Ísafold - 30.04.1902, Blaðsíða 3

95
HeybirgfJir eru viðast góðar, og alment
kaabú, en baupstaðarvörur engar að
®enn hugsa kvíðandi til maimánaðar,
€f þessu fer frain.
Ofan um ís á fJvammsfirði mistu
Hvammsveitungar nýlega 5 kesta með biigg-
u® á heimlcið úr kaupstað, Stykkishólmi.
Það var á miðjum firðinum. Tveim hest-
Qnum náðu þeir upp úr viðstöðulaust og
s'ðan öðrum tveimur, er voru svo þjakaðir,
þeir drápust; en einn sökk þegar með
biiggnnum: af hinum 4 náðust baggarrir
sjóvotir.
®Iikil gleði í ísrael. Svo segja þeir,
setl! handgengnir eru afturhaldshöfðingjun-
11111 hér í höfuðstaðnum, að þar sé mikill
flignuður um þessar mundir út af þvi, að
rifnr meiri hluti kjósenda í Yestmanna-
eyjum hafí itrekað nýlega þingmensku-
uskorun sina og trúnaðarheit við landritara
Jón MagnÚBSon, og sé þvi búið að vera
ekki einungis um þingmensku dr. Yaltýs,
hsldur og >valtýskuna« alla, eins og hún
er- Æpa sjálfsagt i 101. sinn, að valtýsk-
a® sé dauð! Eða þá í allra minsta lagi,
Vestmanneyingar séu orðnir henni al-
Veg andstæðir.
annaðhvort er þessi fögnuður þeirra
Ineir en meðal-fariseaháttur, eða meir en
Dleðalflónska.
þ*vi það vita allir kunnugir mjög vel og
lengi vitað, þar á meðal kjósendur i
^estmanneyjum, að landritarinn er og
hefir alla tíð verið há-valtýskur í stjórn-
arskrármálinu. Hann hefir og aldrei farið
Ðeitt dult með það, og nú einmitt í velur
íýst þvi yfir þrásinnis i viðtali, síðast
þessa dagana. Dr. Valtýr sjálfur er frá-
leitt valtýskari en hann.
Fari því svo, að Vestmanneyingar skifti
niD þingmann, þá er það engan veginn af
þvii að þeir hafi tekið sinnaskifti um val-
''ýskuna.
í>ví fer sýnilega mjög fjarri.
Þess vegtia má afturhaldsliðið til, ef
þuð á að fá riðið dr. Valtý niður i Vest-
'uunneyjum, að liafa þar á boðstólum ann-
an Valtýing. Með þeirra liða, afturhalds-
^Uunna, er ekki til neins að sýna sig þeim.
Hitill vegur, að bjóða þeim annan Valtý-
lngi en öðru visi ekki hægt að þeim að
far&. Lítill vegur að reyna það, og beita
Utl' leið nógum róg og falsi. Ljúga í þá,
dr. Valtý ætli að bjóða sig annarsstað-
ari að hann og hans flokksmenn sumir
þ'ggi mútur og þar fram eftir götunum
^að er lagið, og annað ekki.
Hér er þvi ekki verið að berjast i móti
v&ltýskunni, sem og væri nokkuð andstætt
fyr'r þá félaga, afturlialdsliðið, úr því að
það befir játast undir hana yfirleitt að
s'nni að minsta kosti, með þvi að tjá sig
Rkiórnartilboðinu fylgjandi, frá þvi í vetur,
en það vita allir menn að er eindregin og
ómenguð valtýska.
®er er eingöngu verið af þess bálfu
aHurhaldsliðsins, að hefna sín á dr. Valtý
ujúlfum.
®g fyrir hvað?
Vitanlega fyrir það, að það er hans
Verk öllum mönnum framar, að nú eru
vonandi öll sund lokuð fyrir afturhalds-
iiðinu að afstýra viðunanlegri stjórnarbót.
