Ísafold - 29.01.1900, Blaðsíða 3

j?ó að andlitið væri óþýðlegt. Hún
hafði aldrei farið neitt heiman að fyr,
og nú var hún önnum kafin af erfiði,
sem hún hafði sjálf á sig lagt: að
koma hlutunum í sama horf í Aust-
urlöndum eins og í Massachusetts.
Hún hafði ekki fyr stigið fæti sínum
á Kgiptaland en hún hafði gert sér
grein fyrir því, að mörgu þyrfti að
kippa í lag þar, og hún hafði haft
nóg að gera, síðan er sú sannfæring
komst inn hjá henni. Meiddir asnar,
hungraðir flækingshundar, flugur utan
um augun á ungbörnunum, nafcin
börn, þreytandi ölmusubænir, sóðaleg-
ar konur tötrum klæddar — alt þetta
olli henni samvizkubits og hún lagði
út í umbótastarf sitt með frámunaleg-
um ötulleik. En hún kunni ekki
nokkurt orð í tungu þjóðarinnar og
gat ekki komið sökudólgunum í skiln-
ing um, hvað að væri, svo hið æfa-
forna Egiptaland tók litlum breyting-
um við ferð hennar upp eftir Níl.
Og samferðamenn hennar hentu mik-
ið, en góðlátlegt gaman að henni.
Enginn hafði meira ganian af brask-
inu í henni en Sadie, bróðurdóttir
hennar, sem vinsælust var af öllum
farþegunum. Hún var barnung — ný-
sloppin út úr kvennaskóla — og hún
hafði enn marga af kostum og löstum
barna. Hún var heinskilin eins og
barn, full trúnaðartrausts, sakleysislega
blátt áfram og djarfleg, en jaínframt
málgefin og lítið hjá henni af lotningu
fyrir neinu. En mönnum þótti jafn-
vel gaman að ókostum hennar, og þó
að hún hefði enn mörg einkenni gáf-
aðra barna, þá var hún engu að síður
hávaxin kona, fríð sýnum og sýndist
eldri en hún var, því að hún greiddi
hárið niður að eyrunum og lét treyjur
P**a leggjft8t * miklar fellingar
Farþegum á »Korosko« þótti gaman
að heyra skrjáfið f þeim pilsum og
hina skörpu rödd hennar og ljúfa,
næma hlátur.
Vér getum farið fljótara yfir sögu,
að því er hina farþegana snertir.
Sumir voru skemtijegir, aðrir svo sem
hvorugt, allir ástúðlegir. Monsieur
Eardet frá París var góðlyndur en
kappræðinn, ákaflega sannfærður um
magnað undirferli af hálfu Bretastjórn-
ar og að vald hennar yfir Egiptalandi
væii ólögmætt. Hr. Belmont var grá-
hærður, þrekvaxinn írlendingur, fyrir-
taks riflaskytta, hafði fengið nálega
öll verðlaun, sem Wimbledon eða
Bisley höfðu á boðstólum. Kona
hans bauð af sér hinn bezta þokka,
var afbragðsvel mentuð og var full af
þeirri viðfeldnu glaðværð, sem mörg-
um löndum hennar er eiginleg. Frú
Shlesinger var miðaldra ekkja, stilt og
blíðlynd og hugsaði ekki um annað
en sex ára gamalt barn sitt. Síra
John Stuart var frábrigðingaprestur
frá Birmingham — annaðhvort pres-
bytera eða kongregatíónala — afar-
digur, seinn og sigalegur í hreyfingum,
en gæddur töluverðu af yfirlætislausri
fyndni, og fyrir það þótti hann að
sögn mjög góður ræðumaður. Svo
var Ioks hr. James Stephens, mál-
færslumaður frá Manchester (yngstur
málfærslumannafélaginu Hickson,
Ward & Stephens). Hann hafði tek-
ið sér ferð á hendur í því skyni að
losna við inflúenzu-eftirköst. Fyrir 30
árum hafði hann þvegið gluggana hjá
núverandi félögum sínum; nú veitti
hann störfum félagsins forstöðu. Mest-
allan þennan langa tíma hafði hann
ekki við annað fengist en þurt lög-
fræðisstarf, ekki haft aðra hugsjón fyr-
ir augum en að gera gamla skjólstæð-
inga ánægða og afla sér nýrra, þang-
að til alt hugarfar hans var orðið eins
reglubundið og einskorðað eins og lög-
in, sem hann fekst við að skýra. Að
eðlisfari var hann næmgeðja og við-
kvæmur, en nú var orðið hætt við að
sálarlíf hans yrði jafn-skorpið og tftt
er um borgarbúa, setn annríkt eiga.
