Ísafold - 25.01.1890, Blaðsíða 4

I
Presturinn reið þegar til Blönduóss. óg
var þá af honum og kaupmönnum afráð-
ið, að leita þegar samskota handa prests-
ekkju mad. Hansinu Sigurbjörg jþorgríms-
dóttur. sem er ábáandi Hjaltabakka; varð
hún fvrir mjög miklum og tilfinnanlegum
skaða við bæjarbrunann. í missi bæði húsa,
er hún átti sjálf, mestallra matfanga og
margra gagnlegra muna. Farin eru þeg-
ar að safnast samskotaloforð i Torfalækj-
ar- og Sveinsstaðahreppum, og veita menn
þvi máli almennt góðar og drengilegar
undirtektir, bæði búandi fólk og búlaust.
Vonandi er, að samskotin verði almenn i
Húnavatnssýslu, því bæði á hjer ekkja,
með 4 ungum börnum, hlut að máli, og
svo var maður hennar sál. f>orvaldur prest-
ur Ásgeirsson mörgum góðkunnur, og
yfirhöfuð mjög vinsæll maður. Vera má
og að einhverjir mannvinir í fjarlægum
hjeruðum rjetti henni hjálparhönd með
gjöfum.
Ef nú samskotin verða rífleg, mun hún
hafa í hyggju, að halda áfram búskap á
Hjaltabakka eptirleiðis; en auðvitað þarf
mikið fje til þess, að byggja upp bæinn
aptur, að því leyti sem það álízt hennar
skylda, og eins til að kaupa aptur bús-
muni, i stað þeirra er fórust. — P.
— Um nýársleytið brann og bærinn á
Árbót i Helgastaðahreppi i pingeyjarsýslu,
og brann par inni gömul kona, móðir
bóndans, Páls Jóakimssonar búfræðings,
sem var ekki heima og enginn, nema
móðir hans og bróðir geðveikur, er hún
sendi á næsta bæ að fá hjálp. Sjálf ætl-
aði hún að reyna að bjarga kú, er var
undir baðstofupalli, en hefir þá kafnað.
Reikningur
yfir tekjur og útgjöld styrktarsjóðs verzlun-
I annanna í Reykjavík fyrir árið 1889.
Tekjur: kr. a.
Kptirstöðvar 31. des. 1888.
í skuldabr. fjelagsm. kr. 14573.00
- R.víkurbæjarskuldabr. +
J árs rent.til 11. des. 88 — 714.00
- sparisjóði .... — 1018.20
- ógoldnum rentum . — 196.00
— tillögum . — 24.30
- peningum hjá gjaldk. — 9.85 16535.35
Vextir 647.78
Tillög fjelagsmanna fyrir þ. á. 374.40
Samtals kr. 17557.53
Gjöld: kr. a.
Fyrir auglýsingar . . kr. 7.50
— pappír .... — 4.43
— fundarboð að birta — 1.00
— innheimtu á fje-
lagsgjaldi ... — 2.00 14.93
Styrkur veitur fjelagsmönnum 251.00
Eptirstöðvar 31. des. 1889.
I skuldabr. fjelagsm. — 15013.00
- R.víkurbæjarskuldabr. H-
rentur til 31. des. 89 — 714.00
- sparisjóði með rentum
til 31. des. 89 . . — 1283.32
- ógoldnum rentum . — 147.74
— tillögum fyrir
88—89 . — 16.20
- peningutn hjágjaldkera— 117.34 17291.60
Samtals kr. 17557.53
Reykjavik 9. .janúar 1890.
M. Johannessen.
AUGLYSINGAR
í samfeldu máli með smáletri kosta 2 a. (þakkar ív. $ a.)
hvert orð 15 stafa frekast; með öðru letri eða setning
I kr. fyrir þuml. dálks-lengdar. Borg. út í hönd.
| Að drottni þóknaðist að burtkalla til
betra lífs minn heittelskaða eiginmann Magn-
ús Bjarna Stefánsson, hinn 17. þ. m., eptir
4 daga þunga legu í lungnabólgu, tilkynnist
hjer með vinum og vandamönnm hins látna.
