Ísafold - 05.01.1901, Blaðsíða 4

8
28J/2 fet á dýpt; verður því gengur
scærstu hafskipum. Skurðurinn hefst
hjá borginní Biga og þræðir farveg
árinnar Duna suður að Diinaborg; þá
tekur við mestur gröftúrinn; eftir það
er áin notuð aftur, svo sem hoegt er,
til þess er hún fellur í Dnieprelfi ná-
lægt Kerson. Hafnir verða 18 við
skurðinn, er hann er fullger, mestar
við endana, í Biga og Kerson. Búist
er við, að stórvirki þessu verði lokið
um næstu áramót, og má þá komast
á 6 sólarhringum norðan úr Eystra-
salti suður í Svartahaf. Bafmagns-
lýsing á að hafa yfir á öllurn skurð-
inum, svo að fara má hann jafnt nótt
sem dag.
Svo telst enskum mannvirkjafræðing
einum til, að ef gufuskipasmíði fer
viðlíka fram komandi aldarþriðjung
eins og síðasta þriðjung nítjándu ald-
ar, þá eigi árið 1933 heimshafagufu-
skip að verða 1120 fet á lengd, 120
fet á breidd, en 75 á dýpt, og taka 65
þús. smálestir.
Prestur var að rita skírnarseðil, en
mundi ekki í svip mánaðardaginn, og
segir við móður barnsins, sem átti að fá
skírnarseðilinn: »|>að mun vera sá
30., eða hvað?«
Konan (reið): Sá þrítugasti! Ónei,
ekki er það nema sá þrettándi!
Yendetoa.
Eftir
Archibald Clavering Gunter.
»Nú — fráleitt er það af mannást,
að þessi andhælisskipun hefir verið út
gefin«, segir skipstjón; eg skil ekki,
hvað hefir getað valdið henni«.
»Amerískir peningar !« segir Barnes
hlæjandi.
Skipstjórinn fer inn í skrifstofuna
og gengur þar úr skugga um, að ekk-
ert sé við símritið að athuga; og
tveim stundum síðar er skip hans
komið á leiðina út eftir Ajacciofirðin-
um með þau Marínu, Edvin, Enid og
Barnes.
Marína sefur enn og Anstruther
hefir borið hana inn í eitt rúmið.
Vesturheimsmaðurinn stendur við borð-
stokkinn og horfir til veitingahússins
II pescatore, sem nú er að smá-
hverfa, og hugsar um allan þann trega
og alt það uppnám, sem hóJmgangan
þar á ströndinni hafði valdið. Svo
kemur Enid til hans og hann segir
við hana:.
»Nú erum við þó komin burt frá
Korsíku, og þess vegna v.nri bezt að
frú Anstruther vaknaði nú og kæmi
upp á þilfarið til þess að anda að sér
hreinu lofti*.
»Eg kom einmitt til þess að segja
þér, að Marína er vóknuð og er að
tala við manninn sinn«.
»Er hiín með fullu ráði? Minnist
hún nokkuð á fótatakið, sem sé að
færast nær?« spyr Barnes áfjáður og
fleygir frá sér vindlinum, sem hann
ætlaði að fara að stinga upp í sig.
»Nei«.
»|>að er gott«, segir Barnes. »Eg
get þá farið og lagt mig út af«.
»Eg hélt, að lækninn langaði til
að sjá sjúklinginn sinn«, segir Enid.
»Nei. Sjái hún mig nú, mundu
vakna hjá henni endurminningar, sem
bezt er að varast. Sem stendur þarf
hún ekki annað að gera en að gleyma.
Eftir nokkura daga er hún albata!
Ó, hvað eg er syfjaður!«
»í>ú ætlar þá ekki að skipa fyrir
um neitt handa henni?«
»Jú, auðvitað. Eg væri slakur lækn-
ir, ef eg ráðlegði henni ekki eitthvað«,
svarar hann. Hann fer frá henni og
kemur aftur eftir nokkurar mínútur
og segir: »Sé eg iæknir, þá verðurþú
að vera hjúkrunarkona. Parðu þvf
ofan og sjáðu um, að sjúklingurinn
taki það inn, sem eg hefi fyrir skipað*.
