Ísafold - 29.01.1900, Blaðsíða 2

22
mörgum löndum að góðu kunnur, loið-
beindi mörgum ungum sjómanni héðan
og voru íslenzkir farmenn og aðrir land-
ar velkomnir á heimili hans. Hann
kallaði sig orðið Islending.
Hlutafélagsbankinu.
Nákunnugur maður skrifar frá
Kaupmannahöfn, að stjórnin ætli að
leggja fyrir næsta alþingi frumvarp til
laga um hlutafélagsbanka. Nokkurar
breytingar vill hún gera á því fyrir-
komulagi, sem siðasta alþingi hugsaði
sér á stofnuninni. f>ó ekki meiri en
svo, að forgöngumenn fyrirtækisins,
sem hingað komu í fyrra sumar til
þess að semja við þingið, vilja ganga
að þeim.
Góðar horfur eru þess vegna á því,
að því fargi, sem peningaleysinu er
samfara, létti nú af þjóð vorri, áður
en langt líður.
Markusar guðspjall
i nýrrí þýðing eftir frumtextanum.
Að biblíuþýðingunni íslenzku, sem
er jafnmikið þarfaverk, hvort sem litið
er á hana frá trúarlegu eða bókmenta-
Iegu sjónarmiði, er nú unnið af miklu
kappi. Auk gamlatestamentisþýðing-
arinnar, sem Biblfufélagið hefir ráðið
Harald Níelsson cand. theol. til að
starfa að með aðstoð biskups, lektors
prestaskólans og Stgr. Thorsteinssons
yfirkennara, eru þeir biskup og presta-
skólakennararnir að fást við nýja þýð-
ing á nýjatestamentinu.
Markúsar guðspjalli hafa þeir lokið
og Biblíufélagið gefið það út í ofur-
litlu kveri, sem kostar 10 aura. Versa-
skiftingin er sumstaðar önnur en í
hinni eldri útlegging; en annars ber svo
sem ekkert á henni, því að hún er
ekki látin ráða línuskiftum, enda er
hún ung, komst ekki á fyr en farið
var að prenta nýjatestamentið. Nú
er efnið látið ráða greinaskiftingum.
Nokkur vers hafa verið feld úr, nið-
urstaðan sú, að þau eigi ekki heima í
Mark.guðsp., heldur séu tekin upp úr
öðrum guðspjöllum. þ>essi vers eru
^116> 10,4S, 45 i ll>26> lð,2g.
Hin nýja þýðing er allólík eldri
þýðingunni. Að eins eitt vers er með
öllu óbreytt, og á nokkurum eru breyt-
ingarnar smávægilegar. En yfirleitt
er þýðingin öll önnur. f>að leynir sér
ekki, að hér er ekki um neinar káklag-
færingar að ræða, heldur gersamlega
ort upp á nýjan stofn.
Vér bendum á fáeinar málsgreinar
1 báðum þýðingunum. í þeim ölium
er efnið beinlfnis rangfært í eldri þýð-
ingunni.
1»19-
Eldri þýðingin:
»því ekki fer það inn í hjartahans,
heldur 1 magann, hvaðan það fer eft-
ir eðlilegri rás, sem hreinsar fæðuna«.
Nýja þýðingin:
»f>ví að ekki fer það inn í hjarta
hans, heldur í magann, og fer út í
saurþróna. Með þessum orðum lýsti
hann hreina sérhverja fæðu«.
14,41.
Kldri þýð.:
»þriðja sinn kom hann til þeirra, og
sagði við þá: sofið nú það eftir er, og
hvílist; það er nóg; nú er tíminn kom-
inn; sjá Mannsins Sonur mun fram-
seldur verða á vald vondum mönn-
um«.
Nýja þýð.:
»Ög í þriðja sinn kemur hann og
segir við þá: Sofið seinna og hvílist;
nóg er sofið; stundin er komin; sjá
mannsins sonur er framseldur í hendur
syndaranna«.
Næsta vers byrjar í báðum þýðing-
unum á orðunum: »Standið upp, för-
um«. I eldri þýðingunni er þá Kristur
látinn bjóða lærísveinum sínum alveg
í sömu andránni að halda áfram að
8v>fa og að standa upp og fara!
14,
Eldri þýð.
»f>á gól haninn annað sinn og Pét-
ur mintist þess, er Jesús hafði sagt
við hann, að áður en haninn galaði
tvisvar, mundi hann afneita sér þrisv-
ar; flýtti hann sér þá út, og grét«.