Starf hans var orðið honum samgróið
og haon var ókvæntur, svo að naum-
ast var neitt það mál til, er vakið
gæti áhuga hans og dregið hann burt
frá því. En svo hlotnaðist honum
loksins það happ, að fá þessi veikindi,
er svældu hann út úr greni sínu og ráku
hann út í veröldiua langt burt fráöll-
um gauraganginum í Manchester og
bókahillum hans, sem hlaðnar voru
gömlum lagaskræðum. I fyrstu var
honum meinilla við þetta ferðalag.
Alt fanst honum lítilfjörlegt í saman-
burði við nerk sitt. En smátt og
smátt tóku augu hans að opnast, og
hcnum fór að verða það ljósara, þótt
enn væri það óglögt, að það væri verk
hans, sem væri lítilfjörlegt, í saman-
burði við þessa dásamlegu, margbreyttu,
dularfullu veröld, sem honum var svo
ókunn. Fjöldamargt var það, sem
honum fór nú að þykja mikils um
vert, og nú rann upp fyrir miðaldra mál-
færslumanninum bjarmi af þeirri æsku,
sem farið hafði forgörðum innan um
bækur hans. Lyndiseinkunn hans var
orðin fastara mótuð en svo, að hann
gæti verið öðruvísi en nokkuð þurleg-
ur og tilbreytingalaus í látbragði sínu
og ofurlitla vitund smásmugull í tali;
en hann las og hugsaði og tók eftir
því, sem fyrir augun bar, og krotaði
strik og athugasemdir í »Baedeker«
sinn, eins og hann hafði fyrir löngu
farið með lögfræðibækur sínar.
Afgl’eiðsla á sendingúm frá og
til verksmiðju þeirrar, er eg er um-
boðsmaður fyrir, verður hér eftir í
vefnaðax’vöi'udeild
kaupm. Jóns Þórðarsonar.
Allir þeir sem hafa talað um að
senda Ull og Ullartuskur nú með
»Laura« eru beðnir að koma send-
ingunum sem fyrst.
Það sem sent var í oktbr. og nóvbr.
s. 1. kom nú með »Lauru« og eru
menn beðnir að sækja það sem fyrst
og borga um leið.
Rvík 28. jan. 1901.
V a l dim ar Ottesen.
Góð laxyeiðiá
óskast leigð.
Upplýsingar gefur
Helgi Zoega.
Verzl. ,Nýhöfn‘
hefir nú með »Laura« fengið
vörubirgðir:
Maismjöl Rúgmjöl
Steinolíu Grjón
Olíufatnað Ost
Bankabyggsmjöl Cacao
Málningu Kítti
Púðursykur Skóleður
og margt fleira.
Undirrituð lief til sölu tilbúna kranza
mjög ódýra, sömuleiðis einkar-falleg
blómstur i vasa.
Magnea Johannessen.
C. Zimsens yerzlun:
nýkomDar vörur með »Lauru».
Kartöflur, ágætar, ódýrar.
Laukur — Grænmeti.
Rúgmjöl, Rúg, Bankabygg, Grjón,
Hveiti, Baunir, Bygg.
Allskonar fín Grjón og mjöl.
Ostur — ágætur.
Rúðugler — Saumur — Ullarkambar
Skóleður.
Lífstykki, Loðnar húfur, Axlabönd.
Olíufötin ódýru.
Kápur, stuttar og síðar — buxur,
hattar, ermar og svuntur.
