Ísafold - 08.11.1890, Blaðsíða 2

360
standa á Jpví kostar nú líka peninga, þó
það sje ódýrast. Margir neyðast saœt til
að kaupa þetta rúm á strandferðum skips-
ins, því ekki er um annað að gjöra. Svo
þegar ekki verður vært uppi á þilfarinu
fyrir sjóroki eða rigning, þá fá menn allra-
náðugast að fara niður í eitthvert af farm-
rúmum skipsins og veltast þar innan um
poka, tunnur og kassa, og er þar þá
stundum allt á fleygiferð, ýmist af sjóróti
eða þá manna völdurn, optast í þreifandi
myrkri, þegar farmrúmið ekki má vera opið
vegna óveðurs.
J>etta eru nú hin óæðri rúm á »Thyru«,
sem allur fjöldi fólks, er ferðast þarf, má
sætra sig við og nota; önnur káeta, sem
maður má gefa ærna peninga fyrir að drepi
mann úr loptleysi, ef maður ekki getur
bjargað sjer burt þaðan sjálfur; lestarrúm,
sem maður gefur peninga fyrir og á svo á
hættu að ekki komi einhver kassi eða
tunnan og limlesti mann eða sálgi algjör-
lega.
Af þessari lýsing, sem jeg vona að sje
rjett, geta allir sjeð, að það er síður en eigi
fagnaðarefni, að hafa »Thyra» fyrir strand-
ferðaskip, og jeg er viss um að allir sem
með henni ferðuðust nú þessa síðustu ferð,
vilja fegnir vera lausir við að þurfa þess optar;
auk allra þeirra óþæginda, sem farþegar hafa
sjálfir, þá þyki sumum hitt ekki betra, hvern-
ig farið hefir verið rneð farangur þeirra.
|>að hafa víst aldrei orðið aðrar eins
skemmdir og önnur eius óskil á farangri
manna eins og nú.
Bæði voru vond veður og svo líka þröngt
í skipinu. Fjekkst ekki að láta hann niður
nema þá lítið, svo mikið af honurn rnátti
flækjast á þilfarinu og líða þar súrt og sætt.
þ>að verða því víst flestir, sem ferðuðust
með skipi þessu nú síðast, sem óska, að Thyra
ekki kumi optar hingað sem strandferðaskip.
Bn okkur IslendÍDgum er allt boðlegt af
hendi «hins sameinaða gufuskipafjelags». Vjer
fáum að leggja stórfje út árlega til strand-
ferðanna, og auk þess eru farbrjef með skip-
unum alldýr, og þetta er það sem vjer fá-
um í staðinn: illt og óhafandi rúm fyrir sjálfa
okkur, líkast því að vjer værum skepnur
eða þá blátt áfram eitt hvert flutningsdót,
sem flækja má um farmrúm skipsins eptir
kringumstæðum, en ill og óhafandi meðferð á
öllum farangri, svo hann liggur undir skemmd-
Um og töpun.
Hvað á þetta svo lengi til að ganga?
Reynslan og tíminn er fyllilega búin að sýna
Og sanna, að annað eins skip eins og Thyra
er óhafandi sem strandferðaskip; og þó skip-
stjórinn væri allur af vilja gerður, þó getur
hann aldrei látið það rúm í tje á skipinu,
sem ekki er til. þ>að eru að eins þessar fáu
sálir, sem á fyrtu káetu komast, sem hann
getur látið fara almennilega um.
Jeg hef opt ferðazt með «Thyra» og þef
æfinlega vitað, að einhver af yfirmönnunum
litaðist um 1 skipinu og aðgætti, hvernig færi
um farþegja; en í þetta skpti varð jeg aldrei
var við það.
En hvað skal þá gjöra í þessu efni? Vjer get-
um engu um þokað, öðru en því, að leita þings-
ins og óska að það skerist í leikinn og heimti
af því sameinaða gufuskipafjelagi fullkomn-
ara og hentugra skip til strandferða við land-
ið en Thyra er; og það getur alls enginn vafi
á því leikið, að til þess sje það skylt, þar
sem jafn mikið fje er lagt til strandferðanna.
