Ísafold - 07.09.1889, Blaðsíða 4

288
arskilmálar verða mjög aðgengilegir. |>eir,
sem vilja, smii sjer til mín, eða herra Guðm.
Guðmundssonar í Landakoti; verður jörðin
þeim byggð, er okkur kemur saman um að
veita ábúðina.
Reykjavík, 5. eept. 1889. St. Thorarensen.
„Sjálfsfræðarinn**.
þar sem ekki einu sinni hafa fengizt full
200 áskrifenda að Sjálfsfræðaranum —þar af
milli 20 og 30 einir, sem hafa borgað 1. bók-
ina— og þar sem alþingi neitaði öllum styrk
til þe3sa fyrirtækis, svo að unt væri að selja
bækurnar enn vægara verði og auka þannig
útbreiðslu þeirra, þá virðist þjóð og þing sam-
dóma um það, að það sje ekki æskilegt,
að mentun og nytsamur fróðleikur breiðist of
alment út meðal alþýðu. f>að verður því eigi
auðið að búast við mikilli útbreiðslu á ritum
þessum, og því verður heldur eigi unt að
selja þau við því afarlága verði, sem ráðgjö^t
var, ef þau næðu almennri útbreiðslu.
f>ví auglýsist hjer með, að upp frá þessu
verður eigi tekið við áskrifendum að »Sjálfs-
fræðaranum#, og að verð bókanna verður ept-
irleiðis frá 80 au. til 1 kr. fyrir hverja hók í
bandi eptir stærð og mynda-fjölda.
Ný-útkomið er :
Sjálfsfræðarinn. Ryrri flokkur. Önnur
bók. Jarðfræði eptir porvald Thoroddsen.
Með mörgum myndum. Innbundin 90 au.
Áður tttkomin : Stjörnufræði, eptir
Björn Jensson. Innbundin 80 au.
Sigfús Eymundsson.
Pallegir sauðir og geldar ær fæst keypt fyrir
peninga á næstkomandi hausti í Skaptártungu tals-
vert að tölu, ef verðið verður ekki mjög lágt, að
minnsta kosti ekki fyrir neðan 16 kr. fyrir væna sauði.
J>eir, sem vilia kaupa, gjöri svo vel að gefa sig fram
við undirskrilaðan sem allrafyrst.
Hemru, 12. ágúst i88q. Jóll Einarsson.
Fjármark Sigurðar Jónssonar í Artúnum í Mos-
fellssveit er: blaðstýft apt. hægra, lögg apt.; blaðstýft
apt. vinstra. lögg apt. Brennimaik S* J.
Á GEYSI í Itvík er byrjuð vínsala aftur, önn-
ur greiðasala og rúm handa f'erðafólki, sem áður.
pr. J. ívarsson E. Finnsson.
PÆÐI geta skólapiltar og aðrir á viðHka reki
fengið í góðu húsi hjer í bænum og með góðum
kjörum frá 1. október þ. á. Kitstj. vísar á.
Peir skulu taka eptir mjer!
Tvær ungar nettar stúlkur mættust í Aust-
urstræti í Reykjavík:
»Komdu sæl. Ertu ekki boðin í hina veg-
legu brúðkaupsveizlu í kvöld« ?
»Jú, náttúrlega; jeg hefi látið búa mjer til
silkisvuntu úr silki frá porl. U. Johnson; en
sjerðu hana fröken Ljómalind þarna —sú
held jeg verði eitthvað einkennileg— því hún
hefir sagt hreint út:
peir skulu taka eptir mjer !
Brúðkaupsveizlan mjög fjölmenn —allt fólk
prúðbúið— glatt á hjalla. Allir tóku eptir
ungri stúlku, sem hreint ekki tranaði sjer
fram.
það var hún fröken Ljómalind. Og af
hverju var öllum svona starsýnt á hana?
Af þvi hún var með nýja hœstmóðins «eleganta«
flauels-svuntu frá
í>orl. O. Johnson.
