Ísafold - 29.03.1890, Síða 3

103
I
fyrir sveitakennara og bændur líka. Og
enn nauðsynlegra tel jeg að væri fyrir
sýsluna að fá umferðakennara, þar sem
hjer eru viða stór og örðug prestaköll og
prestum veitir því erfitt að sjá um, að
hinum þörfu lögum um uppfræðing barna
í skript og reikningi sje fylgt; enda mun
þeim víða hafa verið slælega fylgt hing
að til.
Pöntunarfjelög eru tvö í sýslunni;
annað í Landmannahrepj i, hitt i Holtun-
um, sem standa í sambandi við „kaupfje-
lag Árnesinga;“ lengra austur frá hafa
menn enn ekki getað slitið ástfóstur sitt
við hina dönsku kaupmenn. Pöntunarfje-
lag Landamannahrepps verzlaði næstliðið
ár fyrir hátt á 3. þúsund krónur, og varð
hagnaðurinn mikill við það sem að verzla
við kaupmann, þrátt fyrir skaða þann, er
fjelagið beið af sauðasölunni í Reykja-
vik
þ>á eru og nýstofnuð búnaðarf]elög á
stöku stöðum hjer i sýslu. Á Landi var
eitt stofnað í hitt eð fyrra, sem heitir
„Framfarafjelag Landmannahrepps“, og er
tilgangur þess sá, að stuðla og vinna að
hvers konar framförum í landbúnadi, auka
og bæta túnarækt og engja, hlaða tún-
garða og aðra vatnsveitinga- og vörzlu-
garða. Einnig hefir fjelagið leitazt viðað
bæta fjárrækt manna og í því skyni
keipt kynbótarfje norðan úr fingeyjar-
sýslu, þaðan sem fje er álitið að vera
vænst, og hefir það gefizt vel og er álitið
að vera til stórra bóta; hafa þaðan verið
keyptir bæði lamb-hrútar og lamb-gimbr-
ar, og vóg einn veturgl. hrútur, sem var
fenginn þaðan, siðastl. haust 154 pd.;sýn-
ir það ljóslega, að fje getur einnig verið
vænt hjer sunnanlands, ef vel er gjört við
það. Dagsverk þau, sem unnin voru i
framfarafjelaginu næstl. vor, voru 268, en
garðarnir voru samtals 1519 faðmar á
lengd og voru þar túngarðar 589 faðm.,
engja garðar 180 faðm. og garðar til
Varnar skriðu á tún og engjar 7,50 faðm.
Æskilegt væri, að búnaðarfjelög þau,
sem stofnuð eru víðsvegar um land, vildu
birta skýrlur um framkvæmdir i blöðun-
um, því að það getur verið til gagns og
fróðleiks fyrir ýmsa.
Póstskipið Laura, skipstj. Christjan-
sen, lagði af stað hjeðan aðfaranótt hinn 27.
þ. m. og fóru með því til Englands, kanp-
maður þorl. O. Johnsson frá Evík, kaupm.
Gísli Stefánsson frá Vestmannaeyjum verzl-
unarm. Ásgéir Sigurðsson; til Ameríku Jón
Olafsson ritstjóri með 2 börnum sínum, Jakob
Olafsson Briem barnakennari og 3 vesturfarar
aðrir; til Khafnar verzlunarstjóri Gunnl. E.
Briem með frii sinni og syni, snöggva ferð.
Enn vikið hneykslispresti frá
embætti. Eptir tillögum biskups hefir
landshöfðingi 22. þ. m. vikið frá embætti til
bráðabirgða sókuarprestinum að Hofteigi í
Norðurmúlasýslu, síra Stefáni Halldórssyni,
fyrir drykkjuskapar-óreglu og þar af leiðandi
hneyxlisathæfi ýmislegt. Eáðgjafinn mun eiga
að skera úr, hvort lögsókn skuli beita við
prest þenna til embættismissis fyrir fullt og
allt, eða að hann verður sviptur embætti
með konungsúrskurði, sem síður skyldi þó.
