Ísafold - 23.05.1900, Blaðsíða 3

123
/
urínn að hafa og þá logsíns að men fá
þessí lön sín þegast þeír gera vel að hor
ga það með voru verði enn Asgeir segurs-
son er sannar liga verðingar verður ferír
þann dreingskap og mannúð að taka seg
sona útúr sinum stejettar hræðrum með
verka fólks horgun og sjer þó eíng enn
annað en hans versun þrifíst samt og rnætti
sínast að hen ir köpmennirnir gætu fetað
í fotspor hans altind að nokkvöru leiti
með þi að horga helmíng í peningum og
þá henn helmíngín útúr húð með peninga
prís þí veð erum sann færðir um að það
eru hreín og hein rángindí að legga á
vínnu fólks með þí að lata það hafa uta
vínnu sína með þí guð lösa vöruverði sem
húíð er að fla margann ennað skírtunni
og gerír dagsdagliga og er það sannar
lega sorg legt að þessí bölvoð ambátt skölí
ekki með samtnkum fást rekinn í hurt úr
húðúm köpmannanna sem lítír og smánar
of mjög þá stjett og dregur margann fá-
tækann man með konu og börnum útá
kaldann klakann hert og húngrað og á
meðann þettað veðgeingst hjá köpmunnum
vorumm þá huldum veð verkalíðurinn þá
stjett og kvörn þann sem borgar með voru
verði meður enn verðingar verða aðundan
skildum 3 stórköpmunnum þessa hæar fje-
lags sím er sá fistí Ástgeir segursson fremsti
og annar Tomsen sem borgar aitaf 20öra
um tímann með peninga verði og 3 Kríst-
insens verslun sim tok seg framm um það
i vor að horga með peninga verðí og það
25 ora um timann og á Mattías faktor
storar þakkír skiiið ferír það þí veð hígg-
um að það sje honum að þakka enn veð
vetum tel dæmís að hæði kall og kona sem
vennur hjá kop munn og öðrum sem veíta
vinnu veð físk og fleirra allann þann tima
sim vínnu er að hafa og má so til að taka
út á hana sjer og sínum til lifs siðann eru
kölluð af þi open her gjöld það getur
ekki vísað ahnað enn þángað sim það
leggur enn allann vennu krapt sinn ney þar
fást öngvir peningar kvörninn á að fara
þeir verða að taka það þar sem veð legg-
nm inn alla vinnu okkar ney er aftur veð
kvæðið hjá skulda heímtu munnum kom-
irðu ekkí með penínga uppí skuldina þá
mátt þú húast veö að það verði tikið lög-
taki á þinn kosnað enn ef ekí kinní að
einkvör findist so hrjóst góður að taka það
í þessari húð sern ég hef vinnu reikning
minn þá vill hann fá það með penínga
verðí sem náttúr legt er og þá hljóta allir
skín samir menn að sjá kvað vinnu þígg-
andí skaðast á þessarí vöru borgun og
jafn framt hvað sann gjörn hún er þar
hún er eki gjaldgeing til allra út gjalda
og sona litum veð á þettað átumeín þjóð-
ar ennar og vort athöga verða atvínnu
mál verka fóls bjer á landi lika er annað
athöga vert hjer og það er það að þó veð
vejldum fá okkur vinnu í öðru sim er horg-
að í peningum þá eru noir um það þar
eru þá komnir menn úr ullum áttum að
norðann og sunnann vestann og ustann alt
verður að safnast til hofuð staðaríns þí
þar er þeim gott að vera þar er friður og
foll sæla þeir hösa með sjer veð skulurn
hjóða okkur ferir lægra köp veð skulum
vínna upp á 12/14/16/18 öra um timann
ettir þi sem tel talast og veð þessu gleipa
vennu veitendur sem náttúr legt er og af
þessu til efni fá þessí aðskota dír vínn-
Una enn hæar menn meiga gánga verklösir
þettað kalla menn annað enn glæsi legar
, orfur enn það er eins og stjórnandur vor-
rr vetj ekkert umm þettað og jafn framt
s^.a ^'oðinn okkar þettað vanda mál af
fárast ^St nema Þa® 8em þjóðalfur er að
ekkí V(:stur fara síkinni enn er það
e< !*'egt aö fólk reini að komast þáng-
að sem hæsv , . ,
þjóðalfs úw V?n að tjarga 8Je,r 6Dngetl
r • niT i o«iandin bent okkur á atvinnu
pa skulum vpA 4.1 . ^
farí bessu f J t&ka Þ1 með þökkum enn
, In þá hofum veð í higgu
fjohh verk manna hjer í hænum að hjalpa
hvor oðrum og komaat ^
skölu stjornendur landsins kvörninn
og jafn fraint hæar fjeiag reikiavikur þi
ein kvör verour aö v
, „ v 1 era þao sem vio
hofum orðið að borga tel bæarins
það kunna nú sumir að kalla þettað h-t.
