðingi hefir vald til þess að færa
niður sektir þær, er amtmaður hefir á-
kveðið, þegar honum þykir ástæða til
vera í einstökum tilfellum.
8. gr. Sektir allar eptir 2. og 3. gr.
renna í landssjóð. Hið sama er um sektir
eptir 5. gr., nema að einhver hafi komið
því til leiðar með frásögn sinni, að toll-
svikin komust upp, og fær hat n þá ann-
an helming sekta.
9. gr. Fyrir tollheimtum og sektum
eptir lögum þessum skal lögreglustjóri
g öra reikninga, samkvæmt reglum þeim,
er gilda um reikninga fyrir tollum á
brennivíni og öðrum áfengum drykkjum
m. m.
Af upphæð tolls og sekta fær innheimtu-
maður tvo af hundraði.
Lög þessi öðlast gildi 1. okt. 1889.
VI. Lög um breyting d lögum 11. febr. 1876
um aðfiutningsgjald d tóbaki.
1. g". Af allskonar tóbaki, hvort held-
ur reyktóbaki, munntóbaki (rullu) eða
neftóbaki (rjóli), skal gjalda toll í lands-
sjóð, 35 aura af hverju pundi. Af hverj-
um 100 vindlum skal goldin 1 kr.
2. gr. 1. og 2. gr. laga 11. febr. 1876
um aðflutningsgjald á tóbaki eru úr lög-
um numdar.
3. gr. I.ög þessi öðlast gildi 1. okt.
1889.
VII. Lög um breyting á lögum 15.
okt. 1875, um laun íslenzkra embœttis-
manna.
1 gr. Biskupi skal veita í árs-
laun . . kr 5000
2. gr. Amcmönnum skai veita
í árslaun, hvorum fyrir sig . . — ðooo
3. gr. Forstjóra landsyfirrjett-
arins skal veita í árslaun . . — 4800
Oðrum dómendum í landsyfir-
dóminum skal veita í árslaun,
hvorum um sig.....................— 3500
4. gr. Landfógetanum skal veita
í árslaun ........................— 3500
5. gr. Forstöðumanni presta-
skólans skal veita i árslaun . — 4000
Fyrsta kennara við prestaskól-
ann skal veita í árslaun ... 2800
Oðrum kennara við prestaskól-
ann skal veita í árslaun ... — 2400
6. gr. Forstöðumanni lærða
skólans skal veita í árslaun 3600
kr., og leigulausan bústað í skóla-
húsinu, eða 400 kr. í húsaleigu-
styrk.
Yfirkennara lærða skólans skal
veita í árslaun....................— 3200
Fyrsta og öðrum kennara við
lærða skólann skal veita í árslaun,
hvorum fyrir sig ..................— 2800
þ>riðja og fjórða kennara við
lærða skólann skal veita í árslaun,
hvorum fyrir sig...................— 2400
Fimmta kennara við lærða skól-
ann skal veita i árslaun . . — 2000
7. gr. Embættismenn þeir, sem fengið
hafa veitingu fyrir embættum þessum áð-
ur en lög þessi öðlast gildi, skulu einskis
í missa, meðan þeir sitja i sama embætti.
8. gr. Lög þessi öðlast gildi 1. jan.
1890.
VIII. Lög uvi vexti.
1. gr. þ>egar samið er um vexti af
peningaláni, en ekki tiltekin upphæð
þeirra, skulu þeir vera 4 af hundraði á
ári.
2. gr. Eptirleiðis skal vera frjálst, að
taka allt að 6 af hundraði sem vexti af
peningaláni gegn veði í fasteignum.
Ný lagaírumyörp, er við hafa bætzt
frá því siðast, eða áður eru ótalin:
64. Um uppfræðing barna. Frá Árna
Jónssyni og 4 öðrum í nefnd.
65. Um að meta til dýrleika yrkta lóð
í kaupstöðum. Frá J>. Böðvarssyni.
66. Um breyting á lögum um sveit-
arstyrk og fúlgu. Frá Árna Jónssyni.
67. Um borgun á láni til brúargjörð-
L