Ísafold - 18.06.1890, Blaðsíða 4

196
MATBORÐ miög fint og velvandað, pólerað úr
ekta mahognf á fimm fótnm með hjólum, og þeim til-
heyrandi plötnm til stækkunar, er fil sölu. Ritstjóri
vísar á.
ÓSKILAKINDUB seldar i Strandasýslu haustið
1889.
1 Kirkjubólshreppi.
Lamb mark: blaðstýft fr. h., blaðstýft, og biti fr. v.
í Bœjarhreppi
Lamb, maik: stúfrifað fj. a. h., tvístigað a. v.
Lamb, mark: stýft gagnbitað h. sneiðrifað fr. biti
a. v. Lamb, matk: geirstýft h., styft biti a. v.
Lamb, mark: biti a. h.. biti fr. fj. a. v.
Andvirðis kindanna geta eigendur vitjað fyrir 31.
okt. til viðkomandi hrepsnefnda.
Fyiir hönd sýslunefndarinnar
Kjörseyri 29. april 1890.
Finnur Jónsson
UNG og SNEMMBÆR KÝR óskast til kaupv
Ritstjóri vísar á kaupanda.
Til leigu eða sölu nú þegar fæst fyrr-
verandi veitingahús «Geysir» í Eeykjavík.
Lysthafendur snúi sjer til konsúls O. Finn-
bogasonar.
GIJÍTARSPIL. Ef einhver óskar að læra fljótt
og reglulega að spila á guítar. getur hann fengið til-
sögn hjá dömu sem hefur lært það í fleiri ár ytra og
tekið tíma hjá hinum alþekkta guítarspilara lf. Rung.
Ritstjóri vísar á.
Með því áformað er að hloða upp J>ingvallarjettir
miðvikudaginn Q. júlí næstk. þá skorum vjer hjer
með á hreppa þá er fjárvon eiga í rjettunum, að mæta
á tilteknum stað og tima til að hlaða upp sína dilka.
Hreppsnefndin í pingvallahreppi 14 júni 1890.
Utanáskrift til fyrver. alþm. Jóns Ólafsson-
ar er :
J ó n Ólafsson E s q.
<>Lögberg« Ojfice.
Winnipegs Man.
Canada.
N ý k o m i ð
til undirskrifaðs það sem fólk einmitt vantar:
afbragðs-góðir kanínuhárs-filthattar, svartir og
öðruvísi litir, af ýmsri stærð og hæstmóðins.
Nokkuð af öðrum höttum, sem jeg hefi, er
selt með innkaupsverði.
Enn fremur eru komnir spásseringar-hanzk-
ar, alla vega litir, mjög fínir hjartarskinns-
hanzar, þvottaskinn-hanzkar fyrir karla og
konur, svartir og öðruvísi litir hanzkar, ein-,
tví-, því- og fjór-hnepptir, á ýmsri stærð.
Mansjettskyrtur ágætar, sömul. kragar og
fiibbar, mansjettur, slips, slaufur og húmbúg,
og enn fremur gúmmí-flibbar og mansjettur.
H. Andersen.
(Aðalstræti 16).
Nýfermdur drengur vel upp alinn og
af góðu fólki, sem kynni að vilja komast f
skraddaralæri, verður tekinn undir eins. Semja
má við undirskrifaðan.
H. Anderscn.
(Aðalstræti 16).
fS3H
'6
stærsta íslenzka blað í heimi, kemur vit í
Winnipeg, Man., Can., síðan um nýjár stækkað
um hehning frá því sem áður var. Bitstjórar:
Einar Hjórleifsson og Jón Olafsson. — Blað-
ið kostar 6 kr- árg. og má panta það í
Eeykjavík hjá bóksölunum: Birni Jónssyni (Isa-
foldar-prentsmiðju), Sigfúsi Eymundssyni, Sig-
urði Kristjánssyni. Út um land taka allir út-
sölumenn bóksalafjelagsins við pöntunum. —
Skyldi einhver óska að fá blaðið helzt sent
beint frá Winnipeg, fæsýþað fyrír sama verð
frítt sent hvert sem er á Islandi, ef kaupandi
borgar blaðið fyrirfram til einhvers af bóksöl-
unum í Eeykjavík, og sendir kvittun hans með
pöntuninni.
