Ísafold - 29.09.1894, Blaðsíða 3

259
einhvers góðverks hennar: »Það var eptir
Sigríði í Litlu-Tungu«. Ó.
Hinn 14. dag ágústmán. andaðist að Lopt-
stöðum í Gaulverjabæjarhreppi Ingibjörg ljós-
móðir Guðmundsdóttir, 69 ára að aldri. Fáar
konur hjer austanfjalls munu hafa verið jafn-
víða kunnar og fáar jaín-góðkunnar eins og
hún var, enda hafði hún margt til að bera,
sem að því studdi. Þó að maður hennartSig-
urður sál. Sigurðsson, vseri merkismaður í hjer-
aði og hefði á sjer almenningsorð fyrir ráð-
deild og röggsemi alla, þá má óhætt segja að
kona hans ljet eigi sitt eptir liggja að gjöra
garð þeirra frægan. Ljósmóðurstarfann, sem
hún hafði á hendi í fnll 40 ár, leysti hún
prýðilega at hendi, enda fór saman hjá henni
kunnátta, lægni og lipurð, að ógleymdri hinni
stöku ljúfmennsku hennar og hjálpfýsi. Hún
var frábærlega ötul, enda þurfti hún opt á
því að halda, því hennar var víða vitjað, bæði
innan umdæmis og utan, en dugnaði hennar
til ferðalaga var og viðbrugðið. i>ví miður
hafði hún eigi skrifað hjá sjer hve mörgum
börnum hún hatði tekið við i þau fjörutíu ár
sem hún gegndi Ijósmóðurstarfanum, en þau
hljóta að hafa verið óvenjulega mörg, þar
sem hún um mörg ár þjónáði mestöllum Fló-
anum, Skeiðum og enda nokkrum hreppum í
Rangárvallasýslu. Starfa sínum hafði hún
sleppt fyrir tveim árum og veitti sýslunefnd
Árnessýslu henni þá einhuga full laun að
eptirlaunum í virðingar-og viðurkenningarskyni.
En það var eigi að eins i starfsemi hennar
utan heiroilis. að mikið orð fór af þessari
merkiskonu; heimilið bar og um það beztan
vottinn. Loptstaðir liggja í fjölfarinni þjóð-
braut, og þegar menn litu hin litlu húsakynna,
sem hún bjó við, þá má telja furðu mestu,
hve margir gátu þar hlotið gistingu, því gest-
nauð mun óvíða hjer í Árnessýslu jafnmikil
sem hjá þeim hjónum. Börnin sín misti hún
8 í æsku, en þó var heimilið aldrei barnlaust,
því 5 fósturbörn hefir hún alið upp, auk íjölda
sveitarbarna, sem hún reyndist bezta móðir.
Ingibjörg sál. var mesta ágætiskona, sannar-
lega guðrækin, hreinskilin og trygg í lund og
hin vinfastasta, enda átti hún óvenjuiega
miklum vinsældum að fagna hjá æðri sem
lægri. Hún var hin íjörugasta í viðræðum,
greind vei og allvel menntuð, og var sjaldan
ráðafátt, er ráða var hjá henni leitað, sem opt
var gjört, því jeg veit naumast til, að almenn-
ingur haíi borið jafngott traust til nokkurrar
konu, sem sveitungarhennar og aðrir kunnug-
ir báru til hennar og það að maklegleikum.
Jarðarför hennar fór fram í Gaulverjabæ 1.
sept. með miklu tjölmenni. Sóknarprestur
hennar, síra Ingvar Nikulásson, flutti ræðu í
kirkjunni, en síra Ólafur Helgason á Stóra-
Hrauni (fyrverandi sóknarprestur hennar) hús-
kveðju og ræðu við gröfina. Sungin voru og
erfiljóð, er Guðm. bóksali Guðmundsson á
Eyrarbakka hafði orkt. Þetta eru nokkur er-
indi :
Hin rnjúka hönd ei hjálpa má
Þó henni líf manns standi á,
Hin bætandi og blíða mund
Er biluð frá að lækna um stund.
Og þögnuð er hin þýða raust,
Sem þræði hjartans beztu laust;
Ið blíða hjarta er hætt að slá
Ið hýra auga að líta oss á.
In heimaþrúða húsfreyjan,
Sinn hafði lampa’ æ tendraðan
Með trúarljósi lausnarans
Og langaði á fundinn hans. Kunnugur.