Hegið vildi það koma fram hefndinni á
<Jilum Framfaraflokknum, sbr. herópið:
Hiður með alla þá, er frumvarpið sam-
þyktu á síðasta þingi!«
n mestur þykir því fengurinn i honum,
°g til þess r^jja }jang jjiðurlögum, hik-
það sér ekki við að halda fram til
osninga í móti honum — öðrum Valtýing,
rum Framfaraflokksmanni!
^ Landskjálfta varð vart hér í gær kl.
þó * *Vær hræri"KaD ehhi snarPar
1 “• Og i fyrri nótt um kl. l>/„ ofurlitil
htæring.
i! lIba^Plö irá Sameinaða féla
je® lohs uðfaranótt 28. þ. m. Það h
gufllskip norskt. Engar fr
Eftirmæli.
Hinn 26. f. m. andaðist að Efra-Rauða-
læk í Holtahreppi bóndinn Bjarni Jónsf
son, 86 ára gamall. Hann var fæddur á
Skammbeinsstöðum i Holtahreppi i. oktbr.
1815, og vóru foreldrar hans Jón Arnason,
góður bóndi, og kona hans Gruðrún Tómas-
dóttir. Kornungur fluttist Bjarni með for-
eldrum sínum að Brekkum, en 11 ára gam-
all fór hann til fóstnrs til Árna bónda Ó-
lafssonar á Efra-Rauðalæk, og dvaldist þar
siðan æfi sina alla. Eftir fóstra sinn lát-
inn byrjaði Bjarni búskap árið 18ö9 og
kvæntist 8. nóvbr. s. á. yngisstúlku Vigdísi
Ólafsdóttur frá Húsagarði á Landi og var
hún af góðu fólki komin; hún andaðist 5.
apríl 1898, 86 ára gömul. Þan hjón eign-
uðust 10 börn, og eru nú 4 þeirra á lifi:
Guðný gift Runólfi hreppstjóra Halldórs-
syni á Syðra-Rauðalæk; Ghiðrún gift Sig-
urði bónda Ólafssyni á Efra-Rauðalæk;
Jón bóndi á Syðri-Hömrum; og Árni, nú
vinnumaður í Árbæjarhelli; hin börn sin
mistu þau öll ung, nema einn son á tvi-
tugsaldri. Auk barna sinna ólu þau upp
2 börn önnur.
Fátækur byrjaði Bjarni búskap og oftast
nær var hann einyrki. Bú hans blómgað-
ist þó og efnin jukust smámsaman fyrir frá-
bæra atorku og iðjusemi, dugnað og fyrir-
hyggju hans, enda var og kona hans dug-
andi myndarkona og houum vel samhend.
Þau keyptu ábúðarjörð sina eftir 2-J ára
búskap, og lá hún þó, eins og nú, i þjóð-
braut, svo að oft bar gesti að garði þeirra,
en þau voru framúrskarandi gestrisin.
Bjarni heitinn var fjörmaður mikill, kapp-
samur og áhugamikill, og sat hann jörð
sina prýðilega og bætti hana jafnvel tals-
vert; voru þó jarðabætur, að minsta kosti
fram á seinni búskaparár hans, fremur lítið
þektar og stundaðar; má vel minnast þess,
að hann varð f/rstur til þess hér í sýslu,
að gera hlöðu með járnþaki. Hann var
lengi einhver hinn bezti bóndi sveitar sinn-
ar og mikils metinn af háum sem lágum;
átti hann kost á, að verða hreppstjóri og
hreppsnefndarmaður, en hann kom sér hjá
þeim störfum, því að hann vildi geta gefið
sig við heimili sinu alveg óskiftur, en
hreppstjórn og hreppsnefndarstörf í hinum
forna Holtamannahreppi voru erfið og
timafrek áður en honum var skift.
Bjarni heitinn lifði rúm 58 ár i farsælu
hjónabandi, en 50 ár var hann við bú, þó
að hann liefði litið um sig hin síðustu ár.