Flestir hlutir sem vanalega eru seldir
í búðum á Islandi og þaraðauki margir aðrir
hlutir sjaldsjeðir og lítt þekktir hjer, fást
með góðu verði í búð undirskrifaðs. Meðal
annars fást fallegin stólar fyrir 6 kr. stykkið,
nýkomnír með Lauru.
þ>eir sem kaupa vilja fyrir peninga í smá
eða stórkaupum, og hafa máske hugsað sjer
að þurfa að panta hlutina eða vörurnar
frá útlöndum, eru beðnir að leita fyrir sjer
í búð undirskrifaðs, sem vonast til að geta
fullnægt sanngjörnum kröfum.
Beykjavík 17. júní 1890.
H. Th. A Thomsen.
Eptir lögum 12. apr. 1878 og o. br. 4. jan.
1861 er hjer með skorað á þá, er til skulda
telja í fjelagsbúi sóknarprests Stefáns sál.
Ihórdersen, og eptirlifandi ekkju hans, frú
Sigríðar 1hórdersen, sevi hingaðtil hefur
setið l óskiptu búi, en nú hefir selt fað
fravi til opinberrar skiptamcðferfíar, að
geja sig frarn og sanna kröfttr sínar fyr-
ir mjer tnnan 6 mánaða frá síðustu birt-
mgu þessarar auglýsingar.
Skrifstofa Vestmannaeyja ýslu 10. júní 1890.
M. Aagaard.
Samkvœmt opnu brjefi 4. janúar 1861
'og lögum 12. apríl 1878 er hjermeð skor-
að á þá, er til skulda. telja í dánarbúi
fyrrum verzluruirstjóra L. J. C. Schou, er
andaðist að Torfastöðum í Voþnafrði 26.
nóvbr. f. á„ að gefa sig fram og sanna
kröfur sinar fyrir undirritnðum skiptaráð-
anda innan 6 mánaða frá síðustu birtingu
þessarar auglýsingar.
Skrifstofu Norðurmúlasýslu, 8. maí 1890.
Einar Thorlacius._____________
Hjer með auglýsist, að jeg hefi veitt
herra Olafi Runólfssyni niitt
óhundið umhoð til pess að hafa á liendi
fjarveru minni forstöðu fyrir hóka-
og pappírsverzlun minni. Hann gegnir
einnig störfum mínum sem útflutninga-
stjóra og eru menn beðnir að snúa sjer
til iians í pessum efnum.
Reykjavík 16. júní. 1890.
Sigfús Eymundsson.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl. I—2
Landsbankinn opmn hvern viraan dag kl. 13—2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 12—2
útlán md„ mvd. og ld. kl. 2—3
Söfnunarsjóðnrinn opinn 1. mánud. 1
hverjum mánuði kl. 5—6
Veðurathuganir i Reykjavik, eptir Dr. J. Jónassen.
Hiti | Loptþyngdar-
' (áCelsius) 'mælirimillimet.) Veðurátt.
Júní |ánóttu|um hád.j fm. | em. ím | em
Ld. 14.I -t* 7 + 1 i 7f>9 t> 76.0 A h b A h d
Sd. 15 | + 9 + ■1 1 762.0 759-5 O d 1° b
Md. 16 + 8 + ii 1 759.5 759-5 O b |o b
Id. 17. + 7 + 1 1 I 759-5 756.9 O b O d
Mvd.ih.! + 7 1 754-4 A h d
Hinn 14. var hjer austangola að morgni og Ljart
sólskin en eptir hádegið fór að hvessa á landsunnan
og ligndi lilið eilt um kveldið seint og aðlaranótt h,
13. rigndi mikið og það fram undir hádegið þann dag
er aptur birti upp , hefur siðan verið bjart og fagurt
veður. I dag 15. austankaldi, dimmur að morgni.
