Ísafold - 22.10.1892, Blaðsíða 3

335
Fjárheimtur eru víða slæmar; má telja víst,
að allmikið fje sje enn á afrjettum sumstað-
ar; veður voru vond um það leyti að tjársöfn
fóru fram, bæði gaddur og byljir. Líka er
talið víst, að fje sje komið austur í Skapta-
fellssýslu og það til muna.
Síðan fram úr rjettum heiir tíð verið góð,
optast logn og stillur, vægt frost á nóttum
og sólskin og hiti á dögum. Kúm er viða
beitt út enn, og er það óvanalegt; þurfa menn
þess, að haust verði spakt og vetur góður.
Sýslumaður heíir með brjefum brýnt fyrir
mönnum að setja skynsamlega á; er það nauð-
synjamál mikið, sem aldrei verður of opt
bent á. Hafa verið kosnir 2 menn í hverri
sókn til að skoða heybirgðir manna og setja
á, enda er það orðin föst venja í sumum
sveitum, hvernig sem heyjast. Er það góður
siður, sem alstaðar ætti að fyigja.
Sauðije er með langrýrasta móti til slcurðar,
einkum er það mörlitið. Stafar það eflaust
af harðindunum i vor; afrjetturinn var slæm-
ur, er geldfje var rekið. Eje helir því tekið
litlum sumarbata. Heyrt hef jeg talað um
einn sauð, sem var 2 pundum ljettari er hann
kom af fjalli en er hann fór. Er það fáheyrt
um meinaiausar kindur.
Yfir höfuð má segja, að ástæður almenn-
ings sjeu nú með lakasta móti, sem lengi
hefir verið, er á allt er litið. Horfir margur
maður með kvíða fram á veturinn, sem fer í
hönd. Er nú eina ráðið að »búast um hið
bezta«, setja skynsamlega á, spara í tíma það,
sem sparað verður, fara að öilu með skyn-
samlegri forsjálni, en taka þvi svo með
karlmennsku, sem ekki verður umflúið eða
kennt sjálfum sjer.
Austnr-Skaptafellssýslu 6. okt.: Heyja-
tiðin var í sumar fremur góð, að því leyti að
hey hröktust ekki lengi; samt voru þurkar
fremur daufir, svo ekki var gott að hirða ætið
vel þurt. Grasvöxtur hefir alstaðar, sem jeg
hefi til frjett, verið lítill, nema í öræfum og
Meðallandi mun hann hafa orðið í meðallagi,
einkum á útjörð, svo í þeim sveitum mun
hafa orðið meðalheyskapur.
Seint í f. m. byrjaði verzlunarstjóri Eggert
Benediktsson á Papós að halda fjármarkaði.
Hann byrjaði í Öræfum 24. sept. og hjelt svo
áfram austur eptir sveitunum. Sauði full-
orðna tók hann 8 til 10 kr., ær 5 til 6. Hann
fekk 2275 kindur alls úr Öræfum, Suðursveit,
Mýrum og Nesjum.
Hinn 27. sept. gekk í norðan eða landnorð-
nn-veður, sem við hjelzt í 3 daga. I því rauf
víða hús hjer í sýslu, en stórskaðar urðu ekki,
og varð það þó eitt af hvössustu veðrum, sem
hjer koma.
Nóttina milli þess 18. og 19. sept. fuku 2
skip, annað i Suðursveit, og hitt á Mýrum.
Heilbrigði er nú fremur góð.
Af kjörfundi Austur-Skaptfellinga er Isa-
fold skrifað: «Eyrst setti fundarstjóri (Þor-
grimur læknir) undirbúningsfund til að gefa
mönnum kost á að ræða helztu landsmál.
Endurskoðun stjórnarskrárinnar áleit fundar-
stjóri mundi hollast að láta bíða að sinni, þar
sem ekki hefði náðzt samkomulag með það
mál á síðustu þingum, málið dagað uppi o. s.
frv.; sje því mikið efamál, hvort hyggilegt sje að
6yða tíma og kröptum þingsins til að ræða það,
einkum af því ekki líti út fyrir að sú stjórn
sem, nú situr að völdum, myndi staðfesta það
mál; og var að heyra að fundarmenn væru
flestir á þeirri skoðun, nema þingmannsefnið.
Hann var með því að halda málinu áfram.
Samgöngumálið áleit fundarstjóri eitt af
lífsnauðsynjamálum þjóðarinnar, að samgöng-
ur yrðu gjörðar sem greiðastar, einkum á sjó,
með því að fá leigt gufuskip, er gengi fram
með ströndum landsins, og kæmi við á sem
flesta staði; og gjörði fundurinn góðan róm
að því.
Eundurinn var helzt á að aftaka öll eptir-
laun embættismanna; en ef þess væri ekki
kostur, þá að breyta þeim og hafa þau sem
sanngjörnust.
Fundurinn var og á því, að nauðsynlegt
væri að lagfæra ýms presta- og kirkjugjöld,
sem væru í ýmsan máta ójafnaðargjöld. Einn-
ig kom til umræðu að setja presta á föst laun,
en ýmsir voru á móti því, þar eð bágt mundi
þá að gjalda öll prestsgjöld í peningum til
landssjóðs, nema því að eins, að landssjóður
ætti viðskipti við allar verzlanir landsins, svo
allir gjaldendur til landssjóðs gætu skrifað
gjöld sín inn.
