Ísafold - 12.04.1890, Blaðsíða 4

120
„Lygi“, „álygi“ o. s. frv.
Auglýsing stendur í siðustu „Fj.kon.“ með
mörgum undirskriptum, þar sem sagt er, að ísafold
hafi farið með „lygi“, „álygi“ o. s. frv. i greininni
um drukknun 2 manna milli Engeyjar og Við-
eyjar 2. þ. m.
Liklega hefir einhver óhlutvandur illmælismaður
orðað klausu þessa og látið mannaumingjana
skrifa undir hana í grunleysi ; en ábyrgðina verða
þeir að bera eins fyrir því, og skulu þeir vita það,
að taki þeir ekki ummœli þessi aptur hiö bráö-
asta í sama blaöi og biöji ritstjóra Isafoldar
fyrirgefningar á þeim, veröa þeir látmr sæta lög-
sókn fyrir þau til hcefilegrar hegningar.
Latinuskólinn og afmœlisdagur konungs.
J>að var ekki nú, heldur í fyrra, skömmu eptir
afmælishátíðina þá i skólanum, sem rektor og
kennararnir komu sjer saman um það á fundi, að
jneta skyldi ofdrykkjuóreglu pilta við slík tækifæri
jafnsaknæmt brot sem endranær. iNú voru það
stiptsyfirvöldin ein, sem hlut áttu að þessum úr-
skurði. Hvorirtveggju yfirboðarar pilta, kennarar
og stiptsyfirvöld, eiga þvi, þótt þannig viki málinu
við, það lof skilið, að hafa viljað afstýra á-
minnztu óregluhneyksli, og það á sama bátt. —
J>etta er hjer tekið fram berum orðum vegna þess,
að heyrzt hefir, þó ótrúlegt sje, að sumir kennar-
anna vilji með engu móti láta eigna sjer neina
hlutdeild í slíkri ráðstöfun, sjálfsagt af hræðslu
við óvinsæld af „höiðingjaefnanna“ hálfu(!!).
„Fjórða boðorð öfugt er“ o. s. frv.
Afli mikið góður undanfarna daga í Garði,
Leiru, Keflavíjk og Vogum, í net og á færi með
síldarbeitu, en öðru vísi ekki.
Prestskosningin að Staðarstað. Kjörstjórinn,
hjeraðsprófastur Snæfellinga, vill láta þess getið,
út af i mmælum frjettaritara Isaf. 1. f. m. viðvíkj-
andi fundarboðinu, að hver kjósandi hafi fengið
að vita í tíma af fundardeginum, og hafi því
fundurinn verið „auglýstur svo sem þörf gjörðist11,
eins og lög mæla fyrir, enda prýðilega sóttur; en
löngu fyrir fund var ekki hægt að auglýsa fund-
ardaginn, vegna óf'ærðar af snjókyngi á fjallveg
þeim, er prófastur átti yfir að fara.
Jarðarför H. E. Helgesens barnaskölastjóra
fór fram 10. þ. m , með óvenju miklu fjölmenni.
Húskveðju flutti sira St. Thorarensen, og ræðu í
kirkjunni síra Jórhallur Bjarnarson. Grafskript
hafði ort B. Gröndal, og hann og Gestur Bálsson
sín erfiijóðin hvor — Gestur undir nafni skóln-
barnanna, sem sungu þau i kirkjunni.
á marköðunum ; og hver maður gat óhræddur
skilið eptir fulla gullpyngiu á þjóðbraut úti«.
Rienzi fórst drengilega , enda þótt ekki
hyggilega, við hina útlægu aðalsmenn. Hann
leysti þá von bráðara úr útlegðinni og leyfði
þeirn að setjast aptur að í borginni. En þó
ljet hann þá fyrst vinna dýran hollustu-eið
hinni nýju stjórn og kirkjunni; því að hann
hafði verið svo hygginn, að fella saman sinn
málstað og kirkjunnar.