Hatm var góður og ástríkur eigininaður og
umhyggjusamur faðir barna sinna, tryggur
og vinfastur; þótti hann alstaðar koma
mjög vel fram, hollur og ráðagóður. Hin-
ir mörgu, sem höfðu kynni af honurn,
geyma þvi minningu hans i lilýjnm huga
og sakna hans sem merkisbónda og sannar-
legs sómamanns. It. T.
Jón bóndi Þorvarðsson i Urriðakoti við
Hafnarfjörð andaðist að heimili sinu hinn
hinn 17. febr. þ. á. 84 ára gamall; hann var
fæddur á Vötnum i Ölfusi i ágústmánuði
1817; foreldrar hans voru Þorvarður bóndi
á Vötnum Jónsson silfursmiðs Sigurðssonar
frá Bíldsfelli, og Guðbjörg Eyólfsdóttir
Björnssonar frá Kröggólfsstöðum. Foreldra
sina misti Jón sálugi ungur, en dvaldi á
Vötnum hjá stjúpu sinni og manni hennar
þangað til hann fór sem vinnumaður að
Hömrum í Girímsnesi og dvaldi þar 5 ár
og síðar 3 ár í Kaldaðarnesi í Flóa. 29
ára gamall reisti hann bú að Urriðakoti
og bjó þar til dauðadags, i 55 ár; en þeg-
ar hann var 34 ára, giftist hann Jórnnni
Magnúsdóttnr frá Hvammi i Ölfusi, Magn-
ússonar Beinteinssonar frá Þorlákshöfn, sem
nú lifir mann sinn eftir 60 ára hamingju-
samt hjónaband. Þan áttu 7 börn; 5 af
þeim eru á lifi; 2 dóu i æsku. Það er mjög
sjaldgæft, að sami maður búi svo lengi á
sama býli, og þess gleðilegra er að minn-
ast þess, þar sem Jón sálugi var fyrir
margra hluta sakir til fyrirmyndar; hann
var hinn mesti iðjumaður og féll aldrei
verk úr hendi, og stakur reglu- og skila-i
maður, sem vann sitt verk kyrlátlega, ól
börn sín upp í ráðvendni og iðjusemi og
græddi út og bætti bújörð sína, svo hún var
nærri óþekkjanleg. Slikir menn sem hann
eru sannir merkisbændur og landi og þjóð
til uppbyggingar. Margir ibúar Grarða-
hrepps mintust 50 ára hjúskaparafmælis
þessara gömlu merkishjóna og hins langa
og heiðarlega starfs þeirra i þessari bygð,
með þvi að afbenda þeim dálitla gjöf (100
kr.), en þá voru að eins eftir tveir dagar
af æfi Jóns sáluga, þegar gjöfin var afhent;
en samt sem áður, þó hún kæmi svo seint,
gladdist hann af henni, því hún var vottur
þakklætis og virðingar samferðamanna
hans. O.
Hinn 14. þ. m. andaðist i Skálholti Sig■
uröur Magnússon, fyr hreppstjóri á Kóps-
vatni. Hann var fæddur 2. des. 1827, son-
ur alþingismanus Magnúsar Andréssonar í
Syðra-Langhoiti og konu hans Katrinu Ei-
fiksdóttur frá Reykjum. Móðir Katrinar
var Inguun Eiríksdóttir frá Bolholti. Sig-
urður ólst fyrst upp tijá foreldrum sínnm i
Syðra-Langhoiti en 11 ára gamall fluttist
hanu að Kópsvatni til Jóns dhrm. Einars-
sonar, er siðar varð tengdafaðir hans
Hinn 28. des. 1855 kvæntist hann eftirlif-
audi ekkju sinui, Kristínu Jónsdóttir á
Kópsvatni og bjuggu þau hjón þar 44 ár.
