Ísafold - 29.07.1893, Blaðsíða 4

200
lýtur. í sjerhverri uámsgrein, sem kennd
erí skólum þessum, er til úrval af kennslu-
bókum eptir vana kennara útlenda og’ inn-
lenda. Námstími hvers nemanda er ákveð-
inn með lögum; og loks eru menn þeir,
sem hafa kennsluna á hendi í skólunum,
menntaðir árum saman í skólum þeim, sem
eingöngu hafa verið stofnaðir til þess, að
mennta og ala upp kennarastjett.
Eins og kunnugt er, er þessu nú allt
öðruvísi háttað hjer á landi. Skólahúsin
eru því nær hið eina, sem getur talizt í
þolanlegu lagi. Víða eru engin kennslu-
áhöld til, sumstaðar ekki einu sinni næg
borð eða sæti handa nemendunum. Kennslu-
bækurnar meira eða minna óhentugar flest-
ar og í sumum lögskipuðum námsgreinum
alls engar til. Kennararnir margirþví nær
ómenntaðir. Fæstir þeirra hafa nokkru
sinni átt kost á þvi, að læra að beita kröpt-
um sinum á rjettan og skynsamlegan hátt.
Skólaganga nemendanna óákveðin og á
svo miklu reiki, að vandræði eru við að
fást. Ofan á þessa galla bætist síðan and-
róður ekki svo lítill frá ýmsum heimilum
gegn skólunum.
Þrátt fyrir það, hve mikið og margt
skólarnir erlendis hafa framyfir þá hina
íslenzku, var þó rætt um það á kennara-
fundi þeim er haldinn var í Kaupmanna-
höfn sumarið 1890, að nauðsyn bæri til,
að koma á sem beztri samvinnu milli skól-
anna og heimilanna. Var það samhuga á-
lit flestra þeirra, sem tóku þátt í umræð-
um um það mál, að börnin hefðu því að
eins not af skólagöngunni, að heimilin ynnu
í sama anda og skólarnir að uppfræðslu
æskulýðsins.
SALTFISK -®|
fallegan, vel verkaðan og vel þurr-
an kaupir undirskrifaður gegn peningum
út í hönd.
Jón Nordmann.
Vátryggingarfjelagið Commercial
U n i o n tekur í ábyrgð hús, bœi, búsgögn,
bœkur og yfir höfuð alls konar lausafje,
þar á meðal skepnur og hty o. fl., fyrir
lægsta ábyrgðargjald. sem tekið er hjer á
landi.
Umboðsmaður fjelagsins hjer á landi er
Sighvatur Bjarnason, bankabókari í
Reykjavík.
Fyrir ísafjarðar-sýslu og -kaupstað hefir
hjeraðslæknir Þorvaldur Jánsson á ísa-
firði umboð fyrir fjelagið og geta íbúar
tjeðrar sýslu, hvort heldur þeir vilja
snúið sjer til hans, eða umboðsmanns fje-
lagsins í Reykjavík.
Vátrygging á húsum hjá Þorvaldi lækni
Jónssyni er tekin gild að því er snertir
iánveitingar úr landsbankanum.
Tilboð
Þeir sem vilja taka að sjer grunnhleðslu
eða tr.jesmíði á 15 álna lengingu á Good-
Tempiarahúsinu þjer í bænum, verða að
hafa sent tilboð sín um það fyrir 7. ágúst j
nœstk. til Sigurðar Jónssonar fangavarðar,
er lætur allar upplýsingar í tje um bygg-
inguna,
Reykjavík, 27. júlí 1893.
__________________Húsnefndin.
Hjer með auglýsist, að jeg hefi faiið
bróður mínum, cand. jur. Eggert Briem
að annast öll mín störf h.jer í Reykjavík
meðan jeg er fjarverandi, og vil jeg biðja
menn að snúa sjer til hans, sem verður
að hitta í Lækjargötu nr. 4 (Hermes).
Reykjavík, 28. júlí 1893.
Sigurður Briem.
Verzlunin á Laugaveg nr. 17
heíir nú með póstskipinu fengið úrvalsgóð
sirz, sem seljast með óvanal. góðu verði, og
sömul. önnur álnavara. Efni í alfatnað á
á karlmenn, 8,50 aura, osturinn góði (og þó
billegi) aptur kominn. Matvara og önnur
nauðsynjavara nóg til af beztu tegund. Öll
vanaleg íslenzk vara tekin, og þar á meðal
sauðfje til slátrunar í haust.
Finnur Finnsson.
8^“ Dr. Finns bisk. Jónssonar Kirkju-
saga (011), I.—IV. b. faest til kaups. Ritstj.
vísar á sel.jandann.
Kirkjublaðið,
— Hinn sögalegi trúverðleiki kraptaverka nna
með sjerstöku tilliti til upprisu Krists, J. H.
— Tíu boðorð guðs og drottinleg bæn, J. Q.
— Prestakosningarlögin, útg. — Synodus 1803.
— Frá alþingi 1893, m. m.