Haunaleg't slys. Á síðastliðnu vori sendi
jeg son minn Elias, 10 ára gamlan, austur í
Biskupstungur, og átti hann að dvelja þar,
sem vikapiltur yfir heyskapartímann. En hinn
28. ágúst var hann sendur af húsbændum sín-
um til fólks, er var að heyverkum úti á engj-
um, ásamt fleiri unglingum. Á leið þeirra var
ós einn, sem fellur í Hvítá að austan. Eptir
nokkra viðdvöl hjá fóikinu var sonur minn
sendur heim aptur sömu leið, en var þá ein-
samall. Eptir lítinn tíma sáu sambýlismenn
húsbónda drengsins, sem þó voru lengra í
burtu, hest þann, er hann reið, koma lausan
og sundvotan upp úr ósnu®; var þá óðara
íarið að grennslast eptir, hvernig á þessu stæði,
°g eptir nokkra leit fannst drengurinn örend-
ur í ósnum, skammt fyrir ofan vaðið, á fullu
4 álna dýpi.
Vað á os þessum er illt yfiríerðar og mjög
vandratað ókunnugum, enda er þetta eigi í
fyrsta sinn, sem þar hefir viljað til slys og
°Pt legið nærri. Hörmulegt er, að slíkar smá-
sprænur, sem á þessi er, skuli ár eptir ár
jafnvel öld eptir öid vera óbrúaðar, og er von-
andi að slík ómynd eigi sjer ekki lengur stað.
IJm leið og jeg skýri frá þessu, öðrum til
viðvörunur, læt jeg eigi hjá liða að þakka
heiðurshjónunum Tómási Guðbrandssyni og
konu hans Guðrúnu Einaisdóttur, sem, undir
eins og þetta vildi til, sendu son sinn hingað
suður, að tilkynna mjer þessa sorgarfregn, og
auk þess önnuðust útför piltsins á mjög heið-
arlegan hátt.
Akrakoti á Álftanesi í septbr. 1894.
Elías Olafsson.
Klakageymsla. Hlutafjelag var sett
á stofn hjer í gærkveldi í því skyni að
koma hjer upp klakageymsluhúsi m. m„
samkvæmt því er um hefir ritað verið og
haldið fram hjer í blaðinu, fyrir for-
göngu bankastjóra Tr. Gunnarssonar, er
kosinn var í bráðabirgðarstjórn ásamt B. J.
ritstjóra og konsúl W. Christensen, sem og
til að semja frumvarp til laga fyrir fje-
lagið. Að hússmiðinni verður tekið til að
vinna nú þegar eptir helgina. Húsið (20
+12 álna) á að standa á stakkstæði kon-
súls C. Zimsen, hjerna megin við lækjar-
ósinn.
Leiðrjett. Misprent. í síðasta bl. 1. bls.
2. d. 2. línu verið f. róið; og í 8. d. 89. línu
vörutegundir f. fiskitequndir.
Fæði geta bæði námsmenn og aðrir feng-
---------- ið á hentugum stað í bænum, gott
og vandað, nu þegar eða í haust, hvort held-
ur vill að öllu leyti eða að eins miðdegisverð.
Hjálmar Sigurðsson tekur að sjer
alls konar ritstörf og reikningsstörf,— fljótt
og vel af hendi leyst.