»Hvað er það þá?«
»6óður og mikill morgunmatur«,
svarar Barnes. »Komdu svo aftur og
segðu mór, hvort hún borðar«.
Hálfri stund síðar kemur frk. An-
struther aftur til hans:
»Hr. læknirinn hefir farið snildar-
lega nærri um sjúkdóminn. Hún er
glorhungruð«.
En hún fær ekki annað svar en há-
ar hrotur. Barnes er lagstur endi-
langur á legubekk og sefur.
Og þó að hún sé líka þreytt eftir
ferðalagið um nóttina, sezt hún við
hlið hans og vakir yfir honum.
Eftir svo sem klukkustund fer hon-
um að verða órótt; hann engist sund-
ur og samau og varirnar á honum
hreyfast látlaust. Svo hrópar hann
hátt til skipverja á snekkjunni, og
Enid sér, að hann er að dreyma bar-
áttuna við að komast nógu snemma
til Ajaccio. Loksins hrópar hann há-
stöfum: »Guð minn góður, sendu okk-
ur golu, svo við í tæka tíð komum til
þess að bjarga þeim!« Hún lýtur nið-
ur að honum og hvíslar huggunarorð-
um í eyru hans. En hann heldur á-
fram að andvarpa og taP upp úr
svefninum, svo hún verður hrædd og
for að hnippa í hann, þangað til bann
vaknar.
Hann lítur í kring um sig og spyr
með öndina í hálsinum:
»Hvað er þetta, Enid — þú ert að
gráta? Gengur nokkuð að niðri?
»Nei, nei!« svarar unnusta hans og
henni léttir fyrir brjósti; »en þú lézt
svo óttalega illa f svefni, og svo vakti
eg Þ'gi — °g þú hafðir svo mikla þörf
á að sofa!«
»Nú hefi eg sofið nóg svona fyrst
um sinn — eg hlýt að hafa sofið ein-
ar sex stundir. |>að er víst farið að
dimma«.
»Hvernig ætli að hefði farið fyrir
okkur öllum, ef þú hefðir ekki verið?«
segir Enid. »f>ú ert læknir með heil-
brigðri skynsemi*. *
»Læknir, sem hvergi er skipaður og
enga sjúklinga hefir«.
»Einn sjúkling hefirðu þó að minsta
kosti haft. Edvin sagði í morgun, að
hann ætlaði að láta mig af hendi sem
borgun fyrir lækningar þínar«.
• Segirðu satt?« segir Barnes fjör-
lega. »Mér þætti gaman að vita,
hvort hann hugsar sér að borga skuld-
ina út í hönd«.
*TJt í hönd? Við hvað áttu?«
»Eg á við það«, segir hann hægt og
stilt — »eg á við það, að heill mán-
uður er æði-langur tími«.
»Ó — er það svo að skilja? Ef þú
þorir það, þá--------þ ætla eg að
fallast á það, að brúðkaupið okkar
fari fram tafarlaust, þ’egar við komum
til Englands*, segir Enid.
»Gott og vel!« segir Barnes. »Guð
láti mér það í koll koma, ef eg kem
þér nokkurn tíma til að iðrast þessa
loforðs!«
Edvin kemur upp á þilfarið með
Marínu, meðan þau sitja þarna og
horfa á dökkbláa röndina, sem ein er
orðin eftir afallri Korsíku. Marína er
mjög föl og hún hefir aldrei augun af
manni sínum, hvert sem hanu fer; en
ánægju- og fagnaðarsvipur er yfir þeim.
Anstruther fer til Barnes, tekur í
hönd honum, hristir hana að sjó-
manna sið og segir í hálfum hljóðum:
»Guð launi yður! Eg held að kon-
an mín hefði mist vitið í nótt að fullu
og öllu, ef yðar hefði ekki notið við«.
• Minnist þér ekki á það«, svarar
Barnes. »Eg fæ hæstu borgunina, sem
nokkur læknir hefir nokkuru sinni
fengið; eg er ánægður*.
Edvin horfir á hann undrunaraugum
og skilur ekki, hvað hann er að fara,
þangað til Enid kemur til þeirra og
segir:
»Edvin, eftir þrjá daga verð eg á-
nægðasta konan í allri veröldinni«.
»Hún kemur svona einkennilega
orðum að því, að þá ætli hún að
verða — frú Barnes frá New-York«,
bætir Vesturheimsmaðurinn við hlæj-
andi. Endir.
