Ísafold - 18.02.1893, Blaðsíða 1

Kemur út ýmÍRt einu sinni
eða tvisvar i viku. Yerí) árg.
(75—80 arkft) 4 kr., erlendis
5 kr. ec)a l1/* dolL; borgist
fyrir mibjan júlimán. (erlend-
is fyrir fram).
ÍSAFOLD.
Uppsögn(skrifleg) bundin viT>
Aramót, ógild nema komin
sje til útgefanda fyrir 1. októ-
berm. Afgroiöslustofa blaðs-
ins er í Austuratrœti 8.
XX. árg.
Reykjavik, laugardaginn 18. febr. 1893.
8. blað.
iestrarfjelags-
kl. 8V* A
fundur með upp-
boði mánudaga-
kvöldið 20. febrúar
Hótel Reykjavik«.
Hafis kom inn á ísafjarðardjúp laust
eptir miðjan f. mán. og síðan inn á hina
vesturflrðina: Súgandafjörð, Önundarfjörð
og Dýrafjörð; í Bolungarvík varð ekki róið
sakir íssins. Norðanlands eigi getið um
ís enn nema á Húnaflóa vestanverðum og
lítils háttar hroða á Eyjafirði um mánaða-
mótin.
Gufuskiplð „Waagen“ komst loks aí
stað h.jeðan í f'yrradag, á leið til Austfjarða
og þaðan til Norvegs. Með því t'óru brjet' og
sendingar með nýkomnum póstum að norðan,
austan og vestan. Farþegar með því hjeðan
til útlanda voru kaupmennirnir Björn Kristj-
ánsson og W. O. Breiðfjörð.
Aukapóstar voru sendir hjeðan 15. og 16.
þ. m. til Akureyrar og Isafjarðar með lausa-
brjef, er komu með »Waagen«.
Gullbrúðkaupssjóður konungshjön-
anna.
Það á að útbýta styrk af sjóði þessum,
gullbrúðkaupsgjafasjóðum, í fyrsta sinn í
vor 26. maí, brúðkaupsdag þeirra konungs
og drottningar, fátækum ekkjum eða ó-
giptum dætrum dáinna þegna Danakonungs,
ýmist 200 eða 100 kr. á ári handa hverri,
er styrkinn f'ær. Dæturnar þurfa að vera
45 ára eða eldri, og meðal þeirra, er um
styrkinn sækja, verður sjerstaklega tekið
tillit til þess, ef menn þeirra eða feður
hafa unnið sjer til ágætis í þjónustn hins
opinbera, landsstjórnar eða sveitarstjórnar,
eða til almennings heilla. Styrkbænir á
að stíla til hans hátignar Christians kon-
ungs IX. og hennar hátignar Louise drottn-
ingar; þau útbýta styrknum bæði í sam-
einingu.
Bænaskrár hjeðan af landi þurfa að
komast með póstskipinu, sem hjeðan á að
fara seinni hluta marzmánaðar; næst fer
eigi skip fyr en í miðjum maímán., og það
verður of seint.
Búnaðarfjelag Suðuramtsins. Fyrri
ársfundur þessa fjelags var lialdinn 11. þ.
m. Forseti (H. Kr. Friðriksson) lagði fram
reikning yflr tekjur og gjöld fjelagsins
næstl. ár, og samkvæmt honum var eign
þess við áramót að meðtöldum eptirstöðv-
um af' gjöfinni frá bankanum 25,272 kr.
Fjelagsmenn era nú 291 að tölu (þar af
56 nýir). Eptir að forseti hafði minnzt á
framkvæmdir fjelagsins næstl. ár, var sam-
þylckt, að veita fjelagsstjórninni heimild
til að verja allt að 1800 kr. af sjóði fje-
lagsins handa búfræðingum þetta ár, þar
■af allt að 700 kr. handa kand. theol. Sæm.
Eyjólfssyni meðal annars til væntanl. ferðar
austur í Múlasýslur og norður um land.
Forseti bar fram uppástungu frá fjelags-
stjórninni um, að undirbúa breytingu á
fjeiaginu, að það gæti orðið búnaðarfjelag
landsins alls, með því að kjósa nefnd til
að íhuga það til næsta fundar. Var sam-
þykkt 5 manna nefnd og í hana kosnir:
H. Kr. Friðriksson, Þórhallur Bjarnarson,
Eiríkur Briem, Björn Jónsson ritstj. og
Sæmundur Eyjólfsson. Samþykkt var og
að veita 50 kr. styrk til aðgerðar við
Fossála. á Síðu; enn fremur að veita Har-
aldi Sigurðssyni á Hrafnkelsstöðum í Ar-
nessýslu 200 kr. styrk til að veita vatni í
timburrennu yflr Litlu-Laxá. Samþykkt
var enn fremur að heita 100 kr. verðlaun-
um fyrir beztu rit.gerð um húsabyggingar
(bæjar- og fjenaðarhúsa), er komin væri til
fjelagsins fyrir næstu árslok. í dómnefnd-
ina voru kosnir: stjórnarnefndin (H. Kr.
Friðriksson, Eiríkur Briem og Geir Zoega
kaupm.), Þórhallur Bjarnarson og Sæm.
Eyjólfsson; en hún skyldi sjálf bæta við
sig 2 mönnum, trjesmið og bónda. Að
síðustu var samþykkt uppástunga stjórn-
arnefndarinnar, að fjelagið keypti halla-
mæli með kíki, til að mæla meö halla á
löngum vegi.
