Ísafold - 11.03.1893, Blaðsíða 2

46
ur fyrirboði tíðindanna, er fylgdu fram-
komu þeirra í höfuðstaðnum.
Það stóð mikið til lijer miðvikudags-
kvöldið 8. þ. m. Mr. Baldvin ætlaði að
fiytja mikils háttar tölu í Good-Templar-
húsinu, er var troðfullt orðið f'yrir tímann,
og enn fleiri, sem ekki komust inn. En
óðara en fjelagi Baldvins, Sigurður, bjóst
til að setja fundinn, laust mikill hópur á-
heyrendanna (á að gizka á 2. hundrað)
upp hlustskæðustu pípnablásturshviðu, er
auðvitað gat eigi annað þýtt en að hann
og þeir fjeiagar báðir væru beðnir að stein-
þegja. En elcki munu þeir hafa skilið það
eða viljað skilja til hlítar, því 10—12 sinn-
um eða optar gerðu þeir tilraun til að taka
til máls (»Mínir heiðruðu herrar og frúr!»),
en fengu óðara sama svar frá áheyrend-
unum. Loks leiddist þeim þófið og höfðu
sig á brott, en fundarmenn »hjeldu velli»
lengi kvölds, líklega í þeirri ímyndun, að
hinir væru væntanlegir aptur; en þeir voru
alfarnir.
Samblástur þessi, er menn af ýmsum
stjettum munu hafa tekið þátt í, menntað-
ir og ómenntaðir, hefir að líkindum átt.
fremur að vera sama sem þakkarávarp fyrir
»Hagskýrslurnar« og alla «leiðbeininga»—-
umferðaframmistöðuna, bæði fyr og síðar
að því ei Mr. Baldvin snertir, eða greini-
legur vottur þess, að höfuðstaðnum þætti
sig ekki vanhaga um hans vesturheimsku-
mælskustrauma, — fremur heldur en þjóð-
ráð til aðlokaalveg þeirri lind; því að til þess
er pípnablísturshríð bæði gagnslaus aðferð
og auk þess vitanlega ósamboðin mennt-
uðum mönnum að minnsta kosti. Það er
útlend nýlunda, sem er síður en eigi æski-
legt að yrði að tízku hjer', í stað rólegrar
umræðu og röksemdaleiðslu. Til að af-
stýra skaðlegum áhrifum af fortölum þess-
ara heillavænlegu(!) »útsendara» er áminnzt
aðferð gagnslaus, með því að* þeir vinna
eigi síður á með einslegum fyrirlestrum
yfir hverjum sem þeir hitta á förnum vegi,
yfir heimilisfólkinu á hverjum bæ sem þeir
koma við eða gista á, og svo með því að
nota vel hinn mikla tíma, er þeir sitja um
kyrt innan um fjölmenni, til daglegs við-
tals við sem allra flesta, ýmist einslega
eða fleiri saman.fþegar svo ber undir, t.
d. í búðum, «á eyrinni», í laugunum (hjerna
í Rvík)l— þar, vío laugarnar, er meira að
segja nokkurn veginn hlýtt og notalegt
fundarhús og optast fundarfært af meira
eða minna auðsveipum áheyrendum. Það
er vitaskuld, að þessir einslegu fyrir-
lestrar eru nokkuð seinlegir og tímafrek-
ir, en þeir haf'a líka þann kost, að þar er
óhætt að láta ýmislegt fjúka, er síðurkynni
að fleytast á almennum fundi.
Vegagerð i Árnessýslu. Sýslunefnd
Arnesinga heíir í haust gert þab, sem fleiri
sýslunefndir ættu að gera: látið vegíróðan
mann, hr. Erlend Zakariasson, skoða vegi og
vegstæði í sýslunni og leggja til, hvernig
bæta skuli. Hann leggur til meðal annars,
að Grafningshálsvegur sje lagður niður vegna
brattleika, snjókyngis og vatna-ágangs, og
farið heldur kringum Ingólfsfjall, með því
skammt verði frá aðalpóstleið þar, að Alviðru
í Grafningi, en þar ætti að vera brú yfir
Sogið, en þaðan sje síðan heldur góður vegur,
grjótlitlar moldargötur, austur hjá Klaustur-
hólum, Björk og Sveinavatni, f'yrir norðan
Mosfellsfjall, austur að Brúará móts við
Spóastaði. Langrjettast sje að reyna að koma
sem flestum vegum í sýslunni í samband
við Hellisheiðarveginn, er bráðlega muni
fullgjör á landsins kostnað, en óráð fyrir
Biskupstungnamenn t. a. m. að treysta upp
á væntanlegan vagnveg alla leið til Geysis
frá Revkjavík um Þiugvelli. Með því ekki
er brúarstœði á Brúará á tjeðri leið, nál. Spóa-
stöðum, vill hann hafa þar svifferju.
