Ísafold - 08.03.1890, Blaðsíða 4

80
Gufuskipafjelag Faxaflóa og
Vestfjarða.
Þeir sem hafa skrifao sig fyrir hlut-
um i fjelagi þessu og ekki eru bímir aö
greiöa fyrstu afborgun (25 kr.), áminn-
ast um aö gjöra þaö fyrir 11. þ. m.,
samkvæmt lögum íjelagsins, til gjald-
kera fjelagsins, lierra S i g f ú s a r E y-
mundssonar í Reykjavík. Hluta-
brjef fá menn undir eins og þeir eru
búnir aö greiöa fullan hlut (100 kr.),
gegn afhending bráöabirgöakvittananna
fyrir því er áöur kann aö vera borgað.
Allir, sem unna framförum landsins,
ættu aö gefa sig sem fyrst fram til að
styrkja þetta nauðsynjafyrirtæki. Þvi
fyr getur oröið byrjaö á pví, sem fleiri
gjiira það.
Reykjavík 8. marz 1890.
Fyrir hönd stjórnarinnar :
Björn Jónsson,
p. t. formaður.
HÞS
mitt, sem jeg keypti fyrir 4000 kr. og
hefi varið yfir 2000 kr. til umbóta og
aukningar á, fæst til kaups fyrir 4000 kr.; þar
af standa 3200 kr. fastar i veðskuldum (ekki af-
borgunarlán) og á afgangnum gefst áreiðanlegum
kaupanda árs gjaldfrestur.
Lysthafendur semji sem allra fyrst við mig.
Jón Ólafsson, Bankastræti 12.
Týnzt hefir í gær, líklega á götum bæjarins, lítil
minnisbók með sendíbrjefum í og 20 kr. I banka-
seðlum. Finnandi skili á skrifst. ísaf. gegn góðum
fundarlaunum.
í næstliðnum rjettum var mjer dregið bvítt
gimbrarlamb, með mínu marki: gagnbitað vinstra,
sem jeg á ekki. Bið jeg hjer með rjettan eiganda
að gefa sig fram og sanna eignarrjett sinn á
iambi þessu, og borga áfallin kostnað, og semja
við mig um markið.
Hlíðarfæti 11. nóv. i889.
Jón Jónsson.
Skrifstofa fyrir almenning
10 Kirkjustræti 10
opin hvern rúmhelgan dag kl 4—5 e. h.
VEEZLUNAEMAÐUK. Ungur einhleypur j
og æfður verzlunarmaður óskar að fá atvinnu við 1
verzlun frá 1. rnai. Góðar meðmælingar, og launa-'
skilmálar aðgengilegir. Ritstj. visar á.
SELDAK ÓSKILAKINDUR í Hvítársíðu-
hreppi haustið 1889:
1. Hvitt gimbrarlamb; mark: hálftaf fr. h., hálft-
af apt. v.
2. Hvítt geldingslarnb; m.: fjaðrir 2 fr. h., sneitt
apt. biti fr. v.
3. Hvitt hrútlamb; m.: blaðstýft apt. h., stúfrif-
að gagnbitað v.
4. Svart gimbrarlamb; sama mark h„ og v.,
ídráttur v.
ö. Hvítt geldingslamb; m.: gagnfjaðrað h., hálft
af apt. biti fr. v.
Rjettir eigendur geta vitjað andvirðis lamba
þessara, að frádregnum kostnaði, til undirskrifaðs
til septemberloka næstkomandi.
Síðumúla 15. febr. 1890.
S. Sigurðsson.
FJÁRMARKI mfnu, sem er stýft hægra og
sýlhamrað vinstra, breyti jeg þannig, að jeg fram-
vegis tek upp og hef á fje míuu markið: stýft
og gagnbitað hægra, sýlhamrað vinstra. 1
markaskrá Snæfellssýslu og Hnappadals, er prent-
uð er 1889, er brennimark mitt talið B G, en það
á að vera sr E G. þetta vil jeg biðja þá að at-
buga og leiðrjetta, er í höndum hafa áminnzta
markaskrá.
