Ísafold - 23.04.1898, Side 3

91
»|>etta er kláritan minn, Sigurgeir«,
kallaði hann til hans.
»Já, jeg kem undir eins aptur«, sagði
Sigurgeir og reið tafarlaust af stað.
Hann fann Guðríði heima og sagði
hcnni alla málavexti. Henni fjellst
rnjög um.
>»Guð minn góður!« sagði hún. »0g
þetta er allt mjer að kenna. Að jeg
skyldi skjóta þeirri fl ugu að honum
Sveinbirni, að fá sjer hana V7eigu fyr-
ir bústýru!«
Hún lagði af stað með honum inn
að Stóra-Hvammi. Hann g kk við
hlicina á henni og teymdi hestinn.
Hún var orðfá mjög á leiðinni, var
auðsjáanlega hugsi. Húti fann <daf
utan Stóra-Hvammshúsið. Hann
va»' þar að bíða eptir hesti sínum.
•Farðu ekki.fyr en jeg geri þjervið-
vart#, sagði hún, þegar hún var búin
að heilsa honum. — »þjer er annars
bezt að bíða, þangað til Sveinbjörn
ketnur heim. Hver veit, nema þúget-
ú' fært konunni þinni eitthvað greini-
legri frjettir, ef þú bíður, heldur en
þú getur nú«.
(Mafur lofaði því, og Gnðríður fór
upp á lopt til Solveigar. Hún lauk
upp, þegar hún heyrði, hver koniin
var.
Sveinbjörn kom heim um kveldið.
þau Guðríður og Ólafur voru bæði
úfi til þess að taka á móti honum.
Guðríður sagðist hafa beöið eptir hon-
unt dálitla stund, því að hún þyrfti að
tala við hann dálítið, en nú væri sjer
farið að liggja á að komast heim.
Svo þau fóru bæði inn í stofuna
■settust þar.
og
"Þig grunar auðvitað, hvaða eriudi
]eg á við þig«, sa^ði Guðríður. »Jeg er
búin að tala við þau Sigurgeir og
Solveigu«.
Sveinbjörn svaraði engu, en beið á-
tekta.
»f>ú veizt, það ef til vill, að jeg hef
beldur haldið 1 hönd með henni Yeigu,
síðan hún var lítil. þess vegna er
íeg að skipta mjer af þessu. — Henni
er það mjög nauðugt«.
»það lagast, vona jeg«, sagði Svein-
björn.
*Það lagast ekki, Sveinbjörn. þú
Jrðir ekki öfundsæll af henni nauð-
ttbn- þú sagðir mjer einu sinni, að þú
efðir beyrt hún væri stórlynd. Jeg,
(,f samfærzt um það í dag, að það
sje eitthvað hæftí því. þ>ú veizt ekki,
vað örðug kona getur verið manni
sínum, ef hún er staðráðin í að leggja
sig í fratnkróka með þaö«.
»það lagast, vona jeg«.
"Heldurðu ekki, þetta sje synd af
þjer að neyða svona unga, sak-
lausa stúlku, sem elskar anuan mann
- og það son þinn? þetta er glæpur,
bvembjörn. Og það verður þjer bæði
11 skammar og óláns«.
E “t' 'r það glæpur að ganga eptir sínu?
Jl Þú ekki vön að ganga eptir þínu?
<')fDfiað Seri jeg ekki. Og jeg býð enda
a 1 a áta skuldina standa — standa
von ur viti, ef ^ann 0R dóttir ^ans
VI aia að rnínuin ráðum. F.r það
g æpur? þú fjgfgjj. annars getað
afstýrt þessu í vetur, Guðríður. f>jer
áðist það þá. Ná er það um seinan.
, , S'tUr ei§lnle2a ekki á þjer, að
s ip a þjer af þvf^ hver verður konan
rnm. Og það er ekki til neins fyrir
þig að tala frekara um það mál«.
»Jæja þá. Jeg býst við að það sje
ekki til neins. - þú erfir ekki þetta
hjal við gamla grannkonu þína, Svein-
björn?«
“Nei, jeg held síður en svo. Allr
Þar sem jeg á það / raun og vei
lei að þakka, ef Solveig verður ko
au mín«.
