Ísafold - 16.05.1894, Blaðsíða 3

107
Leiðarvísir ísafoldar.
1360. Er það löglegt að, sýslumaður megi
halda strandupphoð, án þess að auglýsa það
í næsta hreppi ?
Sv.: Nei, tæplega, ef útlit er fyrir að upp-
boðið hetði verið sótt úr þeim hrepp.
1361. Geta skattanefndir reiknað tekjuskatt
af dúntekjum eptir hærra dúnverði en verzl-
anir gefa ?
Sv.: Skatturinn telst af dún og öðrum tekj-
um, eptir því verði, sem á þeim aurum eru
í verðlagsskrá þeirri, er í gildi var, þá er
tekjurnar fjellu í gjalddaga.
1362. Hefir sýslumaður leyfi til að hreyta
verðiagsskýrslum hreppstjóra og presta?
Sv.: Eílaust, et honum þykja skýrslurnar
eigi rjettar.
1363. Heimila lög hreppstjórum að taka
162/s°/o i bein sölulaun af andvirði þess sauð-
fjár, er þeir selja sem óskilafje, þegar eigandi
gef'ur sig fram áður en það er auglýst til sölu?
Sv.: Nei. því að eptir að eigandi hefir gefið
sig fram, er tjeð ekki lengur í óskilum.
1364. Jeg sem hý á jörð og rek jafnframt
verzlun á útmældri verzlunarlóð af landi jarð-
arinnar, hef látið byggja steinhús í stað torf-
bæjar á jörðinni utan takmarka verzlunarlóð-
arinnar, og er þetta hús eingöngu notað við
ábúðina á jörðinni. Ber mjer að greiða húsa-
skatt af því ?
Sv.: Nei.
1365. Þarf að greiða afsalsgjald í landssjóð
>/2°/o, af húsi, sem er eign leiguliða á jörð og
engin lóð fylgir, heldur getur landsdrottinn
skipað að rifa það og flytja burt, er honum
sýnist ?
Sv.: Já, ef húsið er selt sem hús, o: til
þess að standa á jörðinni, en sje það aptur á
móti selt til að rífa það, og flytja burtu, virð
ist ekkert afsalsgjald verða heimtað.
1366. Er ekki faðir óskilgetins barns skyld-
ur til að borga fermingartoll fyrir barn sitt,
og ef svo er, hversu mikið á hann að borga,
og hvað móðirin ?
Sv.: Sá semhefir barnið áframíæri virðist
eiga að borga fermingu þess, en hann tekur
aptur meðgjöf með því hjá rjettum hlutaðeig-
endum.
1367. Er ekki leyfilegt að halda eptir af
hinu umsamda árskaupi þess vinnuhjús, sem
af kæruleysi vanrækir vinnu sina?
Sv.: Jú, með því móti að höfðað sje mál
gegn hjúinu þegar.
Skófatnaðar útsala,
3 Ingólfsstræti 3.
Allskonar skófatnað útlendan og inn-
lendan af beztu tegundum. hef jeg nú til
sölu frá því í dag, og ætti fólk að gjöra
svo vel og líta á hann, áður en það kaup-
ir annarstaðar, því nóg er til að velja úr.
Útlendur skófatnaður.
Kvennskór reimaðir 5,00, 5,25, fjaðra 6,00
6.50, hneptir 5,75, 6,50, ristarskór 3,80, 4,20
fjaðrastígvjel 6,10.
Barna- og unglingaskór aföllum tegund-
um og stærðum, kr. 1,25, 1,50, 2,85, 3,00,
3,75 , 4,85, 5,00, 6,50.
Innlendur skófatnaður.
Kvennskór mjög vandaðir, ailar stærðir
7,10, 8,00. Karlmannsskór 8,50, 9,00, 10,00,
10.50. Vatnsstígvjel 23,00, 24,00, 25,00.
Erviðisstígvj. fyrir vegagerðarmenn 12,00.
Eins og áður, er veitt móttaka pöntun-
um af allsltonar skófatnaði, vandað verk,
fljótt gjört, allar viðgerðir ódýrar.
Iteykjavík 1. maí 1894.
Lárus G. Luðvígsson.
Proclama.
Samkvæmt lögum 12. apríl 1878 og opnu
brjefl 4. jan. 1861 er hjer með skorað á
alla þá, er telja til skuldar í dánarbúi
Tómasar Eggertssonar frá Ingjaldshóli,
sem dó 27. desember í. á., að koma fram
með kröfur inar og sanna þærfyrir skipta-
ráðandanum hjer í sýslu innan 5 mánaða
frá síðustu (3.) birtingu þessarar auglýs-
ingar. Sömuleiðis er skorað á þá, sem
skulda dánarbúinu, að gjöra skil fyrir
skuldum sínum hið fyrsta.
Slcripstofu Snæf.- og Hnappad.s. 25. apríl 1894.
Sigurður Briem,
settur.
