Ísafold - 17.07.1895, Blaðsíða 1

Kemurötýmisteinusinni eða
tvisv. i viku. Verð &rg.(80arka
minnst)4kr.)erlendis5kr. eða
l>/> doll.; borgist fyrir miðjan
júlí (erlendis fyrir fram).
ÍSAFOLD.
Uppsögn(skrifleg)bundin við
áramót, ógild nema komin sje
til útgefanda fyrir 1. oktober.
Afgreiðslustofa blaðsins er i
Austurstrœti 8.
XXII. árg.
Reykjavik, miðvikudaginn
17. júli 1895.
60. blað.
Baðhúsið í Keybjavík, Aðalstræti 9,
opið miðvikudaga og laugardaga og sunnu-
dagsmorgna. Fyrir kvennfólk aö eins
fyrri part miðvikudags. Heitar kerlaugar
og köld steypuböð. Baðmiðar f&st í buð-
inni nr. 14. i Aðalstræti.
(Jtlendar frjettír.
Khöfn 5. júll 1895.
Veðrátta. Óstöðug heldur um tíma og
rigningasamt, en tltt um þrumur og eld-
ingar, og hafa þeim fylgt margir voðar
að minnsta kosti hjer í Danmörku ög suð-
urhluta Svíarikis.
Danmörk. Hátiðarminning rikislaganna
varð nú með hreifilegra móti en í fyrra og
mörg ár & undan. Kosningunum siðustu
hróðuglega á lopt haldið, en öllu fögru
heitið um samvinnu og atfyigi með þeim
flokkunmn — vinstrimönnnm og sósíalist-
M! —, sem sigurinn unnu 9. apríl.
Þó miðsumarbliðan hafi til þessa verið
heldur hverful, hefir ekki verið lítíð um
J>á mannkvæmd frá útlöndum til Hafnar>
sem faerði ibúum hennar efni hreifings og
fagnaðar. Hinn 18. júni kom hingað ölad-
stone gamli á afar-miklu og skrautlegu
Capferðaskipi, »Tantallon Castle* að nafni,
naeð 100 farþega og 170 manha skipshöfn.
Gladstone gisti Höfn fyrir 12 árum og var
Þá mun rösklegri. — Skipið var á ferð til
Kilar, kom frá Hamborg og lagðist nú við
akkeri i frihöfninni. Var þar mikið um
aðstreymi lýðsins, allirvildu sjá Gladstone
®g fagnaðarópin ekki spöruð, er að kom
skipintt, þó flestum yrði að nægja að sjá
búnaðinn, fólk þess og sali. Gladstone
sagður lasinn þá daga, en veðrið svalt.
Konungi var borið, að Gladstone vildi
gjarna sækja á hans fund þrátt fyrir las-
leikann, og brást hann þegar svo við, að
hann ásamt drottningunni, sonum þeirra
og sonakonum og Louise prinzessu, heim-
sótti öldunginn, og þágu þau um leið morg-
unverð hjá eiganda skipsins, Sir Donald
Currie að nafni. Voru þar minni drukkin
af þeim konungi og Gladstone, er sjer í
lagi minntist prinzessunnar af Wales með
lofsamlegu og snjöllu orðfæri. — Aðsóknin
mikil að skipinu þann dag, sem nærri má
geta, og við fylgd gestanna í land fengu
margir að sjá Gladstone og konu hans.
Þá var skammt að bíða nýrra gesta.
Þann 24. júni komu hingað frá Kíl 58
bl&ðamenn útlarda, sem þegið höfðu
heimboö frá blaðstjóranefnd Kaupmanna-
hafnar, en 12 áður komnir, svo talan varð
70. Við þeim alstaðar tekið með fagnað-
arópum, og svo er skemmst frá að segja,
að ná liðu bjer þrír dagar i gleði og glaumi,
óþrjótaudi gestrisni og óþreytandi þökkum
Dg vegsaman af gestanna hálfu. Af stór-
veizlunum þótti mest til þeirrar koma, er
stóð í tjaldbúnum stórskála við friböfnina;
þar kvað mest að ræðubaldinu; og þar
næst hinnar siðustu i gestahöllinni »d’An-
gleterre«, en þar var mest um rósabúnað
og þar rigndi rósum á gestina i lok fagur-
legrar ræðu. Endaði sem vita mátti í Ti-
vólí og þar dvölin dregin í fullri uppljóm-
an til morguns.
Þess þarf ekbi að geta, að loflnu um
viðtökurnar i Höfn, um land og lýð, um
þjóðþrifnað Dana og allt framfarasnið á
háttum þeirra hefir ekki slegið i þögn við
burtför gestanna, heldur heflr það berg-
málað i mörgum blöðum erlendis. Því má
og kalla, að frá frægðarsólinni nýju, sem
renna þótti upp yfir Þýzkaland, er leiðar-
sundið var vígt í Kíl milli Eystrasalts og
Vesturhafsius, hafl geislar stafað yfir Dan-
mörk og mannvirkið i höfuðborginni, frí-
höfnina; en hún gerð i varhygðar skyni
móti þeim óhagstæðu afleiðingum fyrir
verzlunar- og viöskiptahag Dana, er rísa
kynnu af ferðunum og flutningunum um
sundið nýja.