það getur alls ekki verið tilætlunin, að strand-
ferðirnar sjeu eingöngu til fyrir vöruflutninga
kaupmanna. Nei, alls ekki. þ>ær eiga ein-
mitt að vera engu síður til að greiða flutn-
ingum innanlands og efla og glæða sam-
göngur í landinu og á þann hátt að bæta
atvinnu manna; en eins og nú stendur, er
þessum tilgangi ekki náð nema til hálfs, og
verður víst ekki náð öðruvísi meðan menn
þurfa allt að sækja á náðir «hins sameina
gufuskipafjelags» 1 Kaupmannahöfn.
Reykjavik 5. nóv. 1890.
Farþegi.
*
* *
Sje svo, sem «farþeginn» skýrir frá, að ekki
sje rúm nema fyrir 20 manns í 2. káetu, þá
ætti ekki að þurfa að bíða þings til að fá
skipt um skip til strandferðanna. það eru
skýr og skýlaus samningsrof, sem hljóta að
varða fjelagíð stór- útlátum. Eptir síðasta
samningi við fjelagið, undirskrifuðum af ráð-
gjafanum fyrir ísland 2. nóv. í fyrra (prent.
í Isaf. 24. des. 1889) á hið óæðra farþega-
rúm að geta tekið um. 50 ferðamenn. Skakk-
ar þetta um ineira en helming, og sýnir ó-
trúlega bíræfni fjelagsstjórnarinnar: að búa
skipið þannig af stað rjett fyrir nefinu á
kaupunaut sínum, stjórninni, enda furðu-
legt eptirlitsleysi af hennar hendi að láta
skípið fara allar sfnar ferðir þannig úr garði
gert, þvert ofan í samninginn. — Annars
mun formaðurinn á «Thyra» eigi síður óánægð-
ur með skipið heldur en þeir sem með því
ferðast, einkanlega 2. káetu, og hafa allan
vilja á að fá skipt um skip. En hvað sem
því líður eða hvort það fæst eða ekki, þá er
öll þörf á að alþingi næsta reyni að fá af-
ljett ókjörum þeim, er fylgja viðskiptum vor-
um við þetta ójafnaðarfulla stórgróðafjelag.
Frá útlönLum.
Engin merkistíðindi að finna í blaða-
strjálingi, sem kom með Magnetic í dag,-
1 nýafstöðnum sveitarstjórnarkosningum á
Englandi og Skotlandi hafði frelsismönnum
veitt stórum betur, og þykir það góðs viti,
um sigur Gladstones-sinna í næstu þingkosn-
ingum, er vart munu dragast lengur en til
vors, að haldið er. þeir O’Brien og Dillon
og fleiri þingmenn írskir, er sleppt hafði
verið úr varðhaldi gegn nær 40,000 kr. veði
fyrir hvorn, komu vestur til New-York 2,
þ. m. og var þar fagnað forkunnar-vel.
|>eir ætla að flytja fyrirlestra í stórborgun-
um í Bandaríkjunum um írska málið og
efla hallærissamskot handa írum, vegna
kartöflu-uppskortubrestsins þar,—nær 1 miljón
manna á vonarvöl þess vegna. Leynilíð lög-
reglustjórnarinnar ensku átti að gæta þess,
að þeir Dillon færu eigi úr landi, en það
mistókst. Veðið greiðir þjóðfrelsisfjelag Ira.
Banatilræði var veitt ríkisforsetanum í
Mexíkó, Diaz, með skotum, af hóp samsær-
manna á einhverjum þjóðhátíðarmannfundi.
Hann sakaði eigi.
Meiri hluti borgarinnar Colon á Pan-
amaeiði 1 Ameríku brann til kaldra kola.
ítalir og Englendingar ráðgjöra leiðangur
í samlögum gegn liði falsspámannsins í
Sudan, til þess að friða lönd sín þar syðra,
Égiptaland m. m.
