Ísafold - 11.11.1893, Blaðsíða 4

292
Proclama.
Eptir lögura 12. apríl 1878, sbr. op. br.
4. janúar 1861 er hjer með skorað á þá, sem
til skulda telja í dánarbúi Guðjóns Guð-
mundssonar, sem andaðist síðastliðinn vet-
ur í Ráðagerði í Leiru, að tilkynna skuld-
ir sínar og sanna þær fyrir undirituðum
skiptaráðanda innan 6 mánaða frá síðustu
birtingu auglýsingar þessarar.
Skrifst. Kjósar- og Gullbr.sýslu 6. okt. 1893.
Franz Siemsen.
Proclama.
Eptir lögum 12. apríl 1878, sbr. op. br.
4. jan. 1861, er hjer með skorað á þá, sem
til skulda telja í dánarbúi Valgerðar Jóns-
dóttur frá Melbæ í Leiru, sem andaðist á
síðastliðnum vetri, að tilkynna skuldir sín-
ar og sanna þær fyrir undirrituðum skipta-
ráðanda innan 6 mánaða frá síðustu birt-
ingu auglýsingar þessarar.
Skrifst. Kjósar- og Gullbr.sýslu 5. okt. 1893.
Franz Siemsen.
Pilskip til sölu.
Þilskipið »Ellen« fæst til kaups með mjög
góðu verði.
Skipið er vel lagað til fiskiveiða og vel
útbúið að seglum o. s. frv.
Það er til sýnis í Hafnarfirði.
Um kaupin semur verzlun W. Fischer’s
í Reykjavík.
Undervisning gives i Dansk, Engelsk
og Fransk, i det sidste Sprog gives ogsaa
Conversationstimer. Man henvende sig hos
Overlærer H. Kr. Friðriksson.
Við, sem erum myndugir eríingjar föður
okkar Arna sál. Helgasonar í Hrúðurnesi, skor-
um bjer með á alla þá, er telja til skuldar í
dánarbúi hans, samkvæmt fyrirmælum laga 12.
apríl 1878 og opnu brjeli 4. janúar 1861, að
koma fram með skuldakröfur sinar á hendur
tjeðu búi, og sanna þær fyirr okkur innan 6
mánaða frá síðustu birtingu þessarar auglýs-
ingar.
Hrúðurnesi og Gerðum 6. nóv. 1893.
Helgi Árnason. Árni Árnason.
Með því viðskiptabók við sparisjóðsdeild
Landsbankans Nr. 1847 (H. 306) er sögð
glötuð, stefnist hjer með samkvæmt 10. gr.
laga um stofnun landsbanka 18. sept. 1885
handhafa tjeðrar viðskiptabókar með 6
mánaða fyrirvara til þess að segja til sín.
Landsbankinn 6. nóv. 1893.
Trygg'vi Gunnarsson.
Nú í haust var mjer undirskrii'uðum dreginn
hvítur lambhrútur, með mínu marki, sem er:
sýlt h., biti fram., sýlhamrað vinstra; en þar sem
jeg ekki á ofannefnt lamb, óska jeg að rjettur
eigandi vitji andvirðisins til mín, semji við
mig um markið og borgi þessa auglýsingu.
Saltvík á Kjalarnesi 8. nóv. 1893.
Guðm. Asgrímsson.
Undirskrifuö tekur að sjer að prjóna prjón-
les: karlmannsskyrtur fyrir 70 a., samansaum-
aðar 90 a.; karlmannsbuxur 70 a., samansaum-
aðar 90 a.; kvennskyrtur 60 a., samansaumað-
ar 70 a.; nærklukkur 95 a., samansaumaðar
1,20 a.; barnakjóla 70 a., samansaumaða 90 a.;
duggarapeisur 95 a., samansaumaðar 1,25 a.;
karlm.millipeisur 1,20 a., samansaumaðar 1,40
a.; sokka 60 a. Enn fremur sjöl o. fl. Band
í barnakjóla og sjöl verður að vera smátt, og
yfir höfuð verður allt band aö vera vel hreint
og ekki mjög gróft. Allt prjón borgist út í
hönd, en eigi einskorað allt í peningum.
Brjámstöðum í Grímsnesi 3. nóv. 1893
Guðrún Erlendsdóttir.
Skiptafxindur
í dánarbúi Guðmundar Gunnarssonar frá
Völlum á Kjalarnesi verður haldinn hjer á
skrifstofunni föstudag 24. þ. mán. kl. 12
á hádegi.
Skrifst. Kjósar og Gullbr.sýslu 10. nóv. 1893.
Franz Siemsen.
Stígvjelaði kötturinn,
ný útgáfa með 6 litmyndum. Bók
þessi var fyrir nokkrum árum gefin út, og
seldist þá upplagið á skömmum tíma, svo
að jeg hefi sjeð ástæðu til að gefa hana
út á ný, með því að hún er ein hin skemti-
legasta og snotrasta barnabók. Bókin kost-
ar í bandi 75 aura.
Reykjavik 7. nóv. 1893.
Kristján Þorgrimsson.