Sápurnar alþektu —
Burstar, mikið úrval.
Oskilafénaður, er seldur var í
Borgarfjarðarsýslu haustið 1900.
í Hálsahreppi.
Hvít gimbur veturgömul, mark:
sneiðrifað aft., gagnbitað h., sneittfr.,
gagnbitað v,
Hvítt geldingslamb: tvirifað í stúf
h., hsilrifað, lögg fr. v.
Hvítt gimbrarlamb: sneitt fr., gagn-
fjaðrað h., heilrifað v.
Hvítt gimbrarlamb með sama marki.
Hvítt gimbrariamb: sneitt fr., hang-
fjöður aft. h., sýlt v.
Hvfit gimbrarlamb: sýlt, hálft af
fr. h., sýlt, hálft af fr. v.
Hvítt giœbrarlamb: tvírifað í stúf
h., heilrifað, lögg fr. v.
Hvítt hrútlamb: sneitt fr., gagn-
fjaðrað h., heilrifað v.
Hvítur sauður veturgamall: sýlt
gagnfjaðrað h., sneitt aft. v.
Svart geldingslamb: heilrifað h.,
hófur aft. v.
Svart gimbrarlamb: stýft, stig aft.
h., blaðstýft aft., fjöður fr. v.
í Reykholtsdalshreppi.
Hvítt geldingslamb: sneiðrifað aft.
h., sýlt, gagnbitað v.
Hvítt geldingslamb: sneitt fr., biti
aft. h., blaðstýft aft. v.
Hvítt gimbrarlamb: sneitt fr., fjöð-
ur aft. h., bitar 2 aft. v.
Hvítt gimbrarlamb: stýft, hangfjöð-
ur fr. h., sýlt, vaglskora fr. v.
Hvítt gimbrarlamb: tvístýft fr. h.,
hangfjöður aft., lögg fr. v.
Hvítur sauður veturgamall: blaðstýft
aft., fjöður fr. h., stúfrifað v.
Grár hestur veturgamall: hangstig
(þannig) aft. h., blaðstýft aft. v.
Gráskjóttur hestur þrevetur: sýlt,
stig eða biti fr. h.
í Lundarreykjadalshreppi. .r
Hvít gimbur veturgömul: stig fr. h.,
stig fr. v.
Hvítt geldingslamb: geirstýft b.,
geirstýft v.
Hvítt geldingslamb: hangfjaðrir 2
fr. h., gat v.
Hvítt geldingslamb: oddfjaðrað aft.
h., stúfrifað, biti fr. v.
Hvítt geldingslamb: sneitt fr., fjöð-
ur aft. h., sýlt í blaðstýft fr., stig
aft. v.
Hvítt geldingslamb: stýfður helm-
ingur aft. h., blaðBtýft aft. v.
Hvítt hrútlamb: hvatt h., stig og
fjöður aft. v.
Hvítt hrútlamb: sneitt aft., fjöður
fr. h., stýft v.
Hvitt hrútlamb: sntitt aft., gagn-
fjaðrað h., stýft v.
Hvítt hrútlamb: sneitt fr., fjöður
aft. h., fjöður aft., biti fr. v.
Hvítt hrútlamb: stýfður helmingur
aft., fjöður fr. h., sýlt, fjöður fr. v.
Hvítt hrútlamb: stýft, biti fr. h.,
sneiðrifað aft. v.
Hvítur sauður veturgamall: stig 2
fr. h., sneitt fr. v.
Mórauð gimbur veturgömul: sýlt h.,
vaglrifað aft. v.
Mórauð ær: gat, fjöður fr. h., blað-
stýft aft. v.; hornmark: heilrifað, fjaðr.
ir 2 fr. h., sneitt aft. v.
í Andakílshreppi.
Hvít gimbur veturgömul: tvístýft
aft. b., tvístýft aft., fjöður fr. v.
Hvitt gimbrarlamb: sneitt (fr. eða
aft.?), gagnbitað h., hoilrifað v.
