Ísafold - 31.08.1895, Side 3

291
Húsbruni. Af Eyrarbakka er ísafold skrif-
að 29. þ. mán. Hús eitt hjer — nefnt Jó-
hannshús — brann til kaldra kola í nótt.
Litlu varð bjargað at' munum úr húsinu, en
maður var enginn í því. Húsið var eign
Þórðar bónda á Ormstöðum og var að sögn
Vátryggt.
f Fiskimannalög.
Mikiil mæðumaður er óðalsbóndinn í
Nesi; sarna daginn, sem alþingi var slitið,
sofnaði fiskimannalaga frumburður hans
og fjokk þjáninga- og kostnaðarlítið and- .
lát, því satt að segja komst hann ekki
lengra en í vögguna og þar sofnaði hann
sinn hinsla hlund. En það gerir sorgina
nokkuð ijetthærari að meistarinn er talinn
góðnr forsöngvari og nú getur hann haft
þá ánægju aö syngja lagafrumburð sinn
niður, án hjálpar, til hans hinsta hvílu-
rúms. Það á líka hezt við, því hann þekk-
ir vel lagið og textann, og ekki mun þurfa
að óttast fyrir, að hann verði kviksettur,
því vart mun felast líf með honum, þar
sem alþingi er siitið svo óhætt mun vera
að kyrja. sorgarsóninn nú þegar.
Það segir sig sjálft, hverju svara ætti
grein hins merka óðalsbónda í 33. tölubl.
Fj.k. þ. á., sem ekkcrt kemur flskimanna-
lögum við, heldur heflr að eins meðf'erðis
tnóðgandi og meiðandi ummæli um mig.
En jeg met bana hvorki hins verðskuld-
aða svars cða annars; það eitt er nóg, að
liún sver sig í ættina og sannast þar full-
vel málshátturinn: »sá sem kastar skarni
á aðra atar sjálfan sig mest«, því grein
þessi er naglalegur þvættingúr, sem
sjerhver heiðvirður maður mundi skamm-
-ast sín fyrir aö sjá nafn sitt standa und-
ir.
Að síðustu skal þess getið, að mjer dett-
ur ekki í hug að fara að yrðast við óð-
alsbóndann út af farinannalögunum, með
því að hjer er engin hætta á ferðum; mað-
urinn er auðsjáanlega húinn að tapa jafn-
væginu og allt hans mikla farmenskuvit
er komið á ringulreið, svo honum er ó
hætt að bulla hjer eptir hvað sem hans
mælskusnilld þóknast; jeg læt mig það
engu skipta.
Eeykjavík 27. ág. 1896.
M. F. Bjarnason.
Iíennslubók í náttúrufræði
lianda alþýðuskólum
eptir Karl Schmidt.
Jón Þórarlusson íslenzkaði.
Bókin er vönduð að pappír og prentun
með ágætum myndum.
Kostar i bandi Kr. 1,35.
Er til sölu í bókaverzlun
Sigfúsar Eymundssonar.
Kýrföður.
Lítið eítt sketnmd rúgbrauð, ágætt kýr-
fóður, fást keypt mjög ódýrt
í verzlun G. Zoega & Co.
Nýr gagnfrœðaskóli
verður byrjaður hjer í bænum 1. október
næstkomandi. Námsgreinar verða: íslenzka.
danska, enska, saga, landafræði, náttúru-
saga, reikningur.
Kennslukaup verður 1 kr. um vikuna.—
Þar í fólgið húsnæði, ljós og hiti.
Þeir sem nota vilja skóla þenna gefl sig
sem fyrst fram við undirritaöan, sem gefur
nánari upplýsingar.
Hjálmar Sigurðarson.
Hjá C. Zimsen
fást góð og ódýr ofnkol.
Ko’in verða fyrst um sinn afhent frá
kl. 10 f. hád. til kl. 4 eptir hádegi.
Fiskimannasjóður Kjalarnesþings.
Þeir, sem ætla að sækja um st.yrk úr
sjóðnum þ. á., verða að senda beiðni um
það tii bæjarf'ógetans í Reykjavík fyrir
októbermánaðarlok næstkomandi.
Jarðræktarfjelag Reykjavíkur.
Fóðurmjöl og gúanó útvegar stjórnin
fjelögum hingað flutt 11. okt., með vægara
flutningsgjaldi en áður. Panta verður
f'yrir 10. september og jaf'nframt greiða
fyrir fram 3 kr. npp í verð sekksins.
1 enzku verzluninni
f'ást
Melónur — Candiseruð Kirseber
Limonade — Gingerale — Gingerbeer
Vindlar — Reyktóbak — Cigarettur.
Dömuhattar — Reiðhattar.
Ensk smíðatól — Þjalir — Sporjárn.
Heflltennur — Vasahnífar — Rakhnífar.
W. G. Spence Paterson.
Proclama.
