Ísafold - 06.02.1895, Blaðsíða 3

27
hvor, og heita Magnificent og Majestic. Þá
koma Frakkar með Amiral Baudin 11,900
smál., og Bandan'kin í Norður-Ameríku með
Icnva, 11,296 smál. Þá er stærsta herskip •
Rússa 10,900 smál. og neínist Burik. Þá
Þjóðverja, Brandenburg, 9,840 smál.
hin bezta kringum allt ísland, og hefir orðið
il þess, að þar i kring hafa menn almennt
tekið það eptir, að vanda vöru sína sem bezt,
að auðið er, og má slíkt telja sannan þjóðar-
hag. Það vseri betur, að aðrir kaupmenn
fylgdu dæmi herra Grams í því, að brýna slíkt
fyrir almenningi, og vera sjálfir öðrum til
fyrirmyndar. í stað þess, að allt ol' margir
kaupmenn bata komið á hinni illræmdu blaut-
íisksverzlun, sem eðlilega er og verður alla tið
hiö mesta mein fyrir vöruvöndun og efnaliag
manna, þá hefir Þingeyrarverzlun sett nokk-
urs konar slagbrand fyrir þá óheilla-aðferð
með þvi, að taka ekki blautan iisk, þó boðin
hafi verið, og væri betur, að þess fyndust
mörg dæmi af kaupmönnum, því þess væri
skylt að geta til maklegs heiðurs. Auðvitað
gjörir kaupmaðurinn sjer lítinn hag með því,
að neita því, sem ráðleysingjar viljá fleygja
inn í verzlunina tyrir lítið verð, og opt móti
óþarfa, en það veglyndi og hugsun um annara
hag á fyllilega skilið, að því sje á lopt haldið,
og menn geta alls ekki neitað þvi, að slíkt er
ekki vanalegt at kaupmönnum.
Þá er og sjerstaklega vert að geta þess, að
hr. Gram heíir nú í ár selt alla matvöru með
miklum mun lægra verði en flestir eða jatn-
vel allir aðrir kaupmenn á Vestfjörðum og
víðar, og þó haft hina beztu matvöru eins og
vant er, sem fengizt getur. — Þ að er annars
nokkuö kynlegt, að einn kaupmaður getur selt
góða vöru með betra verði en aðrir selja, og
nserri má geta, að gróðavegur er það ekki
fyrir hr. Gram, að selja þann kornmat, sem
sóttirr var á seglskipi til ísafjarðar siðast í
nóvembermán., með lcegra verði en sama vara
var seld á ísafirði í allt sumar, en það verður
um það eins og fleira, að »þess verður getið-
sem gjört er«. og líka reynist það opt a-
þreifanlega satt, að »skiptir um hver á held-
ur«.
Dýrafirði 18. desbr. 1894. Kunnugur.
Rangárvallasýslu, 10. jan. Tíðin írem-
ur góð það sem af er vetrjnum, mjög frosta-
litið, en nokkuð úrfella og hrakasamt; viðast
lítið tarið að gefa útitjenaði.
Fjárpest heiir gjört talsverðan skaða, og
óvíst enn, hve mikið hún fækkar fjenaði
manna í þetta sinn.
Almennur áhugi virðist vera vaknaður hjer,
með alþýðumenntun; umgangskennari í hverj-
um hrepp, og sumstaðar fleiri en einn. Syslu-
og hreppa-sjóðir styrkja umgangskennsluna
með fjárframlögum, og mun kennslan víðast
að mestu og sumstaðar að öllu leyti kostuð
á þennan hátt, sem virðist mjög hentugt, að
miunsta kosti fyrst um sinn, meðan gott lag
er að komast á i þessu etni.
Umgangskennsla virðist mjer geta orðið
að góðum notum, ef skynsamlega er að fariði
auðvitað má haga kennslunni svo, að hún
komi að litlu liði; til dæmis ef kennari er
látinn tína upp hvern bæ, og sitja viku og
hálfan mánuð yfir að kenna ejnum og tveim-
ur krökkum. En á líkan hátt má vanbruka
alla hluti, hversu góðir sem eru. enda hafa
menn fljótt sjeð. að slíkt er hrein og klár
vanhrúkun, og mun því viðast, ef ekki al-
staðar kennslunni hagað þannig, að kennarinn
er að eins á fáum bæjum (þ. e. 3—4) yfir
veturinU) 0g hörnunum komið fyrir á þessum
bæjum eða í nánd við þá, meðan kennslu-
timinn stendur yfir. og virðist umgangskennsla
með því móti geta orðið að mjög góðum
notum.