það má geta því nærri að hinum drambsömu
aðalsmörnum sárnaði mjög þessi niðurlæging,
en svo voru þeir hræddir, að þeir þorðu ekki
annað en hlýða. Alþýðumaður nokkur róm-
verskur, er var sjónar- og heyrnarvottur að
því, er aðalsmennirnir unnu eiðinn, hefir Iýst
tilfinningum þeirra, og kemst meðal annurs
svo að orði: »þeir stóðu berhöfðaðir frammi
fyrir tríbúnanum með hendurnar kro3slagðar á
br jóstinu og þorðu eigi að líta upp ; og þeir
voru skjálfandi — drottinn dýr! hvað þeir voru
skjálfandi!«
þennan sigur og aðra þvílíka þoldi Rienzi
ekki; þeir svifu á hann eins og áfengt vín.
Köld skynsemi og stjórn á sjálfum sjer höfðu
AUGLÝSINGAR
ísamfeldu máli með smáletri kosta 2 a. (þakkaráv. 3 a.)
hvert orð 15 stafa frekast; með öðru letri eða setning
I kr. fyrir þuml. dálks-lengdar. Borg. út í hönd.
Jeg tilkynni íslendingum hjer með, að jeg fyrst
um sinn —að mintista kosti— er ekki útflutninga-
stjóri f'yrir neina útflutninga-„Linu“. Jeg svara
því hvorki þeim fyrirspurnum, sem jeg þegar hef
fengið, nje þeim, er síðar koma víðvíkjandi út-
flutuingum.
Keykjavik 11. apríl 1890.
Sigm. Guðmundsson.
Mjer hafa verið send 2 brjef sem jeg ekki get
svarað. Annað er frá Ásm. Jónssyni á Fjósum,
en hitt frá Sigurði Jóhannssyni Höllustöðum. í
hvaða sókn og sýslu eru þessir menn og bæir á
landinu? því það vantar sókna- og sýslunöfnin i
brjefin og því get jeg ekki svarað í neina átt
brjefunum
Sjónarhól 8. apríl 1890.
Lárus Pálsson.
Út af fyrirspurnum, sem til mín hafa
komið, læt eg hér með þá, sem kenna
piltum latínu undir skóla, vita, að þeir geta
reiknað sem 40 blaðsíður latínuna í Hauchs
Lærebog i Latin, forste Afdeling.
Evík 10. apríl 1890. Jón þorkelsson.
Alls konar kóloníalvörur, rúg, rúg-
mjöl, hveitimjöl, bankabygg, brenni-
vín, romm, vín, munntóbak, rjól,
vindla O. s. frv. hef jeg til sölu fyrír bezta
verð, sem fáanlegt er.
íslenzkar vörur eru seldar svo vel sem
auðið er gegn 2°/« í ómakslaun.
Carl Andersen.
Börsgade 44
Rjöbenhavn.
Skóleður, brókarskinn,
sóialeður, söðlaSeður,
bókbindaraskinn, flókaskór,
barnastigvjel, skó-yfirleður.
1 maí byrjun kem jeg tneð miklar birgð-
ir af alls konar verkefni fyrir skósmiði, söðla-
smiði og bókbindara með ennþá lægra verði
en áður. pá ný brókarskinn, sem ekki hafa
áður þekkzt hjer, þá nýja tegund af slcóleðri
70—75 aura pundið, sem jeg ábyrgist að sjeu
laus við fúa eða sólbruna; það er því vonaudi
aldrei verið aðalkostir hans; miklu fremur
hafði tilfinningarlffið verið eigi óríkara en
greindargáfan hjá honum. Og upphefð hans
hafði naumast staðið nema einn eða tvo mán-
uði, þá er hann fór að gera sig skoplegan
með oflátungsskap og stærilæti. Brjef hans
og stilskipanir byrjuðu með þessum inngangs-
orðum : sNikulás, strangur og miskunnsamur;
frelsari Bómaborgar; forvígismaður Italíu;
vinur mannkynsins og vinur frelsis, friðar og
rjettlætis, hinn hátigni tríbúni!« |>á er hann
kom á mannfundi var hann skrýddur fjöllitri
flauels-skikkju fóðraðri með safalaskinni og
allri gullsettri. Hann bar í hendi sjer veldis-
sprota af skínandi stáli, krýnda hnetti og krossi
af skíru gulli. Pæri hann á hestsbak, reið
hann fáki albvítum, en það er konungslitur;
ljet hann bera yfir höfði sjer hinn mikla fána
þjóðveldisins ; fimmtíu sveina vopnaða spjót-
öxum og flokk riddara hafði hann að fylgdar-
liði; herlúðrar hans og bumbur voru úr skíru
silfri; og þá er hann fór um borgina, ljet
hann við hvert fótmál strá út hnefafylli af
gulli og silfri fyrir lýðinn. En skrautgirni hans
gekk og á fleiri vegu úr hófi. Hann ljet dubba
að menn um land allt kaupi skóleður hjá
mjer. — Ef 50 húðir eru keyptar í einn,
er verðið þó talsvert lægra. Sjóskóleður nýtt,
ódýrara en áður, ný verkfœri fyrir skósmiði
og söðlasmiði, margs konar tegundir af saum,-
þrœði, leðri og skinnum, sem jeg ei áður hef
flutt, þar á rneðal svinaskinn. jpannig get
jeg nú selt allt ódýrara en söðlasmiðir og
skósmiðir hafa áður keypt verkefni sit í út-
löndum.
