Ísafold - 15.01.1890, Blaðsíða 3

19
f>ótti sumum, að í þessu efni væri hjer nokkuð
ábótavant, og lögðu það til, að enginn sje
látin byrja á formennsku, nema hann hafi að
minnsta kosti meðmæli frá þeim formanni,
sem hann hefir verið hjá næstu rertíð áður.
Æfingar á sjó, á mörgum skipum saman,
myndu gera formenn og háseta samhentari,
og vera jafnframt til lærdóms sem til skemmt-
unar; var því réðið á fundimim, að hafa
slíka æfingu á Krossvík einhvemtíma næstu
vertíð.
Yið skiptingu hluta álitu margjr sanngjarnt
að tveimur dauðum hlutum sjc skipt allar
vertíðir ársins af sexæringnum, gerður sje á
skiptingunni munur dugnaðar-manninum og
liðleskjum, og að allar fleytur, sem til sjávar
ganga, stærri sem , smærri, fái \ part áf afl-
anum alla ársins tíma.
Skipkoxna. Hinn 12. þ. m. kom hing-
að kaupskipið Waldemar, eign Tischersverzl-
unar, frá Englandi. það var afgreitt frá
Liverpool hingað til Reykjavíkur 19. okt. í
haust, var 6 vikur fullar að komast hjer
undir land, en varð loks að snfia aptur, er
það átti eptir 20 mílur að Reykjanesi, í ofsa-
veðrinu 27. nóv., hinn sama dag og Holger
rak á land við Stigahlíð. þá sigldi það á
þremur sólarhringum til Stornoway á eynni
Ljóðhúsum (Lewis) í Suðureyjuæ, fyrir vest-
an Skotland. þar yfirgaf skipstjórinn (Wiis)
það, með leyfi eigandans, samkvæmt mál-
þráðarskeyti frá honum í Khöfri; var búinn
að fá nóg af hrakningunum, enda maður
heilsutæpur. Nvr skipstjori var síðan send-
ur fra Khöfn til þess að halda áfram ferð-
inni hingað, og lagði hann af stað frá
Stornoway 22. des. Gekk ferðin stórslysa-
laust hingað, á 20 dögum. Hjar var Walde-
mar talinn af fyrir löngu. Einn íslenzkur
sjómaður var á skipinu.
Tlð^X'fSiX'. Snjóasamt er injög enn hjer
syðra , jarðlaust yfir allt. Kjiipa flúin ofan
að sjó. Rjúpnadráp með mesta móti sunn-
anlands.
Fiskvart verður nú hvergi fijei. um siáð-
ir, enda lítið reynt.
Innbrotsþjófnaður talsvetður var fram-
iun í vörugeymsluhús kaupmantís hjer í bæn-
um fyrir fám dögum. Ekki uppvíst enn,
hver eða hverjir það hafa gjört.
Dáin 21. des. f. á. að Reykholti í Borg-
arfirði prestsekkja Halldóra Jónasdóttir, ekkja
síra Guðlaugs Sveinbjarnarsonar, er síðast var
prestur að Hvammi í Norðurárdal, hálfníræð.
Hún var dóttir síra Jónasar Jónssonar, er
síðast var prestur í Reykholti (+ 1861), en
systir háyfirdómara þórðar sál. Jónassonar.
VÍNVEITINGAXjÖG ný eru á prjónunum á
ríkisþinginu í Danmörku, íisamt lögum um toll á
brennivíni og öðrum áfengum drykkjum. Verzl-
unarleyfi með áfenga drykki á að kosta 200—400
kr. á ári. Ekki má verzla með áfenga drykki
eptir kl. 5 4 vetrum, frá ö0. sept til 1. apríl, og
ekki eptir kl. 7 hinn tímann af árinu. Hætta skal
veitingum kl. 7 lcvöldið fyrir sunnu- og helgidaga.