Kvennaskólar.
Fallið hafði úr óvart og ófyrirsynju
hjá setjurunum síðast, ígreininni »Lands-
hagir vorir um 1800 og 1900, þessi
orð í síðara dálki: 3 kvennaskólar.
Mér undirsferifuðum var dregið lamb
næstl. haust með mínu fjármarki: mið-
hlutað biti aftan h., biti aftan vinstra, sem
eg veit ekki til að eg eigi. Skora eg þvi
hér með á eigandann að gefa sig fram til
þees að veita andvirði lambs þessa við-
töfeu, semja við mig ura markið og borga
auglýsing þessa.
Hjallanesi í Landmannahr. 9. des. 1900.
I.ýÖur ^Arnason.
A jóladagskvöldið týndist gullbrjóst-
nál á götum bæjarins Finnandi skili í
afgreiðslu Isafoldar mót fundarlaunum.
Duglegur vinnumaðuróskast. Bitstj.
vísar á.
Til sölu bær í í>ingholtum með rækt-
aðri lóð Bitstj. vísar á.
D, flstlund prédikar sunnudag kl. 6‘/2
síðd., í Templarahúsinu.
Aldan.
Aðalfundur næstkomandi miðvikudag á
venjulegum stað og tima. Á fundinum
verða úrskurðaðir reikningar félagsins fyr-
ír síðastliðið ár, kosin ný stjórn m. fl. A-
riðandi að félagsmenn mæti. Stjórnin.
Hér með tilkynnist vinum og vandamönn-
urn, að móðir mín elskuleg madama Helga
Ólafsdóttir ekkjaeftir dannebrogsmann Bjarna
sál. Brynjólfsson, andaðist hér á heimili
sinu þann 31. desbr. s. I. Jarðarför hennar
fram fer 9. þ. m.
Engey þann 4. janúar 1901.
Brynjólf'ur Bjarnason.
þá eg var 15 ára gömul fekk eg
óþolandi tannverk, sem þjáði mig meira
eða minna í 17 ár; eg hafði leitað
bæði til allra stórskamta- og smá-
skamtalækna, er eg hafði föng á að
ná til, og loks leitaði og til tveggja
tannlækna; en alt var það árangurs-
laust. En svo fór eg að brúka Kína-
lífs-elixír þann, er herra Valdimar
Petersen í Eriðrikshöfn býr til, og
eftir að eg hafði brúkað 3 glös af
honurn, þá hvarf tannveikin, sem eg
hefi nú ekki fundið til í tvö ár. Af
fullri sannfæringu vil eg því ráðleggja
sórhverjum þeim, er þjáist af tannveiki,
að brúka Kína lífs-elixír herra Valdi-
mars Petersens.
Hafnarfirði.
Margrót Guðmundsdóttir
yfirsetukona.
Kína-lífs-elixírinn fæst hjá flest-
um kaupmönnum á íslandi, án toll-
hækkunar, svo að verðið er eins og
áður að eins 1 kr. 50 a. flaskan.
Til þess að vera viss um, að fá
hinn ekta Kína-lífs-elixír, eru kaupend-
ur beðnir að líta vel eftir því, að
standi á flöskunni í grænu lakki, og
eins eftir hinu skrásetta vörumerki á
flöskumiðanum: Kínverji með glas í
hendi og firmanafnið Waldemar Pet-
ersen, Frederikshavn, Danmark.
Hnakkakambur hefir týnst á götnm bæj-
arins. Bitstjóri visar á eiganda.
Til leigu fæst frá 14. maí næstkomandi
herbergi fyrir einhleypa í liúsi sira Eiriks
Briem. Menn snúi sér til Þorleifs Jónsson-
ar i Þingholtistræti nr. 21.
Óskilafé í Bangárvallahreppi selt
hanstið 1900:
1. Hv. s. 2 v. m. Sneiðr. fr. h.; Tvístig
i hálft af a. v. Brm,: Á. 6. v. h.
(!. E. h. h.
2. Arnh. s. 2 v. m. Tvist. a. h.; Geirst. v.
Hornm. Sneitt a. b. fr. h.; Hálft af fr.
st.fj. a. v. Brm.: Halldór.