Sigling. Hinn 23. þ. m. kom hið fyrsta
kaupskip hingað í ár : Margrjet, skipstj.
Guðm. Kristjánsson, eign Geirs Zoéga & Co,
með alls konar nauðsynjavörur til þeirrar
verzlunar. það er sama skipið og fór í haust
til Spánar, með alíslenzka skipshöfn.
í gær kom norskt timburskip, Amelie, 105
smálestir, skipstj. Kristensen, frá Mandal
með við og lítið eitt af kartöflum tll lausa-
kaupa.
SKÓXiARÖÐIN. í skólaröðinni í siðasta bl.
eru tvær villur í ölmusu-upptalningunni. Vilhjálmur
Briem hefir 100 kr. í ölmusu, og Sigurður Pjetursson
í V. bekk hefir 175 kr. í ölmusu, en Sigurður Pjet-
ursson i 1. bekk ekki neitt.
LEIÐRJETTINGAR. Á síðustu blaðs. 1. dálki
i siðasta bl. 17. 1. a. o. stendur “alþýðumönnum" fyrir
„alþingismönnum11. í sama dálki, efstu linu stendur
„konsúll og kaupm,“ fyrir „kaupm., og konsúll11.
AUGLYSINGAR
í samfeldu máli með smáletri kosta 2 a. (þakkaráv. 3 a.)
hvert orð 15 stafa frekast; með öðru letri eða setning
I kr. fyrir þuml. dálks-lengdar. Borg. út í hönd.
Samkvæmt alþingisályktun 1887 og ráð-
herrabrjefi dags. 9. janúar 1888 (Stjórnartíð-
indi 1888 B. bls. 21.) auglýsist hjermeð, að
neðannefndar þjóðjarðir í Arnarstapa og Skóg-
I arstrandar- umboði:
! 1. Dalur í Miklaholtshreppi,
1 2. Gaul í Staðarsveit,
3. Bláfeldur neðri í sömu sveit,
4. Lýsuhóll í sömu sveit,
5. Stóru-Hnausar í Breiðuvík,
6. Hólahólar sama staðar,
7. Ulfmannsfell í Helgafells-sveit.
er um tfma ’nafa verið í eyði, fást til ábúðar
frá næstkomandi fardögum næstu 5 ár, land-
skuldarlaust, gegn því að ábúandinn svari
venjulegum smjörleigum eptir þau kúgildi, er
jörðunum eru látin fylgja, og vinni að jarða-
bótum og húsabótum eptir því sem um semur.
þeir, sem kunna að æskja ábúðar á einhverri
þessara jarða, snúi sjer í því efni til umboðs-
manns Jóns Jónssonar á Brimilsvöllum.
Amtrn. í Suður- og Vestur-A'mti, Eeykjavík
h. 22. marz 1890.
E. Th. Jónassen-
Uppboðsauglýsing.
Föstudaginn hinn 18. n. m. kl. 1 e. hád.,.
verður að undangengnu fjárnámi fyrir skuld,
að upphceð kr. 690,25 til H. P. Duusverzl-
miar í Keflavík, auk vaxta og málskostnaðar,
opinhert uppboð sett á Króki í Garði í Bosm-
hvalanesshreppi og þar seld góð jörð tilheyr-
andi Ingvari bónda Ingvarssyni í Junkara-
gerði í Ilafnahreppi til lúkningar ofangreindri
skuld.
Söluskibnálar verða birtir á uppboðsstaðnum.
Skrifstofu Kjósar- og Gullbr.sýslu 26. marz 1890.
Franz Siemsen.
Samkvœmt lögum 12. apríl 1878 og opnu
brjefi 4. jan. 1861 er hjer með skorað á alla
þá, cr telja til skulda í dánarbui Helga sál.
Sveinbjarnarsonar á Hlíðarfæti, er andaðist
30. marz f. að lýsa kröfum sínum og
sanna þær fyrir skiptaráðanda hjer í sýslu
innan 12 mánaða frá siðustu birtingu þessarar
auglýsingar. Með sama fresti er og skorað á
erfingja hins látna, að gefa sig fram og sanna
erfðarjett sinn.