anir emar enn remslann mun sena það
seina kvört verka íolk finnur ekkí tel þeirra
kúunar sem alt af fer ár ettir ar vesnandi
og um þettað þeya allír sim ait væri j
goðri stefnu og rjettri stjórn enn okkur
ffnst annað þí veð erum knúðír tíl að fHa
fóstur jörð vora þi ekki er það hægara
að högsa um bört ferðena þá búið er að
fletta utann af manní skírtunni sem líður
vist ekki lant þáng að tel það verður gert
með þessu áfran.m haldi nú látum veð
staðar nema i þettað senn enn treístum þí
að fleírrí athögi vandlega þettað mál ef
þeim kínni að þekja það þess vert að þi
sje gaumur gefinn og hann bráðnr
Verka manna flokkur
hjer í bænum
þó veð getum ekki látið nöfn vor hjer
undir rúmsins vegna þí þög tækn of mekið
rum af í eðar heíðraða hlaði þá vonum
veð tíl að þjer göri so vel og takí ofann
ritaða greín þar hun er efirfarinn af gáf-
uðum og lærðum manní og gat hann ekkí
neítt að henní fundíð enn komst að sumu
neður stuðu og veð að þettað mál væri
stor athöga vert þar landíð gætí beðið
stór tjon af hört för verka líðsins sem værí
aðal máttar stoð landsins.
Utan úr heimi.
Aj ófriðinum. Með kolaskipi ensku,
sem hingað kom í fyrra “dag, barst
alls eitt dagbiað, frá 15. þ. m.,
með fám fréttum. En sjá mátti
þar, að Roberts var loks lagður
á stað frá Bloemfonteín með meg-
inherinn brezka, eftir 2 mánaða
dvöl þar, áleiðis norður og austur sem
leið liggur norður í Transvaal. Stjórn-
arsetur Oraníutíkis hefir verið um hríð
í Kroonstad, síðan er Búar gáfu upp
Bloemfontein; það er nokkurar mílur
norður þaðan og austur; og höfðu Bú-
ar haft sig þaðan á brott, er þeir
vissu Roberts á leið þangað, og fært
höfuðstöðvar sínar og stjórnarsetur
lengra norður, en Bretar setst í Kroon-
stad orustulaust. þeir hafa þá reglu,
Búar, að hætta sér ekki í neina höf-
uðorustu við fjandmenn sína; vita sig
ekki hafa neitt bolmagn við þá til
þess, og mega ekki við miklu mann-
falli. |>eirra lag er hitt, að skjðtast
að fjandmönnum sínum óvörum með
skæðum smá-áhlaupum og gera þeirn
allan farartálma, sem þeir fá við
komið.
|>á var og á hinu leytinu Redvers
Buller loks lagður upp frá Ladysmith,
þar sem hann hefir setið með sínu
liði frá því er sú borg losnaði úr her-
kví Búa fyrir 11 vikum, og ,tekinn að
kljást við þá í fjallskörðunum þar
fyrir norðan. Lætur blaðið (enska)
vel af þeim viðskiftum, en kann þó
eígi frá neinum stórtíðindum að segja
þar. Hans ferð, Bullers, er auðvitað
heitið norður í Transvaal, en það er
ærið löng leið og erfið. Og þriðji her-
inn enskur á að stefna þangað vestar
miklu en Róberts. Er því áformið að
sækja landið, Transvaal, úr þrem átt-
um í senn; þeir gera sér von um, að
Búum verði um megn að þrískifta sínu
liði til viðnáms, og sé þá þrotin vörn
af þeirra hendi.