3. Sv.krúnóttur s. 1 v. m. Heilr. st.fj. fr.
h.; Tvö st. a. st.fj. fr. v. Brm.: A.
8. v. h.
4. Hv. s. 1 v. m. Blaðst. b. fr. h.; Stúfr.
st.fj. a. v. Hornm. Hálft af 2 st.fj. fr.
h.: Stúfr. b. fr. v.
ð. Hv. hr. 1 v. m. Heilr. hófb. a. h.; Lögg
a. v,
6. Hv. ær 1 v. m. Boðb. a. h ; Hálft af
fr. v.
7. Hv. ær 4 v. m. Stýft stig fr. hnifsbr.
a. h.; Tvíst. fr. Lögg a. v. Hornm.
St.fj. fr. h.
8. Hv. ær 2 v. m. Sneitt a. b. fr. h.;
Heilr. b. fr. v. Brm.: J. Vium.
9. Hv. hr.I. m. Tvist. fr. hnífsbr. a. h.;
Blaðst, a. st.fj. fr. v.
10. Hv. hr.l. m. Tvist. fr. st.fj. a. h.;
Sneitt fr. b. a. v.
11. Mór. hr.l. m. Hálfur st. fr. h ; Biti fr. v.
12. Hv. 1. m. Hálft af fr. h.; Stúfr. gagn-
bit. v.
13. Hv. 1. m. Sýlt st.fj. a. b.; Háltaf fr. v.
14. Hv. 1. m. Sneiðr. a. h.; Hálfur stúf.
a. v.
15. Hv. 1. m. Tvírif. í sneitt a. h.; Sýit,
gat v.
16. Hv. 1. m. Stúfr. biti a. h ; Tvígagn-
fj. v.
17. Hv. 1 m. Hálfur stúf. a. h.; Hálft af
a. v.
18. Hv. 1. m. Hálft af fr. h.; Stúfr. gagn-
bit v.
19. Hv. 1. m. Sneitt fr. biti a. h.; Sneiðr.
a. v
20. Hv. 1. m. Tvíst. fr. st.fj a. h.; Hang-
fj. st.fj. a. v.
21. Hv. 1. m. Lögg a. h.; Gagnfj. v.
Audvirði ofanritaðs sauðfjár borgast rétt-
nm eigendum út, að frádregnum öllum
kostnaði, til næst.komandi fardaga.
Bangárvallahr., 10. des. 1900.
Hreppstjórinn.
Með því að kol hafa hækkað mik-
ið í verði á síðastliðnu ári og ekki út-
lit fyrir enn, að þau lækki í verði aft-
ur höfum vér undírritaðir bakarar hér
í bænum komist að þ9Írri niðurgtöðu,
að vér getum ekki staðið oss við, að
baka rúgbrauð fyrir sama verð og áður
hefir verið, og komið oss því saman um,
að færa bakaralaunin á mjölsekknum
upp úr 4 kr. í 4 kr. 50 aura
Beykjavík 2. janúar 1901.
A. Frederiksen. C. Frederiksen
(f. Félagsbakaríið).
D. Bernhöft. Sturla Jónsson.
Ben. S. Þórarinsson. E. jensen.
Við undirskrifaðir lýsum hér með
yfir því, að vér hér eftir hofum á boð-
stólum og leysum af hendi eftir
pöntun
hinn ódýrasta fatasaum,
sem kostur er á að fá hér á staðnum
og þó
um leið hinn vandaðasta
að öllum frágangi eftir verðinu. Eng-
inn ldæðskeri eða fatasölumaður hér
í bænum getur boðið betri kjör að
neinu leyti, og felum við háttvirtum
viðskiftamönnum, að sannfæra sig um
þetta í reyndinni.
Jafnframt þessu getum við þess
einnig, að við munum eins og áður
jafnan hafa til taks alt, sem viðskifta-
menn vorir óska a|" klæðum og fata-
saum jafngott og með sömu kjörum
sem áður, þar sem einungis er lögð
áherzla á gæði og vönd uná saum og
sniði.
Reykjavík 3. janúar 1901.
H. lAnáersen. Reinh. lAndersson.
Bitstjórar: B.jöpn Jónsson(útg.og ábm.jog
Binar Hjörleifsson.
Isafo! darprentsmiðja