Kbl., 15 arkir, auk 5 nr. af >Nýum kristi-
legum smáritumc, 1 kr. 50 a., fæst hjá prest-
um og bóksölum og útg. Þórh. Bjarnarsyni í
Reykjavík.
I. árg., 75 a. og II. árg., 1 kr. 50 a., fást
hjá sömu.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og Id. kl.ll-H?
Landsbankinn opinn hvemvirkan d. kl. 93/4-123/<,
Landsbókasafnið opið hvern rúmh. d. kl. 12—2
útlán mánud., mvd. og Id. kl. 2—8
Málþrdðarstöðvar opnar í Rvík og Hafnarf
hvern rúmh. dag kl. 8—9, 10—2 og 3—5
Söfnunarsjóðurinn opinn 1. virkan mánud.
hverjurr mánuði kl. 5—6.
Veðurathuganir í Rvík, eptir Dr. J. Jónassen
júlí Hiti (á Celsius) Loptþ.mæl. (millimet.) Yeðurátt
á nótt. | um hd. fm. em. fm. em.
Mvd.26. + 8 +15 764.5 764.5 Ö b S h d
Fd. 27. +11 +14 759.5 756.9 S h d 0 b
Fsd. 28. + 10 + 13 75S.9 762.0 A h d 0 b
Ld. 29. +11 762.0 V h b
Bjart og fagurt veður að morgni h. 22.
Dimmur síðari part dags ; landsunnan og síð-
an á útsunnan dimmur, hægur h. 23. Hægur
á austan, rjett logn með regnskúrum h. 28.
I dag (29.) vestankaldi, bjartasta sólskin.
Ritstjóri Björn Jónsson cand. phii.
Frentsmiöja ísafoldar.
95
hjet Gerard, kvaddi ástmey sína blíðlega og reið svo á
brott.
Áður en Buresch kæmist heim, hafði hann frjett hjá
nágranna sínum, að riddari hefði komið að húsi hans,
farið þar inn og staðið þar við svo litla stund og síðan
riðið í burtu aptur. Honum varð dálítið bylt við fregn
þessa og þegar hann kom heim var fyrsta spurningin
hans, hvert erindi hins ókunna manns hefði verið. An-
ezka varð að segja eins og var; en þó felldi hún dálítið
af kossunum úr sögunni; henni fannst þau þýðingarlítil
auka-atriði. Faðir hennar vissi ekki, hvort hann ætti
heldur að ávíta hana eða ekki; hann kvaðst vilja fá að
sjá hringinn; en jafnskjótt sem hann leit hann varð hann
eins og utan við sig, þreif hringinn og þrýsti á fjöður í
honum, sem ekkert bar á. Steinumgjörðin í hringnum
laukst þá upp og Buresch sýndi dóttur sinni undurfríða
kvennmannsmynd í erlendum búningi, sem fólst undir
umgjörðinni. »Hvað hjet riddarinn?« spurði Buresch.
»Mig minnirað hann hjeti Antonio Gerard*, svaraði dóttir
hans. »Hvert fór hann? Hve nær kemur hann aptur?«
Slíkum spurningum spurði faðir hennar aptur og aptur,
auðsjáanlega hrærður í huga, en dóttir hans vissi ekki,
hvernig á þessu stóð, og sagði að eins: »Það lítur svo út,
sem þjer þyki mjög áríðandi, að vita um hann. Þú ert
þó ekki reiður við hann enn, faðir minn?« »Hvaða vit-
94
Anezka um riddarann. Eitt kvöld var hún í eldhúsinu
að búa kvöldverð handa föður sínura, sem hafði farið til
Teltsch til þess að kaupa járn og gjalda leiguna eptir
smiðjuna. Allt í einu heyrðist hófadynur; leit hún þá
gegnum gluggann og sá ríðandi mann, sem stje af hest-
inum fyrir utan smiðjudyrnar og gekk inn í bæinn. Þetta
var riddarinn, sem hún vonaðist eptir. Anezka fekk
hjartslátt og vissi ekki hvort hún ætti að fela sig i eld-
húsinu eða vita um erindi hans, en hún gerði hið síðar-
nefnda bæði af því, að hún komst ekki undan, og hjartað
bar viljann ofurliða. Jafnskjótt sem riddarinn sá hana
hjóp hann í móti henni og faðmaði hana að sjer, og breiddi
hún ósjálfrátt faðminn út á móti honum. Eptir að þau
höfðu kvaðzt, mælti hann: »Elskan mínljeg hefði aldrei
trúað því, að minning þín yrði svo föst í hjarta minu,
eins og hún er; en fyrst jeg veit það, gat jeg ekki feng-
ið af mjer að fara hjer hjá svo að jeg sæi þig ekki. Jeg á
nú að fara allar götur norður í Mecklenborg; en bíddu
min og vertu viss um, að ást min á þjer mun aldrei
bregðast.
Nú loksins gat Anezka hert upp hugann og heitið
honum hinu sama. »Taktu við fingurgulli þessu«, mælti
hann og setti dýrmætt fingurgull á fingur henni, »til merk-
is um, að þú og engin önnur skuli verða konan mín«.
Eptir þetta töluðust þau fátt eitt við og riddarinn er