Tíminn - 13.12.1979, Qupperneq 5

Jólablað 1979

5
Dr. Jakob Jónsson
Með þeim fyrstu,
sem orti órímuð ljóð
— Ég hugsa,. að ég
hafi verið með þeim
fyrstu á íslandi, sem
orti órimuð ljóð, segir
dr. Jakob Jónsson, i
stuttu spjalli við
Timann, i tiiefni af þvi,
að Bókaútgáfan Fjölvi
hefir nú gefið út ljóða-
bók eftir hann. Séra
Jakob hefur nokkrum
sinnum birt ljóð eftir
sig og á til dæmis tvo
sálma i nýju sálmabók-
inni, annan þýddan og
hinn frumsaminn. —
En órimuðu ljóðin min
eru farin veg allrar
veraldar bætir séra
Jakob við.
— Yfirleitt hef ég frekar snú-
iö mér aö leikritum og svo auö-
vitaö fræöilegum ritgeröum,
þangaö til nií á seinni árum, aö
ljóöin hafa aftur fariö að sækja
á mig. Ég nefni ljóöabókina
mina Vökunætur, vegna þess,
að gigtarverkirnir hafa stund-
um rekið mig á fætur seinni
hluta nætur, og þegarsvo stend-
ur á, er gott að fást við eitthvaö,
þangaö til hægt er að komast
aftur i bólið og sofa út.
En hvers konar Bibliuljóð eru
þetta?
— Biblian geymir óþrjótandi
verkefni fyrir skáld. Og þaö
þurfa engan veginn að vera
sálmar. Éghaföi einu sinni gert
ráð fyrir þvi, aö sum ljóöanna
yrðu notuö sem hugleiöingar i
útvarpinu, en það féll einhvern
veginn ekki i formið, miöaö við
„reglur” stofnunarinnar. En
þetta er ástæöan til þess, aö viö
öll kvæðin eru textar úr Bibli-
unni.
Það er langur vegur frá þvi,
að ég meti ljóð eftir þvi, hvort
þau eru rimuð eöa órimuð. Þaö
getur vel veriö, að ljóöformið
eigi eftir að færast aftur til eldri
tisku, og ekkert nema gott um
það að segja.
Timinnbirtirhér eitt ljóðeftir
séra Jakob, sem ekki er i ljóða-
bókinni. Þaö er kveöja frá hon-
um og konu hans til Norðfjarð-
arkirkju, fyrir tveim árum. En
það hefir ekki áöur komið á
prent.
Kveðja til Neskirkju
i Norðfjarðarprestakalli
23. jan. 1977.
Frá Þóru Einardóttur og
dr. Jakob Jónssyni.
Frá altari Drottins i austurátt
skin upprisumorgunsins dýrð
og sólin boðar oss bjartan dag.
En bjarmann leggur um leiftrandi fjörð
og fjallanna hamravegg.
Milli Nýpu og Horns
inn að hvítri Fönn
heilsar himinsins rödd:
Drottinn sje með þjer.
Dýrð sje i upphæðum Guði,
friður á jörðu,
fögnuður mönnunum.
Við altarið brotið er brauð
og blessaður bikar Krists,
uppspretta eilifs lifs.
Sjer himininn fórnar
til friðar á jörð,
svo þú brjótir þitt brauð
og deilir með bræðrum og systrum,
en þjáningabikar þinn
verði blessun i þeirra sorg.
Þú ert likami hans,
sem þjer lifið gaf.
Þin tunga og hönd
fái tjáð hans náð,
i fótspor hans
sje farin þin ferð.
1 kirkjunni hlið við hlið
með hendur á bænabók,
þjer sitjið, sem krepptuð hönd
um hamar og ár eða orf
eða báruð þær byrðar,
sem barátta lifsins lagði
á herðar hins horfna tima.
Hjer sitjið þjer hlið við hlið
á heilagrar kirkju bekk,
sem horfið til nýrrar aldar,
þegar vjelanna hljóð
er vinnunnar þökk
fyrir Drottins blessun
og daglegt brauð.
Hjer syngur hver hugur
við sætasta organslátt
og gnýrinn frá firði og fjöllum
fagnar i lofgjörð
stynur i sorg.
En himnanna Drottinn
fer höndum um hjarta þins
helgasta streng,
sem ymur
af ást og þökk.
En bátarnir rista sitt letur á sjóinn,
og svara með sinni rödd:
,,Syngið Drottni nýjan söng”.
Við skirnarlaugina
skæra og hreina
er himininn opinn.
Þar heyrist föðurins raust:
Þú ert barnið mitt,
hvert sem brautin liggur
og bátur þinn siglir,
unz brýnt er i vör.
Frá fermingardagsins fagra morgni
er farin þin ævileið
hins fullorðna manns,
unz biður þin moldarbeður
eða bylgjunnar sæng,
og himininn opnast á ný
en englarnir syngja sinn siguróð
og sama klukkan, sem hljómaði af gleði
við heilaga skirn,
hún hringir við himinsins inngöngudyr.
Við minninga eldsins yl
skal horft yfir liðin ár.
Þær hurfu i hafið,
hyljast i djúpinu,
dyljast sem neistar
i dauðri glóð,
sem lifnar að nýju,
er ljúft er andað
i eldsins gröf.
Og minningin verður að von,
framtiðin senn að sögu,
og eilifðin allt.
En það er vor bæn,
að hann, sem er höfðingi lifs,
láti helgidóm orðs og anda,
verða um aldur og ævi
himinsins tákn á jörðu,
svo helgist vort jarðneska lif
og himininn verði hjer.
(Ljóö þetta var lesiö á hátíöa-
samkomu I Neskaupstaö. Les-
andi var Elisabet Jökulsdóttir,
barnabarn þeirra, sem kveöjan
var frá.) — Stafsetning höfund-
ar).
I
I
I
e
i
i
i
i
i
i
i
i
e
i
i
jf
Óskum
landsmönnum öllum
gledilegra jóla
árs og frídar.
Þökkum vidskiptin
á lidnum árum
BRUNABáTKFÉLAB ÍSLANBS
Umbodsmenn um land allt