Ísafold - 30.03.1895, Blaðsíða 3

107
um hlutum, munu óska þess einlæglega, að
höf. megi halda fram. rannsóknum sínum,
og þar með, að sem flestar ritgerðir birtist
frá hans hendi um plöntulífið hjer á landi.
Sœm. Eyjólfsson.
'V'estmannaeyjnm 9. marz: Veturinn hefir
hingah að verið mjög frosthægur og næstum
snjólaus. Að vísu var janúar optast nokkuð
svalur, en hæst frost varð þó að eins -^12,8°
aðfaranótt þess 25., roestur hiti 8,2° þann 29.
og 30. í íebrúar var mest frost aðfaranótt
þess 10-^5,7°, mestur hiti þann 14. 8,4°; úrkoma
í janúar 75 millimetrar; febrúar 5t>. I febrúar
var að eins 9 sinnum næturfrost, og einungis
í eitt skipti stirðnandi um hádegi. Fyrstu 10
daga mánaðarins kom enginn dropi úr lopth
var vindstaðan þá daga hátt á austan; siðan
gekk vindurinn meira til suð-austurs með
no kkurri úrkomu.
Sama fiskileysi hefir haldizt hjer til þessa.
A vertíðarskipum er búið að róa 10 róðra, og
kefir eigi fengizt að meðaltali 2 í hlut i hverj-
róðri, auk þess hefir að eins orðið lúðu
Vart. Af aflaleysinu leiðir, að bjargræðisástæð-
ur almennings eru orðnar með bágasta móti>
og er mikil þörf á, að eitthvað rakni úr áður
langt um líður.
11. marz. í gser sást fyrsti vottur til, að
»ti mundi komið hjer í djúpið, og i dag er
feiknin öll komin af loðnu, þar með nokkur
hafsíld og nóg af hvölum. I dag almennt róið
naeðalhlutur 10—12 mest 29, fiskur því lítill
genginn enn; einn reri undir Sand og fiskaði
vel.
Einkennileg málsvarnarsnilld.
Hin hátt-lofaða málsvarnarsnilld verjand-
ftns fyrir hæstarjetti í »Skúla málinu«, þessa
Rée hæstarjettarmálfærslumanns, virðist,
eptir því sem blöð (í Khöfn) herma eptir
honnm, hafa verið eigi hvað sízt fólgin i
hinum og þessum hauga-vitleysum, sem
hann heflr látið Jjúga í sig, og borið svo á
borð fyrir hæstarjett í grandleysi, mann-
tetrið, en býsna rogginn þó. Meðal annars
lúta vitleysur þessar að því, að þeir hafi
átt að vera svarnir óvinir að fornu fari,
rannsóknardómarinn (Lárus sýslumaður)
og Skúli. Þeir hafi t. d. áttílangri blaða-
deilu áður út af stjórnarskrármálinu(!), og
einkum hafi Lárus alið megna óvild og
öfundarhug til Skúla út af því, að þeir
bafl 4 sínum tima sótt báöir um hið arð-
sama syslumannsembætti og’ bæjarfógeta á
Isafirði, en Skúli hafi verið tekinn fram
yfir, af því hann hafi verið miklu duglegri
og efnilegri maður(!). — Jú, embættið var
veitt Skúla árið 1885. en Lárus varð ekki
einu sinni kandídat f lögum fyr en 6 ár-
um seinna, eða 1891!
Þetta er ekki nema dálítið sýnishorn af
vitleysunum, sem »snillingur« þessi hefur
xtrakterað« hæstarjett á.
