Ísafold - 24.12.1889, Blaðsíða 4

412
4. gr. Póstflutningurinn skal afhentur i
skip og af skipi satnkvæmt skrá (Stykseddel)
og gegn kvittun skipstjóra og hlutaðeigandi
póstembættismanns. Sýni viðtakandi, að
póstflutningurinn sje eigi samkvæmur skránni,
skal sá, er afhendir póstflutninginn, skyldur
að rita undir athugasemd þar að lútandi.
Póstflutningurinn skal þegar eptir komu
skipsins fluttur úr skipi, hvort sem það ligg-
ur við land eða á höfn úti, til hlutaðeigandi
pósthúss, og skal fjelagið bera kostnaðinn af
flutningi þeim, nema í Kaupmannahöfn, því
þar mun póstflutningurinn verða sóttur.
Sömu reglum skal beitt þegar flytja skal
póstflutninginn á skip.
5. gr. Fjelagið skuldbindur sig td að sjá
um, að enginn af skipverjum eða nokkur
annar flytji muni, er skylt er að senda með
pósti. Verði slíkt uppvíst, skal hlutaðeig-
andi, auk þess að greiða liina lögboðnu sekt,
einnig rækur úr skiprúmi. þó má skipstjóri,
án þess slíkt varði vítum, flytja brjef utn
skipsins máiefni frá útgjörðarmönnum skips-
ins til afgreiðslumannanna og rnilli hinna
síðarnefndu.
6. gr. Fjelagið greiðir öll gjöld, en aptur
á móti bera því allar tekjur af farþegjum og
flutningi.
Fyrir flutning á brjefum og böggulsending-
um fær fjelagið fyrir allar þær ferðir sem
taldar eru í 1. gr., 58000 kr. — fimmtíu og
átta þúsund króna —■ þóknun.
jpóknunin greiðist með 5000 kr. við lok
bverrar af hinum fyrstu 10 ferðum og með
8000 kr. við lok síðustu ferðarinnar.
7. gr. Skyldi ís hamla því, að skipið kom-
izt út frá Danmörku á leið til Islands ein-
hverja af þessum 11 ferðurn, sem taldar eru
í 1. gr., fellur sú ferð niður, og frá allri árs-
þóknuninni skal draga fyrir hverja ferð,
sem eigi er farin.
Ef ís tálmar skipinu að fara að öllu leyti
einhverja af ferðutn þeim kringum strendur
Islands, sem getið er um í 1. gr., og tilhlýði-
lég sönnuu er færð fyrir því af skipsins hálfu,
skal eigi dregið neitt frá ársþóknuninni.
Verði það eigi sannað, að ís hafi tálmað
hinni umrærldu ferð, eða ef fjelagið mót von
skyldi eigi láta fara ferðir þær, er um er
samið, skal það greiða 1000 kr. sekt fyrir
hverja þá ferð, setn ekki er farin, nemasvo
sje, að skipinu hafi hlekkzt á, og auk þess
skal frá ársþóknuninni draga fyrir hverja
þá ferð, sem ekki er farin milli Danmerkur
og Islands.
8. gr. Svo framarlega senr fjelagið upp-
fyllir skuldbindingar þær, sem það hefir á
hendur tekizt og ríkisþingið og alþingi veitir
fje það, sem með þarf, einkum þóknun þá,
sem um er rætt í 6. gr., þá gildir samningur
þessi til 1. janúar, en frá þeim degi getur
annarhvor málsaðili sagt honurn upp með
eins árs fyrirvara. þó getur engin uppsögn
orðið fyr en frá 1. janúar 1894 — níutíu og
fjögur —.
Eptir upphæðinni 58000 kr. x 5 eða 290000
kr. er mótunargjald fyrir samninginn 48 kr.
30 a. og greiðir hvor málsaðili helming þess
gjalds.
Samnigurinn er skráður í tveim samritum
og fá málsaðilar sitt samritið hvor.
Kaupmannahöfn 2. nóvbr. 1889.
Ráðgjafinn fyrir Island
J. Nellemann.
Hið sameinaða gufuskipafjelag
G. Normann.
Olafur Halldórsson.