Breiðabólstað á Skógarströnd 22. febr. 1890.
Eirikur Gíslason.
SELDAE ÓSKILAKINDUR í Álptaneshreppi
haustið 1889:
1. Hvítt hrútlamb; mark: stúfrifað h„ stig fr. v.
2. Hvítt gimburlamb; m.: stýft b„ sneiðrifað
apt. v.
3. Hvítur hrútur 2 vetra; m.: sýlt gagnfjaðrað h.,
heilrifað v., hornamark: lögg fr. h.
þeir, sem geta sannað eignarrjett sinn á þess-
um kindum, mega vitja andvirðis þeirra, að frá-
dregnum kostnaði, til undirskrifaðs, ef þeir gjöra
það fyrir lok september næstkomandi. Horna-
markið á hrútnum og markið á gimbrarlambinu
eru sammerkt hjer í hreppi.
Smiðjuhóli 19. febrúar 1890.
Jón Hallson.
Skósmíðaverkstæði
°g
leðurverzlun
ýjaF~Björns Kristjánssonar'im
er í YESTURGÖTU nr. 4.
Helgapostilla Íæst á afgreiðslustofu Isa-
foldar. Kostar í kápu 3 kr.
1
100 Kroner
jtilsikkres enhver Lungelidende, som efter
Benyttelsen af det verdensberömte Mal-
tose-Præparat ikke finder sikker Hjælp.
Hoste, Ilæshed, Asthma, Lunge- og Luft-
tör-Katarrh, Spytning o. s. v. ophörer
allerede efter nogle Dages Forlöb. Hun-
drede og atter Hundrede have benyttet
Præparatet med gunstig Resultat. Mal-
tose er ikke et Middel, hvis Bestanddele
holdes hemmeligt; det erholdes forme-
delst Indvirkning af Malt paa Mais. At-
tester fra de höieste Autoriteter staa til
Tjeneste. Pris 3 Flasker med Kasse Kr.
5, 6 Flasker Kr. g, 12 Flasker Kr. 15.
Albert Zenkner, Opfinderen af Maltose-
Præparatet. Berlin (26), Oranienstr. 118.
THORVARDSON & JENSEN.
BÓKBANDS-VERKSTOFA.
Bankastræti 12 (hús Jóns Ólafssonar alþ.m.
Til Salg
Kutter Surprise, 27 Tons Register. Bygget
1862 af Eg. Kobberforhudet. Særdeles vel-
seilende.
M. C. Restorff & Sönner
Thorshavn
Færöerne.
Forngripasafnrð opið hvern nivd. og lu. kl. I—2
Landsbankinn opinn hvern virkan dag kl. 12—2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 12—2
útlán md„ mvd. og ld. kl. 2—3
Söfnunarsjóðurinn opinn l. mánud. i
hverjum mánuði kl. 5 — 6
Veðuratliuganir 1 Keykjavik, eptu Di. J. Jouassen.
febr. Hiti (á Celsius) Loptþyngdar- mæiirjmilinnet.) Veðurátt.
marz ánóttu|um hád. tm. | em. fm | em.
Mv.l. 5. Fd. b Fsd. 7. Ld. 8. -r* 3 + 5 ZS 0 +- 5 4-11 v 5 • -« 749.3 74Ó.8 j 7+9.3 749.3 ! 749-3 75L« | Na h d O h b Sv hvdlNvhvd Na h b a h b Na h b|
Miðvikudaginu var hjer rjett að kalla logn allan.
daginn, hægur vestan-útnorðan kaldi síóari part
dags, en síðast um kvehlið rauk haun, svo að
kalla allt í einu, á vestan útsunnan og sama veð-
ur næsta dag með blindbyl að morgni (jeljum) en
nokkru iyrir hádegið gekk hauu í útuorður með
blindbyl og mikiu hafróti; lygndi um kveldið og
birti upp og gekk til landnorðurs, hægur med
miklu lrosti og er sama veður eun í morgun (8.).
Vart varð hjer við jaröskjálpta kl. 5‘/j e. m. h.
7. lítill hristingur.
Ritstjór? Björn Jonsson, cand. phil.
