Ísafold - 08.02.1893, Blaðsíða 3

23
Slíkar bendingar, er meiri hluta nefnd-
arínnar kom saman um, þ. e. öllum nema
Kjósar- og Gbr.sýslu fulltrúunum, voru
þessar helztar: báturinn skyldi vera um
eða yfir 50 smálestir (netto), hraðinn 8—9
mílur, og risti helzt ekki nema 9 fet; geti
veitt 20—30 farþegjum skýii, t. d. með því
að tjalda yfir nokkuð af þilfarinu; byrji
ferðir snemma í maímán. (um 6. maí) og
haldi áfram f'ram í miðjan október; fari á
því tímabili að minnsta kosti 11—12 aðal-
ferðir þessa leið: Reykjavík—Keflavík—
R,vík—Akranes—Borgarnes—Akranes-Rvík,
' (og koma við á Straumfirði þegar veður
leyfir), þar af að minnsta kosti 3 í maí, 4
á tímabilinu frá 20. júni til 15. júlí, og 4
frá 15. sept. tii 15. október; enn fremur
2—3 ferðir vestur á Snæfellsnes sunnan-
vert, á 2—3 staði þar, um fardagaleyti,
eptir miðjan júlí og fyrri hluta september
mánaðar; loks tvívegis lengra suður en til
Keflavíkur, allt til Grindavíkur. Millibilin
milli þessara ferðakafla, þar á meðal allan
ágústmánuð, er hugmyndin, að útgerðar-
maður noti bátinn ýmist til óákveðinna
ferða fyrir almenning/ bæði skemmtiferða
og annara, eða i sínar þarfir /eða annara
verzlana, til flutnings til og frá um flóann
eöa sunnan fyrir Skaga, þó þannig, að
hver sem vill fái far með honum þá sem
endrarnær. Um fargjald eigi annað til tek-
ið en að það skuli vera sem allra lægst
fyrir þá, sem ekki hafa káetupláss, og allt
að 50 pd. skyldu farþegar mega hafa með
sjer ókeypis af ferðaplöggum.
Niðurstaðan varð sú, að styrknum frá
Rvík, Borgarfjarðarsýslu, Mýrasýslu og
Snæfellsnessýslu (Sigf. Eym.) var heitið
skilyrðislaust, að eins með framannefnd-
um bendingum og óskum, en frá Kjósar-
og Gullbringusýslu með því órjúfanlegu
skilyrði, að farið yrði eptir þeirri ferða-á-
ætlun m. m. hvað þá sýslu snertir, er fulltrú-
arnir þaðan hjeldu fram, svo sem: að koma
við í Hafnarfirði í 6 ferðum milli Rvíkur
og Keflavíkur, 4 ferðir á Maríuhöí'n, að
koma við í hverri ferð suður í Garði og í
Vogavík m. m , ef veður leyfir.
Til þess að bjarga málinu við, ef svo
færi, að útgerðarmaður treysti sjer eigi til
að ganga að þessum skilyrðum, og ef
sýslunefndin yrði svo fastheldin við þau
áfram, að hún synjaði styrksins hvað litið
sem út af þeim yrði brugðið, — þá hug-
kvæmdist nokkrum nefndarmönnum að
reyna að útvega ábyrgð einstakra manna
fyrir því sem svaraði tillaginu frá þessari
sýslu bœði árin, eða samtals nál. 1800 kr.
Fekk það mál svo góðar undirtektir með-
al margra meiri háttar eða efnabetri bæj-
armanna, að skrifleg ábyrgð var fengin
fyrir fullum 2000 kr. í þessu skyni að
kalla má á svipstundu. 1 Sýnir það 'bæði
allfjörugan áhuga á fyrirtæki þessu meðal
bæjaímánnanú orðiöj og jafnframt sjerstak-
legt traust til hins fyrirhugaða útgerðar-
manns, stórkaupmanns Fischers, ásamt full-
trúa hans hjer, konsúls G. Finnbogasonar.
Mun eptir þessari niðurstöðu mega gera
sjer vísa von um, að reglulegar og sæmi-
lega fullkomnar gufubátsferðir um Faxa-
flóa hefjist í vor, fyrir vetrarvertíðarlok.
Póstskipið ókomið enn, og fer sá
dráttur að verða ískyggilegur úr þessu.
Póstar voru látnir fara allir að morgni
hins 4. þ. m. (í stað 1. og 2.); lengur mátti
eigi láta þá bíða, til þess að raslca eigi
öllum póstgöngunum.
Hafis. Sannfrjett er, að hafís hafi rek-
ið inn á Húnaflóa vestanverðan núna um
eða laust eptir mánaðamótin og fyllt alla
Strandafirðina; en austurhluti flóans auður
enn eða var fyrir fám dögum.
Leiöarvisir ísafoldar.
llfiö. Er það ótakmarkah pláss (svæði), sem
ferhameini mega nota, þar sem er lögskipað-
ur áfangastaður í húfjárhögum?
Sv.: Eigandi húfjárhaganna getur gjört tak-
markanir þar á, þó svo, að ekki komi í hága
við þörf teröamanna.
1167. .Teg fer hurt af ábýlisjörð minni i
næstu fardögum, er jeg þá skyldugur að svara
öðrum húsum eða mannvirkjum en þeim, sem
tilgreiud eru í úttektargjörð sem jeg heíi í
höndum fyrir jörðinni og undirskrifuð er af
öllum hlutaðeigendum.?