Prjónayjelar,
með beztu og nýjustu gerð, seljast með
verksmiðjuverði hjá
Simon Olsen,
Kjöbmagergade Nr. 50, Kjöbenhavn.
Eptir vjelum þessum er mikil eptirspurn, .
af því, hve traustar og nákvæmar þær
eru, og að þær prjóna alls konar prjónles,
jafnt úr smáu sem grófu bandi. Vjelar
þessar má panta hjá
P. Nielsen á Eyrarbakka,
sem sýnir, hvernig þær fara að prjóna og
veitir ókeypis tilsögn til að brúka þær.
Hjer á íslandi eru einkar hentugar
vjelar með 124 nálum, sem kosta 192 kr.
do. — 142 — — — 230 —
do. — 164 — — — 244 —
do. — 166 — — — 280 —
Verðlistar sendast þeim, er þess æskja.
Heilflöskur hvitar kaupir undirskrifaður
fyrir 12 a. st. Kristján Þorgrímsson.
Veðurathuganir íRvík, eptir Dr.J.Jónassen
Hiti (á Celsins) Loptþ.mæl. (millimet.) V eöurátt
nov. á nótt. nm hd. fm. | em. fm. em.
Ld. 4. — 7 + 2 759.5 769.6 V hv b N h b
Sd. 5. — 7 4 774.7 774.7 0 b 0 b
Md. 6. — 6 + 4 774.7 774.7 0 b 0 d
Þd. 7. + 1 + 4 774.7 772.2 A h b A h d
Mvd. 8. + 2 + 7 772.2 769.6 Sa h d Sahv d
Pd. 9. + 6 + 8 769.6 772.2 Sa h d Sa h b
Fsd. 10. + 6 7 774.7 777.2 S h d S h d
Ld. 11. + 5 774.7 Sa b d
Hinn 4. var hjer vestanútnyrðingur með tals-
verðu brimi; svo blíðalogn og bjart veður h.
5.; logn með regni siðari part dags h. G.; bjart
og kyrrt veður h. 7.; landsunnan rigning, nokkuð
hvass h. 8. og sama veður en hægur h. 9. og
10. er úrkomulaust.
Loptþyngdarmœlir helir vísað óvenjulega
hátt, það sem af er þessum mánuði og hreif-
ist lítið.
Meðalhiti á nóttu í október -f- 1.2.
— - hádegi — -j- 3.7
Ritstjóri Björn Jónsson cand. phil.
PrentsmiSja Isafoldar.
Fáheyrð lfeknishjálp.
Læknir segir frá.
Margt hef jeg sjeð og margt á dagana drifið fyrir
mjer á æfinni, en aldrei hefir mjer kynlegra atvik að
höndum borið en einu sinni fyrstu árin sem jeg var
læknir.
Jeg hafði sezt að í París. Mjer hafði heppnazt vel
nokkrum sinnum að gera við meinsemdir og taka af limi,
og fjekk því orð á mig. Það var eitt kvöld, er jeg var
staddur í danzveizlu hjá sendiherra Breta í París. Það
var um hávetur og nístingskuldi úti. Einu sinni, er hlje
varð á danzinum, kemur einn af þjónum sendiherrans til
mín og segir mjer, að einhver sje úti í forsalnum og vilji
finna mig; sje að vitja læknis. Jeg fór, með illu geðiþó;
mjer fjell illa að vera ónáðaður, af því með fram, að jeg
var að tala við unga stúlku, sem mjer geðjaðist vel að.
Sá sem vildi finna mig var ungur maður í þjónustumanns-
búningi.
163
»Misvirðið eigi, herra doktor«, mælti hann á ensku,
»að jeg ónáða yður. Það liggur mikið á hjálp yðar. Það
er um líf og dauða að tefla. Viljið þjera gjöra svo vel
og koma með mjer. Jeg hefi vagn hjer úti«.
Við þessi orð lifnaði læknisáhuginn í mjer. Jeg fór
með honum tafarlaust niður að vagninum, en varð for-
viða á því, er hann settist inn í vagninn hjá mjer, en
ekki hjá ökumanninum.
Vagninn þaut af stað með ærnum hraða.
»Hvert förum við ? Hver er sjúklingurinn?« spurði
jeg.
»Það þýðir ekki neitt að vera að segja frá því«,
svaraði hann. »Þjer fáið auðvitað hvort sem er að sjá
sjúkling yðar«.
Jeg var ekki í því skapi, að vilja láta hafa mig að
ginningarfífli, og krafðist greinilegrar skýrslu um það, er
jeg hafði spurt eptir.
Maðurinn lagði hendina á handlegg mjer.
»Þjer ættuð ekki að vera með neinar vífilengjur.
Þjer fáið handtakið vel borgað. Ef þjer þorið eigi að
koma með mjer, er yður frjálst að snúa aptur nú þegar*.
Jeg stóðst ekki þetta, að hann frýjaðimjer hugar, og
rjeð jeg af að halda áfram. En það þvertók jeg fyrir,
er hann fór fram á, að jeg ynni þess dýran eið, að segja