Ísafold - 13.02.1901, Síða 3

Embsettisprófi
frá læknaskólanum luku í fyrra dag
þessir fjórir nemendur, allir með I. ein-
kunn:
Jónas Kristjánsson hiaut 193 stig
Andrés Féldsted — 191 —
Ingólfur Gíslason -— 182 —
Þorbjörn Þórðarson — 160J—
Prófið var endað fyrir nokkurum vik-
um í öllu nema líkskurðarfræði;varð að
bíða þetta eftir að lík fengist.
Læknar þessir 4 sigldu í gær til K.-
hafnar til þess að vera þar á fæðingar-
stofnuninni.
Tvíkvœnismál
er komið upp á Kjalarnesi. Maður
þar hefir fengið sóknarprest sinn til að
gefa sig f hjónaband og talið honum trá
um, að kona sín væri dáin. Svo kem-
ur upp úr kafinu, að sveitarstyrkg er
leitað handa henni úr Grindavík, fyrst
til fæðingarhrepps hennar, og svo þang-
að, sem maður heunar á heimili. Rann-
sókn er hafin í málinu. Sams konar
mál mun ekki hafa komið fyrir hér á
landi á síðaetliðinni öld, nema eitt, Sig-
urðar Breiðfjörðs skálds.
Gufuskipið Skálholt
kom loks laugardagskv. 9. þ. m. frá
Færeyjum; hafði tafist þar eigi skemur
en 1 4 daga. Aumi þröskuldurinn,
þessar Færeyjar, sem meir en mál virð-
ist til komið að losna við úr póstgöng-
unum milli íslands og Khafuar. —
Skálholt var að mestu fermt enskum
vörum (Leith). Það fór aftur í nótt,
til Liverpool,
Póstskipið Lanra
kapt. Aasberg, lagði á stað í gær-
kveldi til F'æreyja, Skotlands og Kaup-
mannahafnar. Með því sigldu fyrnefndir
4 læknaskólakandídatar og fjöldi kaup-
manna: Björn Guðmundsson, Br. H.
Bjarnason, Friðrik Jónsson, Guðjón Sig-
urðsson, J. G. Halberg, Jes Zimsen, Jón
Þórðarson, Pótur Hjaltested, Sigfús
Eymundsson, W. Ó. Breiðfjörð; ennfr.
Sigurður Thoroddsen mannvirkjafræð-
ingur, Þórarinn B. Þorláksson málari,
fröken Bagnh. Björnsdóttir, og um 50
þilskipamemi til Englands, að sækja
9—10 nýkeypt þilskip til fiskiveiða.
Höfðingjaskifti
á
Englandi.
Yiktoría Bretadrotning andaðist 22.
f. mán. um kveldið, í vetraraðseturshöll
sinni Osborne í eynni Wight, fyrir
sunnan England. Hún var á öðru ári
um áitrætt, f. 24. maí 1819, en nafði
ríkjum ráðið, heimsins voldugasta ríki,
sex tigu vetra og sjö missirum betur,
frá því 20. júní 1837. Fjöldi barna
og barnabarna hennar var viðstaddur
dánarbeð hennar, þar á meðal Vilhjálm-
urÞfzkalandskeieari, dóttursonur hennar.
Utförin átti fram að fara á kyndil-
messu (2. þ. m.), að viðstöddum ýmsum
þjóðhöfðingjum álfunnar og þjóðhöfð-
ingjaefnum.
Ríki tók við fráfall móður sinnar
elzti sonur hennar, Albert Edward,
prinz af Wales, og nefnist Edward VII.,
Englandskonungur og keisari yfjr Indía-
löndum, kvæutur Alexöndru, elztu dóttur
Kristjáns IX. Danakonungs. Hann er
nær sextugur að aldri, f. 9. nóv. 1841.
Hann strengdi þess heit, er honum
voru eiðar unnir daginn eftir lát móður
hans, að kosta kapps um að feta í fótspor
hennar, að vera þinghollur höfðingi í
orðsins strangasta skilningi og að vinna
að heill og hamingju lýðs , síns meðan
lífsanda drægi.