Eastákveðnu þingfararkaupi var fundurinn
I eindregiö með.
Leysingu vistarbandsins var fundurinn frem-
ur á móti, en meðmæltur því að lækka lausa-
mennskugjaldið. Hafa það hjer um bil 10.
Sömuleiðis vildi fundurinn afnema altjend
annað amtmannsembœttið.
Sömuleiðis þrefalda víntollinn.
Þegar framangreind mál voru útrædd, voru
lagðar nokkrar spurningar fyrir þingmanns-
efnið og svaraði hann þeim skýrt og greini-
iega, og virtist hann hafa einlægan vilja á að
framfylgja helztu nauðsynjamálum þjóðar-
innar».
Nýprentað:
Ólafs saga Tryggvasonar
og fyrirrennara hans
eptir Snorra Sturluson
(Heimskringla I).
Eggert O. Brim heflr búið til prentunarog
samið framan við æfisögu Snorra Sturlu-
sonar, enn fremur vísnaskýringar og re-
gistur. Bókin er um 460 bls. alls í 8vo
og kostar að eins
2 krónur
Fœst hjá öllum íslenzkum bóksölum. Að-
alútsala í ísafoldarprentsmiðju.
Dönsk lesbók,
Sveinb. Hallgrimssonar fæst á afgr.stofu
ísafoldar (og víðar), í bandi, fyrir 1 kr.
30 aur.
Nýprent.að:
Um Eggert Ólafsson.
Samið hefir
Bjarni Jónsson.
Aðalútsala í ísafoldarprentsmiðju.
Verð: 60 aur.
Manchetskyrtur nýkomnar
bezta sort, og fást frá 5 kr.
Ljereptsflippar frá 45 aur.
Gummíflippar frá 30 aur.
Rvík, 18. okt. 1892.
H. Andersen.
228
fara út um þúfur fyrir mjer, að halda teknum hætti í
því efni.
Það stóð til, að hann ætti að ganga undir skólapróf,
sem miklu þótti skipta, að hann fengi vel af lokið. En
nokkrum dögum áður varð hann snögglega altekinn af
sóttarumleitan og áköfum höfuðverk. Við hjónin urðum
allmjög óróleg, því að það getur einatt haft mjög alvar-
leg eptirköst fyrir unga menn og jafnvel verið hættulegt,
er höfuð þeirra sýkist. Það var eigi fyrr en daginn ept-
ir, að lækninum þótti einsýnt, að eigi væri hætta á ferð-
um. Smátt og smátt tók honum að skána, en þó var
hann enn mjög máttfarinn. En nú voru síðustu forvöð
fyrir hann að taka til starfa, ef unnt væri, því að ekki
voru nema tveir dagar til prófsins. Tveir voru lcostir
fyrir hendi. Annar var sá að verða af prófinu í þetta
sinn, en þá var eigi aptur prófs kostur fyr en að missiri
liðnu, og þá hefði raskazt öll fyrirætlan með nám hans
næsta ár. Hinn var sá, að taka þegar að sökkva sjer
ofan i lesturinn, þó að ekki væri það þrautarlaust eptir
heilsufari hans. Jeg var á báðum áttum, til hvers hvetja
skyldi. Jeg hefi innilega elskað þenna einkason minn,
en sú löngun hefir þó verið rikust hjá mjer, að hann
skyldi verða maður með mönnum, og fyrir því hefi jeg
eigi ósjaldan af ásettu ráði gjört mjer far um að gera
honum að sumu leyti erfitt fyrir, svo að hann fengi færi
225
hafa því heitt og hjartanlega þráð Messías, er flytti þá
aptur til fyrirheitna landsins og færði þeim aptur horfnar
sælutíðir, og þeir litu svo jafnan á, að útlegð þeirra úr
Palestínu mundi innan skamms enda taka. Kristnir
menn þóttust geta frætt þá á því, að Messias væri fyrir
löngu kominn, en þeir höfðu jafnan það svar á reiðum
höndum: »Nei. Ef Messías væri kominn, þá ættum vjer
eigi svo bágt«.
Það er engum efa bundið, að trúarbrögð Gyðinga
og helgi-þjónusta þeirra veitti þeim æirna huggun í þreng-
ingum þeim og hörmungum, er þeir urðu að sæta, og
þaðan sóttu þeir þrek, til þess að standast hvers konar
þrautir. Þá er kristnir menn ofsóttu þá á miðöldunum
og þá er rannsóknarrjetturinn á Spáni hamaðist gegn
þeim í trúaræði sínu, kusu margir þeirra það heldur, að
vera brenndir kvikir en ganga af trú feðra sinna, og
þuldu bænir sínar, er þeir gengu í gegn pyndingum og
píslarvættisdauða.
Kristnir klerkar reyndu manna mest að snúa Gyð-
ingum til kristni og áttu einatt fundi við rabbína eða
höfuðklerka Gyðinga, til þess að þreyta ræður við þá um
trúarmál. Var það þá eigi sjaldgæft, að með þeim sló
i snarpar rimmur, og versnuðu við það kjör Gyðinga.
Við bar það, að kaþólskir trúboðar fengu snúið einstök-
um mönnum eða einstökum fjölskyldum til kristni. Varð