Jón Magnússon,
sýslum. í Vestmanneyjasýslu,
gjörir kunnugt: Með þvi að ástæða ertil
að álíta, að eptirnefnd fasteignaveðs-skulda-
brjef, sem finnast óafmáð í afsals- og veð-
málabókum Yestmanneyjasýslu:
1. skuldarbrjef, útgefið af Þorbjörgu Sig-
urðardóttur í Vestmanneyjum, 4. janúar
1837, til handa C. J. Kemps, fyrir verzl-
unarskuld, með veði í búsinu »Lönd-
um«,
2. skuldarbrjef, útgefið 12. júlí 1839 af Lars
Tranberg til handa P. C. Knudtzon, að
upphæð 250 rdl., með veði x húsi hins
fyrnefnda og grunni,
3. skuldarbrjef, útgefið 24. júní 1843 af
Þórði Árnasyni til handa P. C. Knudt
zon, að upphæð 200 rdl., með 1. veð-
rjetti í húsum hins fyrnefnda,
4. skuldarbrjef, útgefið 11. júní 1844 af
Andreas Iversen Haalland hjeraðslækni,
til handa fjelagsbúi I. I. Benedictsens
og eptirlifandi konu, að upphæð 330 rdl.,
með 1. veðrjetti í húsi hins fyrnefnda
og húsgögnum,
5. skuldarbrjef útgefið 24. janúar 1858 af
Jóni Þorkelssyni til handa Magnúsi
Gíslasyni, að upphæð 33 rdl. 4 mrk.,
með 1. veðrjetti i húsinu »Grímshjalli«,
6. skuldarbrjef, útgefið 30. maí 1858 af
LarsTranberg,til handaGaadthaabsverzl-
un, að upphæð 68 rdl., með l. veðrjetti í
húsi hans í Yestmanneyjun’
7. útdráttur úr sáttargjörð,Ji6. janúar 1858,
þar er Magnús Eyjólfsson veðsetur hálft
húsið »Sorgenfri« kaupmanni Ch. Abel
til tryggingar 134 rdl. 79 sk. skuld,
8. skuldarbrjef útgefið 8. júní 1861 af
Guðmundi Guðmundssyni til handa Sæ-
mundi Ólafssyni, að upphæð 18 rdl., með
veði í húsinu »Jónshúsi«,
9. skuldarbrjef, útgefið 7. júlí 1863 af Sæ-
mundi Guðmundssyni til handa Godt-
haabsverzlun, að upphæð 29 rdl. 5 mrk.
13 sk., með 1. veðrjetti í húsinu »Kokk-
húsi«,
10. skuldarbrjef, útgefið 28. júni 1864 af
Erlendi Sigurðssyni til handa J. P. T.
Brydes verzlun, að að upphæð 72 rdl.,
með 1. veðrjetti í húsinu »Fögruvöllum«,
11. skuldarbrjef, útgefið 18. apríl 1866 af
Sæmundi Guðmundssyni til handa Vest-
manneyjahreppi, að upphæð 26 rdl. 30
sk., með 1. veðrjetti í húsinu »Kokk-
húsi«,
12. skuldarbrjef, útgefið 4. febrúar 1868 af
Erlendi Sigurðssyni til handa Julius-
haabsverzlun, að upphæð 126 rdl., mcð
1. veðrjetti í húsinu »í'ögruvöllum«,
1.3. skuldarbrjcf, útgefið 13. ágúst 1866 af
Torfa Magnússyni til handa N. N. Bryde,
að upphæð 126 rdl. 3 mrk. 1 sk„ með
1. veðrjetti í húsinu »Jónshúsi«,
14. skuldarbrjef, útgefið 23. maí 1871 af
Guðmundi Guðmundssyni til handa J.
P. T. Bryde, að upphæð 20 rdl., með 1.
veðrjetti i húsinu »FögruvöIlum«,
15. skuldarbrjef, útgefið 31. maí 1871 af
Einari Jónssyni til handa I. N. Thom-
sen og C. V. Roed, að upphæð 80 rdl.,
með 1. veðrjetti í húsinu »Sjólyst«,
eptir skýrslum þeim, sem fengnar hafa
verið frá hlutaðeigendum, sjeu eigi lengur í
gildi, eru hjer með samkvæmt 2. og 3. gr.
í lögum nr. 16, 16. septbr. 1893, um sjer-
staka heimild til að afmá veðskuldbinding-
ar úr veðmálabókunum, innkallaðir með
árs og dags fresti handhafar allra hinna
framannefndu veðskuldabrjefa, til þess að
gefa sig fram með þau í aukarjetti Vest-
manneyjasýslu, sem haldinn verður í þing-
húsi sýslunnar laugardaginn 1. febr. 1896
kl. 11 fyrir hádegi. Gefi handhafar hinna
áðurgreindu veðskuldabrjefa sig eigi fram
á þeim degi, sem til er tekinn í stefnu
þessari, eða fyrir þann dag, á skrifstofu
Vestmanneyjasýslu, mun verða ákveðið
með dómi, að þau megi afmá úr veðmála-
bókum Vestmanneyjasýslu.
Til staðfestu er nafn mitt og einbættis-
innsigli.
Skrifst. Vestmanneyjasýslu, 19. sept. 1894.
Jön Magnússon.
(L. S.).
Jörðin Syðri-Reykir í Biskupstungum
30.5 hndr. að dýrleika, er til kaups og d-
búðar í næstu fardögum. Semja verður við
Halldór bókbindara Þórðarson í Reykja-
vík fyrir nóvembermánaðarlok n. k.