Vegna höfðingjaskiftanna kom þing
saman, parlamentið, daginn eftir drotn-
ingarlátið, til þess að ávarpa hinn nýja
konung. Ráðaneytisbreyting vitanlega
engin te.kin í mál.
Um daga Viktoríu drotningar hefir
Bretaveldi aukist um nær 140,000 ferh.
mílur danskar og 200 milj. manna.
Búa-ófriðurinn.
Fréttir höfum vér fengið til mánaða-
mótanna síðustu Og segir þar enn frá
bardögum með Búum og Bretum lengst
suður í Kapuýlendu. Má á því sjá, að
ekki hefir tekist enn að stökkva Búum
brott þaðan. En brytt hefir þar á
samdrætti við Búa af landslýðsins hálfu,
hinna hollenzku þegna Englakonungs;
og stendur Bretum allmikill geigur af
því. — Svo er sagt frá síðustu æfi-
dögum Viktoríu drotningar, að löngum
hafi hún setið grátandi út af því, að
eigi sæi fyrir enda á ófriði þessum.
Ferðamenn.
það er eitt, sem fylgir óvanalegt
hinni frámunalegu vetrarblíðu, að fólk
hikar sér eigi við ferðalög framar en
á sumrum. Nú eru þau hér á ferð
meðal annara sýslumannshjónin frá
Árbæ í Holtum, síra Arnór Árnason
frá Felli í Strandasýslu, o. fl.
Aflabrögð.
Landburður af fiski á Akranesi und-
anfarna áaga. Lítið reynt hér ann-
arsstaðar.
Sjónleikar.
Fyrir troðfullu húsi og meir en það
nærri þvi var leikið hér 10. þ. m. í
IðnaðarmaDnahúsinu prumuveðrið eft-
Hostrup og tókst mikið vel.
Þilskipavertíð
að byrja hér í dag, fyr en dæmi
munu vera til áður. það er kuggur-
inn Sivift, skipstj. Hjalti Jónsson, eign
hans og Jes Zimsens og þeirra bræðra
Bjarnar og þorsteins Guðmundssona,
er nú að leggja út, aftan í enskum
botnvörpungi, vegna lognsins.
Aðrir sem óðast að búa sig.
í heljar greipum.
Frh.
»jBe Abousír«, las hún; »hvað getur
þetta »re« átt að þýða, hr. Stephens ?
þér settuð re Ramses annan á síð-
asta blaðið, sem þér fenguð mér«.
»Eg hefi vanið mig á þetta, frk.
Sadiö«, sagði Stephens; »það er siður
lögfræðinga, þegar þeir skrifa memo —«
»Skrifa hvað, hr. Stephens!«
»Memo — memorandura; þér skilj-
ið það. Við setjum re það og það,
til þess að séð verði, um hvað það er«.
»Eg geri ráð fyrir, að það sé hent-
ugt, til þeSB að forðast málalengingar*
sagði frk. Sadie; »en það er einhvern
veginn hálf-skrítið, þegar það er sett
framan við útsýni eða fornkonunga
Egiptalands. »Re Keops«, finst yður
ekki, það vera nokkuð hjákátlegt?«
»Néi, eg get ekki sagt, að mér finn-
ist það«, sagði Stephens.
»Mér þætti gaman að vita, hvort
það er satt, að Englendingar hafi
ekki jafn-glögt auga á það, sem skrít-
ið er, eins og Vesturheimsmenn, eða
hvort þeirri gáfu þeirra er að eins
öðruvísi háttað«, sagði stúlkan. »Einu
sinni hélt eg, að þeir hefðu minna af
henni, en svo fór eg að hugsa um það,
að Dickens og Thackeray og Barry,
og svo mörg önnur kýmniskáld, sem
við dáumst mest að, eru Englending-
ar. Svo hefi- tg aldrei á æfi minni
heyrt fólk hlæja jafnmikið eins og í
leikhúsi í Lundúnum. þar sat mað-
ur fyrir aftan okkur, og í hvert skifti
sem hann Hló, héldum við frænka
mín, að dyrum hef i verið lokið upp
einhverstaðar; svo mikill var gustur-
inn, sem af honum stóð. Jn þér tak-
ið stundum svo skringilega til orða,
br. StephensU
»Hvað er það fleira, sem yður þykir
skringilegt, frk. Sadie ?«
»T. d. þegar þér senduð mér að-
gÖDgumiðann að musterinu og upp-
dráttinn litla, þá settuð þér neðan á
bréfið í hornklofum : 2 fylgiskjöb.