Jeg hefi haft slæman maga og þar af
leiðandi höfuðverk og slæmsku. En með
því að brúka Kína-lífs-elixir frá hr. Walde-
mar Petersen í Frederikshavn, hefi jeg
fengið aptur góða heilsu, og ræð jeg því
öllum, er líkt gengur að, að reyna þenn-
an »bitter«.
Eyrarbakka á Islandi 23. nóv. 1893.
Oddur Snorrason.
Kina-lifs-elixirinn fæst hjá flestum
kaupmönnum á íslandi.
Til þess að vera viss um, að fá hinn
ekta Kína-lífs-elixír, eru kaupendur beðnir
VP
að líta vel eptir því, að jr-' standi á flösk-
unum í grænu lakki, og eins eptir hinu
skrásetta vörumerki á flöskumiðanum.- Kín-
verji með glas í hendi, og flrmanafnið
Waldemar Petersen, Frederikshavn, Dan-
mark.
Prjónayjelar,
með beztu og nýjustu gerð, seljast með
verksmiðjuverði hjá
Simon Olsen,
Kjöbmagergade Nr. 50, Kjöbenhavn.
Eptir vjclum þessum er mikil eptirspurn,
af því, hve traustar og nákvæmar þær
eru, og að þær prjóna alls konar prjónles
jafnt úr smáu sem grófu bandi. Yjela-
þessar má panta þjá
P. Nielsen á Eyrarbakka,
sem sýnir, hvernig þær fara að prjóna og
veitir ókeypis tilsögn til að brúka þær.
Hjer á íslandi eru einkar hentugar
vjelar með 124 nálum, sem kosta 192 kr
do. — 142 — — — 230 —
do. — 164 — — — 244 —
do. — 166 — — — 280 —
Verðlistar sendast þeim, er þess æsk.ja.
»LEIÐARVÍSIR TIL IJFSÁBYRGÐAR*
fæst ókeypis hjá ritstjórnnum og hjá dr-
med. J. Jónassen, sem einnig gefur þeim
sem vilja tryggja líf sitt, allar nauðsynleg
ar upplýsingar.
^íg5" Nærsveitamenn eru beðnir að
vitja „ISAFOLDAR“ á afgreiðslustotu
hennar (í Austurstræti 8).
44
bænum og margir dóu, eins og opt brennur við um þann
tíma árs. Sagginn í veðrinu lágðist eins og nepju-úði í
hár hans og föt og hann gat varla haldið lifandi í vindl-
inum uppi í sjer fyrir veðurofsanum. Honum fannst því ó-
venjulega notalegt að komainn i hlyindin heima hjá sjer.
»Stína!« kallaði hann, þegar hann var búinn að
jafna sig dálítið; »dragðu af mjer ólukkans stígvjelin!
Það er eins og þau sjeu gróin við mig. Láttu þau svo
fram að eldstónni, en ekki of nærri henni, til þess að þau
skorpni ekki aptur eins og horn. Yfirfrakkann geturðu
gjarnan hengt dálítið nær eldinum. Kvöldmaturinn er þó
búinn, vona jeg?«
«Já, hann er kominn á borðið«.
»Jæja, það er gott. Jeg er glorhungraður«. Lækn-
irinn var rjett að ljúka upp hurðinni inn i borðstofuna,
er hann heyrði tekið snarpt í dyrabjölluna og hringt.
»Og fari þeir norður og niður !« varð lækninum að
orði. »Ekki nema það þó, að ætla að fara að sækja mig
núna. Mjer er sama hver það er; jeg fer ekki eitt fet.
Læknar eru þó menn, eins og aðrir, og jeg hefi gert
skyldu mina í dag«.
Hann lauk upp útidyrunum svo snögglega, að pilt-
korn það, er stóð úti fyrir, var nærri hrokkið aptur á
bak niður riðið.
41
um hendur hans og mælti í bænarróm: »Þjer megið
ekki segja mig feiga. Jeg get ekki dáið; jeg get það
ekki vegna barnanna minna. Þau eru fimm, og þau eru
föðurlaus«.
»Eigið þjer engar eigur?« spurði læknirinn, og hálf-
sneri sjer undan.
»Nei«.
»Enga ættingja, er mundu sjá um börnin yðar, ef í
nauðir ræki?«
»Æ, nei«.
»Enga vini eða kunningja ?«
»Enga. Meðan jeg tóri, forða jeg börnunum mínum
neyð; deyi jeg ... «
»Þjer verðið að stunda sjálfa yður, láta yður njóta
fullkomins næðis«.
»Hvernig á jeg að fara að því?« mælti hún og varð
beizk og ömruleg í rómi. »Hlýt jeg ekki að hafa ofan af
fyrir þeim öllum ? ... En það lagast með mig; haldið þjer
ekki það, læknir góður? Viljinn dregur hálft lilass, og
jeg vil nú lifa. Ekki of lengi«, bætti hún við, »ekki
nema nokkur ár enn, þangað til að börnin eru orðin
fær um að sjá sjer farborða sjálf«.
Hún þagði stundarkorn og hjelt síðan áfram:
»Þjer eruð hyggnari og reyndari en jeg, læknir góð-