Hitt er annað mál, hvort honum (hæsta-
rjetti) hefir runnið mikið af þvi niður, þó
uð reyndar sækjandi, Lunn nokkur, virðist
ekk. hafahaft kunnugleik tilaðmótmæla vit-
leysunum, eðaþáekki hirtum þaö. Sem nærri
md g'ta hefir hæstirjettur dæmt aðallega
eptir s^jöium málsins, þ. e. rjettarprófunum
og öðrtui gögnum. Það eru þau, sem
úrslitum ráða, en ekki fleipur málfærslu-
manna. Qg úrslitin verða vitanlega hin
sömu, hvo:t sem ákærði er í raun og sann-
leika hreim og hvítur sem mjöll, eða hitt,
að hann heir verið nógu ötull og slingur að
þræta, vitni nógu hringlandi og önnur sönn- |
unargögn svo ónýt, að ekki verður á þeim !
byggt. Það kemur því alveg í sama stað |
niður hvort heldur er, að því er leikslokin i
snertir, lagalega tekið; enda hlýtur jafnan
svo að vera með reglubundnu rjettarfari
og dómaskipun.
Embættispróf. Þessir tveir landar hafa
leyst af hendi embættispróf við Kaupmanna-
hafnarháskóla í vetur í löglræði, báðir með
fyrstu einkunn:
Gísli ísleifsson (2. febr.) og
Sigurður Pjetursson (19. jan.).
Frá Vesturheimi. Ritstjóraskipti orðin
við Lögberg (í Winnipeg). Einar Hjörleifsson
hættur, við siðustu máaaðamót, eptir osk sinni
og í fullri sátt og samkomulagi við eigendur
blaðsins, en við tekinn Sigtryggur Jónasson.
Segja sumir hr. Einar Hj. væntanlegan hing-
að heim í vor eða sumar.
Neðanmálssögur ísafoldar. Þeim verð-
ur nú haldið áfram í blaðinu úr þessu að
staðaldri; rúmleysið hefir meinað það í vetur að
undanförnu, en úr þvi bætist, er blaðið fer að
koma út að staðaldri tvisvar í viku.
Það eru margir, sem þrá sögur þessar, enda
má marka gengi þeirra og vinsældir meðal
annars á þvi, að Lögberg hefir lánað hjá Isa-
fold — prentað upp eptir henni — flestallar
neðanmálssögurnar úr árganginum 1894 (og
nokkrar eldri).
Veltusunds maðurinn, hið víðfræga,
af góðvildinni gagndrepa »þjóðólfska«
prúðmenni, hefir ekki getað varizt því að
spýta galli út af þeim meinlitla atburði,
að jeg var kjörinn heiðursfjelagi í Bók-
menntafjelaginu á síðasta fundi þess hjer.
Reynir hann enn að brigzla mjer út af
því, að fjelagsdeildin hjer er sem stendur
talsvert skuldug, þó ab rjett nýlega sje
dómur yfir honum genginn fyrir því, að
það brigzl sje alveg átyllulaust, og þó að
hverjum skynbærum manni liggi í augum
uppi, að skuld fjelagsins stafar af allt
öðrum orsökum, mjög svo eðlilegum, sem
og drepið var á lauslega á fundinum, og
meira að segja furða, að skuldin skuli ekki
hafa orðið miklu meiri. —
Mjer dettur og hins vegar auðvitað ekki
í hug, að setja þennan viðurkenningarvott
af fjelagsins hálfu í samband við neina
»vísindamennsku«, og mundi hafa talið
mig standa í sömu sporum að því leyti til,
þó að jeg hefði lagt fyrir mig að pára
upp vitlausar ættartölur eða semja vitlaus
registur; enda munu þess og eigi allfá
dæmi áður, að fjelagið hafi veitt vegsemd
þessa fyrir fleira en vísindamennsku. En
jeg get sagt honum annað, hinum göfuga
»fræðimanni«, sem honum er óhætt að skrifa
hjá sjer, og það er það, að til eru þeir
menn í fjelaginu, sem þótti sjerstaklega
vænt um uppástungu stjórnarinnar (um
að gera mig að heiðursfjelaga) einmitt
fyrir það, að þeim fannst hún svo einstak-
lega maklegur löðrungur fyrir hinn til-
efnislausa illkvittnisáburð hans á mig sem
forseta.