ób Sveinbjörn hló við einstaklej
anægjnlega 0g á9túðlega.
jD su blessuð tíð«, sagði Guðríðu
»það er þó satt, að þetta hefur verið
gott og hagstætt sumar. þú munt
vera búinn að fá inn heytuggu?«
».Jeg? það er nú helzt að segja.
Hvernig ætti jeg að fá inn hey —
engjalaus maður? það er eitthvað
öðruvísi en í Litla-Hvammi«.
»Já, ekki er að vanþakka það. þar
veröa tnikil hey í haust. Jeg vona. að
minnsta kosti, að við fáum tólf hundr-
uðin fyrir rjettirnar. það hefur verið
mikið gras hjá mjerí sumar. það h fur
ekki óvíða svona hjer um hil fiekkjað
sig á engjunum. ]-!n ekki fyrir það —
það hefur ekki verið mikið meita gras
en vant er. það er svo fyrir þakk-
andi — þær er ekki vanar að bregð-
ast, engjarnarí Litla ílvatnmi. — Jeg
sj eptir að þurfa að selja kotið«.
»Sel-ja«, sagði Sveinbjörn, eins og
hann stæði á öndinni.
»Já, jeg er að hugsa um að selja
það. Jeger orðiu þreytt og ónýt, og
jeg er að hugsa um að fara að hvíla
mig. Jegbýst við að selja það f vetur.
Jeg á vísan kaupanda«.
Sveínbjörn fór að eiga örðugt með
að setja kyrr á stólnum.
»þú lætur vonandi gamlan nágranna
þinn og kunningja sitja fyrir kaupun-
um«, sagði haun.
»Já, hvers vegna ættu ekki þíuir
peningar að vera eins góðir og annara,
Sveinbjörn?«
»Hvað hefurðu hugsað þjer að fá
fyrir jörðina?«
Guðríð,ur nefndi npphæðina. — »Jeg
vona, þjer þyki það ekki of mikið«.
»Jeg býst við, það sje sánngjarnt«,
sagði Sveinbjörn. Sannleikurion var
sá, að honum þótti það meira en
sanngjarnt, — hreint og beint gjafverð.
»Má jeg þá retða mig á það, að þú
seljir mjer Litla Hvamm fyrir þetta
— nú í haust eða vetur — einhvern
tíma fyrir næstu fardaga?«
Heimskringla
Snorra Sturlusonar er ttýkomin út
á norsku í Kristjaníu í tveimur tit-
gáfum, alþýðuútgáfu og skrautútgáfu.
þýðingin er eptir Dr. Gustav Storm,
prófessor, sem sjálfsagt er manna fær-
astur til þess verks. þrjú hundruð
myndir eru í hókinni eptir fjóraeinna
frægustu málarana í Noregi : Chr.
Krohg, Gerhard Munthe, Eilif Peter-
sen og Erik Werenskjold. Myndirn-
ar eru gerðar í gömlum stíl, eptir
fornum trjeskurði, og nú má vera að
8utnum getist síður að þeim fyrirþað.
Neðanmáls er aragrúi af skýringar-
greinum. Alþýðuritgáfan kostar 13,50,
skrautútgáfan kr. 24,00.
Búast má við, að mörgum íslend-
ingum mundi þykja gauian að eignast
þessa bók, jafn-prýðilega og hún lítur
út, enda mikið gagn að skýringunum,
þó að textinn verði þeim auðvitað
kærastur á frumtungunni. það væri
líka ánægjulegt, ef menntamenn lijer
á landi yrðu til að sýna fyrirtækinu
þann sóma, að kaupa bókina. Engir
ættu að fagna því eins og vjer íslend-
ingar, að haldið sje uppi frægð Snorra
Sturlusonar.
það liggur annars við, að Norðmenn
geri oss skömm til, að því er Heims-
kringlu snertir. þeir sjá sjer fært að
gefa út þetta frægasta snilldarverk ís-
lenzkra bókmennta í tveimur dýrum
útgáfum samtímis. Hjer á landi var
farið að gefa þessa bók út fyrir nokkr-
um árum, og verðið var haft svo lágt,
a.ð varla var ábata von fyrir kostn
aðarmanninn, þótt hvert eintak seld-
ist. En viðtökurnar hjá þjóðinni hafa
verið svo dawfar, að enn hefir ekki
verið lagt út j að koma út þriðja bind-
inu. Oneitanlega virðist það bendaá,
að eitthvað sje bogið við stefnu þá.er
lestrarfýsn ísletjzkrar alþýðu hefir tek-
ið upp á síðkastið.
