Ísafold - 24.09.1890, Blaðsíða 4

308
Handhafaveðskuldabrjef nr. 41,er bœjarstjórn
Heykjavíkur hejur gefið út fyrir bæjarsjóðmn,
■er með hlutkesti kjörið til útborgunar þ. á.
Eigandi skuldabrjefs þessa er því beðinn að
snúa sjer til bœjargjaldkerans, fyrir árslok,
.ajhenda honum brjefið og meðtaka ákvceðisverð
þess með áföllnum vöxtum.
Bæjarfógetinn í Reykjavík 23. september 1890.
Halldór Daníelsson.
Kaupmenn hjer í bcenum, sem vilja se]ja
nauðsynjavörur handa þurfamönnum bcejarins
í vetur, eru hjer með beðnir að senda fátœkra-
nefndinni tilboð um það með tilgreindu verði
á ruzsta vikufresti.
Bæjarfógetinn i Reykjavík 22. sept. It90.
Halldór Daníelsson.
Proclama.
Með því að Rögnvaldur bóndi Guðmunds-
son á Svarthóli í Súðavíkurhreppi hefir fram-
■sell bu sitt tiL skiptameðferðar sem þrotabú,
■er hjer með samkvcemt lögum 12. apríl 1878
og opnu brjefi 4. jan. 1861 skorað á þá, sem
til skulda telja, að lýsa kröfum sínum innan
■6 'mánaða frá síðustu birtingu þessarar aug-
■lýsingar.
Skrifstofu ísafjarðarsúslu 12. sept. 1890.
Skúli Thoroddsen.
Gott vottorð um
hin alþjóðlegu 10 kr. úr.
Úr brjefi frá merkum og áreiðanlegum lærðum
manni. dasgett 16. sept. 1890:
„Jeg sendi þjer frá G. bróðir mín-
nm 40 kr., sem eiga að ganga upp í and-
virði 5 úra, þeirra alþjóðlegu, ef þú vildi-i
gjöra svo vel og senda okkur þau með
pósti næst. Bezt væri að þau væru af
báðum sortum, og það sem vantar til
með endurgjaldið, borga eg þjer, þegar
jeg kem um mánaðarmótin. G. þykir lík-
legt, að hann við tækifæri geti selt fleirií
því það eru margir, sem hafa augastað á
þeim.
þ>au hafa reynzt hjer mikið vel þennan
4Íma sem þau hafa verið brúkuð“.
Rvxk. 23. sept. 1890.
jþorl- O Johnson-
TVENN BANDEBIPI hafa verið hirt í Hell-
isskarði um daginn af einhverjum óviðkomandi, og
væri vsent að fá þeim skilað eigandanum, sælu-
húsverðinum á Kolviðarhól.
f>ví eigum vjer að koma?
Til þess að fá góð kaup
og hressa upp hugann
Föstudaginn 3. okt. 1890.
verður haldið
stórt alþjóðlegt
Uppboð
í pakkhúsinu nýa hjá undirskrifuðum og þar
seldar ýmislegar vefnaðarvörur, svo sem mill-
umskirtutau, millumskirtur, ný föt, ljerept
línlakaefni, tvisttau, yfirsængurver, borðdúka-
efni, svuntutau og fleira.
Sveitamenn, sem koma til Reykjavíkur, cettu
að muna eptir þessu.
Stólar fyrir kvennfólkið að sitja á.
Reykjavík 20. sept. Ib90.
Þorl- O. Jónsson.
EINAE þÓRDARSON prestaskólakaudídat
þingholtstræti 4 tekur að sjer kennslu og skrif-
störf, fyrir sanngjarna borgun.
Fyrir sauðfje eða smjör fást nú alls konar
VASAÚR. — J>ó neita jeg ekki peningum fyrir
þau. Enu fremur geri jeg við alls konar vasaúr
og klukkur fljótt, vel og mjög ódýrt.
Teitur Th. Ingimundarson.
JNr. 9 Aðalstræti.
Ferðin kríngum hnötlinn Stanley.
Hver sem hefi hirt þORSKH AUSABAÖGA í
Bryggjuhúsganginum hjá Fisoher milli 1. og 13. sept.
merktan á trjespjald „Gruðni Egilsson Minnamos-
felli", er vinsamlega beðinn að gera Ólafi Ólafssyni,
Lækjarkoti aðvart.