Fundur var haldin í Stokkseyrarffelaginu,
að Hala í Áshrepp, 18,—19. des., og voru þar
saman komnir allir deildarstjórar íjelagsins
nema tveir, og eiga þó sumir við talsverða
ei'fibleika að stríða að sækja slíka fundi, um
hávetur (til dæmis Jón í Hernru í Vestur-
Skaptafellssýslu). Flestir lundarmenn voru
einhuga um það, að halda átram viðskiptum
við herra Zöllner næsta ár. Formannsstörf
fjelagsins ljet herra prestur Skúli Skúlason
til leiðast að taka að sjer næsta ár, fyrir
einlæga áskorun fundarins; hafa menn mjög
gott traust á honum sem samvizkusömum
reglumanni, og mun það ekki fjarri, að tor-
menn slíkra íjelaga þuríi ekki síður en aðrir
að hafa þessa tvo aðalkosti. Þekkingin kem-
ur með æfingu, og verður svo bezt að rjettum
notum, að hinir áðurtöldu kostir sjeu fyrir.
Á nefndum fundi voru meðal annars lögð
fram svokölluð sambandslög nokkurra kaup-
fjelaga og var gerður að þeim góður rómur,
en með því tíminn var naumur var frestað að
samþykkja þau. Tilgangur laga þessara mun
vera sá, að kaupfjelög landsins sameini krafta
sína, og einangrist ekki sitt upp á hvern
máta, eins og hingað til. Telja margir slíka
byrjun lofsverða, ef þolgæðin verða eptir
henni. Öll fjelög landsins gætu auðvitað kom-
ið mjög mörgu góðu til leiðar, sem þau, ef
hvert potar sjer, alls ekki geta. Byndust fje-
lög landsins föstum samtökum, er líklegt, að
hægt væri að fá umboðsmann eða -menn í út-
löndum, sem þau ekki ljetu neita sjer með
undanbrögðum eða gorgeir um að sýna full-
nœgjandi reikningsskil raösmennsku smnar;
því hver mun kalla það tortryggni, þó fje-
lögin heimti slíktV Ekki myndu þau heldur
þurfa að taka það með þökkum, að fá slœmar
vörur frá umboðsmanni sínum ár eptir ár.
Ekki er það heldur líklegt, ef hyggilega er að
farið, að fjelögin þyrftu að standa með und-
irgefnissvip frammi fyrir útlendum auðkýf-
ingum til þess að tá lán, og þó að þau þyrftu
að fá lán um tíma, þá er það eins til gagns íyrir
þá, sem lánið veita úr því þau borga fulla
vexti og standa að öðru leyti í skilum.
Það verður ekki með f'ám orðum upp talið,
hve margt gott gæti af þvi leitt, að kaupfje-
lög landsins mynduðu fast samband sín í
milli, og gefst framfara- og þjóðarvinum, sem
við mál þetta eru riðnir eða kunna að verða,
ekki hvað sizt hjer gott færi til að sýna í
verkinu kærleika til þjóðar sinnar, sem tals-
vert nákvæmlega mun nú gá að því, hvað
gjörist í þessu velferðarmáli hennar; en af á-
vöxtunum er eðlilegt, hún þekki þá.
E. G.
Mannaíát. Hinn 18. f. m. (jan.) ljezt að
heimili sínu. Álptanesi i Mýrasýslu, Jón bóndi
Oddsson, eptir langa og þunga legu í lungna-
tæringu. Hans geta samhjeraðsmenn hans að
öllu leyti sem sómamanns og hezta drengs.
H. S. B.
Hjer í bænnm andaðist i nótt eptir langa
legu Hafiiði Guðmundsson verzlunarmaður (við
Knudtsonzverzlun uni 30 ár), um fimmtugt, af'
Engeyjarætt, bróðir þeirra Otta skipasmiðs,
Erlendar í Skildinganesi o. fh, sómamaður í
sinni stöðu; lætur eptir sig konu og fjölda
harna.
Þáin 25. f. m. á sjúkrahúsinu hjer i^bænum
ungfrú ICarítas Þórðardóttir hreppstjóra Bun-
ólfssonar { Móum á Kjalarnesi. Hún var at-
gervisstúlka, að eins 23 ára gömul.
x. _________
Hinn 27. f. m. andaðist hjer hiísfrú Guðrún
Guðmundsdóttir (bæjarfulltrúa á Hól), kona
Árna Þ. Zakaríassonar vegaverkstjóra, atgerv-
iskona, rúmlega þrítug.