Nýja þýð.
»Og jafnskjótt gól haninn annað
sinn og Pétur mintist orðsins, er Jes-
ús mælti við hann: Áður en haninn
galar tvisvar, muntu þrisvar afneita
mér. Og er honum kom það til hug-
ar, grét hann«.
Hér tekur eldri þýð. það upp hjá
sjálfri sér, að Pétur hafi flýtt sér út.
15,39-
Eldri þýð.
»En er handraðshöfðingmn, sem stóð
gegnt honum, sá, að hann kallaði svo
hátt, er hann lézt, þá sagði hann:
sannlega hefir þessi maður verið Son-
ur Guðs«.
Nýja þýð.
»En er hundraðshöfðinginn, sem stóð
gegnt honum, sá að hann gaf upp
andann með slfkum hætti, sagði hann:
Sannlega var maður þessi Guðs son«.
f>essi dæmi ættu að geta gefið mönn-
um nokkurn vegin ljósa bending um,
hve afarónákvæm sú þýðing nýjatesta-
mentisins er, sem vér höfum hingað
til átt við að búa.
Að því er snertir þýðinguna á ein-
stökum orðum, ber einna mest á
þessum breytingum: andar fyrir djöfl-
ar; gehenna f. helvíti; fræðimenn f.
skriftlærðir; lami f. limafallssjúkur.
f>ar sem lögð er jafnmikil stund og
hér á orðrétta nákvæmni þýðingar-
inuar, er vitanlega meiri vandi en ella
að láta íslenzkuna falla vel í eyrum.
f>ó hefir það yfirleitt tekist.
Aðalþýðandi Markúsar guðspjalls er
þórhallur Bjarnarson lektor.
V.-Barðastr.sýslu 20. des.
Pregnritariim héðan í ÞjóÖ. 23. f. mán.
telur kosninguna hafa farið fremur eftir
eðlilegum atvikum, heldur en eftir sann-
færing kjósenda. »Kjördæmið stórt og ilt
yfirferðar og veðrátta vond um þetta
leytn.
Það er satt, að heldur var slæmt dag-
inn fyrir kjörfundinn: rigning og þoku-
hræla, þó ekki svo, að vel var ferða-
fært fyrir hvern heilbrigðan mann. Fund-
inn sóttu líka nokkurir af Patreksfirði,
Rauðasandi og Vikum (Kollsvik) um lang-
an og vondan veg. En til dæmi* um,
bvort veður var ófært, riðu tveir bændnr
af Kauðasandi með konum sínum til kjör-
þingsins, að fornum sið, svo ófært veður
gat ekki heitið. Kjörfundurinn var líka
sóttur með lang-bezta móti úr vestur-hluta
sýslunnar, einmitt af þeirri ástæðu, að
menn vildu eindregið veita prófasti sira
Signrði Jenssyni fylgi; kjósendur vildu
stjórnarbótarmann á þing.
Heyrst hafði, að sira Guðmundur i Gufu-
dal ætlaði að gefa kost á sér, en um leið,
að hann væri úr hinum flokknum. Þess
vegna vildu menn ekki, að hann kæmist að.
Það er líka vist, að þótt hann hefði kom-
ið og gefið kost á sér, þá hefði hann
beðið algjörðan ósigur fyrir sira Sigurði.
Því af öllum, sem á kjörfundi voru, hefði
hann að líkindum ekki fengið nema í bæsta
lagi atkvæði þeirra 6 roanna, sem ekki
greiddu atkvæði á fundinum, og hefði hann
því mátt manna vel úr austur-sýslunni til
að hafa nokkura sigurvon, þvi síra Sig-
urður fekk 59 atkvæði. Sannleikurinn er
þvi sá, að meiri hluti kjördæmisins er
eindregið með stjórnarbótiuni. Eg vissi
ekki til, að prófastur þyrfti að beita neinni
smalamensku; liann lýsti skoðun sinni yfir
í snjallri ræðu í stjórnarbótar-málinu á
kjörfundinum; aðrir tóku ekki til máls, og
var þá sjálfsagt, að gengið væri til at-
kvæða.