FÓXiKSPJÖLDI í PARÍS. Eptir síðasta
manntali eru íbúar í París 2,960,000. þriðjungur-
inn af öllum þeim milda mannfjölda er útlendur
að ætt og uppruna. þar af eru 46.000 Belgir,
30,000 þjóðverjar og Austurríkismenn, 24,000
Svissar, ‘22,500 ítalir, 16,300 Hollendingar, 13,000
Englendingar, 6,000 Amerikumenn.
AF KJÖTI átu Berlinarbúar árið 1888 261
milj. punda eða 180 pund á mann. þar á meðal
voru 66,000 pd. af hrossakjöti, af 6000 hestum.
I slátrunarhúsum borgarinnar var slátrað 141,814
nautgripum íullorðnum, 479,124 svínum, 115,793
kálfum og 338.798 sauðkindum. Enn fremur voru
fluttir til borgarinnar 122,950 nautskrokkar, er
slátrað var utan borgar, 15 408 kálfskrokkar.
205.064 svínskrokkar og 74,237 sauðarskrokkar.
Á aðalkvikfjenaðartorginu í Berlín voru þet.ta ár
seldar skepnur til slátrunar fyrir 110 milj. kr
eða fyrir meira en 2 milj. kr. á viku.
Leiðarvísir Ísaíoldar.
322. Prestur liefir byggt manni kirkjujörð;
byggingarbrjef gaf hann eigi þá. Nú hefir hann
sent vinnumann sinn, ásamt tveimur vottum, á
heimili leiguliða með útbyggingarskjal, fyrir þá
sök, að leiguliði nú eigi vildi eptir tvö ár skrifa
undir byggingarbrjef, er setur landsskuldína einni
vætt hærri en hann lofaði að gjalda og hefir
goldið þessi 2 ár, og jafnframt fyrir þá sök að
hann hafi eigi goldið landsskuldina að fullu fyrir
þessi 2 ár (vantað þessa 1 vætt). Leiguliði var
igi heima, en einn heimilismaður las blaðið í
hljóði og afhenti það aptur manninum. Honum
var eigi falið að skýra leiguliða frá útbyggingunni
Nú er spurt: Getur landsdrottinn látið bera leigu-
liða út af jörðunni í næstu fardögum?
Sv.: Nei, fráleitt, þó ekki væri af öðru en því,
að útbyggingin er ekki löglega birt.
323. Ef jeg er vistaður hjá bónda næstkomandi
ár, og hann deyr fyrir jól á yfirstandandi ári, er
jeg nú skyldugur að verða næst komandi ár hjá
ekkju bans, ef hún heldur áfram búskap?
Sv.: Já, sjá vinnuhjúatilskip. 26. jan. 1866,
13. gr.
324. Ef kaupmaður á íslandi verður gjaldþrota
og honum eru nokkrum vikum síðar sendir pen-
ingar frá „Bestyrelsen for Livsforsikrings- og Eor-
sörgelsesanstalten af 1871“ i Kaupm.höfn, er þá rjett
af hlutaðeigandi póstafgreiðanda, að senda kaup-
manni þessum brjefið að eins, en taka peningana
og senda þá til hlutaðeigandi sýslumannns, án
þess að gefa kaupmanni tilkyuningu um það?
Sv.: Nei, það er öðru nær.
325. Er ekki leyfilegt að fyrirbjóða óviðkom-
andi mönnum að skjóta fugla á sinni landareign,
eða liggja engar sektir við, ef því er ekki sinnt
og skotið er jafnt, þótt búið s.je að fyrirbjóða?
Sv.: það er óviðkomandi mönnum óleyfilegt að
lögum að skjóta fugla á annars manns landi, og
þarf því ekki að fyrirbjóða það. Sektir 1—20 kr.,
auk skaðabóta. Svo á og landeigandi veiðina
(fuglana, sem drepnir eru). Sjá 5. gr. í tilskip.
20. júní 1849.
326. þegar til dæmis faðir liefur gefið hórgetnú
barni sínu allar sinar eigur eptir sinn dag, með
samþykki konu sinnar, —hjónin barnlaus—, hvað
er þá mikill erfðafjárskattur af hverjum 100 kr.,
sem barnið hefur fengið í arf?
Sv.: 50 aurar.