I Hrunamannahreppi víðast hvar nægur og
góður ofaníburður, en í Gnúpverjahreppi
dýpra á honura, þótt til sje þar líka.
A Skeiðum rniklu betra vegarstæði fram
með Þjórsá. mest harðar meleyrar, víða vagn-
fært eins og er, en á gamla veginum injög
dýr vegagerð, ofaníburður ekki fáanlegur
nema í Húsatóptaholti.
Af' vegum í Flóanum ætti Partavegurinn að
leggjast niður sem sýsluvegur undir eins og
brú er komin á Þjórsá. Ef' gera ætti vagnveg
austur frá Ölfusárbrúnni, ætti að færa hann
_f'rá ánni til suðurs, sunnan um Hraunrjett,
um Hlíðaröxl og norðan við Leyniraþúf'u(?)
og sunnan til við Hólmsstaðaborg, og á mel-
hornið, sem skerst út í hraunið vestanhallt
við Rönkumel og þaðan í stefnu norðan við
Melavatn og á Melaveginn. En um hann,
Melaveginn er það að segja, að hann mundi
geta orðið mjög góður með talsverðri aðgerð:
breikkan á vegax-pöllunum upp í 5—6 fet,
meiri fláa á vegarhliðunum og nægum of'aní-
burði Óráð og óþarft að f'ara að leggja nýjan
veg frá Ölfusárbrúnni fram á Eyrarbakka,
mundi kosta 20—80,000 kr. Asavegurinn ætti
að ligg.ja þar sem hann er áfram að sinni.
Sýslunefndin ætti að velja sjer ungan, efni-
legan mann innan sýslu og láta hann kynna
sjer vegagerð og standa síðan fyrir allri sýslu
vegavinnu í sýslunni, og ætti þá fje til hennar
að vera sem minnst partað í sundur; annars
sjer þess engan stað, sem lagt er fram, og litil
mynd á því, sem gert er. »Eg ^sá á ferð
minni«, segir hr. E. Z., »vegarspotta, sem lágu
í ótal hlykkjum, án þess að minnsta ástæða
væri til að þeir væri öðru visi enfbeinir, sbr.
brúna fyrir sunnan Kotströnd og fleiri vegar-
spottaa.
t
Eggert ÓlafssonBrím, uppgjafaprest-
ur, andaðist hjer í bænum í fyrra dag, 9.
marz, eptir 2 dag-a legu af »bronchitis»,
en að undangengnum nokkurra vikna las-
leika eptir stutta legu í lungnabólgu. Hann
var fæddur að Grund í Eyjafirði 5. júlí
1840, sonurÓlafs timburmeistara Gunnlaugs-
sonar (sýslumanns) Briem og konu hans
Dómhildar Þorsteinsdóttur. Hann kom í
Reykjavíkurskóla 1855, útskrifaðist þaðan
1861, var kennari áísafirði 4 ár hin næstu,
fór síðan á prestaskólann 1865 og útskrif-
aðist þaðan 1867, með 1. einkunn, og vígð-
ist samsumars aðstoðarprestur Þórarins pró-
f'asts Erlendssonar á Hofi í Alptafirði, en
fjekk Höskuldsstaði 1871, og þjónaði því
brauði til 1890, er hann fekk lausn frá
prestsskaj) sakir heilsubrests, fluttist að Gili
í Skagafirði og bjó þar 1 ár, en síðan til
Reykjavíkur vorið 1891. Hann var kvænt-
ur Ragnhildi Þorsteinsdóttur prests Einars-
sonar á Kálfafellsstað, systur frú Torfhild-
ar Þ. Holm, og lifir hún mann sinn, en
ekkert afkvæmi.
Síra Eggert sál. Brím var gáfumaður
mikill, sem hann átti kyn til, bæði skarp-
ur og minnugur. Hann stundaði mjög forn
fræði íslenzk og var manna bezt að sjer í
fornmáli voru og fornum kveðskap, enda
eljum^ður mikill við bóklega iðju ogleik-
inn við ritstörf. Gullaldaríslenzku var
bonum mjög sýnt um að stæla í riti; má
sjá þess vott meðal annars í þýðingunni á
«Víkingunum á Hálogalandi», er hann átti
mikilsvcrðan þátt í. Eptir hann liggja.