8v.: i Rjett er fráfaranda jarðar að rjúfa hús,
er hann á og flytja þaðan viðu, ef viðtakandi
vill eigi kaupa eptir mati úttektarmanna (lög
um áhúð jarða o. fl. 12/i 1884, 10. gr.), en eng-
an veginn má hann spilla veggjum eða raska
öðrum mannvirkjum, er hann hetir sjálfur
gjört af efni því, er áhýli hans heflr í tje látið.
1168. Er vinnuroanni, sem hefur fyrirbarni
að sjá, og ekki á aðra eign en fáeinar skepn-
ur, er að eins nema tíund, skylt að gjalda
dagsverk til prests ?
Sv.: Já, sjá kgsúrsk. 21. maí 1817.
Dritvikurlalll! Ef J>ú heldur uppteknum
liœtti, at> rangfæra orh mín og annara í saurblaöinu
pinu, ruáttu vara þig, að ekki fari svo, ab annar liarð-
hentari tosi um axlaböndin en persónan. sem gerbi
þab hjerna um baustib, þegar þú áttir við-i úti-
búrinu.
Reykjavlk 6. febr. 1898. Pjetur Jónsson.
Vanur og- dnglegur bókhaldari
getur fengið atvinnu við stóra verzlun á
vesturiandi, Nánari upplýsingar hjá
G. Sch. Thorsteinsson.
Aðalstræti 7.
Hús til leigu. Þrjú rúmgóð herbergi með
eldúsi og gevmsluhúsi eru til leigu frá 14.
maí 1893 á góðum stað í hænum. Ritstjóri
vísar á.
ATænt 6-inannafar, vel útreitt, fæst til
leigu eða kaups hiá J. Tliorsteinsen, Gríms-
stöðum.
Kegllisamur og duglegur maður getur
fengið vist í Bernhöf'ts-bakarí frá 14. maím.
næstkomandi. Johanne Bernh'öft.
»LEIÐARVÍSIR TIL LÍFSÁBYRGÐAR*
fæst ókeypis hjá ritstjórunuin og hjá dr.
med. J. jónassen, sem einnig gefur þeim,
sem vilja tryggja líf sitt, allar nauðsynleg-
ar upplýsingar.
20
hinn eini, er hann dregur á tálar. Er skriflegur samn-
ingur ykkar í milli?«
Ásmundur hristi höfuðið.
»Gott og vel. Heimta þú borgunína út i hönd«.
»Það er nú svona og svona«, sagði Ásmundur. »Ef
jeg skipa upp fiskinum, mundi það kosta meiri fyrirhöfn
en jeg heíi tíma til, að skipa honum fram og aptur«.
»Farið þá hjeðan í nótt«, madti Ragna. »Jeg er ó-
smeik við þann segg. Jeg stend fyrir svörum í fyrra
málið«.
»Ætli þjer þá að segja honum, að þjer hafið varað
mig við honum«? spurði Ásmundur, og tók í hönd henn-
ar, þótt henni væri það eigi meira en svo ljúf't.
»Já, vist ætla jeg að segja honum það. Ætti jeg
að láta hann ímynda sjer eitthvað sem ósatt er, úr þvi
að jeg get sagt honum eins og er«?
»Jeg gæti með glöðu geði gefið honum allan flskfarm-
inn fyrir það, er jeg heíi nú orðið áskynja«, mælti Ás-
mundur.
»Iívers hafið þjer orðið áskynja?« spurði hún.
»Þess, að það, er hugur minn hefir staðið til í meira
^n tvö ár, svo sem hins fegursta og bezta á jörðunni,
það er alveg eins og jeg hefi gjört mjer í hugarlund.
»Já—nú verð jeg að fara«, sagði hún utan við sig
og dró að sjer höndina.
17
sat hljóður og það slokknaði í pípunni hjá honum. »Það
er hún. Það getur engin önnur verið«, hugsaði hann.
»Y ill hún þá taka yður?« spurði hann loks í hásum
róm.
»Ja, auðvitað mál. Ef jeg bara vildi,—þá muridi það
fljótt komast i kring. En þarna kemur hún þá. Nú
skuluð þjer líta á hana«, mælti hann, og spratt upp til
þess að ljúka upp dyrunum.
Og inn skundaði Ragna, og hjelt á bakka, fullum af
glösum og flöskum. Hún var há og grönn og skipti vel
litum. Hún hafði mikið hár og frftt, og íljetturnar undn-
ur upp aptan í hnakkanum. Hún var í ljóslitum sumar-
búnaði, og hafði svo ljettan og látlausan limaburð, svo
sem hefði hún alið alla æsku sína í velsæld og við
menntun.
Ásmundi varð felmt við og augun lukust ósjálfrátt
aptur.
»Nei, nei. Þjer verðið að gera svo vel, að hafa aug-
un opin núna, lagsmaður!« sagði kaupmaður lilæjandi.
»Hvað segið þjer þá?« mælti hann og strauk um leið
stúlkunni með handarbakinu um vangann. ■
Engu var svarað, því óðara hratt stúlkan óþyrmilega
frá sjer hendi húsbónda síns, og gekk í snatri út úr stof-
unni. En úr dyrunum leit hún til Ásnmndar nærri því