Frentemiðia ísafoldar.
fám dögum áður nokkra edikskúta af með-
alaforða okkar læknanna, með því að matar-
forði skipverja af því var þrotinn. pá vildi
svo vel til, að prinzinn mætti honum með
þá undir handleggnum og spurði, hvað það
væri. Hann býr þá til íít úr því þessa sögu:
Matráður var í mestu vandræðum með
edik, fór til yfirlæknis og spurði hann, hvort
hann hefði engin ráð að hjálpa sjer. (petta
var satt, sem fyr segir). Yfirlæknirinn svar-
aði, að ef tilraun sú lánaðist, sem hanri hefði
í hyggju, mundi hann geta bætt úr þessu,
sem hann vanhagaði um. Tilraunin heppn-
aðist prýðilega, og voru kútarnir, sem brytinn
var með, fullir af ediki allir þrír,—sagði hann.
Prinzinn leitaði á hann að segja sjer, hvern-
ig hefði verið farið að búa til edikið. Hann
er tregur til fyrst, segir, að læknirinn hafi
skipað sjer að halda því leyndu, til þess að
skipverjar kynoku sjer ekki við að neyta
ediksins 1 sætsúpunni sinni, er uppvíst yrði,
hvernig það væri undir komið. Prinzinn
hjet að segja engum frá því, ef hann segði
sjer það. Brytinn ljet þá tilleiðast, og saddi
forvitni prinzins. A hverju kvöldi—sagði
hann—, áður en hjúkrunarsveinarnir fara að
hátta, er þeim gefið inn eins-konar dupt,
sem hefir þá verkun, að þvagið, sem þeir láta
frá sjer morguninn eptir, er allra bezta edik;
á öðrum tímum dags er það vanalegt þvag.
En mikið tekur þetta samt á þá, og þess
vegna eru þeir svona fölir og veiklulegir í
útliti.
þannig stóð á komu prinzins ofan í sjúkra-
klefann.
A kvöldin, um fyrstu vöku, eptir nátfcyerð,
kom prinzinn optast nær upp á þiliur, og
var þá í stýrimannstreyju og með skozka
húfu á höfði. Hann skrafaði fyrst stundar-
korn við yfirmennina í lyptingunni, gekk I
sfðan fram á stafnpallinn og kveykti sjer þar
í pípu; það var bannað að reykja í lypting-
unni. Hann settist þar niður einhversstað-
ar, og bar það þá við stundum, að undir-
foringjarnir villtust á honum í myrkri oghjeldu
þetta vera einhvern af hásetunum, og ávörp-
uðu hann þessum orðum eða því líkurn:
»Hvern fj. ertu að slæpast þarna?« Prinz-
inn hafði hið mesta gaman af því, hvað
undirforingjanum varð bilt við, er hann sá,
hver þetta var; og er mjer nær að halda(
að hann hafi beinlínis gjört leik til þess, að
villzt væri á sjer þannig.
Yfir höfuð ljetu menn sjer eigi mjög vand-
farið við hann, sem sjá iná af því, er nú
hefir verið frá sagt; en haun ljet sjer það
líka eða hafði gaman af því; jeg varð þess
aldrei var nje heyrði þess getið, að hann
reiddist eða bæði neinn að gera sjer eigi
svona dælt við sig, vegna tignar hans, þar
sem hann var konunglegur prinz og væntan-
legur ríkiserfingi.
Tvisvar var jeg sjónar- eða heyrnarvottur
að þeirri ókurteisi við hann, er mjer þótti
I nóg um.
jpað var á landi, epfcir að vjer vorum komn-
ir til islands.
Margir yfimennirnir og jeg líka höfðum
landveruleyfi og vorum boðnir í veizlu hjá
landshöfðingja [stiptamtmanni]. Eptir veizl-
una var riðið npp að Elliðaám og suður að
Bessastöðum. Við Kloss málari, sem vorum
báðir mjög ónýtir að ríða, riðum samsíða um
einstigi eptir hálsi [?] rjett á undan prinzin-
um. þá tók prinzinn upp á því, að gamni