LKlDK.l F.TTING. 'í mitVlálki bls. 403 19. línu
(101. tölbl.) stendur 25. ágúst fyrir 25. apríl.
AUGLÝSINGAR
t samfeldu máli með smáletri kosta 1 a. (þakkaráv. \ a.)
hvert orð 15 stafa frekast; með öðru letri eða setning
I kr. fyrir þuml. ddlks-lengdar. Borg. út í hönd.
Til sölu er í Hafnarfirði hiís, 15 álua
langt, 11 álna breitt, með 2 skúrum, á álit-
legasta stað, með góðri lóð. I húsi þessu
hafa veitingar farið fram. Borgunar-skilmál-
ar góðir. Ritstj. vísar á seljanda.
Jörðin Svalbarði Í Bessastaðahrepp
fæst til kaups eða ábúðar í næstkomandi
fardögum 1890. þeir, sem sinna vilja þessu
boði, snúi sjer sem fyrst til:
C. Zimsens Í Hafnarfirði.
Jörðin Oseyri í Garðahreppi fæst til
kaups og ábúðar, í næstkomandi fardögum
1890. Tún jarðarinnar er ágætlega hirt og
vel um-girt; það fóðrar næstum 2 kýr í
meðalári. Með jörðinni fylgir í kaupinu 6
ára gamalt, mjög vel vandað íbúðarhús, vu
timbri, og 8 hús önnur, flest ný- uppbyggð.
þeir, 8em sinna vilja þessu boði, snúi sjer
innan útgöngu næstkomandi janúarmánaðar
1890 til:
C Zimsens í Hafnarfirði.
Verzlun Eyþórs Felixssonar
borgar nú fisk, upp úr salti með hæsta verði
—borgun greiðist í vörum, með peninga-verði.
1 sömu verzlun fást nú nokkur sk.pd. af
kolum, 4 kr. sk.pd., móti peningum að eins.
ÓSKILAKXND. í nærtliðnum riettum var mjer
dregið lamb, sem jeg ekki á, með mínu marki:
heilrifað h., biti fr. v. Rjettur eigandi má vitja þess
til mfn, og semja við mið um markið, fyrir 20. mai
næstkomandí.
Helgadal 21. des. i88b. Kristján po rkdsson.
Helgapostilla fæst á afgreiðslustofu ísa-
foldar. Kostar í kápu 3 kr.
Forngripasafnið opið hvern mvó. og ld. kl. i — 2
Landsbankinn opinn hvern virkan dag kl. 12—2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 12—2
útlán md., mvd. og ld. kJ. 2 — 3
•vifnunarsjóðurinn opinn I. mánud. í
hverjum mánuði kl. 5 — 6
Veóurathuganir í Reykjavtk, eptir Dr. J. Jónassen.
Hiti I Loptþyngdar- I
(á Celsius) 'n.iælir(milliinet.)l Veðurátt.
des. j á »óttii|um hád. fm. em. íni j em.
Ld. l i. -7-10 -T- 2 7+5.8 749.3 A h d Sa hv d
Sd. 22. -r- I O 7'9.3 734.1 A hv dlSv hv d
Md. 23. -k 3 + 1 7 í 1-4 723.9 A hv d.Sv hv d
pd. 24. -7- l 7-=3.9 Sv h b ; I
Hinn 21. var ofanfjúk, hægur á austan um miðj-
ari dag, gekk svo til landsuðars um kveldið; varð
síðan hvass á austan með regni að morgni h. 22.
og slettings-bylur og koldimmur allt fram að
miðjum degi, er hann gekk til útsuðurs með jelj-
um; fór svo aptur í austrið með húðarigning allt
fram að hád. h. 23., er haun allt i einu rauk á
útsunnan með jeljum, en lygndi siðari part dags.
þennan dag (23.) í fyrra var afspyrnurok um
kvöldið, og þá komst loptþyngdarm. lægst 697
millim. Nú í ár sama dag hefir loptþyngdarm.
aldrei komizt eins langt síðan (723 millim.).