I maí læt jeg prenta vcrðlista yfir allt,
sem verzlun mín hefir til sölu, er jeg sendi
hverjum ókeypis, sem óskar þess.
p. t. Leipzig 19. marz 1890.
Björn Kristjánsson.
Gulrófnafræ
sömu tegundar og áður hefir fengizt við verzl-
un mína, er nú komið aptur. Yerð sama.
Geir Zoeya.
Ollum þeim hinum mörgu, >er með návist
sinni eður á annan hátt heiðruðu útför manns-
ins míns míns sáluga, skólastjóra Helga E.
Helgesen, votta jeg jeg hjer með mitt inni-
legasta þakklæti.
Reykjavík 10. apríl 1890.
Magðalena Helgesen.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl. I—2
Landsbankinn opinn hvern virkan dag kl. 12—2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 12—2
útlán md., mvd. og ld. kl. 2—3
Söfnunarsjóðurinn opinn I. mánud. i
hverjum mánuði kl. 5—6
Veðurathuganir í Reykjavlk, eptir Dr. J. Jónassen.
Hiti 1 (áCelsius) Loptþyngdar- mæ)ir(millimet.) Veðurátt.
m arz | á nóttu | um hád. fin. em. fm. | em,
Mvd. 9.1 + 1 + ^ 759-5 762.0 V h b lO b
Fd. 10. + 1 + 6 ybi.o 762.0 A h d Ia hd
Fsd. II.1 +3 + 7 76 t.o 759.5 A hd | A h d
Ld. I2.j +4 762.0 O d
Undanfarna daga má heita að hafi verið hægð á
veðri, h. 9. var hjer vestankaldi, bjart og fagurt
veður; daginn eptir hægur á austan, en dimmur og
ýrði regn úr lopti, sama veður næsta dag en tegn-
laust. I morgun (12.) log 1 en dimmur.
Ritstjóri Björn Jónason, cand. phil.
Prentsmiðja ísafoldar.
sig til riddara af heilags-anda-orðunni, og það
með þeirri viðhöfn, sem menn höfðu ekki haft
af að segja síðan á dögurn keisaranna. 1 ann-
að sinn ljet hann krýna sig með sjö kórónum,
sinni úr hverjum málmi og sinni með hverri
laufa-gerð, er jartegna skyldu hinar sjö gáfur
heilags anda. Hversu skynsemi hans hafi
blekkjast og blindast látið af upphefðinni, má
meðal annars marka af því, að hann var svo
einfaldur að stefna þeim tveim höfðingjum,
er kepptu um keisara-tignina á þjóðverjalandi,
fyrir sig, ásamt Clemenz páfa; jafnframt »bauð«
hann Clemenz páfa, »að hann skyldi setjast að:'->i
á tignarstóli sínum í Eóm«. — jpá er hann var
dubbaður til riddara, brá hann sverði sínu,
benti því í þrjár áttir, austur, norður og suð-
ur, til hinna þriggja heimsálfa, er þá yoru
kunnar, og mælti um leið þessum drembilegu
orðum : »Og einnig þetta er mittl«
Öllum, jafnvel föstustu fylgismönnum hans
meðal alþýðu var meira eu nóg boðið með
öllu þessu — af honum, manni, sem hver mað-
ur þekkti til að fyrir fám árum hafði ekki átt
skyrtu til skiptanna og sem hafði orðið að
beiðast ölmusu við húsdyr þurfamannastofn-