Ísafold - 10.04.1895, Blaðsíða 1

KemurútýmisteijQusinni eða
tvisv. í viku. Verð árg.(80arka
minnBt)4kr.,erlendis6kr. eða
1 */» doll.; borgist fyrir miðjan
júlí (erlendis fyrir fram).
ISAFOLD.
Uppsögn(skrifleg) bundin við
áramót, ógild nema komin sje
til útgefanda fyrir l.oktober.
Afgreiðslustofa blaðsins er í
Austurstrœti 8.
Reykjavik, miðvikudaginn 10. april 1805.
XXIL árg.
H. Chr- Hansen, stórkaupmaður (Rör
holmsgade 3) í Kaupmannahöfn, byrjaði ís-
lenzka umboðsverzlun 1882, tekur að sjer
innkaup á vðrum fyrir ísland, selur einnig
islenzkar vörur í Kaupmannahöfn og Leith.
Kaupir íslenzk frimerki fyrir hæsta verð.
'í'1 •'iv ..ír‘ ý;sr
Undirstaðan er veik
°g
traustið týnt.
Mjer komu þessi orð í hug, þegar jeg
las grein Zöllner-Vídalíns-ritarans, Jóns al-
jjm. fráMúla, sem stóð í »Fj.konunni« nr. 14
’þ. á.
Grein þessi ber með sjer, eins og fyrri
grein þingm., að hún er byggð á æði-fún-
um rótum. Þingm. þykist allt sjá og allt
vita upp á sinar tíu fingur, sem snertir
verzlun yfir höfuð og ferð mina til Skot-
lands i fyrra haust, þó hann sje þvi harla
ókunnugur. Þingm. er að leiðrjetta »öfgar
mínar og ósannindi«, sem hann telur, ekki
fyrir Z-V., heldur fyrir föðurlandib !! Já—
af eintómri föðurlandsást!!
Og þar sem þingm. heflr nú komizt út
fyrir Reykjanes, og setið heilan vetur í
þessum heimsfræga verzlunarskóla Zöllners-
Vídalíns, er það þá ekki von, að hann flnni
•ofurlítið til sín með köflum og gremjist
bæði mjer og öðrum fyrir að hafa dirfzt
;að efa, að hann, þessi mikli verzlunarspek-
ingur(I), sæi alla verzlunarhagi Bretlands
og íslands svo glögglega í gegn, eins og
þeir lægju allir saman brotnir fyrir framan
■hann á einu sauðskinni!!
Og að efa, að þingm. skrifi nokkurn staf
af öðrum hvötum eu sannleiksást, glögg-
skygni og umhyggjusemi fyrir föðurland-
inu, það væri hróplegt!!
Enjeg er nú einn af þeim, sem er í stórum
-efa um, að þingmaðurinn virði að minnsta
kosti sannleikann öllu ofar, og vil jeg færa
>rök fyrir því með þessum linum.
Oyndisúrræði.
Þingmaðurinn segir alla ferðasögu mína
:í haust sem leið ósanna, án þess þó að
færa nokkur r'ök fyrir að svo sje, vitandi,
að hann var ekki með mjer, nje í Leith,
Og að hann gat ekki vitað annað um ferð
mina en það, sem Zöllner-Vidalín sögðu
honum. Það eru því sannarleg óyndisúr-
ræði að láta þingm. frá Múla mótmæla
gildi ferðasögu minnar.
Jeg læt mjer því nægja að vísa til vott-
orðs hr. Sigurðar Fjeldsted, sem hjer fer á
eptir, sem var fylgdarmaður minn, og því
vissi nákvæmlega um, hvað fram fór á ferð
minni; vona jeg að lesendur ísafoldar taki
vottorð hr. Fjeldsteds, sem enga ástæðu
^hafði til að votta annað en það sem satt
er, gildara en orð spyrðunnar, þingmannsins
frá Múla og Z.-V.
Hjer með votta jeg undirritaður, sem var
fylgdarmaður hr. Björns Kristjánssonar í Rvk
á næstliðnu hausti, er hann flutti út fjárfarm-
inn með gufuskipinu »Princess Alexandra«, að
allt, sem nefndur hr. Björn Kristjánsson heflr
frá skýrt um flutning fjárins og ferð sína frá
því skipið lagði af stað hjeðan og þangað til
hann fór aptur til Islands ásamt mjer í nóv-
embermán. næstl., er í öllum greinum rjett frá
skýrt eins og í skýrslu hans stendur i fylgi-
blaði Isafoldar »Pjársölumálið« II.
p. t. Reykjavik, 23. febr. 1895.
Sigurður Fjeldsted,
frá Hvítárvöllum.
Þingmaðurinn klórar yfir.
Þingm. lýsir ósannindi, að Zöllner hafi
notað »Princess Alexandra«, og hafi þaraf
leiðandi ekki misst 60 fjár í einni ferð.
Eigendur skipsins sögðu mjer frá, að Z.
hefði leigt þetta skip til fjárflutninga, og
að þá hefðu drepizt 60 kindur á leiðinni.
Hann skýrði og frá, að hann hefði átt í mesta
stímabraki að ná borguninni fyrir skipið hjá
Z. Fleiri voru viðstaddir en jeg, þegarskips-
eigandinn sagði frá þessu, og er harla ólík-
legt, að hann hafi farið að ljúga þessu upp
á Zöllner.