R.It.stiór' Biörn Jónsaon. oand. phil.
Pren1smið,i» ísafoldar.
þess konar veikindi, og var því vakinn og
sofinn við að stunda sjúkling þenna. Loks
var afráðið, af öllum læknunum í einu hljóði,
að reyna skyldi að skera í meinið, og var
Dr. Burt kjörinn til þess verks. Honum
fórst það svo fimlega, að embættisbræður
hans dáðnst að. Var svo að sjá, sem hann
mundi verða frægasti handlæknir.
Nóttina eptir var manninum órótt. Um
morguninn, þegar Dr. Burt vitjaði hans,
var hann með nokkurri hitasótt. Með því
að ómissandi var, til þess að manninum
batnaði, að hann hefði næði til að sofa o. s.
írv., þá skipaði Dr. Burt að gefa honum
inn »chloralhydrat«. Hann hefði heldur
viljað hafa til þess »cocaine«; er það var bann-
að á spítalanum.
Eorskriptin hljóðaði svo, er jeg tók við
henni:
Sjötiu grön af chloralhydrat.
•Statim.
það var hönd Dr. Burts, með grænum blý-
ant, eins og vant var. Jeg setti saman með-
alið, eins og til var tekið, og afhenti stúlk-
unni, sem stundaði sjúklinginn. Hún gaf
sjúklingnum inn meðalið. þegar hann var
að renna því niður, sá jeg Jóhönnu ganga
um stofuna, þar sem hann lá. Mjer sýnd-
ist hún föl í andliti, en alveg róleg útlits.
Meðalið hafði brátt þau áhrif á sjúkling-
inn, að hanri sofnaði, og sofnaði fast ; en til
allrar óhamingju vaknaði hann aldrei aptur
af þeim svefni. Inntakan hafði verið of sterk;
hún hafði drepið hann.
Við þetta slys varð mönnum mjög bylt.
Allur spítaiinn var sem þrumu los.tinn. Við
prófið þvertók Dr. Burt fyrir það —með
dæmafárri ósvífni, að mönnurn fannst—- að
haun hefði nokkuru tíma skrifað: sjótíu grön
af chlor. hydr. »Tuttugu« sagðist hann hafa
skrifað. En móti honum vitnaði eiginhand-
arrit hans; þar stóð skýrum orðum : nsjötíu
grön«. Málinu lauk svo, að það var með
naumindum, að Dr. Burt komst hjá lögsókn
fyrir manndráp. En mjög harða áininningu
fjekk hann hjá prófnefndinni fyrir óvarkárni
sína. þegar jeg heyrði vörn Dr. Burts,
flaug mjer enn í hug stúlkan, sem hafði heit-
azt við hann forðum; jeg þóttist sannfærður
um, að hún væri eitthvað viðriðin þessi mörgu,
hraparlegu slys.
Avítur þær, er dómnefndin veitti Dr. Burt,
þýddu auðvitað það eitt og annað ekki, en
að hann sem vandur maður að virðingu
sinni mætti til að sleppa embætti sínu við
spítalann. Hann sótti því um lausn þegar í
stað, og var hún veitt undir eins. Hverjum
manni þótti það illa farið, að honnm skyldi
vilja þetta til; hann var hvers manns hug-
ljúfi vegna ljúfmennsku sinnar og hógværðar.
Hann fór til Suður-Afríku, að leita sjer at-
vinuu þar, og tókst það vel, en ljezt þar
skömmu síðar, er hann var að stunda særða
menn eptir bardagann við Rorke’s Drift.
En það er enn eptir að segja frá því, er
merkilegast er í þessari sögu, sem er alveg
sönn frá upphafi til enda.—Eitt hvöld fjekk
jeg orðsending frá hjúkrunarmeynni, sem áð-
ur er um getið, og Jóhanna hjet; hún vildi
endilega finna mig, og engan annan. Jeg
flýtti mjer á fund hennar; hún lá í rúminu
og sá jeg undir eins, að hún mundi ekki
eiga langt eptir ólifað. Jeg spurði, hvað að
henni gengi. Hún sagði mjer, að hún hefði