Jeg leyfi mjer hjer með, að tilkynna hinum
heiðruðu skiptavinum mínum, að verzlun
þeirri, sem jeg hefi rekið hjer í Keflavík,
undir forustu bróður míns, kaupmanns 0. A.
Ólavsens, framvegis verður haldið áfram með
hans stjórn, með nafninu
H. P. Duus,
sem að undanförnu.
I von um, að verzlun þessi eíns hjer eptir
og hingað til fái að njóta velvildar og trausts
hinna heiðruðu skiptavina, vísa jeg til neðan-
standandi undirskriptar.
Keflavík 3. september 1889.
Kristjana Duus.
O. A. Olavsen undirskrifar: II. P. Duus.
Verzlunar-atvinna. Ungur, efnilegur
og reglusamur maður getur nú þegar fengið
atvinnu við verzlun. Frekari upplýsingu gef-
ur ritstjóri þessa blaðs
þriöjudagiini 27. f. m. missti jeg poka með föt-
um og ýmsum matvælum, úr móskipi (til J>. lækn-
is Thóroddsens), á ferð frá Seltjarnarnesi suður
Njarðvíkur. Sá, sem l'inna kynni poka þennan, er
beðinn að halda honum og því sem í honum var
til skila, að Smiðshúsum i Ytri-Njarðvík.
6. september 1889. pórarna porvaldsdóttir.
í>etta þarf að lesa!
Nú hjer eptir sel jeg Beykjavíkurbúum,
hina alþekktu, kröftugu öltegund, frá Rahbeks-
Allé, fyrir einungis þetta verð: 10 hdlfflösk-
ur d 1,25.
Jeg hef nú á lagari 12 þúsund hálflöskur,
og 3 þúsund af gl. Carlsberg.
Reykjavík 7. september 1889.
W. o. Breiðfjörð.
THORVARDSON & JENSBN.
BÓKBANDS-VERKSTOFA.
Bankastræti 12 (hús Jóns Ólafssonar alþm.).
Ölverzlun. Vindlaverzlun.
9. Aðalstræti 9.
I itlinarpfni vor> sem Ulstaðar eru viður-
l-ILUIiai Cllll Kennd ágæt að vera og sæmd
voru verðlaunum á sýningunni í Khöfn 1888,
enda eru hin einu litunarefni í verzlunum, er
samsett eru af æfðum og dugandi efnafræð-
ing,—hin einu litunarefni, er hver húsmóðir
getur litað með fljótt og auðveldlega eins
fallega og beztu litarar, fást hjá herra P.
Thorsteinsson, Bíldudal.
Buch’s Farvefabrik.
Studiestræde 32. Kjöbenhavn K.
Undertegnede Repræsentant fír
Det Kongelige Octroierede Almindelige
Brandassurance Compagni
for Bygninger, Varer og Effeeter, stiftet 1798
i Kjöbenhavn, modtager Anmeldelser om
Brandforsikring for Syslerne Isafjord, Barda-
strand, Dala, Snæfellsnes og Hnappadal, samt
meddeler Oplysninger om Præmier etc.
N. Chr. Gram.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl. I—2
Landsbankinn opinn hvern virkan dag kl. 12—2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 4—6
útlán md„ mvd. og ld. kl. 6—7
Söfnunarsjóðurinn opinn I. mánud. í
hverjum mánuði kl. 4—5
Veðurathuganir í Reykjavik, eptir Dr. J. Jónassen.
ágúst Hiti (á Cel»ius) Loptþyngdar- mælir(millimet.) Veðurátt.
sept. á nóttu um hád. fm. em. fm | em.
Mvd. 4. + 9 + ‘3 739.9 75'.8 S h d Sa hv d
Fd. s. +11 + '4 75'.» 751.8 Sa h d ISa hv d
Fsd. 6. Ld. 7. + ii + 9 + *■ ^ 754.4- 762.0 750.9 Sa hv d ISa hv d A h d
Undanfarna daga hefir verið landsunnanátt og
talsverð úrkoma dag og nótt.
Kitstjori Björn Jónaaon, oand pnil.