B. J.
Ný lög. Þessi lög frá síðasta þingi,
aukaþinginu, hafa hlotið konungsstaðfest-
ingu, öll 15. f. mán. (botnvörpulögin ein
áður komin):
2. Lög um auðkenni á eitruðum rjúpum;
3. Lög um breyting á 1. gr. laga 9. jan.
1880 um breyting á tilskipun um sveitar-
stjórn á íslandi 4. maí 1872 (um niður-
jöfnun hreppsnefnda, tímann);
4. Lög um afnám fasteignarsölugjalds;
5. Lög um að gera samþykktir um hindr-
un sandfoks og um sandgræðslu;.
6. —9. Lög um löggilding verzlunarstaða
að Hrafneyri við Hvalijjörð, Stakkhamri í
Miklaholtshreppi, Kirkjubólshöfn í Stöðvar-
firði, og að Seleyri við Borgarfjörð.
Eru þá eptir óstaðfest 4 lög frá síðasta
þingi, auk stjórnarskrárinnar og hennar
dilka fjögra, — sem sje um búsetu fasta-
kaupmanna, um breyting á jafnaðarsjóðs-
gjöldum, hvalleifafrumvarpið og prent-
smiðjuviðaukalögin.
Alþingi. Með konungsbrjefi 26. febr.
er alþingi stefnt saman til reglulegs fund-
ar mánudag 1. júlí 1895.
Skoplegur kaupmannslmikkur,
eða
etazrádið og páfinn!
Úr Vestmannaeyjum er ísafold skrifað núna
þessi kýmilega saga af verzlunareinvalds-
drottni þeirra eyjaskeggja, etazrdðinu (Bryde)
í Khöfn:
>Með janúarferð póstskipsins barst sú fregn
hingað til Vestmannaeyja í brjefi frá Brydeetaz-
ráði, er hann fól verzlunarstjóra sinum hjer að
gera heyrum kunna, að pdfinn væri búinn að
leyfa kaþólskum mönnumí þeim löndum,þarsem
harðfisks hefir verið neytt um fösturnar, að
þeir eptirleiðis mættu neyta kjöts um þá tima;
væru því líkur til, að harðfiskur yrði eptir-
leiðis í lágu verði.
Það eru nú margir tregir að trúa þessari
sögu af pdfanum og harðfiskinum, — halda
að hún sje smiðuð til þess að fæla menn frá
að herða, því kaupmenn vilja heldur hafa salt-
fisk en harðfisk, því af saltfiskinum fá þeir
borgað aukreitis flutningsgjaldið hjá Spán-
verjum.
Nú hefir Bryde bannað að láta nokkurn
mann fá hjer salt, nema gegn þeirri skuld-
bindingu, að leggja inn 1 skpd. af fiski úr
hverjum 10 skeffum af salti, en hefir eigi þótt
uggvant, að þetta yrði til þess, að sumir færu
að herða, og svo þótt vissara, að senda þessa
páfasögu um leið. Svona leggja menn það
út«.—
Ja, hefði etazráðið orðað það á þá leið, að
kunningi sinn páfinn í Róm hefði sagt sjer
i trúnaði, að hann œtlaði einhvern góðan veð-
urdag núna bráðlega að gefa út svona lagað
boðorð, honum (etazráðinu) til þægðar t. d.
— það hefði miklu heldur getað staðizt; þvi
hver getur ábyrgzt, hvað stórmennum heims-
ins fer á milli svona í þeirra hóp ?! En að
hera það á borð fyrir þegna sína, þó að af-
skekkta eyju byggi nærri hala veraldar, að
páfinn hafi þegar látið slíkan úrskurð út ganga
frá hinum heilaga stóli, kollvörpun á margra
alda trúarsiðareglu í hinni kaþólsku kristni,
og án þess að nokkurt blað um víða veröld
hetði fengið vitneskju um það — það er furðu-
leg biræfni, eða þá aðdáanlegur eptircektar-
leysisruglingur í höfðinu á etazráðinu; en
kaupmennsku-hnikkurinn jafn-eptirtakanlega
spaugilegur hvort sem heldur er.
Hjer meö votta jeg Eyrarbakkabúum
og öðrum eystra, sem heiðrað hafa
minningu mannsins míns sál., Guð-
mundar Thorgrimsens, innilegustu
þakkir mínar.
Sylvia Thorgrimsen.