Sifjaspell, barnsmorð og
sjálfsmorð.
Nýtt stórglæpamál er upp komið í Þing-
eyjarsýslu, á prestssetrinu Svalbarði í
Þistilfirði.
Þar áttu hálfsyskin, Sigurjón og Sólborg,
vinnuhjú prests, barn saman í vetnr með
leynd; drap hún þegar barnið, en hann
gróf það í sjávarborg, þar sem hann gætti
fjár prests. Um það var ekkert skeytt á
Svalbarði, að stúlkan grenntist, en hrepp-
stjórinn komst á snoðir um þetta og skrif-
aði sýslumanni, Benidikt Sveinssyni. Fór
Einar sonur hans, cand. juris og fullmekt-
ugur, austur, í forföllum föður síns, yflr-
heyrði allt fólkið á bænum og Sigurjón
síðastan, er hann kom hcim um kvöldið
þann dag frá kindum, og meðgekk hann
allt saman, bæði barneignina með hálf-
systur sinni og hlutdeild í morði barnsins.
Þetta var um háttatíma.
Að því búnu gekk Einar upp á lopt til
fölksins og sagði stúlkunni, Sólborgu, að
hann yrði að taka hana fasta, grunaða
um glæp, vísaði lienni í afþiljaðan klefa
í baðstofuendanum og setti tvo menn til
að gæta þess, að hún færi ekkert burt
þaðan, rannsakaðl föt hennar og vasa, og
ætlaði að yfirheyra hana að morgni. Hún
bað um að mega hafa |hjá sjer barn, er
hún átti á lífl og þar var á bænum, telpu
á 5. ári, en því neitaði yfirvaldið. Tók
liún þessu öllu rólega að sjá, fór ofan í
koffort, er hún átti í baðstofunni, og tók
þa-r samanbrotna ljereptsskyrtu með sjer
inn í húsið afþiljaða, og háttaði þar ofan
í rúmið. Litlum tíma eptir rak hún upp
hljóð og bað um vatn; kom þá Einar upp
og spurði, hvað að henni gengi, en hún
kvaðst ekki vita það; hljóðaði hún litla
stund og dó síðan. Hafði hún náð í eitur
(strychnin) hjá bróður sínum og barnsföður,
er honum hafði verið fengið í hendur til
að eitra með fyrir refl, og geymt það i
koffortinu, en náð því um ieið og sltyrt-
unni. Fannst glasið í rúminu hjá henni
dauðri. ímynda kunnugir sjer, að hún
hafi ætlað barninu að fara sömu leið, ef
hún hefði fengið að hafa það hjá sjer.
Fptir að Sólborg hafði drepið (hitt) barn-
ið, er hún ól um hádag, ljet hún það i
kistu í öðrum enda baðstofunnar, og þar
var það í hálfan mánuð, áður en Sigurjón
gat tekið við líkinu og komið því undan.
(Mun þetta vera hans frásögn, því engin
fekkst skýrsla af henni). Hann vafði líkið
í sloppræfli, gróf það í horni á fyrnefndri
sjávarborg og var látinn grafa það upp
þar aptur af yfirvaldinu. Læknir rann-
sakaði líkin bæði, barnsins og móður þess,
og hvað það dáið hafa köfnunurdauða,
en hana af »stífkrampa«, — verknn eiturs-
ins.
Það er í frásögnr fært, að eigi hafl Sig-
urjóni þessum orðið mikið um, er systir
hans tók helsóttina af eitrinu og andaðist;
hann sat rólegur og snæddi mat sinn á
meðan, og sýndi á sjer gleðibrag þar sem
hann gisti á leiðinni til sýslumanns, í varð-
hald þar.
Móðir þeirra syskina er á lífi, en feður
dánir.
Skýrsla þessi er gerð eptir brjefum ná-
kunnugra manna úr sama byggðarlagi,
dags. síðast í f. mán. En það mun hafa
verið skömmu eptir veturnætur, er barns-
morðið var framið, en langt um liðið er
sýslumanni var tjáður grunurinn um glæp-
inn.
Gufuskipsferðir sunnan um land. Merk-
ur maður á Austfjörðum skrifar ísafold í vet-
ur:
Jeg get eigi leitt hjá mjer að láta í ljósi
skoðun mína um, hvernig hentugastur væri
sá liður strandferðanna, er sunnlendingar
ættu að nota, bæði fyrir oss útvegsbændur
hjer eystra og sunnlenzka sjóróðramenn og ef
til vill fleiri.
Sunnlendingar ættu að fá far hingað austur
nálægt miðjum júnímán.; svo ætti strandferða-
skipið að fara hjer um íirðina í lok septem-
ber eða byrjun októbermán., til að flytja þá
sunnlendinga beim til sín, er einhverra orsaka
vegna eigi geta dvalið hjer lengur, ásamt sveita-
kaupafólki og námspiltum; og síðustu ferðina
ætti skipið að fara hjer um nálægt miðjum
nóvember. Allar ferðirnar þessar 3 ættu auð-
vitað að vera sunnanlands. Svona ættu nú
ferðirnar að vera lagaðar, að því leyti sem
þessum viðskiptum sunnlendinga og austflrð-
inga ætti að verða fullnægt. Ef skip færi hjer
um í miðjum nóvember sunnan um land, er