ýmsar tímaritsgreipir, snertandi sögu vora.
og fornfræði,ogsvo ritaðihanntalsvert í blöð
á prestskaparárum sínum, en að staðaldri
í «ísafold« nú síðustu missirin, eptir að
hann fluttist til Reykjavíkur, ritdóma (með
merkinu E. undir) og þýðingar; á þeim
missirum bjó hann og til prentunar
hina nýju útgáfu Ólafs sögu rPryggva-
sonar, með ýtarlegri og skarplega saminni
æfisögu Snorra Sturlusonar framan við, og
ágætum vísnaskýringum m. m., og hafði
einnig lokið við útgáfu Ólafs sögu helga,
sem er nærri fullprentuð; er mikil ,-eptir-
sjá að honum frá slíkum störfum meðal ann-
ars. Nokkuð mun eptir hann liggjaTif óprent-
uðum ritsmíðum. Skáldmæltur var hann,
þótt lítið ljeti á bera. —- Hann var dreng-
ur góður og manna íslenzkastur í anda og
þjóðræknastur.
Hafís horfinn af Vestfjörðum og einnig
af' Húnafióa að miklu leyti.
Aflabrögð. Ágætisafli við ísafjarðar-
djúp síð.an hafísinn fór. Sömuleiðis byrj-
aði mikið góður afli í Mýrdal, komnir 120
hlutir um mánaðamótin síðustu, af vænum
þorski, og undir Eyjafjöllum 60—70. í
Landeyjum enginn afli, enda brimasamt
rnjög. I Vestmannaeyjum byrjaður mikið
góður afli er síðast frjettist. í Þorlákshöfn
fiskast dável, en miður á Eyrarbakka og
Stokkseyri. Grindvíkingar fengið 100 til
160 i hlut síðan vertíðarbyrjun, sumir þó
minna. Hjer á Innnesjum tregt um afla
enn, en betra í syðri veiðistöðunum.
Suðurmúlasýslu (Reiðarfirði) 11. febr.:
Veðrátta óstöðug síban um 20. jan., optast
austanátt með talsverðri snjókyngju; 6. febr.
var hjer sunnan afsa-hláka. Snemma í þ. m.
varð vart við hafís við Barðsneshorn ; varð
hann þar landfastur í austan-hríðarveðri, en
hvarf fljótt aptur. Sjálfsagt hefir hann komið
austan úr hafi, því engar ísafrjettir haf'a bor-
izt hingað að norðan.
Mikið happ mátti telja síldarveiðina, sem
var í Reiðarfirði í vetur. Það var síldar-
flutningsferbunum að þakka, ab talsvert af
matvöru fluttist bingað upp snemma á vetrin-
um, því birgðirnar hjá kaupmönnum voru.
litlar fyrir. Svo er hún ekkert smáræði, at-
vinnan, sem landsinenn hafa við veiði þessa.
Þannig hefur eitt síldar-útgjörðarfjelagið (G.
D. Tulinius á Eskifirði) borgað í vetur um
12,000 krónur í veiði-og vinnulaun. allt hjer-
lendum mönnum. En bæði aflaði þetta fjelag
vel (um 6000 tunnur) og svo hjelt það veið-
inni áfram nálægt mánuði lengur en aðrir.
Barnaskólinn á Eskifirði er nú kominn á
fót aptur, eptir nokkurra ára hvíld. A hann
ganga nú liðug 20 börn. Kennari er realstúd.
Magnús Magnússon. Auk þess eru tveir
sveitarkennarar í Reiðaríirði. Reiðfirðingar
leggja þvi talsvert í'je fram til menntaroála á
þessu ári.
Gleðileikir hafa verið sýndir á Eskifirbi við
og við síðan eptir nýjár. Hefur leikendum
tekizt vel. Það sem leikið hefur verib, er
»Naríi«, »Betzy« (leikin á dönsku), »Gert.
Vestphaler« og »Dalbæjarprestsetrið«.
Á Eskifirði var stofnuð Good-Templara-
stúka í haust. En þar var fyrir gamalt bind-
indisfjelag.
Testmannaeyjmn á Pálsmessu (25. ,jan.)t
Síðustu daga nóvembermán. gjörði snarpt
frost, og voru töluverð harðindi, opt fremur
frosthart frá því til 20. desembermánaðar; en,