»f>j0ðvillu«-r0gskjalið- Um það, hvernig
rógskjal þetta, gegn Isafold og f>jóðólfi, sem
getið var um hjer í blaðinu fyrir skemmstu, er^
undir komið, segir svo í brjefi frá merkum
manni á Isafirði: »A fundinum, þar sem skjalið
var til búið, voru, að því er skilvís maður hefir
i sagt mjer, í hæsta lagi 3 fram yfir þá 9, er
undir því standa —og hann efar, að Jón Jóns-
son snikkari(?) hafi þar verið;—til fundarins
hafi alls ekki verið boðað, heldur hafi hann
verið »impróvíseraður« á skrifstofu sýslunnar
morguntíma, þá er sýslunefndarmenn komu að
kveðja yfirvaldið eptir sýslufundinn; hafi þeir
þá »konstitúerað« sig sem fund og kosið sig
sjálfa í nefnd til að framkvæma fundarálykt-
unina«!—
I rógskjalinu stendur, að nýmsir helztu menn
þessa hjeraðs hafi átt fund með sjer 4. þ. m.
og orðið þar ásdttir um« o. s. frv. !!
þess er áður getið, að enginn vottur hefir
sjezt þess. að rógskjalið hafi haft önnur áhrif
að því er Isafold snertir er einmitt gagnstæð
því, er höfundarnir hafa til ætlazt. Almenn-
ingur hefir þeim mun betra skyn á, hvað sæmi-
legt er og ósæmilegt, drengskapur eða peysu-
skapur, heldur en »f>jóðvillu«-kompaníið, þótt,
höfðingjar sjeu — »helztu menn hjeraðsins»
kalla þeir sig sjálfir. Að öðru leyti má marka
undirtektirnar af brjefköflum úr ýmsum áttum,
og nægir að setja hjer í þetta sinn þessi orð úr
einu að norðan :
»Auglýsingu eða áskorun f>jóðvilja-mann-
anna gegn ísaf. og f>jóðólfi virða allir á einn
veg hjer um slóðir, er jeg til veit : höfundun-
um tíl einskærrar háðungar. Jeg er handvisa
um, að væri hjer nokkuð haldið af blaði þeirra,
þá mundi það sent þeim heim aptur jafnharð-
an eptir þetta peysulega heimskuflan þeirra.
En með því að mjer er ekki kunnugt um, að
hjer í sýslu sje haldið nema 1 expl. af »f>jóð-
viljanum«, og jeg hef hálfvegis heyrt, að þetta
eina expl. fái hlutaðeigandi ókeypis, fyrir
frændsemi sakir við einn höfuðpaurann í rit-
stjórninni, þá er ekki svo hægt um vik að veita
þeim þá viðurkenningu fyrir tiltækið, er bezt.
á við : senda þeim allan ósómann þeirra heim
aptur«.
Freklegt helgidagsbrot það verður
ekki ofsögum sagt, að »allt má bjóða
Grindvíkingum«.
I gær, sunnudng 2. n'ovbr. hjelt þórður
Jónsson frá Ráðagerði á Seltjarnarnesi í
Gullbringusýslu fjár- og hrossamarkað á Járn-
gerðarstöðum í Grindavík, með stuðningi
og fylgi sýslunefndarmannsins þar, Einars
Jónssonar á Garðhúsum. f>rátt fyrir þvert
bann sóknarprestsins.
Markaður þessi var boðað að byrja skyldi
kl. 10 f. m. 2. nóvbr., 22. sunnudag eptir
Trinitatis, fyrir milligöngu Einars Jónssonar
en þar sem prestur hafði skorað á söfnuð-
inn að »láta eigi slíkt fjandans hneixli við-
gangast#, er enga nauðsyn bæri til, dróst
markaðshaldið. Rjett fyrir mcssu-upphaf
kom sendisvóinn f>órðar að Stað, með
skilaboð tif prests, um hans væntanlegt
samþykki, sem ekki fjekkst [enda var ekki
á valdi prests að veita neitt slíkt samþykki],
og fór um hæl aptur með brjef frá presti
til formanns markaðsins, og var utan á það
skrifað :
»Markaður bannaður í dag
Stað 2, nóv. 1890.
O. V. Gíslason«.
f>rátt fyrir það fram fór smölun til mark-
aðar og markaðurinn haldinn við Ijós kls