327. Hverjir eru skylduómagar manns fyrir
frændsemi sakir?
Sv.: Ættingjar hans f beinan ættlegg upip og
niður (foreldrar og börn og fjærskyldari).
AUGLYSINGAR
í samfeldu máli með smáletri kosta 2 a. (þakkaráv. 3 a.)
hvert orð 15 stafa frekast; með öðru letri eða setning
1 kr. fyrir þuml. dálks-lengdar. Borg. út í hönd.
Samkvœmt skiptalögum 12. apríl 1878 og
I opnu brjefi 4. janúar 1861, er hjer með skor-
Z.])]) knma .s?nfc ^Mr.
hvíslaði hann að Boodle. Hví skyldi nokk-
ur maður hafa farið að reyna nð svipta hinr
unea mann lífi,
neina því að eins að hanr
hefði sjeð eitthvað til hans? Ætlr ekki það?<
«þjer hafið rjett að maela, \Vhiffins. Hem
lögreglustjóri, Whiffins hefir fUudið lykilini
að glæpnum. Komið þjer og iítið þjer á
Þjer sjáið, að Reginakl hefir Venð að takí
ijósmynd, sern við fundum hrotna þarm
UPP' á loptiuu. En af loptinu rná sji
lun Um allan kórinn. Lítið þjjr Snöggvast i
skápinn við altarið, herra lögreglustjóri?«
”hiffjns hrökk við hastarleg^ 0g sneri i
biott. En Boodle grípur í hann og segir
»Nei, yður liggur ekki á. það var blóð á föt
unum yðar í dag. Jpjer verðið að bíða hjerna
góðurinn minm>.
Whiffins varð fölur sem nár; það sást að
skápurinn hafði verið mölvaður upp, og með-
hjálparinn skalf eins og hrísla. Kjörgripir
prestsins voru horfnir.
«!>Ú ert þjófurinn, þrælmennið þitt!« hróp-
aði fjárhaldsmaður kirkjunnar. «Reginald
^efir staðið þig að glæpnum, 0g þú hefir
reynt að ganga svo frá piltiuum, að hann
kynni eigi frá tíðindum að segja».
Whiffins þrætti fyrir; en glerbrotin úr ljós-
myndaráhaldinu, er höfðu leynzt í myrkrinu,
voru tínd vandlega upp og raðað saman, og
sást þá gjöggt andlitið á meðhjálparanum á
myndinni af kórnum, þar sem hann var að
bogra yfir skúffunni með kjörgripum prests-
ins. þar að auki var önnur mynd af með-
hjálparanum í vasa-ljósmyndara Reginalds, þar
sem hann stóð með refði í hendi og reiddi til
hóggs. HanD hafði ekki misst höggsins, sem
raun gaf vitni á Reginald; og þarna var þá
myndin af þjófnum og morðingjanum óafmá-
anleg í sjálfhreifi-myndarvjel þess, er hann
ætlaði að myrða !
Whiffins var eigi laus við hjátrú. Honurn
þótti sem þessi uppgötvan væri meira en tóm
tilviljun. Hann gekk því til skripta og ját-
aði, að synir sínir hefðu frarnið kirkjuránið,
eu skilið eptir gripina prestsins. En sjálfur
hefði hann framið síðari þjófnaðinn. Að
fenginni þessari játningu sannaðist við próf í
málinu og ýmsar eptirgrenslanir, að synir
hans voru útfarnir þjófar og skjalafalsarar, og
að faðir þeirra hafði örvað þá til allra þeirra
vamtna; hann hafði sinn hlut af fenguum og
skeinmti sjer fyrir það fje þegar hann hafði
ferðaleyfi frá embætti sínu. Munirnir prestins
fundust heima hjá meðhjálparanum. Eu
kirkjusilfrið var horfið.
Reginald batnaði og bar vitni í málinu.
Síðan var Whiffins dæmdur í æfilanga þræla-
vinnu. Synir hans sluppu úr greipum rjett-
vísinnar, en eru nú eigi framar þyrnar íholdi
föður síns. J>eir höfðu strokið úr landi. Og
lýkur svo þessari sögu.