Klöpp |>ann 2Z. jan. 1890.
Gróa Sveinbjarnardóttir.
T i 1 s ö 1 u
\ »fírceðraborgin«, vandað steinhús með pakk-
ííúsi, hjalli og stórri góðri lóð. Gott verð.
Vægir skilmálar. Lysthafendur snúi sjer til
G. Zó'nga í Beykjavík.
Reikning þennan höfum við endurskoðað
og ekki fundið neitt athugavert við hann.
Th. Thorsteinsson. Einar Árnason.
Með næstu ferð Lauru fæ jeg mikið
af brókarskinnum og skæðaskinni, sem
jeg sel með lægsta verði. Hjer eptir
tek jeg ábyrgð' á öLlum skinnum í brcekur
og skó, að' ekki komi fram í þeim peir
gallar, sem venjuLega koma fram í húð-
um, og komi það' fyrir, má skiLa mjer
skinnunum apttir í skiptum við önnur
skinn.
Reykjavik 23. jan. 1890
Björn Kristjánsson.
Duglegur verzlunarmaður, vanur við
afgreiðslu á álnavarningi, getur fengið stöða
við verzlun Ií. Th. A. Thomsen.
Menn eru beðnir að snúa sjer til undirritað*.
Johs. Hansen.
Proclama.
jareð hjerverandi eigur Lopts Jörundarson-
ar frá Syðstabæ, sem farinn er af landi burt
án þess vitanlegt sje, hvar hann er, eru eptir
kröfu skuldaheimtuinanns teknar til skipta
sem þrotabú, innkallast hjer með allir þeir, er
tilskulda telja hjá nefndum Lopti Jörundarsyni,
til innan 6 mánaða frá síðustu birtingu þess-
arar auglýsingar að sanna kröfur sínar fyrir
undirskrifuðum skiptaráðanda.
Skrifstofu Eyjafjarðarsýslu 6. janúar 1890.
St. Thorarensen.
Fyrri ársfundur Búnaðarfjelags Suður-
amtsins verður haldinn þriðjudaginn 4. febr.
ncestkomandi kl. 5 e. h. í leikfimishúsi barna-
skólans. Verður þar lagður fram reikningur
fjelagsins fyrir árið 1889 og rœdd önnur mál-
efni fjelagsins.
Reykjavík, 25. jan. 1890.
H. Kr. Friðriksson
DANSKA. MESSU flytur i dómkirkjunni á
morgun síra Oddur V. Gíslason frá Staó i (frinda-
vík, á hádegi.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl. I—2
T.andsbankinn opinn hvern virkan dag kl. 12—2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 12- 2
útlán md„ mvd. og ld. kl. 2—3
SSfnunarsjóðurinn opinn I. mánud, i
hvtnum máuuði kl. £— 6
Veóurathuganir 1 Reykjavik, eptir Dr. J. Jónassen,
Hiti j Loptþyngdar- j
1 (áCelsius) lrnælir(millimet.)l Veðurátt.
jan. ánóttu um hád. fm. | em. fm. | em.
Mvd. í2. -f- 3 -r- í 726.4 729.0 Na h b|0 b
Fd. 23 | -4- 9 -R 5 729.0 734.1 R h b lo b
Fsd. 24. -4-1* -4- 6 /3Ó6 734. O b O b
L%1. 25.I -4- 8 729.0 O b
Undanfarna daga ma heita að hjer hali verið logn
daglega og heiðskírt og fagurt veður; til djúpa hæg
noiðankæla. Jörð lijer nú hvívetna alþakin snjó og
klaka.
Ritstjóri Björn Jónsson, cand. phit.
f’rentsrnið.ia ísafoldar.
þeim á upprjettum fótum. Jeg skal segja
betur frá því seinna. Nú ætla jeg að skrifa
um hann Arthur og kunningja mína hjer á
spítalanum.