Hvítt gimbrarlamb: sneitt og stig
aft. h., sýlt v.
Hvítt hiútlamb: biti aft. h., snoitt
aft. v.
I Skorradalshreppi.
Hvítt gimbrarlamb: sýlt, gagnbitað
h., hvatt v.
I Strandarhreppi.
Hvít ær tvævetur: stýft h., hamar-
rifað v.; hornskeld.
I Hvítt gimbrarlamb: stúfrifað, fjöður
fr., biti aft. h., hálft af aft., fjöður
fr. v.
Hvítt gimbrarlamb: stýft v.
Hvítt gimbrarlamb: stýfts gagnbitað
h., sneiðrifað aft. v.
Hvítt hrútlamb: heilrifað h., biti
aft. v.
Hvítt hrútlamb: jað&rskorið h.,
fjöður aft. v.
Hvítt hrútlamb: sneitt fr., hang-
fjöður aft. h., hálft af aft. v.
Hvítt hrútlamb: sýlt, biti fr. h.,
hótbiti fr. v.
í Innra-Akraneshreppi.
Hvít gimbur veturgömul: bitar 3 fr.
h., heilrifað v.; hornmark s&ma.
þeir, sem átt hafa fénað þennan,
gefi sig fram við hlutaðeigandi hrepp-
stjóra fyrir lok næstkomaudi maímán-
aðar.
Skrifstofu Mýra- og Borgarfjarðarsýslu,
7. jan. 1901.
Sigurður pórðarson.
Betra en fara
til Ameríkn.
f>riðja hundraðaflesta — og fyrsta
fjölhlunninda jarðeign á íslandi,
höfuðbólið Reykhólar
(með B ö r m u m og S t a g 1 e y —
alls 189,8 hndr.) fæst til kaups og d-
buðar. — Lysthafendur snúi sér að
undirskrifuðum, sem semja má við,
og lætur umbeðnar upplýsingar í té.
Sigfús Sveinbjörnsson.
Hálflenda jarðarinnar Jófríðar-
staða í Hafnarfirði, með gögnum
og gœðum, fæst til kaups og ábúðar.
— Lysthafendur semji við undirskrif-
aðan, sem lætur í té umbeðnar upp-
lýsingar.
Sigjús Sveinbjörnsson.
Lg vil benda landsmönnum á af-
bragðs-fasteignir þær, sem eg árlega aug-
lýsi á sérstöku skjali, og sendi út um
landið til uppfestingar á öllum póst-
afgreiðslu- og bréfhirðingastöðum, og
viðkomustöðum skipanna etc. — A
tímabilinu febr.—okt dvel eg lengst-
um á Patreksfirði, og skrifast þaðan
á við lysthafendur.
Sigfús Sveinbjörnsson.
Endurprentaða og aukna fasteigna-
skrá á sérstöku skjali sendi eg út um
landið aftur með vorinu. — Sömu-
leiðis auglýsi eg síðar fasta umboðs-
menn mína á helztu stöðunum hér á
landi (Rvík., IsaJ., Akureyri, SeyðisJ.
etc.).
Sigfiís Sveinbjórnsson
Framvegis tekur undirskrifaður ekki
á móti fasteignasölu-umboðum nema
á úrvals-eignnm (hlunninda- og
^flgw-jörðum til lands og sjávar, og í
alla staði vónduðum húseignum) með
sanngjarnlegu kaupverði og aðgengi-
legum borgunarskilmálum. — Sann-
orð og nákvæm lýsing fylgi.
Sigfús Sveinbj'örnsson.
öllum rná of mikið bjóða.
— Fyrst um sinn getur undirskrifað-
ur ekki bætt við sig fleiri skuld-
heimtum.
S. Sveinbjörnsson.
Þeir (einn eða fleiri í hverri sýslu),
sem takast vilja á hendur umboðs-
mennsku og fleiri trúnaðarstörf fyrir
undirskrifaðan — gefi sig fram (munn-
lega eða skriflega) fyrir 1. dag júlí-
mánaðar næstkomandi.
Sigfus Sveinbjörnsson.