Skrifstofu Mýra- og Borgarfj.sýslu 27. febr. 1890.
Sigurður l>órðarson.
Uppboðsauglýsing.
Laugardaginn hinn 12., 26. n. m. og 10.
maí þ. á. kl. 12 á hádegi verður opinbert uppboð
haldið i Hafnarfirði, og þar selt hœstbjóðend-
um, ef viðunanlegt boð fœst, timburhús sama-
staðar, einloptað, tilheyrandi fjelagsbúi Eyólfs
SvnrtidauiH l Nnrveni
kom niður, var síðan reistur bær og heitir
þar enn á Eldjárnsstöðum. þegar hann hafði
þetta gjört til varuðar hugsar hann sjor að
skoða kirkjuna. Hurð stóð í hálfa gátt og
lykill í skránni. Á miðju gólfi 8tóð klukka
og fyrir neðan altarið lá bjarndýr í híði.
Veiðimaðurinn skaut bangsa þegar til bana,
°g var feldurinn hengdur upp í kirkjunni;
kváðu þar vera enn til synis rytjur af göml-
UQ1 bjarnarfeldi svörtum. Maðurinn fann
eitthvað af gömlum myndum i kirkjunni og
fjórar klukkur stórar og eina litla. Hafði
örin lent í einni þeirra og þaðan kom liljóð-
ið. Litla klukkan er enn notuð, ef einhver
villist í skóginum þar í dalnum; það er trú
manna, að þá heyrist ætíð í klukkunni, og
þurfi sá, sem villzt hefir, ekki annað en að
ganga á hljóðið; þá skili honum lieim.
Af hinum 4 klukkum átti einu sinni að
flytja þá stærstu til höfuðkirkjunnar. Svo stóð
á, að fara þurfti með hana yfir stöðuvatn á
leiðinni og hentist hún þá útbyrðis. »það
var við að búast, að svo færi«, sögðu menn
þá, »þegar átti að fara að skilja hana frá
systrum sínum«.
Sjá má klukkuna enn niðri 1 vatninu, í
logni og björtu veðri. En ekki er hlaupið að
því að ná henni upp; það geta ekki nema 7
skilgetnir bræður, og þeir mega ekki mæla
orð frá vörum meðan þeir eru að ná klukk-
unni upp. Einu sinni komst svo langt, að
sjö skilgetnir bræður reru á bát út á vatnið,
renndu færi og kræktu í klukkuna. þeir
voru búnir að koma henni upp á borðstokk-
inn, en þá gellur einn þeirra við, og segir:
»Guði sje lof, nú erum við búnir að ná henni«,
en í sama vetfangi hentist hún niður í vatn-
ið aptur.
Cola di Rienzi.
Eptir Chambers „Pocket Miscellany“.
1 einhverjum hinum auðvirðilegasta hluta
Kómaborgar, þar sem ekki áttu heima nema
fátækir iðnaðarmenn og Gyðingar, þar fædd-
ist í byrjun 14. aldar Nicholas Bienzi Gabrini,
sem síðan er alkunnur orðinn undir nafninu
Cola di Bienzi, hinn síðasti alþýðu-stjóri í
Eóm. Faðir hans var veitingamaður, en
móðir hans þvottakona. þetta var á þeim
tímum, er allt vald og allar mannvirðingar
voru einvörðungu í höndum hinna fornu
aðalsætta, og hafði því mátt við búast, að
hinn ungi maður Bienzi yrði að eyða aldri
sínum í þeirri lágu lífsstöðu, sem hann fædd-
ist í. Fátækt fólk í þeirri stöðu, sem for-
eldrar hans voru í, var ekki vant að hafa
huga á því eða ráð til þess að veita börnum
sínum mikla uppfræðslu. — En hvernig sem
ú því hefir nú staðið, hvort sem það hefir
verið áheiti eða einhver önnur oss ókunn