Að nokkurir i vestur-sýslunni hafi haft
augastað á hr. Ingólfi Kristjánssyni, eins
og Þjóðólfur segir, veit eg ekki til; það
hefir enginn nefnt hér fyr en það sem sást
i Þjóðólfi í sumar, að hann væri talinn
Hklegt þingmannsefoi. Það var vist áður,
og er enn, flestum kjósendum hulinu helgi-
dómur, hvaða þingmannskosti hann hefir til
að bera, og ekki tók hann til máls á kjör-
fundinum eða gaf kost á sér, og var þó
þá útséð, að ekki mundi sira Guðm. koma.
Fylgi hr. Ingóifs var vist heldur ekki
svo mikið, að hann sæi það til nokkurs
að gefa kost á sér, liklega átt visa að éins
þessa 5—6, sem ekki greiddu atkvæði með
prófasti.
Eg held því óhætt að fullyrða, að flestir
sýslubúar muni vera vera vel ánægðir yfir,
hvernig kosningin féll; getur verið hér
eins og víða annarstaðar, að menn hefðu
heldur kosið að senda vel mentaðan leik-
mann, heldur en embættismann; ea hér var
ekki völ á jafn-hæfum manni og prófasti,
en utan kjördæmis hafði enginn boðið sig
fram.
Bindindisfregti.
Harra-ritstjóri I — Gleðilegur vottur er
það um framgang bindindisstarfsins hér á
landi, er Good-Templarreglan 'smáfærist út
um bygðir lands vors og fram á yztu út-
kjálka þess. Það sýnir Ijóslega, að al-
menningsálitið á vinnautninni er stórum að
breytast til batnaðar, og má óhætt telja
það með meiri og betri framförum hinnar
horfnu aldar. En seint mundi það breyt-
ast fyrir fortðlur bindindismanna eingöngu,
ef önnur öfl ynnu eigi með. Áfengislög-
gjöfin hefir unnið mikið gagn þegar, með
þvi að fækka útsölustöðunum fyrir áfengið,
og verður því bindindisliðinu hægra um
vik, að stöðva þær ógæfulindir, enda þótt
eigi verði fyr en með tið og tima.
Hingað til Stykkishólms er nú Good-
Templarreglan loks komin — hefði helzt
átt að koma fyr. Good-Templarstúka var
stofnuð hér þann 23. desbr. f. á. með 22
meðlimum. Hjálmar verzlunarm. Sigurðs-
son hafði umboð frá stórtemplar til að
stofna hana, og gengu þegar i bindindis-
liðið margir nýtir og mikilsvirtir menn hér
í kaupstaðnum, svo sem verzlunarm. Ar-
mann Bjarnason og frú hans, Sveinn Jóns-
8on snikkari og frk. Kristin dóttir hans,
Olafur Thorlacius og margir fleiri. Heitir
stúkan Auðnuvegurinn, og væri ósk.
andi, að hún gæti orðið það sem flestum-
Hætt er samt við, að hún verði fyrir
talsverðri mótspyrnu ýmsra hér, sem eru
orðir fornir í anda. Er þeim mönnum
sumpart vorkunn, því að brennivinstrúin er
búin að lifa í blóma hér roannsaldur fram
af mannsaldri, og þvi búin að þrýsta marki
sinu á hugsunarhátt hinnar innfæddu kyn-
slóðar, ef svo mætti að orði kveða.
Aðalskilyrðið er fyrir lífsvon stúkunn-
ar hér framvegis, að hún geti haft höfði
8Ínn einhverstaðar að að halla, geti haft
hentugt húsnæði o. s. frv. Gengur það,
sem við er að búast, erfiðlega, litil efni að
likindum fyrst um sinn.
Eg óska henni og þeim, er hún er ætl-
uð til gagns, heilla á komandi öld.
Stykkishólmi 10. 1. 1901. N.
Sjö-ára-málsreksturinn.
Dr. Jón {>orkelsson tjáir oss, að
hann hafi, jafnskjótt sem honum var
birtur dómur sá, sem getið er um í
síðasta bl., núna snemma í vetur,
gert ráðstafanir til, að honum væri á-
frýjað til æðra dóms (Hof- og Steds-
retten). Hann lagði fram vottorð hér
heiman frá íslandi, sem málfærslu-
maður stefnanda mótmælti, og þurfti
því að leiða vitni hér hvað eftir
annað.
Höf. danska kvæöisins
hér í blaðinu, Arne Moller, er einn
úr stúdenta-leiðangrinum danska hing-
að í sumar sem leið. Hann er syst-
ursonur Jóns heit. Jónssonar land-
ritara.
Rangárvöllum 6. jan.