Sigurður Kristjánsson bóksali hefir
aðalútsölu-umboð norsku útgáfunnar.
Hr. Carl Kiicliler
hefir nýlega ritað tvær ritgerðir urn
bókmenntir Islendinga. Onnur þeirra
er í mánaðarritmu »Der Bote fur-
deutsche Literatuj-*, heitir »Skáld-
þjóð við heimskaut8bauginn« og er rit-
uð út af hinni ágætu bók Poestions
um síðari alda bókmenntir Islendinga,
sem áður hefir verið minnzt á í Isa-
fold. Hin ritgerð Kiichlers er í »Zeit-
schrift fiir vergleichende Litteraturge-
schiclite« og er um leikrítaskáldskap
íslendinga. I báðum ritgerðunum kenn-
ir hinnar sömu góðvildar þjóð vorri og
bókmenntum til handa, setn áður hef-
ir komið fram í svo ríkurn mæli hjá
þessum höfundi.
Meiðyrðamál,
sem Etnar ritstj. Hjörleifsson höfð-
aði í vetur gegn Jóni ritstjóra Olafs-
syni fyrir ummæli í »Nýju 01dinni«,
var dæmt 21. þ. m. af bæjarfógetan-
um í Reykjavík. Verjandi var dæmd-
um í 40 kr. sekt til iandssjóðs, og
skyldi auk þess borga 20 kr. í máls-
kostnað og 8 kr. sekt fyrir að mæta
ekki fyrir sáttanefnd.
Fjögur botnvörpuskip
hitti »Heimdallur« í fyrra dag, sum-
ardaginn fyrsta, innan landhelgi.
Hann sá fyrst tvö nærri landi við
Njarðvík, og lá annað við akkeri, eD
hitt var á skt-iði, nýkomið fyrir Skaga.
|>au voru bæði tekin fyrir, og reyndist
þá, að þau höfðu botnvörpur sínar al-
veg þurrar innanborðs. Báru skip-
stjórar fyrir sig, að þeir hefðu orðið
að leita sjer hælts undan stórviðri á
sunnan, þaðan sem þau væru við
veiði, fyrir sunnan land. Með því að
enginn efi þóttivera á, að þeirhefðu rjett
að mæla, var þeim lofað að vera þar
kyrrum, þangað til veður lægði, og
lagðist herskipið við akkeri skarnm
frá þeim, til þess að hafa gætur á
þeim.
Að áliðnum degi komu þangað tvö
botnvörpuskip enn; og með því að eins
stóð á ferðum þeirra, voru þeim gerð
sömu skil.
I gærmorgun í dögun ljettu öll 4
botnvörpuskipin akkerum, og «Heim-
dallur« sömuleiðis, og fylgdi hann þeim
út fyrir landhelgi.
Veðurathugauir
í Reykjavík eptir lamllækni Dr. J. Jónas-
sen.
Z2 I íliti pL, 1 (A Celsius) Loptvog ('iHÍliimot.) Yeðuráit.
á nótt ;um hd. árd. síDd. árd. siðd.
16. -f 1 + 5 1 '<41.7j74l.7la li b a h b
1 <• — 1 4 5 734.1; 736.6 0 d 0 b
18. +1 4 7 V39.1 736.6 Nah 1) a h d
19. +1 + 7 714 2 744.2+ h bja b d
20. +1 + 10 73.1.1, 736.6,Sa bv b+aliv d
21. 4- 6 + 9 141.2! 736.6 S hv djS h d
22. + 4 + 10 751.8 749.3 S b bja b d
23. +4 749.3; Sa b dj
Hefir verið við austan og sunnanátt fyrif'
faramli tlag tneð hlýindum.
Stýrimannaskólinn.
Burtfarpróf — stýrimannapróf hið
minna — var haldið það dagana 20—
22. þ. mán.
í prófnefnd með hinum fasta kenn-
ara skólans, M. F. Bjarnasyni, voru
skipaðir af landshöfðingja, eptir uppá-
stungu stiptsyfirvaldanna og bæjar-
stjórnarinnar hjer, premierlautenant S.
V. Hansen, fyrirliði á strandgæzlu-
skipinu »Heimdal«, og prestaskólakenn-
ari síra Eiríkur Briem, og var fyrir-
liðinn jafaframt skipaður oddviti próf-
nefndarinnar.