RitBtjón Björn Jónsson, cand. phii.
Prentsmióia ísafoldar.
bara langt í burtu. — En svo varð hann
þreyttur af hlaupunum, og fleygði sjer niður
í grasið á skurðbakkanum.—
Hann þóttist vita, að hann yrði grunaður
um morðið; — hann þóttist vita, að hann
mundi verða tekinn fastur og settur í járn
og varðhald; og hann þóttist vita, að endinn
yrði sá, að hann mundi verða — hálshögg-
inn.--------
En ef hann reyndi nú að flýja ?
Flýja ? — Hvert átti hann að flýja allslaus
og fótgangandi?
Nei, hann sá það, að hann mundi finnast.
Og svo vissi Katrín, að hann var úti alla
nóttina.
»Hvað hafði hann gert ? Ó, hvað hafði
hann gert ?«-----
En það gat líka átt sjer stað, að hann
yrði ekki grunaður.
Hann hafði aldrei komizt undir manna
höndur, og allt af fengið orð fyrir að vera
óknyttalaus og heiðvirður maður. — Líka gat
það viljað til, að hann yrði ekki tekinn trax
fastur, og að hann gæti selt eigur sínar og
lagt af stað til Ameríku.----------
pað var komið undir dögun. Hann vár
orðinn votur og kaldur, að sitja þarna, og
lagði því af stað heim að húsinu.
En svo stóð Katrín þarna í dyrunum, og
hafði vakað eptir honum alla nóttina.
Hún var því sú eina, sem gat borið vitni
á móti honum. —
Hefði hún ekki staðið þarna, þá hefði
hann verið viss með að sleppa. —
Hann hataði hana, og óskaði optsinnis að
hún væri komiu undir græna torfu, — svo
hræddur var hann við vitnisburð hennar.
-----En svo þegar hann heyrði fótatak
fangavarðarins frammi á ganginum, þá fór
hann strax að blístra eitthvert fjörugt lag
eða vikivaka.
— — — Mörg vitni voru yfirheyrð, en
ekkert þeirra gat neitt borið, það er lið væri
í til skýringar aðalatriðinu.
Veitingamaðurinn skýrði þannig frá:
»Um sólarlagsbil komu þeir, bæði sá grun-
aði og hinn myrti, inn í veitingakrána. poir
voru þá báðir ódrukknir. Möller var í sjer-
lega góðu skapi, keypti undir eins portvíns-
flösku, sem þeir drukku svo saman. þegar
þeir höfðu drukkið allt úr flöskunni, voru
báðir orðnir kenndir, og fór þá Marteinn að
syngja. —
Svo fóru þeir að spila osextíu og sex«. —.
Veitingamaðurinn tók það sjerstaklega fram,
að þeir hefðu ekki spilað ohazardn. — Meðan
þeir voru að spila, keyptu báðir áfenga drykki
og drukku þá saman. Marteinn lagði 200
krónur í silfri fram á borðið, og var hróðug-
ur yfir.----Hann tapaði aptur og aptur,
og svo fór að smásíga í hann. Möller drakk
öllu minna um kveldið heldur en hinn. þegar
Marteinn var búinn að tapa nokkurum tugum
króna, kvaðst vitnið hafa stungið upp á því,
að þær hættu að spila. Möller hafði ekki
verið ófáanlegur til þess ; en Marteinn hafði
barið í borðið, og sagt, að hann skyldi ekki
hætta, fyrri en hann væri annað hvort búinn
að tapa öllu, eða þá vinna það aptur, sem
hann væri búinn að tapa. Svo höfðu þeir
haldið áfram að spila. Marteinn varð æ
reiðari og reiðari eptir því, sem hann tapaði
meiru. Og þegar hann var orðinn peninga-
laus, vildi hann fá hestakaupmanninn til að
spila upp á »lán«. En það vildi hinn með engu