Samkvæmt lögum 12. apríl 1878 og
opnu brjefi 11. janúar 1861 er hjermeð
skorað á alla þá, er telja til skulda i
dánarbúi Benonýs sál. Hanssonar frá
Hjallalandi í Sveinsstaðahreppi að lýsa
kröfum sínum fyrir skiptaráðandanum
hjer í sýslu áður en iiðuir eru 6 mán-
uðir frá síðustu birtingu þessarar inn-
köllunar.
Þá er og skorað á erflngja hius látna
að gefa sig fram innan sama tima.
Skrifstofu Húnavatnssýslu 3. ág. 1895.
Jóh. Jóhannesson
settur.
Guíubrætt andarnefjulýsi fæst hjá
C. Zimsen.
Yillijálinur Jónsson
stnd. mag.
Vesturgötu 21
veitir kennslu í þýzku konum sem körl-
um (50 a. fyrir tímann; ef 4 eru saman,
25 aur. fyrir hvern), svo og í dönsku og
latlnu
Proclama.
Samkvæmt lögum 12. apríl 1878 og
opnu brjefi 4. janúar 1861, er bjer með
skorað á alla þá, er tel.ja til skulda i
dánarbúi bóndans Gísla Olafssonar frá Ey-
vindarstöðum í Blöndudal, að lýsa kröf'um
sínum fyrir skiptaráðandanum hjer i
sýslu áður en liðnir eru 6 mánuðir frá
síðustu birtingu þessarar innköllunar.
Skrifstofu Húnavatnssýslu 3. ág. 1895.
Jöh. Jóhannesson
settur.
66
kúlan hefir farið gegnum höfuðkúpuna á Franz Marker.
En þessi kúla hefir verið lin, og það skil jeg ekki«.
»Hvað hafið þjer að segja viðvíkjandi framburði vitnis-
ins ?« spurði dómarinn nú ákærða manninn.
Schvarz ypptí öxlum og svaraði stuttur í spuna; »Jeg
hefi ekkert að segja. Vitnið segir satt, en jeg er ekki
anorðinginn*.
»Það virðist svo sem þjer viljið ekkert frekara fara
út i málið«, sagði dómarinn. »Það verður verst fyrir
yður sjálfan«.
»Jeg get vel sagt alla söguna«, svaraði Schwarz, »en
til hvers er það? Þið trúið mjer ekki, hvort sem er.
Þetta kveld ætlaði jeg að skjóta mjer hafur, og var að
bíða eptir því að mjer tækist það. Jeg sá líka einn; en
hann var langt burtu og þá þegar var farið að skyggja.
Samt ldeypti jeg af, en hitti víst naumast. En á sama
augnabliki, sem jeg hleypti af, heyrði jeg skotið vinstra
megin við mig; jeg lijelt það væri veiðiþjófur og gekk á
hljóðið, og þá rakst jeg á lík Franz Markers. Skotið, sem
jeg heyrði samtímis inínu skoti, hefir hlotið að hitta myrta
manninn«.
»Saga yðar er ekki sjerlega sennileg«, sagði dóm-
arinn, »en haldið þjer áfram. H'vað gerðuð þjer, þegar
þjer funduð Franz Marker skotinn?«
»Jeg varð óttalega hræddur. Jeg hjelt, að vegna á-
53
Ákærði var hraustlegur maður á tvítugsaldri, og ljek
orð á því, að hann væri nokkuð bráðlyndur. Maðurinn,
sem drepinn hafði verið, hjet Franz Marker, og var son-
ur óðalsbóndans Aloys Markers, auðugasta bóndans í því
veiðiplázi, sem Schwars átti að sjá um. Schwars elskaði
Maríu, dóttur Aloys Markers og systur myrta mannsins,
og hún unni honum líka hugástum.
Efni ákærunnar var á þessa leið: Skömmu eptir að
Schwarz hafði komizt í þessa stöðu sína hafði hann kynnzt
Maríu hjá einum ættingja sínum. Þau höfðu opt hitzt og
svo fellt hugi saman, enda þótt Scliwarz hefði hlotið að
vita, að Marker yngri var einn af orðlögðustu skotlæð-
ingunum,sem ekki drap veiðidýr fyrir ágóðans sakir, heldur
af þvi að það var hættuleg og æsandi skemnitun. Reyndar
varð ekkert sannað upp á Franz, því að hann var of
kænn til þess að láta standa sig að verkinu, og menn
hjeldu því jafnvel fram, að Schwarz mundi ekki látast
verða neins vísari, ef hann skyldi hitta tilvonandi mág
sinn í skóginum.
Ivveld eitt var hátíðarhald nokkurtí þorpinu. Schwarz
danzaði þá við Mariu, þangað til Franz kom til hans og
bannaði honum að dansa við systur sína. Ut úr því varð
rifrildi, Franz kallaði Schwarz njósnarmann, og að lokum
fóru þeir að berjast.
Átta dögum síðar fannst Franz skotinn í skóginum,