Ellefu lærisveinar gengu undir próf-
ið og leystu úr 4 skriflegum spurn-
ingum, sem búnar voru til af stýri-
mannakennsluforstjóranum í Kaup-
mannahöfn og seudar landshöfðingja í
lokuðu umslagi, og kom amtmaður J.
Havsteeu rneð þær í skólann þegar
prófið átti að byrja; ennfremur voru
þeir prófaðir í 4 munnlegum spurn-
ingum, sem prófnefndin valdi, og auk
þess mælmgum með sjöttungsmæl-
um.
þessar einkunnir fengn þeir, er und-
ir prófið gengu:
Jón Arnason 61 stig
Guðlaugur íngimundarson . 60 —
Jón Pjetursson 59 —
Magnús Jónsson .... 59 —
þorbergur ingjaldsson . . 57 —
þorsteiun Egilsson 56' —
Jón Steinason 55 —
Pjetur Olafsson .... 55 —
þórður Gíslason .... 52 —
Vilhjálmur Gíslason 51 —
Helgi Gíslason 32 —
Jón Arnason, sá er hæsta fjekk ein-
kunntna, hefir ekki gengið í skólann
nema þennan eina vetur.
Hæsta einkunnin við þetta próf eru
63 stig, og til að standast prófið þarf
18 stig.
Skólanutn vav sagt upp í gær, er
prófinu var lokið.
Sigling.
þessi skip hafa korr.ið hjer frá því
um daginn: 19. »Ellida« (153 srnál.,
skipstj. H. Hansen) frá Khöfn með
ýmiskonar vörur til W. Fischers. S. d.
»Elni« (168, Cederquist) til H. Th. A.
Thomsens með ýmsar vörur frá Khöfn.
S. d. »Waldemar« (89, Albertsen) með
kol frá Dysart til W. Fischers. í
dag »Solid« frá Mandal með við til
lausakaupa.
Uppboðsaiig-lýsing-.
Samkvæmt lögum 16. desbr. 1885
verður, að undan gengnu fjárnámi,
jörðin Snjallsteinsböfðahjáleiga í Land-
mannahreppi, 10,64 hdr. n.m., sem er
eign Ingvars bónda Ingvarssonar á
Kalmanstjörn, seld til lúkningar veð-
skuld landsbankans á opirtberum upp-
boðum, sem haldin verða kl. 5 e. m.
laugardaginn 30. apríl og 14. maí þ.
á. á skrifstofu sýslunnar og 28. maí
s. á. á hinni veðsettu fasteign.
Uppboðsskilmálar verða birtir við
uppboðin og til sýnis hjer á skrifstof-
unni sama dag og fyrsta uppboðið
verður baldið.
Skrifst. Rangárv.sýslu 12. apríl 1898.
Magnús Torfason.
Frá 1. maí næstkomandi byrja jeg
flutuingaferðir hjer ura Faxaflóa og
víðar, ef flutningur býðst, á »SLANG-
EN« og fer á hvevn þann stað og
höfn, sem eitthvað er að flytja til og
veður leyfir, og tek bæði farþega og
vörur.
þeir sem nota vilja þessar sam-
göngur geri svo vel að gera mjer við-
vart um það í tíma.
Afgreiðsla á »Slangen« er hjer í
Reykjavík hjá herra kaupm. Helga
Helgasyni, dbrm., og verður auglýst á
bitð hans, hvernig ferðunum verður
háttað, allt eptir því, sem flutningar
falla.
Rvík 23. apríl 1898.
Markús F. Bjarnason.
Merki þau, sem við notum við verzl-
anir okkar, sem hafa merkið »PT«
annarsvegar, og þá tölu, sem þau gilda
fyrir í aurum hins vegar, eru að eins
icnleyst með útlendum vörum, með
okkar almenna útsöluverði. þetta
leyfum við okkur að gjöra almenningi
kunnugt með auglýsÍDgu þessari, svo
enginn þurfi að vera í vafa um, hvort
gildi merki þessi hafa. Ja nfrarot
skal þess getið, að þau merki . okkar,
sem ekki eru merkt »97«, gildá aðeins
til 1. janúar 1899, en eptir þann dag
hafa þau ekkert gildi.
Bíldudal í desember 1897.
/’. J. Tliorsteinsson & Co.