Hér ber fátt til tiðinda. Heilsufar
fólks yfirleitt fremur gott; "þó þykir sum-
um kominn slæmur vogestur í bygðina, þar
sem er skarlatssóttin, og hefði hún vist
ekki íærst svo út í fyrstu, eins os raun
varð á, hefði verið skeytt um að láta vorn
góða og ötulajhéraðslækni vita í tíma. 3
llla brá mönnum í brún, þegar enskn
fjárkaupmennirnirj gengu aftur úr
skaftinu, enda þótt vonum framar rættist
úr.með sölu 'á sauðfé síðastl. haust, en
fénaður er orðinn með fæsta móti hjá
mönnum og hefir einkum stutt að þvi bæði
óhagstæð veðurátta að sumrinu til (einkum
um niðurpart sýslunnar) og hið afarlága
söluverð. Því mun hafa mátt til að láta
það, hvort sem ljúft var eða leitt.j,
Nú lítur helzt út fyrir að þær jarðir,
sem fyrir svo sem 4—6 árum fengu færri
en vildu, ætli að standa í eyði; en allir
geta séð, hversu ilt er í efni, ef ailir
stórbændur, sem eðlilega eru oftast máttar-
8tólpar hvers sveitarfélags, fækka smátt og
smátt; afrásin af búunum er ekki svo mik-
il, að menn standist við að greiða öll gjöld,
sem á stórum búum hvíla, einkum síðan
vinnukraftur varð svona dýr, og verzlun
óhagstæð, enda er það líka farið að sýna
sig, að eitthvað kreppir að mönnum, þvi
það má heita, að flestir, sem geta, losi
sig við búskapinn, en aðrir flytja í þurra-
búð að sjó, þó það sé nú neyðín, sem rek-
ur á eftir með það.
Lika er góðu fyrir goldið, ef ekki er
farinn að vakna talsverður vesturfarahug-
ur í fólki hér, og hefir þó óvíða á landinu
borið minna á honum en hér. Þá |er og
ekki ófróðlegt að geta þess, að i Austur-
Landeyjum var síðastl. vor rifið 2 ára
gamalt timburhús og selt á upphoði, vegna
þess, aðjenginn vildi vinna til að kaupa
húsið, sem ekki átti að kosta nema helming
verðs við það, sem kostað hafði að koma
því upp, og kvað þó jörðin vera góð; ekki
er furða, þótt húsabætur fari hægt, þegar
þe8si dæmin gefast.
Póstskipið Laura,
kapt. Aasberg (er áður var fyrir
Skálholti), kom hingað í fyrra kveld,
áætlunardaginn. Hafði fengið vonzku-
veður frá því í Færeyjum; mundi ann-
ars hafa orðið langt á undan áætlun,
með því að þar gerði skipið ekki
nema að skila af sér póstsendingum.
Vörur bæði þangað og hingað hafði
það orðið að skilja eftir bæði f Khöfn
og Leith, og átti S k á 1 h o 11 að
flytja þær; það kom til Leith daginn,
sem Laura fór þaðan, og er þá vænt-
anlegt hingað innan skamms.
Farþegar voru 3 hingað, þar á með-
al Kristján Bjarnason, skipstjóri, er
sigldi með síðustu ferð f. á. til þil-
skipakaupa fyrir hr. Ásgeir Sigurðs-
son. Til Vestfjaiða fer Laura fimtu-
dag 31. þ. m.
í heljar greipum.
Frh.
Vesturheimsfólkið var dálítill flokk-
ur út af fyrir sig.
John H. Headingly Va,r frá Nýja-
Englandsríkjunum; hann hafði stund-
að nám við Harward-háskólann og átti
nú að lúka því með því að ferðast um-
hverfis jarðarhnöttinn. Hann hafði
einkenni beztu ungmenna Bandaríkj-
anna — var rösklegur, athugull, al-
varlegur, námfús, hleypidómalaus og
átti mikið af sannri trúræknistilfinn-
ing, sem frábitin var öllum sértrúar-
kreddum. Mentun hans var miuni á
yfirborðinu, en meiri í raun og veru
en mentun stjórnarerindrekans unga
frá Oxford', því að tilfinningalíf hans
var innilegra, þó að hann hefði minna
af nákvæmri þekkingu. Fröken A-
dams var föðursystir frk. Sadie Adams,
og var meykerling, lítil vexti, tápmik-
il og hörkuleg, með afarmiklar birgð-
ir af ónotuðum kærleik innanbrjósts,