»það er venja í viðskiftnm manna«.
»Já, í viðskiftum«, sagði Sadie ó-
lundarlega; og svo varð þögn.
»Eitt er, sem mig langar til«, sagði
frk. Adams með sinni hörðu málmrödd,
sem hún duldi með viðkvæmni sína,
»að eg gæti fundið að máli lög-
gjafarþingið hér á landi og sagt því
skýlausan sannleikann. Eg skyldi
búa til mína eigin stefnuskrá, hr.
Stephens, og stýra þingflokki eftir
mínu höfði. Eitt atriði í þeirri stefnu-
skrá yrði lög, er gerðu mönnum augna-
þvott að skyldu, og annað yrði það,
a,ð banna andlitsskýlurnar, sem gera
kvenfólkið hér að fataböglum með
augum, sem út úr þeim böglum horfa«.
»Eg gat aldrei skilið, hvers vegna
þær eru með þessar skýlur«, sagði
Sadie, — »þangað til eg sá eina kon-
una taka hana frá andlitinu. þá fór
eg að skiljat.
»þær þreyta mig, þessar konur«,
sagði frk. Adams gremjulega. »það
er alveg sama að tala við þær um
skyldur og velsæmi eins og við undir-
Bængur. það er auma kynslóðin!
Ekki er lengra síðan en í gær, hr.
Stephens, að mér var gengið fram hjé
húsi einnar þeirra við Abou-Simbel —
ef annars er hægt að kalla aðrar eins
forarkökur hús — og eg sá tvö börn
við dyrnar með venjulegu flugnaskorp-
una kring um augun og stór göt á
litlu bláu kjólunum þeirra. Eg tók
til starfa, þvoði þeim vel með vasa-
klútnum mínum og saumaði götiu
saman — því að hér þykir mér alveg
jafn-sjálfsagt að hafa nálhúsið mitt
með mér, þegar eg fer á land, eins og
hvítu regnhlífina mína. Og úr því eg
var nú farinn að eiga við þetta, þá
fór eg inn í herbergið fólksins — slíkt
og þvílíkt herbergi líka ! — fekk það
til að fara út úr því og ræsti það svo,
eins og eg hefði verið þvottakona.
Eg sá ekki meira af musterinu á Abou-
Simbal en eg hefði séð, ef eg hefði
aldrei frá Boston farið; en það segi
eg satt, að eg sá meira af ryki og ó-
þverra en nokkur mundi geta ímynd-
að sér að kæmist fyrir í ekki stærra
húsi. Ekki var nema ein klukkustund
frá því eg bretti pilsið upp og þaugað
til eg kom út, svört eins og ofnpípa,
eða í mesta lagi hálf-önnur, en húsið
varð tárhreint hjá mér. Eg hafði á
mér eitt blað af New York Herald
og breiddi blaðið á hilluna fyrir fólk-
ið. Jæja, hr. Stephens, þegar eg var
búin að þvo mér um hendurnar fyrir
utan kofann, varð mér gengið fram
hjá dyrunum aftur, og þá voru augun
á þessum tveimur börnum aftur orðin
full af flugum og alt var komið ná-
kvæmlega í sama horfið aftur, að því
undanteknu, að krakkarnir voru búnir
að setja upp ofurlitla hatta, sem bún-
ir höfðu verið til úr New York Her-
ald-blaðinu. En heyrðu, Sadie, klukk-
an er íarin að ganga til 10 og snemma
á morgun eigum við að leggja upp f
leiðangur«.