Eptir langan og vandlegan undirbúning
heflr nefnd kvenna í Höfn alls konar muni
til sýnis í iðnaðarhöllinni við Tívólí — og
öðrum skála minni á sama sviði — þá er
eptir konur liggja, í hannyrðum, iðnum,
listum og bókmenntum. Sýningin I mikl-
um metum, og lof aiu bana hefir nú færzt
út um heiminn, siðan blaðamennirnir út-
iendu vitjuðu hennar og nutu þar burteis-
ustu viðtöku.
Látins er að geta Peter Sehrams, söng-
mannsins þjóðfræga við konungsleikbúsið,
sem mörgum mun kunnur á íslandi. Dá-
inn 1. þ. m., f. 5. sept. 1819
KTorðmenn og Sviar. Þess var getið
I siðustu frjettum (Isafold nr. 50 þ. á.),
að öllum flokkum á stórþinginu hefði
komið saman um að leggja til umræðu
þar þá uppástungu, að samkomulags skyldi
leitað við Svía um konsúlamálið og utan-
rikisstjórn, þar sem hvorir um sig hjeldu
sjer fast við fullt sjálfstæði hvors ríkis,
m. m. En lyktirnar á þeim umræðum
urðu aðrar en skyldi.
Vinstrimenn skildust hjer i tvo flokka;
35 fylgdu uppástungunni hreint og beint,
en 24 skildu til, að konungur skipaði nýtt
ráðaneyti af flokki óyggjandi vinstri manna,
en annars skyldi neita fyrir þetta ár út-
gjöldunum til sendiboða og konsúla.
Konungur kom til Kristjaníu 12. júní,
kvaddi ýmsa til viðtals, en það kom þeg-
ar í Ijós, að hann ætlaðist til samblands
af öllum flokkum.
Miðflokksmenn heimtuðu tvo af sínu liði,
og hjer þótti Jacob Sverdrup sjálfsagður.
Vinstrimenn vildu hann þó sízt af öllum
þýðast. Við það bað hann sig undanþeg-
inn, og hjer lauk svo, að ekkert gekk
saman og konungur sneri heim á veg við
erindisleysu. Stang og hans sessunautar
sitja svo enn við stjórntaumana. Engum
dylst, að málið hefir ekki færzt í vildara
horf við áskilnað vinstrimanna. Nú er
sagt, að meiri hluti vinstrimanna muni
fallast á, að veita framlögurnar gömlu
þ. á. til sendiboða og konsúla. Seinustu
uppástungur á þinginu fara fram á auka-
útgjöid þ. á. til hers og flota á 12 miljónir
króna og fjárlán innanríkis til landvarna
á 12 miljónir. — »Norðmenn hertygjast«
stendur enn sem fyrirsögn yflr frjettagrein-
um sumra útlendra blaða.
England. í skjótu máli er hjeðan að
bera, að nýtt ráðaneyti er sezt við völdin
undir forstöðu Salisbury lávarðar, og menn
ætla, að þingslit verði bráðum boðuð, ef
til vill þegar þanu 8. þ. m. og búizt er
við, að kosningar byrji þann 16. Menn
þykjast vita, að Salisbury láti meira til
sín taka í Austurasíu en Rosebery, og
telja líklegt, að Englendingar og Þjóðverj-
ar dragist hjer til atfylgis,— og ef til vill
víðar.
Þýzkaland. Höfuð-frjettirnar þaðan
eru, að lokum var skotið frá leiðarsundinu
nýja 20. júní, og fylgdi því bæði skirn og
vígsla. Hjer er að eins hægt að geta ein-
stöku helztu atriða. Þann 20. var ferða-
skip keisarans »Hohenzollern« í farar-
broddi austur eptir sundinu, og því fylgdi
annað, »Kaiseradler« að nafni, með marga
höfðingja Þýzkalands.
Meðal margra stórskipa og herskipa var
og sendiherskip til boðferða og flutninga,
»ViIhjálmur keisari annar« að nafni, &
8000 smálestir, en því tafðist við grunn-
stöðu (sem fleirum skipum), en komst út í
Kilarfjörðinn að áliðnum degi. Daginn á
eptir fór vígslan fram og henni fylgdí
skirnin, er keisarinn kenndi sundið vi5
afa sinn, um leið og hann lagði þar niður
undirstöðustein, er minnisvarði hans skal
reistur.
Þann 22. fór orrustuleikur þýzka flotans
fram með feikna dunum úti á firðinum,
og hafði keisarinn þar forustu og sigur.—
Til Kílar höfðu komið herskip frá 15 þjóð-
um; 3—4 frá hverri stórþjóðinni. Hin
allra stærstu frá Engleudingum.
Þann 19. júni sat keisarinn stórgildi, er
honum var haldið i ráðhúsi Hamborgar,
og fórust honum öll orð göfuglega, er
hann talaði um hið mikla mannvirki. Á
einum stað hljóðuðu orð hans svo: »Vjer
lítum hjer út á hafið, ímynd eilífðarinnar.
Höfin skilja ekki, þau samtengja. Tvö höf
laðast í dag saman til friðar og blessunar
fyrir þjóðirnar«. í höfuðgildinu í Holtenau
(við Kíl) minntist hann og á, hvað Þýzka^