Sízt spara þau það, ensk blöð, að
ófrægja Búa fyrir hjátrú og hindur-
vitni og hvers konar mentunarskort.
Síðasta dæmið hjá þeim er það, að
Kriiger forseti hafi leitað nýlega spá-
sagna lijá hollenzkum umreuningi, er
vita þóttist fyrir óorðna hluti. Sagði
hann, að friður mundi gerður 14. júní
og mundi Kriiger lifa eftir það 3
mánuði, en lengur ekki. f>étta láta
þau Kríiger og landa hans leggja á
fullan trúnað.
Talað var það, og skrifað hingað í
álfu í vor frá Ameríku, að Búavinir í
Bandaríkjunum ætluðu sér að setja
Mac Kinley forseta tvo kosti: að
skakka leik með Búufn og Bretum,
eða að verða af forsetamenskuNeftir-
leíðis. þeir safna undirskriftum und-
ir bænarskrá til forsetans um að ganga
í milli og stöðva ófriðinn. Stórfó safn-
að til þess að standa kostnað af þeirri
undirskriftasmölun og fortölum fyrir
lýðnum í þá átt.
Alt af eru ensk blöð öðru hvoru að
geipa um það, að Búar séu miklu
liðfleiri en alment er talið: hafi haft í
haust full 100,000 vígra manna eða
meir. jpað er til þess gert, að draga
úr ófrægðínni af óförum þeirra fyrir
Búum. En hitt hefir öllum sannfróð-
um mönnum borið saman um, og ber
enn, að Búar hafi aldrei haft á að
skipa meiru liði en 40,000, og muni
það vart fara fram úr 35,000 nú orðið.
Liðssafnaður Breta suður þar aftur
fast við 200,000.
jpegar spurðist til Lundúna í vetur
uppgjöf Cronje Búa-hershöfðingja fyrir
Róberts marskálki og sigurfögnuðurinn
í parlamentinu var sem allra-hávær-
astur, kallaði Redmond hinn írski, svo
hátt, að heyrðist upp yfir öll fagnað-
arópin:
»En sú frægð! Að bera af 4,000
með 40,000!!«
Kyndarar á 200 botnvörpuskipum
enskum hafa gert verkfall, svo að
skipin urðu að liggja inni á höfnum.
|>að olli 10,000 mönnum atvinnuleysi.
En þýzkir botnverpingar í Englands-
hafi höfðu stórhag af; seldu Englend-
ingum afla sinn dýrum dómum.
#Svarti dauði« í Port Said við Sú-
ezskurð, á þjóðleið austan úr Asíu.
Sýktust 20 í einni svipan og dóu 13
samdægurs.
Vendetta.
Eftir
Areliibald Clavering Gunter,
»Edvin! Hvað ertu að segja? Betri
maður er ekki til í veröldinni en hann!
En þú sér það sjálfur, að það lítur
betur út, að þú komist að raun um,
hvernig hann er innrættur, og þess
vegna er það skylda þín«.
»En nú getur það ekki komið til
nokkurra mála fyrst um sinn. jpað
stendur svo á því«.
»Hver8 vegna sagðirðu mór þetta
ekki í morgun, í stað þess að gera
mig svona ósköp hrædda?»
»|>á gat eg ekki vel um þetta tal-
að«.
»Einmitt það?«
»|>ar á móti get eg sagt þér alt nú«.
»Já, gerðu það«.
»Eg er að hugsa um að kvænast«.
•Kvænast? Hverri? það er þó ekki
Mildred Laurence? Hún er annars
eina enska stúlkan hér«.
»Eg hefi aldrei nokkurn tíma séð
hana«.
»En þú þekkir ekki heldur neina
aðra. Guð minn góður — lafði Chartris
hefir verið í svo óttalegri geðshrær-
ingu í dag; hún forðast mig — ó, það
er hún. Aumingja bróðir minn! Hún
ec svo gömul, að hún gæti vérið móð-
ir þín!«
»Nei, nei; gettu aftur. Hvað seg-
irðu um Maud? Hún var líka í geðs-
hræringu, þegar eg sá hana síðast«.