SKl N NHÖNZKUM, svörtum, loðnum innau
hefir einhver gleymt á skrifstofu ísafoldar.
PENINGrABUDDA fundin, með ártali á og fanga-
marki, og nokkrum aurum í. Vitja má á afgr-
stofu ísaf.
KVENNHATTUR, dökkur, með fjöður, hefir
fund'zt bjer á götum bæjarins í morgun. Mávitja
til (íuðmundar Stefánssonar í SUaptabæ.
SKABUR, meira en 4 álna hár, 2 álnaj breiður
og nær 1 álnar djúpur, með mörgum hólfum og
hyllum, og 6 hurðum fyrir, miðhurðirnar 2 með
glerrúðum, er til sölu. Nánara á afgr.stofu ísa-
foldar.
FALLEGUR LÍFKÁL FUR, um missirisgamall,
af mjög góðu kyni, er til sölu. Nánara á afgr.st
ísaf.
Vottorð.
Eptir það eg hefi nú yfir tæpan eins árs
tíma viðhaft handa sjálfum mjer og öðrum
nokkuð af hinum hingaðflutta til Eyjafjarðar
Kína-lifs-elixír hr. Valdemars Petersens, sem
J. V. Havsteen á Oddeyri hefir útsölu á,
lýsi eg því hjer með yfir, að eg álít hann á-
reiðanlega gott matar-lyf, einkum móti melt-
iugarveiklun og af henni leiðandi vindlopti í
þörmunum, brjóstsviða, ógleði og óhægð fyrir
bringspelum. Líka yfir það heila styrkjandi,
og vil jeg því óska þess, að fleiri reyni bitt-
er þenna, sem finna á sjer líkan heilsulas-
leik, eins og kann ske margvíslega, sem staf-
ar af magnleysi í vissum pörtum líkamans.
Hamri 5. apríl 1890.
Arni Jónsson.
Kína-lífs-elexírinn fæst ekta hjá:
Hr. E. Felixssyni í Reykjavík.
— Helga Jónssyni í Eeykjavík.
— Helga Helgasyni í Reykjavík.
— Magnúsi Th. 8. Blöndahl í Hafnarfirði.
— J. V. Havsteen Oddeyri, pr. Akureyri,
aðalútsölumanni á Norður- og Austurlandi,
Paa de Handelspladser, hvor intet Udsalg
findes, kan Eorhandlere antages ved direkte
Henvendelse til Fabrikanten,
Valdemar Petersen,
Frederikshavn, Danmark.
VINDOFN, stór og vænn, er til sölu. Nánara
á afgr.st. ísafoldar.
Forngripasafuið opið hverxi mvd. og ld. kl, : - t
Landsbankinn opinn hvern virkan dag kl. 1i - i
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl, 12—7
útlán md„ mvd. og ld. kl 2—3
Söfnunarsjóðurinn opinn I. mánud. I
hverjum mánuði kl. 5 - 2
Veðurathug'anir í Reykjavik, eptir Dr. J. Jónassen,
Sept. Hiti (á Celsius) Loptþyngdar- mælirjmillimet.) Veðurátt.
ánóttu|um hád. fm. j em. fm em.
Ld. 10. + 3 + 8 756.9 I 756-9 Sa h b O b
Sd. ii. + 5 + 8 759.5 1 749-3 Nhb Sv h b
Md. 22 + 2 + ó 746.8 ! 746.8 Sv h d So h b
þd. 23. -f- 1 + 4 746.8 739.1 Na h b A h d
Mvd.24. + 2 744.2 1 N hv b
Hinn 20 var hægur laudsynningur með skúrum;
gekk svo 21. til útsuðurs og vatð bjaitur, var með
regnskúrum fram að hádegi h. 22. Hinn 23. var
hjer hægur landnyiðingur að morgni, dimmur og
fór þegar að regna mikið og hjelzt það allan
daginn fram að kveldi, er hann gekk til norðurs.
í morgun (24.) á norðan, b.jartur, hvass útifyrir.
Síðustu dagana hefur snjóað í Esju.
