Ísafold - 28.11.1891, Blaðsíða 4

880
es.l’, Jl!
876. Jpg sendi vinnumaun minn riðandi á
hesti, sem jeg á, norður í land i kaupavinnu, en
í sláttarlok drukknar maðurinn i vatnsfalli á
norðurlandi. Nú tekur mjer alveg óviðkomandi
maður hest minn, án minnar vitundar, ríður
honum guður á land, og þar til meiðír hann svo,
að hesturinn er að öllu ófær til brúkunar allt
haustið. Get jeg þá ekki átt heimtingu á, að
mjer sje borguð hálf hestleigan af þeim, er hest-
inn tók, eða þá húsbónda hins umgetna manns?
Sv.: Maðurinn, er hestinn tók, virðiat hafa
gjört það meðfram í greiðaskyni við eigandann.
En með því að hann jafnlramt notaði hestinn
í sinar þarfir og varð það á, að skila honum
meiddum, getur eigandi krafizt borgunar fyrir
hrúkun hans og skaðabóta. Geti þeir eigi kom-
ið sjer saman um upphæðina, er það dómara
að ákveða hana, eptir frekari málavöxtum.
Samkvcemt lögum 12. apríl 1878 og opnu
brjefi 4. janúar 1861 er hjermeð skorað á
alla pá, er telja til skulda í dánarbúi Jóns
Jónssonar (Mýrdals) frá Krísuvík, er dó á
Qeirmundarstöðum hjer í sýslu, að bera fram
krófur sínar og sanna þasr fyrir undirrituð-
um skiptaráðanda innan 6 mánaða frá síð-
ustu birtingu pessarar auglýsingar.
Sömuleiðis er skorað á alla pá, er skulda
dánarbúinu, innan sama tíma að gjöra skil
fyrir skuldum sínum.
Skrifstofu Skagafjarðarsýslu 5. nóv. 1891.
Jóhannes Ólafsson.
S’VAR.THÖIiSÓTT gimbrarlamb, sem jeg eigi
á, en þó með mínu marki: vaglrifað fr. h.; sýlt
biti a. v., var mjer dregið í haust. Eigandi semji
við mig um markið, borgi hirðingu og þessa aug-
lýsingu.
Strandarhöfða í Landeyjum 2S/ , 91.
Magnús Magnússon.
VANTAR AP FJAliIiI: jarpan fola, 3-vetr-
an, ógeltan, mark: biti fr. hægra, íjöður aptan,
biti aptan vinstra. Jarpan fola, 2-vetran, ógelt-
an, mark: tvistyft fr. hægra, sýlt vinstra (og get-
ur verið) biti aptan. Brúnskjóttan fola 2-vetran,
ógeitan, mark: stýft liægra. Jarpskjóttan fola
2-vetran, ógeltan, mark: heilrifað hægra.
J>essa fola vantar hjer í hreppi og eru þeir,
sem hitta kynnu tryppi þessi beðnir að gjöra
mjer aðvart nm það sem allra fyrst eða koma
þeim til mfn mót sanngjarnri borgun.
Fellsenda 18. nóvbr. 1891.
Ólafur Finnsson.
Hjer með gef jeg undirskrifaður mínum heiðr-
uðu skiptavinum til vitundar, sem enn þá skulda
mjer, að jeg hefi samið við hr. snikkara Björn
fórðarson í Reykjavik, að innheimta fyrir mig
það, sera jeg á útistandandi, og taka á móti
peningunum og kvitta fyrir, og annast það, sem
jeg sjálfur væri.
Beykjavik, 27. nóv. 1891.
Björn Bjarnarson skósmiður.
Samkvæmt ofanritaðri auglýsingu gjöri jeg
undirskrifaður kunnugt öllum þeim er skulda
hr. 6kósmið Birni Bjarnarsyni, að ef þeir eigi
verða búnir að borga mjer eða semja við mig
fyrir lok júlímánaðar næstkomandi, mun jeg taf-
arlaust lögsækja þá.