»Veiztu hvað, Edvin — þetta er of-
mikið alvörumál til þess að henda
gaman að því. En hvaða enskar
stúlkur þekkirðu hér?«
»Engar! Hvað segirðu um fröken
Paoli?«
•Edvin! |>að er hún! |>ú elskar
hann?«
»Já, af öllu mínu hjarta. En hvað
finst þér?«
»Hún er elskulegasta stúlkan, sem
eg þekki — en það er leiðinlegt, að
hún skuli vera útlendingur«.
»Já, það er dæmalaust leiðinlegt!«
segir Anstruther og hnyblar brýrnar.
En hann Barnes þá — útlendingur er
hann! Mér láðist alveg að koma með
þá ástæíu á móti honum«.
»Bróðir minn góður! Eg vona, að
þú verðir eins ánægður og eg er.
Betur get eg ekki óskað þér«, segir
Enid. Eftir ofurlitla síund segir hún
upp iir þurru: »Ó, þú ert maðurinn,
sem hún var að syrgja sig til heljar fyrir:
|>ess vegna var það, að hún ætlaði
næstum því að kæfa mig með koss-
um — henni fanst eg vera lík þér —
þú varst maðnrinn, sem hún unni
hugástum og hafði enga vou um að
fá! Ó — hvað það er rómantiskt!
Hún hafði unnið heit«.
»Já!«
»jpú veizt, hvað það var?«
»Auðvitað«.
»Ó — segðu mér það!«
»Hún hafði hugsað sér að ganga í
klaustur. Hún var á bæn alla nótt-
ina, áður en hún afréð að hætta við
þetta áform sitt mín vegna«.
»Eg hólt, hún væri níhilisti — svona
stúlka, sem ferðast til þess að drepa
menu«.
»En sá þvættingur!«
»Jú, en — eg veit það með vissu,
að hún mintist eitthvað á manndráp,
og Burton sagði —«
»jpú þarft ekki að fræða mig um,
hvað Burton sagði«, og í röddinni er
hreimur, sem ekki veit á neitt gott.
»En það skaltu vita, að dirfist hann
að segja nokkuð ilt um Marínu, þá
Bkal eg — —«.
»Blessaður, stiltu þig, Edvin«, æpir
Enid skjálfandi og verður náföl; hún
þorir ekki með nokkuru móti að segja
neitt, er geti valdið misklíð milli
þessara manna, sem henni þykir svo
vænt um.
»Barnes talaði ævinlega um fröken
Paoli með mestu virðingu*.
»Eg get því nærri. Marína hefir
sagt mér, að það hafi verið hann, sem
gerði ykkur hvera annari kunnuga«.
»Já, það er alveg satt«.
»Og þú ætlar honum víst ekki svo
ilt, að hann hafi viljað koma þér,
konuefninu sínu, í kunningsskap við
kvenmann, sem ekki ætti það skilið
að vera í vináttu við þig?«
»Nei, það kemur mér ekki til hug-
ar«.
»Hvað sagði hann þá um hana?«
»Hann sagðist vera hræddur um, að
hún væri að kvelja sjálfa sig, án þess
það yrði nokkrum manni að notum,
og honum þótti það illa farið, ef hún
jafn-ung og lagleg stúlka, stíaði sjálfri
sér frá láninu«.
»|>að er mjög skynsamlegt. En
mundu eftir því, að í þessu efni er
ekki gagn að neinum vífilengjum! Hafi
hr. Barnes komið með nokkurar sakir
á hendur frk. Paoli, þá skal hann
mega gera svo vel og sanna þær, og
geti hann það ekki, þá skal eg--------«.
»Mundu eftir því, að eg er systir þín
og að eg hefi aldrei verið svo hrædd,
hvorki við þig né neinn annan, að eg
hafi þurft að skrökva. Segðu mér þá
hvað það er, sem þú vilt vita«.
»Hver voru verstu ummælin, sem
hr. Barnes hafði um Marínu?!«
»|>að var — þegar hún neitaði mér
um að verða brúðarmær mín, þá sagði
hann —«
»Hvað var það, sem hann sagði?«
»Hann sagði, að eg hlyti að geta
fengið einhverja stúlbu á Englandi í
hennar stað«.
»Yar það alt og sumt?«
»Já«.
J>að liggur við, að bróðir hennar líti
á hana fyrirlitningaraugum.
»Hvað á þá alt þetta þýða hjá þér?«
»jj>að á að þýða það«, segir Enid
»að — að vrtlendar stúlkur eru oft æði
undarlegra«.