•Purpuralitur bimininn og stórar silf-
urhvítar stjörnurnar eru svo yndisleg-
ar, að maður getur ekki farið að sofa«,
sagði Sadie. »Lítið á þögula eyði-
mörkina og svarta skuggana af hæð-
unum. það er mikilfengleg sjón, en
jafnframt hræðileg; og þegar eg hugsa
um það, að við erum áreiðanlega kom-
in að takmörkum siðmenningarinnar
og að ekkert er annað en óhemju-
skapur og blóðsúthellingar á þessum
stöðvum suður undan okkur, sem Suð-
urkrossinn blikar svo fagurlega yfir,
þá finst mér eins og eg standi á fögr-
um eldgígsbarmi. Góða nótt, hr.
Stephens ! Góða nótt!« þær frænd-
konurnar fóru ofan í káetnr sínar.
Monsieur Fardet var að rabba í
hálfum hljóðum við Headingly, unga
Harvard námsmanninn.
•Dervisjar, hr. Headingly«, sagði
hann á ágætri ensku, en skifti sam-
stöfunum eins og Frökkum er tftt.
•það eru engir dervisjar til«.
»Og eg, sem hélt, að krökt væri af
þeim í skógunum«, sagði Vesturheims-
maðurinn.
Hryssa sú, er fru Sigríður Þorkels-
dóttír á Reynivöllum lýsti í óskilum þar
27. detbr. f. á., var seld við uppboð þar
i gærdag. Mark á henni er hálft af en
ekki sneitt fr. h. standfj. aft. v.
Neðra-Hálsi, 7. febr. 1901.
Þórður Guðmundsson.
Takíð eftir. Ungur, reglusamur pilt-
ur óskar eftir atvinnu við verzlun næsta ár.
Fjármark Magnúsar Kristjánssonar í
Urriðakoti við Hafnarfjörð er : sneitt fr. h.
og gat, sneitt fr. v. og gat. Brennimark
M. K S.
Fjármark Stefáns Grímssonar á Hval-
eyri við Hafnarfjörð er: stýft vinstra og
standfjöður aftan. Brennimark Stehhi.
J. P. T. Bfydes verzlun
í REYKJAVÍK
selur
Ofinkol með niðursettu
verði þennan og næsta mánuð
ÝMIS KONAR reiðsbap-
ur enskra ferðamanna, svo sem Ferða-
koffort, Klyfsöðlar, Hnakkar, Gjarð-
ir, Tjöld, Mataráhöld, Niðursoðin
matvæli. Bdtur úr striga með árum
og margt fleira er til sýnis í verzl-
aninni
,Nýhöfn‘
Alt þetta mun verða sett á uppboð
og auglýst síðar.
Eeiðróttlng.
Háttvirti ristjóri I 1 siðasta hlaði Isaf.
er þess getið að eg, ásamt öðrum húfræð-
ing, hafi beðið um, að fá að mæla — og
gera uppdrátt af Reykjavík. — Eg hefi aldr-
ei sótt um þennan starfa til hæjarstjórn-
arinnar. Það mun vera Gisli Þorhjarnar-
son kaupmaður en ekki eg, sem hefir heð-
ið um þetta ásamt J. Jónatanssyni.
Reykjavík 12 febr. 1901.
Sig. Þórólfsson.
Tapast hefir á götum hæjarins g u 11 -
kapsel með þurolungslangri keðju við.
Skilvis finnandi er heðinn að skila þvi á
afgreiðslustofu blaðsins mót sanngjörnum
fundarlaunum.
Heiðruðum almenningi gefst hér
tneð til vitundar, að nú eru klæða-
gjörðarvélar mínar teknar til starfa.
Eg tek að mér að vefa, þæfa, lókemba,
lóskera og pressa. Góð vinna og
fljótt af hendi leyst.
Varmá 14. febr. 1901.
Björn Þorláksson