Kl. rúmlega 8 í morgun varð vart við jarð-
skjálpta, allsnarpan hristing i eitt skipti.
Ritstjóri Björn Jónason, cand. phil.
Prentsmiðia Isafoldar.
og vopnabrak úti í hallargarðinum. f>að var
þýzk riddarasveit. Sveitarforinginn gerði boð
fyrir húsráðanda. Hann heimtaði húsrúm
fyrir sig og menn sína. Hann lagði allt und-
ir sig, hesthús, geymslulopt, úthýsi. |>eir
gátu notað alh, þessir þjóðverjar.
Um kvöldið kom gamall og gráhærður karl
utan frá hesthúsinu, og bað um leyfi til að
tala við barónsdótturina. Honum var fylgt
inn í stóran og skrautlegan sal. f>ar var
mær ein inni með ljós í hendi, og horfði
stöðugt á olíumynd, sem hjekk á veggnum.
Myndin var af unglingsmanni, fríðum sýnum
og svipdjörfum. f>að var mynd af hinum
unga, nýfallna baróni, og það var systir hans,
sem var að horfa á hana. Hún hjet Melanía.
Hún hafði suðrænan hörundslit og andlits-
fall, hrafnsvart hár, fölar kinnar, og kolsvört,
tindrandi augu. Hún mátti heita forkuunar-
fögur, og hið eina, sem hægt var að segja
að óprýddi hana, var munnurinn. Varirnar
voru þunnar, og hún kreisti þær vanalega
fast saman; þær voru líkastar því, sem er á
líkneskjum Nerós, og sem hefir þótt óbrigð-
vull vottur um harðýðgi og grimmd.
»Hvað var það?« spurði hún, þegar hún
sá hinn gamla mann.
»Jeg kom — jeg kom«, stamaði hann feim-
inn, »til að láta yður vita, að hann Stormur
er bráðlifandi úti í hesthúsi».
»Hvað segirðu ? — Stormur« spurði baróns-
dóttirin og leit ekki af myndinni.
»Hann Stormur — hesturinn barónsins,
sem hann reið um daginn, þegar þeir skutu
hanu. f>að er víst beizlið hans líka, sem er
þar; jeg þekki það greinilega, því það vanta
tvær perlur í eina hringjuna. þjer munið
víst eptir honum Stormi; þjer hafið svo opt
gefið honum sykur og melónubörk. Munið
þjer ekki eptir hestinum, sem þjer voruð að
klappa og kjassa, þegar baróninn fór ? f>að
var hann«.
Melanía varð enn fölari en áður.
»Heyrðu!« sagði hún í hálfum hljóðum,
ominnstu ekki á það við nokkurn mann,
hvers þú þykist hafa orðið vísari. Skilurðu
það ? — Farðu nú«.
Hinn gamli maður hneigði sig og fór.
Melanía fleygði sjer í hægindastól, neri fast
saman höndunum, og sat svo langa stund
hljóð og hugsandi. Var það harmur eða
heipt, sem skein út úr þessum tárvotu, eld-
snöru augum ?-----------------------—---------
»Já, það er franskur hestur«, sagði sveitar-
foringinn þýzki nokkurum dögum síðar undir
borðum, þegar barónsekkjan gamla var farin
inn í herbergi sitt. »þjer hafið sjeð hann ;
þykir yður hann ekki fallegur ? Hesturinn
minn var skotinn undir mjer um daginn í
snarpri atreið, sem þeir »bláklæddu« gerðu
okkur. Fyrirliði þeirra var allra mesti
skaðræðis-skratti; hann var eiuu sinni rjett
að segja búinn að ná í mig; hann var korn-
ungur — barn að aldri; jeg ætlaði að reyna
að hlífa horium, en það hafði ekkert að þýða;
maður verður annaðhvort að gera, að taka
líf annara, eða láta sitt, þegar svo á stendur.
I sama bili sem jeg miðaði á hann skamm-
byssu minni, skaut sá, sem var við hliðina á
mjer; hann fjekk þannig tvö skot í einu,
bæði í brjóstið ; hann þurfti ekkí meira. Svo
tók jeg hestinn hans, og hann er auðvitað
mín eign síðan. Daginn eptir jörðuðum við
fyrirliðann litla, og það sem fallið hafði af