Árið 1899 lét hann af búskap og tók þá
við búi batis tengdasonur hans, Skúli lækn-
ir Árnason og Sigriður kona hans Sigurð-
ardóttir; bjuggu þau hjón eitt ár á Kóps-
vatni, en fluttust árið liOO að Skálholti,
sem þá var útvegað til læknisseturs og þau
eldri hjónin með, Sigurður og Kristín. Þau
höfðu öll þessi 44 ár búið rausnarbúi.
Efnahagur þeirra var jafuan góður, gest-
risni og greiðvikni frábær og hjálpsemi við
þurfandi, heimilisstjórn og heimilislif hið
fegursta. Sigurður sál. var lipurmenni
mesta og afbragðs-gáfumaður. Hann var
bókamaður og mentaviuur mikill, las mikið,
enda gat bann lesið bækur á dönsku máli,
og sakir sins mikla skarpleika, hafði hann
náð allmikilli mentun. Hann var fróður
mjög og skemtinn, gleðimaður og fjörmað-
ur mikill fram á efri ár. Arið 1884 vildi
honum til slys; hestur datt með hann og
meiddist hann þá á höfði; lá hann um 2
ár alveg rúmfastur, en komst þá til all-
bærilegrar heilsu aftur, þó aldrei fengi
hann fulla heilsu eftir það. Síðastliðið
sumar hnignaði honum algerlega aft.ur og
mestallan veturinn lá hann í rúminu, alt af
þó með fullri rænu og oft málhress og þá
alt af skemtandi og fræðandi.
Hann var hreppstjóri í Hrunamannahrepp
17 ár og hreppsnefndarmaður um það bil
jafnlangan tíma.
Náttúraður var hann fyrir lækningar, og
var cft leitað til hans í þeim sökum.
Einkum tókst honurn mjög vel að binda
um beinbrot og við fleiri útvortis áverka.
Börn þeirra hjóna sem lifa, eru: Harald-
ur bóndi á Hrafnkelsstöðura, Magnús bóndi
i Austurhlið, Katrin ekkja Eyvindar Hjart-
arsonar frá Austurhlíð, Sigríður kona
Skúla læknis í Skálholti, Steinunn og
Kristin ógiftar í Reykjavík.
20. apr. 1902. N.
Frá útlöndum.
Lokið sáttafundinum í Pretoríu; Búa-
höfðingjarnir farnir þaðan. Stjórniu
enska verst allra frótta um árangurinn.
Róstur töluverðar 18. þ. m. í Hels-
ingfors, höfuðborginni á Finnlandi, út af
herskyldulögunum. Hervaldi beitt í
móti og skotið á lyðinn, er lét loks sef-
ast fyrir milligöngu kennilýðs.
Um sama leyti, 20. þ. m., urðu nokkr-
ar óspektir í Stokkhólmi, út úr funda-
haldi um almennan kosningarrétt þar
og um land alt.
Hafísinu.
Skip kom hór í gær, gufuskip, með
kolaforða handa herskipinu Heklu og
ætlaði með nokkuð af þeim til Seyðis-
fjarðar, en hitti fyrir samfellu af hafís
fyrir öllum Austfjörðum, 5—11 mílu-
fjórðunga út fyrir yztu annes og alt
suður að Ingólfshöfða.
Maður kom í gærkveldi norðan úr
Hrútafirði og sagði þar alt fult af haf-
is, en lagnaðarís fyrir itinan, þar sem
hafísinn nær ekki til, — 2 álna þykk-
ur t. d. á Borðeyrarhöfn.
Bjargarskortur orðinn mikill; lifað
mjög á hákarli, sem veiðist vel upp um
ísinn.
Matvöru átti að fara að sækja suður
í Borgarnes og skyldi sendimaður fala
kaupin hór.
Nýr spítali
franskur á að komast hór upp í sum-
ar, við hlið þeim í Landakoti. Hann á
að standa hjá »Frönsknhúsunum« inn í
Skuggahverfi, á Eyólfsstaðabletti. og er
ætlaður fyrst og fremst frönskum sjó-
mönnum, eu til almenningsnota hór að
öðru leyti. Hann á að taka 20 sjúkl-
inga. Stærðin verður 42x12 áluir, —
til endanna breiddin þó 15 álnir. Auk
þess 11 álna álma norður úr miðju.