það er ekki allfáir dátar úr uppreistar-
liðinu, sem liggja hjer á spítalanum. Fyrst
framan af var eigi trútt um, að hatrið við
sunnanmenn væri látið koma niður á þeim.
f>eir voru hafðir út undan, voru látnir bíða,
og þeir voru optast stirðir og önugirog stutt-
ir í svörum í móti. jpeir áttu eigi nema tvo
kosti fyrir: annars vegar kvalir og dauða, en
hins vegar apturbata og þá fangelsi. Jeg
vorkenndi þeim nærri því meira heldur en
hinum. Jeg stóð kyrr við rúmið eins þeirra,
sem hafði verið borinn inn þá um morgun-
inn. Hann hafði fengið skot í gegnutn
vins'tra handlegginn. Handleggurinn og hönd-
in var allt stokkbólgið; hann var blóðrauður
í framan. Maturinn stóð ósnertur á skákinni
við rúmið. «Góðan daginnn, sagði jeg; «hvern-
ig gengur»? «Jeg hef voðalegar kvalir í
handleggnumi). «Geturðu ekki borðað?» «Jeg
hef enga matarlyst».
«Er ekki búið að binda um sárið?».
«Læknirinn er ekki búinn með umferðina
sína enn».
Jeg náði í svertingjann minn — jeg kalla
hann svo af því, að hann kom til herbúð-
anna öldungis örmagna og tiær dauða en lífi,
hafði strokið frá böðlum sínum syðra, og nor-
ræna hersveitin tók hartn að sjer. Nú hefir
hann legið viku hjer, en er nú batnað og
höfum við hann til vika. Hann er orðinn
okkur svo handgenginn, að við getum ekki
án hans verið. Jeg náði sem sagt í svert-
ingjann minn, og bað liann að draga stíg-
vjelin af hinum sára manni og lauga á hon-
um fæturna. Síðan fjekk jeg hann til að
sækja ískalt vatn, þvoði honum í framan
og um hendurnar, og jós vatni yfir sárið, og
huggaði hann með því, að læknirinn mundi
koma bráðum. Hann horfði á mig þakkar-
bljúgutn augum. L'm kvöldið kom læknirinn
til mín og segir: »Frú nr. 5 — ja, þjer afsakið
þó jeg kalli yður svo, jeg tnan aldroi hvað
þjer heitið að eptirnafni — jeg þarf að
sneypa yður núna».
ccMig? Fyrir hvað?»
Hann hló að því, hvað jeg varð felmtsfull
á svip, og segir: «Fyrir þessa fyrirtaks-rækt,
sem þjer hafið lagt við uppreisnarmanninn.
J>að eru margir, sem ámæla yður harðlega
fyrir það, og jeg er hræddur um, að það
muni vekja óánægju, ef þjer haldið því
áframi).
þá varð jeg almennilega reið og sagði
við hann: «Hr. læknir! Jeg er kristin, og
jeg hef lært það af drottni tnínum og meist-
ara, að ef óvin minn hungrar, þá á jeg að
gefa honum að eta, og ef hann þyrstir, þá á
jeg að gefa honum að drekka. Yesalings-
maðurinn kvelst mjög; og jeg má ekki líkna
honum, af ^ví að yfirmenn hans hafa skipað
lionum að berjast við okkur! Nú vil jeg
einmitt líkna honum öðrum fremur eins og
jeg get»! ccþjer ráðið því», sagði læknirinn;
«jeg hef að eins varað yður við».
Jeg hjelt afram upptekum hætti að hlynna
að uppreisnarmanninum mínum, og hann fór
innan skamms að tala við mig hitt ogþetta.
Honum lágu mjög þungt orð til norðan-
manna; en því gaf jeg engan gaum, en hafði
bara nánar gætur á, að honum væri hjúkrað
eigi miður en öðrum. Liðu svo margir dagar.