Reykjavik, 27. nóv. 1891.
Björn pórðarson snikkari.
JÖRÐIN KIRKJUBRÚ i Bessastaðahreppi,
4 hdr. 50 al. að dýrl., fæst til kaups og ábúðar
næstu fardögum. Jörðin fóðrar í meðalári 1
kú og er i góðri rækt. Jörðinni tilheyrir útland
í Breiðumýri að tiltölu við nærliggjandi jarðir.
Hús jarðarinnar eru i góðu standi nýlega upp-
byggð. Á Jörðinni hvilir veðskuld að upphæð
300 kr. Lysthafendur snúi sjer til
Guðjóns Erlendssonar
i Sviðholti í Bessastaðahreppi.
A meðan að jeg dvel erlendis veitir herra
Guðm. Olsen verzlun W. Fisehers í Reykja-
vík forBtöðu.
Reykjavík 27. nóvemb. 1891.
Guðbr. Finnbogason.
A meðan jeg dvel utanlands, veitir herra
Guðmundur Guðmundsson verzlun minni for-
stöðu.
Rvík 91. N. Zimsen.
Gætið að! Hvergi fæst eins vel og
billega ofið eins og í Grjótagötu nr. 8.
f>ANN 19. þ. m. tapaði jeg upp úr vasa mín-
um á tjörninni hjer í bænum 33 krónum, sem
voru lausar í vasa mínum, bæði gull og seðlar.
Jeg vil því biðja hvern þann, sem finnur eða
fundið hefir þessa peninga, að skila þoim, mót
fundarl aunum, á skrifstofu ísafoldar.
Reykjavik 28. nóv. 189 1.
Sveinn Th. Dalhoff.
Verzlun N. H. Tomsens
(Tuborg) Reykjavík
selur ódýrari en nokkur annar; Cognac,
Whisky, Genever, Likör og margskonar víu
á flöskum. Neftóbak, munntóbak, 20 sortir
reyktóbak, margar sortir cigarettur og 18
sortir vindla.
Yandað steinhús, Bræðraborgin, með
mikilli og góðri lóð, góðum útihúsum, fæst
J keypt fneð mjög aðgengilegum söluskil-
málum. Lysthafendur snúi s]er til
kaupm. G. Zo'éga.
LEIÐARVÍSIR TIL LÍFSÁBYRGÐAr,
fæst ókeypis hjá ritstjórunum og hjá dr.
med. J. Jónassen, sem einnig gefur þeim,
sem vilja tryggja líf sitt, allar nauðsynlegar
upplýsingar.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl. 1—2
Landsbankinn opinn hvern virkan dag kl. 12 —2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 12—9
útlin md„ mvd. og ld. kl. 2 —8
Málþráðarstöðvar opnar i Rvík og Hafnarf. hvern
rúmhelgan dag kl. 8—9, 10—2 Og 3—5-
Söfnunarsjóðurinn opinn I. mánud. i
hverjum mánuðl kl. 5—8
Veðurathiuganir í R.vík, eptir Dr. J. Jónasseu
nóv. Hiti (á Celsius) Loptþ.mæl. (millimet.) Veðurátt.
á nótt. umhd. fm. em. fm. em.
Mvd. 25. -I- 4 -f- 2 744.2 749.3 N h b N hd
Fd. 16. -~ 7 -f- 6 751.8 749.3 0 b A h d
Fsd. 27. -y- 5 + 1 739.1 744.2 0 d Ahd
Ld. 28. -i- 4 749.3 N h b
Norðan, hægur og bjartur fyrri part dags h.
25. síðari part dimmur og ofanhríð, íagurt og
bjart veður daginn eptir, hæg austangola, ofan-
hríð hæg um kveldið, dimmur og ofanhríð, slett-
ingur h. 27. og fór að hvessa á norðan (land-
norðan) síðast um kveldið. í dag (28.) norðan-
gola, bjart veður í morgun.
Ritstjóri Björn Jónsson cand. phil.