Prentsmið.ia ísafoldar.
og stóra, þunga járnhrífu. Hann Ijet nú fólk-
ið þoka sjer dálítið til hliðar, svo að það yrði
ekki fyrir skotum úr kjallaranum, og gekk síð-
an að dyrunum.
»þey, þey», mælti hann og hlustaði stund-
arkorn. »þrællinn hefir víst falið sig bak við
einhverja ámuna, svo að hann yrði ekki fyrir
skotum okkar».
Hann kveikti nú í brennisteínsþræðinum,
tók lásinn hægt frá, og þegar kviknað var í
brennisteininum, reif hann fljótt upp dyrnar
og ýtti með hrífunni heyviskinni rjúkandi
niður í kjallaragöngin. Síðan lokaði hann
hurðinni aptur og lypti upp járnhrífunni, til
þess að hann gæti látið hana ríða á ræningj-
ann, þegar hann kæmi út.
Nú voru allir sem á glóðum, og biðu þess,
hvernig fara mundi. Allt var hljótt og kyrt,
þó að meira en 100 manns væri þar saman
komnir; brakið í eldinum og snarkið í hey-
inu fyrir innan heyrðist greinilega, og ekki
leið á löngu, áður en reykjarsvælu lagði xit
um rifurnar á hurðinni.
»Bara að þú hafir ýtt heyinu nógu langt
inn», mælti Nagy gamli lágt, og gekk nær,
svo að menn gleymdu honum ekki.
»þú getur verið óhræddur um það, pabbi»,
mælti Antal, en hafði samt ekki augun af
dyrunum. »Komdu ekki svona nærri. Jeg
ímynda mjer, að þrælnum kynui nú að fara
að þykja miður loptgott inni».
það var orð og að sönnu. Reykinn af hey-
inu lagði um allan kjallarann, og það leið
ekki á löngu áður en reykjarsvælan var orð-
in lítt þolandi. Ræninginn hafði búizt vel
um bak við ámurnar, en varð forviða, er hanD
sá heyviskinni snarað inn. Var þá rjett að
því komið, að hann hleypti af byssunni, en
hann áttaði sig samt og hugsaði með sjer, að
bezt mundi vera að geyma púðrið þangað til
að hann þyrfti helzt á því að halda og mest
lægi við. Eptir því sem reykurinn óx, þok-
aði hann fyrir honum lengra og lengra inn
eptir kjallaranum, og þegar það dugði ekki
lengur, kastaði hann sjer flötum & kjallara-
gólfið. En það stoðaði eigi að heldur. Reykj-
arsvælau og óþefurinn varð óþolandi. Hann
sá, að það var úti um sig og að ekki var að
hugsa til að forða sjer.
þá kom á hann berserksgangur, og hugsaði
hann sjer, að þeir skyldu komast að því
keyptu áður hann fjelli. Haun tók þá
skammbyssuna í hægri hönd sjer og hnífinu
í vinstri, stökk síðan upp sem óður væri, og
yfir heyviskína logandi, hratt upp hurð-
inni og ætlaði að snarast burt.
En í því bili Ijet Antal járnhrífuna ríða á
banu ofan og dró hanu til jarðar með henni.
Hinn hleypti af byssunni, en kúlan fór upp
í loptið, og í sama vetfangi stukku lögreglu-
mennirnir að og gripu hann ; var hann síðan
fluttur burt bundinn á vagni.
A öri fyrir ofan vinsta augað þekktist, að
þetta var Udrin, hinn voðalegi fjelagi Murgu,
er hengdur hafði verið eigi alls fyrir löngu.
f>að var glatt á hjalla í þorpinu þann dag,
og lof þeirra feðga, malarauna, gekk fjöllum
hærra.
Borgarstjórinn stakk upp á, að Nagy gamla
væri flutt þakkarávarp frá öllum bæjarmönn-
um, og karlinn varð svo frá sjer numinn af
feginleik yfir slíkum frama, að hann þaut
inn í veitingahúsið, kom út aptur með Katizu
við hönd sjer, færði Antal hana, og mælti: