Ísafold - 10.04.1895, Blaðsíða 4

128
Bókaverzlun
þá, sem jeg hefi rekið nálega fjórðung
aldar hjer í bænurn, hefi jeg selt í hend-
ur herra bóksala Sigurði Kristjáns-
syni, og hætti jeg því að panta út-
lendar bækur frá þessum tíma. Um
leið og jeg hjer með þakka öllum mín-
um góðu viðskiptamönnum, er staðið
hafa í skilum, margra ára viðskipti,
óska jeg og vona, að þeir framvegis
sýni eptirmanni mínum alla þá velvild
og nærgætni i viðskiptum, er þeir áður
hafa sýnt mjer.
Reykjavík 6. apríl 1895.
Ó. Finsen.
* *
*
Eins og góðir menn mega sjá af fram-
anritaðri auglýsingu, hefl jeg tekið að
mjer bókaverzlun herra póstmeistara ó.
Finsens, og annast því framvegis um
pantanir útlendra bóka, blaða og tíma-
rita. Mun jeg jafnan leitast við að af-
greiða allar pantanir svo fljótt og vel,
sem kringumstæður framast leyfa. En
það skal jafnframt tekið fram, að jeg
panta ekki útlend blöð fyrir menn út
um land, nema borgun og burðargjald
(ef sent er með póstumj fyrir þann árg.,
sem um er beðið, sje greitt fyrir fram,
eg gildir hið sama um viðskiptamenn
herra Finsens út um landið, er áður
hafa fengið útlend blöð hjá honum; geta
þeir því ekki vonast eptir framhaldinu
frá mjer án fyrirframborgunar.
Reykjavík 6. apríl 1895.
Virðingarfyllst
Sigurður Kristjánsson.
* *
*
I sambandi við ofanritaða auglýsingu
skal jeg láta mína góðu skiptavini vita,
að jeg, eins og að undanförnu, sel pappír
og önnur ritföng með svo vægu verði
sem unnt er; enn fremur hefi jeg til
sölu og útvega allar islenzkar bækur,
sem eru í vörzlum hins ísl. Bóksalafje-
lags. Þá skal jeg og um leið minna
alla þá á sem skulda mjer, að borga
rnjer það sem allra fyrst, svo að þeir
ekki neyði mig til að kalla eptir þeim
skuldum á þeim kostnaðarmeiri hátt.
d. u. s. Ó. Finsen.
jCV

£ ægte Normal -Kaffe I
(Fabrikken
»Nörrejylland«),
sem er miklu ódýrra, bragðbetra og
hollara en nokkuð annað kafli.
oLEIÐARVÍSIR TIL LÍFSÁBYRGÐAR.
(ÞAKKARÁV.). Öllum þeim, sem heiðruðu
50 ára hjúskapar-afmæli okkar 8. des. f. á.
með návist sinni, og sjerstaklega þeim, sem
styrktu okkur með fjegjöfum til að gera minu-
ingu þessa hátiðlegri, vottum við undirrituð
bjer með innilegasta þakklæti.
í»ess ber að geta, að hinn æruverði prestur
okkar, Þ. próf. Böðvarsson í Görðum, ásamt
nokkrum helztu mönnum þessa sveitarfjelags,
gengust ótilkvaddir fyrir því, að minning þessi
gæti farið fram.
Grashúsum í Bessastaðahreppi 28. jan. 1895.
Helga Jónsdóttir. Jón Pdlsson.
fæst ókeypis hjá ritstjórunum og hjá dr.
med. J. Jónassen, sem einnig gefur þeim,
sem vilja tryggja líf sitt, allar nauðsynleg-
ar upplýsingar. _________________
Vindíarnir komnir frá Kjær & Somm-
erfeldt til
___________Stgr. Johnsen.
Ðnglegur vinnumaður getur
fengið vist frá næstu kross-
messu. Hátt kaup! Ritstjóri
vísar á.
Ágæt Photographi-vjel fæst keypt, með
Brúkaður steinolíubrúsi óakast tii kaups.
• kálum og lampa o. fl. Ritstj. vísar á.
Ritstj. vísar á
V
Thtiringer Maschinen Fabrik.
Glustav Walter&Co,,Múhlhausen i Th., býr til
Patent prjónavjelar,
sem prjóna hraðara og óerfiðara en venju-
legar vjelar.
l.flokkur Ltr. A.21 ctm. lOOnálar 135Rmk.
Ltr.E. 40ctm. 190 uálar 320 Rmk.
o. s. frv. alls konar stærri og minni prjóna-
vjelar, mjög hentugar fyrir íslenzkt band,
fyrir tiltölulega ódýrt verð.
1 Rmk. = 89 aurar. Verðlisti og sýnis-
horn af vjelum verða til sýnis og prófs hj á
undirrituðum einka-útsölumönnum. Vjelarn-
ar eru seldar með verksmiðjuverði, kaup-
endum að kostnaðarlausu.
Björn Sigurðsson: Flatey og Skarðsstöð.
H. Th. A. Thomsen: Reykjavik og Akranes.
10
Hann var fölur sem nár og úrvinda af harmi. Sagðist
honum svo líkindalega frá, að prestur trúði sögu hans.
En gimsteinakaupmanninn grunaði margt og bar sig upp
við Vidocqs leynilögreglustjóra.
Vidocq spurði, hvernig orð hann hefði á sjer, klukk-
arinn.
Gimsteinakaupmaðurinn kvað hann haldinn vera mesta
guðsmann. »Eða slíkt var atkvæði kvennþjóðarinnar jafn-
an þangað lið til hann kvæntist*, mælti kaupmaður.
»Nú, jájá! Hann er kvæntur! Á hann unga konu?«
»Já«. »Og fríða?« »Já«. »Frá Paris?« »Já, þar er
hún fædd og upp alin«. »Jæja; jeg spyrja mig fyrir.
Jeg læt snara honum í varðhald, klukkaranum, undir eins
í dag. Jeg vona að jeg geti náð mjer í einhverja átyllu
til þess«.
Það var gert. Klukkaranum var snarað inn. Hann
sór sig og sárt við lagði, að hann hefði ekkert til saka
unnið, skírskotaði til vitnisburðar prestsins um guðrækilegt
líferni sitt. Þó að ýms bönd bærust að honum um að
vera sjálfur valdur að hvarfl kjörgripa kirkjunnar og
gimsteinanna, þrætti hann harðlega fyrir það. Próf var
haldið yfir honum hvað eptir annað; en ávallt skorti gögn
til að dæma hann.
Loks var það ráð tekið, að snara honum inn í dælu-
kompuna, er svo var kölluð. Það var fangaklefi, er veitt
ll
var inn í vatni, er fanginn varð að hafa sig allan við
að ausa út með dælu, ef hann átti eigi að drukkna. Með
því átti að pynda hann til sagna. Hann var látinn standa
við dæluna 3 stundir samfleytt. Var hann þá orðinn ör-
magna af þreytu og ætlaði að hníga niður. En jafnfast
þrætti hann sem áður.
Nóttina eptir var þýzkum stúdent, ölvuðum og illa
búnum, fleygt inn í kompuna til klukkarans. Hann talaði
upp úr svefni og var allt af að stagast á þessum orðum
eða því líkum: »Þeir skulu ekki hafa hendur í hári
mjer !... Þeir eru vel geymdir, peningarnir. Hver getur
sannað það?«
Morguninn eptir, er fangavörður færði þeim mat,
bandingjunum, vaknaði Þjóðverjinn og freyddi þau ókjör
af alls konar vitleysu, á mjög bjagaðri frönsku, að þeir
fóru báðir að skellihlæja, fangavörðurinn og Moirelle.
Skömmu síðar, er þeir fjelagar voru teknir til að
snæða, mælti Þjóðverjinn: »Þú hlær að mjer, af því að
tala illa frönsku; en ekki skaltu ímynda þjer fyrir það,
að jeg sje neitt flón. Jeg hef stolið vasabók með pening-
um í frá prússneskum liðsforingja af háum stigum, úrinu
hans og öðrum kjörgripum, og fólgið það allt i jörðu.
Nú í nótt gref jeg það upp allt saman og legg svo á rás
út fyrir landamærin*. Hann glotti við, fór ofan í stíg-
vjelið sitt á hægra fætinum og tók þar upp innbrotsjárn