Frentsmiðja ísafoldar.
214
góða stund, og kemur þórólfur ekki. f>eim fer nú að leið-
ast og fer annar maðurinn heim á Ieið að vita, hvað um
hann”hefði orðið. Og er hann hefir skammt farið, sjer hann
hestana hjer og hvar. Sumir voru með heyböggunum, en
affsumum var snarað. Hann sjer líka reiðhest þórólfs með
reiðverinu, en ekki sjer hann þórólf, og fer að leita hans
og finnur hann loks sofandi milli þúfna. Manninum varð
skaphrátt og vekur þórólf stygglega. þórólfur vaknar, sezt
upp seint, strýkur augun og segir:
»Nú, nú! Hvað gengur á! Skyldi eg vera sá sjálfs míns
níðingur, að sofa ekki þegar mig lystir!«
20. pegar Tómas prestur Sigurðsson var í Garpsdal, hjelt
hann eitt sumar kaupamann undan Jökli, er Guðlaugur hjet
og kallaður var goggur. þegar prestur eitt sinn embættaði
og snýr sjer frá altarinu til að tóna pistilinn, sjer hann, í því
hann byrjar, að Guðlaugur stendur við kirkjudyr úti. Prest-
ur tekur til og tónar: »Kærir bræður! — kippið honum Gogg
inn fyrir stafinn------«; hjelt síðan áfram með pistilinn.
Frá Garpsdal fluttist Tómas prestur að Holti í Önundar-
firði vorið 1836. Var hann þá gamall orðinn. Hann gipti
hjón, og hafa Öndfirðingar eptir honum, að hann hafi haft
fyrirbæn sína fyrir brúðhjónunum á þá leið, að hann bað
guð að lýsa þeim með sína náðarljósi allt inn í eilífustu
myrkur.
21. *Jón sarmrt. Á dögum Bjarnar prests Hjálmarsson-
ar í Tröllatungu bjó bóndi sá á þrúðardal í Kollafirði, er Jón
215
hét Sumarliðason. Hann bjargaðist allvel, en var drykkju-
maður og óeirinn á heimili sínu og barði fólk sitt. Varð af
slíku óregla mikil og vansætti. Hlaut prestur opt að miðla
málum og leita lagfæringa.
Eitt sinn, þá er prestur kom til embættisgjörðar að Pelli,
átti hann í áheyrn safnaðarins tal við Jón fyrir messuna og
áminnti hann djarflega til siðbóta. Jón ók sjer og mælti:
»Verið þjer ekki að því arna, séra Björn; jeg mun verða Jón
samur«. Prestur þykktist við og mælti: »|>ú verður ekki
Jón samur, þegar þú vaknar upp í helvíti og kvölunum*.
Gekk síðan til kirkju og kenndi hart um daginn. Eptir
messu var Jón ekki samur. Sýndi hann þá á sér nokkur
iðrunarmerki; gekk síðan til prests og friðmæltist. En svo
reyndist þó síðar, að hann varð eins og hann hafði sagt, Jón
samur.
22. tlnni lá hann hjá mjer í nótt, fíflið að tarna«. Björn
Gunulögsson yfirkennari var, sem alkunnugt er, miklum gáf-
um gæddur. þá er hann var orðinn stúdent, ferðaðist hann
einförum úr Húnavatnssýslu norður á Akureyri til að fá
þar tilsögn i landmælingum hjá mælingameisturum þeim,
dönskum, er þar voru þá að mæla landið. Á leið sinni um
Yxnadal bar hann laugardagskvöld eitt að bæ þeim, er Gloppa
heitir og tók þar gistingu að Ivristjáns bónda, er þar bjó, og
fór að morgni leið sína ofan Yxnadal, og fann að máli fáa
menn. Á sunnudaginn var messað á Bakka. Kom þá Kristj-
án frá Gloppu til kirkju. Hjöluðu bændur sín á milli um
ferð Bjarnar, og hvar hann mundi verið hafa um nóttina,
1