Stærst lierskip í heimi eiga Italir, tvö
jafn-stór, bryndrekana Italia og Lepanto,
15,900 smálestir hvorn. Næstir þeim eiga
Bretar tvo bryndreka, sem eru 14,900 smál.
Sólarhitann þykjast tveir náttúrufræðing-
ar í Birmington hafa mælt, þeir Wilson og
Gray, og segja hann vera 6200 stig á Celcius.
Eldspýtur. Þjóðverjar eyða 12 eldspýtum
á dag 4 mann að meðaltali, Belgir 9, Englend-
ingar 8, Frakkar 6. AUar eyða Norðurálfu-
þjóðir samtals 2 miljörðum (2,000 miljónum)
eldspýtna á dag, eða 6—7 eldspýtum á mann;
það eru 400,000 pd., ef 50 eldspýtur fara í 1
kvint, sem láta mun nærri.
Eæknirinn lians Vanderbilts fekk 222,-
500 kr. þóknun fyrir að vera með honum 4
mánuði á sjó á skemmtiskútu hans í fyrra
sumar. Húslæknir Jay Goulds fekk 106,800
kr. í ársþóknun.
Fljótustu ferð yfir Atlanzhaf gerði í sumar
Cunardlínu-gutuskipið Campania'. á 6 sólar-
hringum, 5 stundum og 4 mínútum milli New-
York og Queenstown.
ITppboösauglýsing.
Miðvikudagana 13. og 27. þ. m. og 13.
marz verður húseign Benedikts Samssons-
sonar í Skálholtsgötu hjer í bænum eptir
kröfu landsbankans, að undangengnu fjár-
námi í dag, samkvæmt lögum 16. desbr.
1885 sbr. lög 16. sept. 1893, boðin upp og
seld hæstbjóðanda við 3 opinber uppboð,
sem haldin verða ki. 12 f.hd. 2 hina fyrst-
nefndu daga á skrifstofu bæjarfógeta, og
liinn síðastnefnda daga í húsinu sjálfu til
lúkningar veðskuld, að upphæð 1215 kr.,
auk vaxta og dráttarvaxta frá 1. október
1894.
Söluskilmálar verða til sýnis á skrif-
stofu bæjarfógeta degi fyrir hið fyrsta upp-
boð.
Bæjarfógetinn í Reykjavík, 1. febr. 1895.
Halldór Daníelsson.
Samkvæmt skiptalögum 12. apríl 1878 og
opnu brjefi 4. janúar 1861 er hjer með
skorað á alia þá, er telja til skulda í dánar-
búi Kristínar Sigurðardóttur frá Klöpp í
Stokkseyrarhreppi, sem andaðist 29. júlí f.
á., að lýsa kröfum sínum og sanna. þær
fyrir skiptaráðandanum í Árnessýslu áður
en 6 mánuðir eru liðnir frá síðustu birtingu
þessarar auglýsingar. Erfingjar takast ekki
á hendur ábyrgð skulda.
Skrifst. Árness., Kaldaðarnesi, 21. jan. 1895.
Sigurður Olafsson.
Baun. Vjer undirskrifaöir fyrirbjóðum
hjer með einum og sjerhverjum að leggja
hrognkelsanet í landhelgi eignar- og ábýlis-
jarða vorra án vors leyíis. Yerði nokkur net
lögð í tjeða landhelgi án þess vjer höfum
leyft það, munu þau tafarlaust tekin upp og
í land flutt, og tilkynnt hlutaðeigandi yfir-
valdi til meðferðar.
Ytri-Njarðvík og Vatnsnesi 1. febr. 1895.
Ársczll Jónsson, Agúst Jónsson, Sig. Hallsson,
Þ. Bjarnason.Björn Þorgilsson,Jóh.Kr.Jónsson,
Magnús Asgrímsson, Olafur Jafetsson,
Guðni Jónsson, Þórður J. Thoroddsen.
Hjer með gefst hinum heiðruðu skipta-
vínum verzlunar H. A. Linnets í Hafnar-
firði til kynna, að verzluninni verður
framvegis haldið áfram undir sama nafni
og í sömu stefnu og að undanförnu.
Hafnarfirði 4. febr. 1895.
R. Linnet.