Kjallari undir fyrir eldhús og borðstofu
m. m. Uppi 3 kvistar. Góðgjörðafélag
franskt leggur fram kostnaðinn, sem
gizkað er á að verði 50—60 þús. Yfir-
smiður F. A. Bald timburmeistari.
Veöurathuganir
1 Reykjavik, eftir aðjunkt Björn Jensson.
1902 3 n o .. —n « >- <1 <T> 2* zn 7? 3 <3 Z. “Í — 7T
apríl B g on? c5 C-r trt =r S ox P 3* 5 • £ Ct5
Ld.19. 81749.6 1,8 E *2 10 -2,7
2 743,9 5,4 E 2 10
9 745,2 6,4 8E i 8
Sd. 20. 8 744,2 6,2 E8E i 9 2,4 0,4
2 745,9 7,8 88E i 10
9 748,2 5.9 8E i 9
Md.21.8 751,0 7,3 8E i 8 2,6 4,1
2 750,7 9,6 8E i 8
9 751,6 6,7 E i 9
Þd. 22. 8 750,8 5,8 E i 2 2,3
2 749,5 12,5 E i 4
9 745,9 5,5 N 2 3
Md.23. 8 741,6 7,1 ENE 2 10 0,2 3,5
2 741,8 10,8 E 2 5
9 746,0 8,3 E8E 1 10
Fd.24. 8 751,5 8,6 ENE 2 3 3,8 4,9
2 751,2 9,7 ENE 2 10
9 753,6 7,4 E8E 2 10
Fsd.25.8 761,3 8,1 E i 9 6,2 6,2
2 764,1 12,4 SE i 5
9 766,3 6,9 E8E i 10
Ýmislegt utan úr heimi.
Svo segja nýbirtar skýrslur, að f
heimsins mestu borg og auðugustu,
Lundúnum, séu 900,000 manna á
v o n a r v ö 1 eða eigi ekki til næsta
máls, en 400,000 ekki betur staddir
en það, að sór verða að láta lynda 1
herbergis húsnæði.
Japanskeisari sendi í haust
frænda sinn einn, hátigínn prinz, til
Ameríku til náms við stóra vélasmiðju
þar, og skyldi vinna þar svo sem ó-
brotinn verkmaður. f>ví næst á hann
að nema mannvirkjafræði og að því
búnu gerast mannvirkjaráðherra hjá
keisaranum, frænda sínnm.
Mannfræðifélagið í París sætti færis
á heimssýningunni miklu þar í hitt eð
fyrra og safnaði 400 hljóðritum
á ýmsum tungumálum heims og
geymir síðan í gripasafni sínu og læt-
ur vísindamenn þá heyra, sem þar
koma. þar má heyra kínversku, ara-
bisku, sínversku, tartaramál, eþíópsku
o. s. frv., svo og fjölda Norðurálfu-
tungna og mállýzkna þar. þetta er
talið mesta þing til tungnanáms.
Ríkisforseti Frakka, Lou-
bet, ætlar að heimsækja í vor banda-
vin sinn Rússakeisara. Hann leggur á
stað frá Dankerkque 17. maí á her-
skipi því, er »Massena« nefnist, og hef
ir 4 herskip önnur til föruneytis.
Dagana 21.—25. maí stendur hann
við eystra, og ætlar að verða kominn
heim aftur 30. maí.
M a r c o n i, hugvitsmaðurinn ítalski,
sem fundið hefir upp þráðlausu raf-
skeytin, 1 o f a ð i s t fyrir nokkurum
missirum amerfskri hefðarmey, ungri
og auðugri, en sinti henni lítt vegna
annríkis síns og áhuga að bæta upp-
götvan sína. Hann var staddur vest-
an hafs í vetur, og sendi þá heitmey