Mergurinn málsins mun ekki vera sá hjá
þingm., að leyna því, að Z. hafi leigt þetta
skip, heldur því, að nokkurn tíma hafi fyr-
ir komið, að Z. hafi misst 60 kindur i einni
ferð. Út af þessu vil jeg benda þingm. á,
að spyrja vin sinn Z., hvort hann ekki
hjerna um árið hafi leigt gufuskipið»Clutha«,
þegar íslendingar voru með í ferðinni, og
hvort ekki hafi þá drepizt yfir 400 fjár á
leiðinni frá Akureyri, sem fleygt hafi verið
fyrir borð, og hvort bændurnir á Islandi
hafi fengið að vita um þetta.
Þingmaðurinn meö „tiinburmenn“.
Þingmaðurinn segir »tilhœfulaust«, að
staðið hafi í »Þjóðólfi«, »Þjóðv.« eða »Fj.k.«,
að R. & D. Slimon hafi fengið hæst 10 kr.
fyrir hvern sauð að frádregnum kostnaði;
er auðsjeð, að þingm. hefir haft »timbur-
menn«, þegar hann var að rita greinina í
»Þjóðólfi« handa honum Thor, og man því
ekki eptir, hvað hann setti þar. í »Þjóð-
ólfi« 23. nóv. f. á., annari bl.síðu, 3. dálki,
stendur:
»Sala Slimons var þannig«: ............
»en varla mun liann« ("o: Slirnon) »þó hafa
haft 16 »shillings« til jafnaðar »brutto« eða
hæst 10 kr. »netto« fyrir hverja kind«.
Þegar þingm. segir »tilhœfulaust«, að
staðið hafi í blaði það, sem Zöllner-Vída-
lín — spyrðan sjálf — hefir skrifað, þá er
ekki að furða þó það sjeu lýst ósannindi,
sem jeg skrifa, þó allt y'e það satt.
32. blað.
Skjögrandi sannleiksást.
í fjórða kafla greinar sinnar dróttar þing-
m. að mjer ærumeiðingum um dómstólana
hjer, og gerir það á mjög svo hrottalegan
hátt. Orð þingm. um þetta atriði eru
þannig: »Hann (o: jeg) hefði nú annars
átt heldur að láta þá yfirskript standa yfir
19. kap., því þar segir hann sjálfur, að
bezta ráðið til að fá sjer til dæmdaranga
kröfu sje að eiga mál sitt undir íslenzk-
um dómstólum*.
Þetta eru mjög svo óheiðarleg ósannindi,
og þingm. eigin orð, en ekki mín; geta
lesendurnir sannfærst um þetta, ef þeir
gæta í fylgibl. með ísafold, »Fjársölumálið
nr. 11«. Þetta sýnir bezt, hversu mikil sann-
leiksást stjórnar hugsunum og pennaþessa
göfuga þingmannsl!
Þingmaðurinii ber plöggin í laugar.
I kaílanum »Fávíslegt« læzt þingm. vera
að kvarta yfir því, að jeg »ár eptir ár,
hvað ofan í annað skrifi óhróður um aðra
menn« (sem sje Z.-V.l) »á þann hátt, að
þeir geti ekki leitað verndar gegn því hjá
lögum og dómstólum«.
Jeg mundi taka mjer þetta til æru, ef
meiningin með þessu væri ekki sú, a ð
g er a afsakanlegt í au gum al-
þýðu hj er, að Z.-V. ekki hafa höfðað
mál á hendur mjer; hugsar þingm. eflaust,
að slíkt dugi til þess, að þvo viðkomend-
ur hreina í augum almennings! Það er
meistaralega út reiknað, að kenna rithyggni
minni um, að Z.-V. hafa ekki höfðað neitt
mál gegn mjer! Reyndar gefur þingm. i
skyn, að ekki sje sjeð fyrir endann á, að
eitthvað verði gert í þá átt. Þingm. vissi
sem sje til, að búið var að siga Winter &
stað til að höfða mál fyrir ærumeiðingar,
og kom sú málsóknarviðleitni nú með
»Laura« síðast, en umboðið til þess að
höfða málið gegn mjer kvað hafa siglt
beina leið aptur til Hamborgar með sama
skipil Þingm. vissi auðvitað um þetta;
hann fer nærri um það, maðurinn sá, hvað
gerist í »Miklagarði«!!
Hinn trúi verkamaður í víngarðinum.
Þingmaðurinn reynir til að afsaka inn-
kaup Z.-V. í fyrra með því að segja, að
jeg hafi keypt á öðrum tima en Z.-V. —
vísa áður kveðin —, en enga sönnun færir
þingm. fyrir, að markaðsverðið hafi verið
lægra 28. júní, þegar jeg keypti, en þegar
Z.-V. keyptu; hefði þó verið innan handar
fyrir hann að líta í blöðin frá þeim tim-
um til þess að sanna þetta með, ef hann
hefði getað, þar sem hann hefir nú verið
allan veturinn erlendis á ritstofu Zöllner-
Vídalíns ýmist á Englandi eða í Höfn. Sann-
leikinn er, að verðið 28. júní á útlendum
vörum var yfirleitt sama eins og það hafði