Ísafold - 08.07.1903, Blaðsíða 4

168
vegagjald. Flm. Ól. Ólafsson og
Hannes þorsteinsson.
8. Um áfangastaði, heimildarlög
fyrir þeim. Sömu flm.
9. —11. Um löggilding verzlunar-
ataða að Óspakseyri í Bitru, Staðar-
felli í Hvammsfirði og við Gerðaleir í
Gullbringusýslu. Flm. þingmenn þeirra
kjördæma.
12. Um að skifta Barðastrandar-
læknishéraði í tvö læknishéruð. Flm.
Sig. Jensson.
Kosningrnkæra
ný kom um daginn (4. þ. m.) að
austan með Hólum, yfir kosningu
Guttorms Vigfússonar í Suðurmúla-
sýslu. Hann hafði, sem kunnugt er,
1 atkvæði fram yfir Axel Tulinius
sýslumann. En kærendur, ýmsir máls-
metandi meno og þjóðkunnir, fullyrða,
að 7 kjósendur hans hafi alls engan
kosningarrétt haft, sumir vegna óend-
urgoldins sveitarstyrks, sumir verið
grasnytjalausir húsmenn, eða vinnu-
mann o. s. frv.
Kæra þessi verður væntanlega tekin
til meðferðar af þinginu. En naum-
ast hætt við að hún hrífi mikið.
TJm ÚtsUálaprestakall
eru í kjöri þessir prestar: Einar
þórðarson í Hofteigi, Kristínn Daníels-
son á Söndum og Olafur Finnsson í
Kálfholti.
Fórn Abrahams.
(Frh.)
Og hann drap hendi við hjálmbrún
sér og hneigði sig eins kurteislega eins
og hann ætti vió hefðarfrú eða yfir-
mann sinn.
Hinum garala manni var litið snögg-
vast framan í lautinantinn og því næst
upp í bláa himinrákina yfir höfðum
þeim. Síðan mælti hann :
Orð, . . . orð. Hvers vegna er alt af
sagt svo mikið, en gert svo lítið ? Sé
svo, ungi maður, að verkin séu ávöxt-
ur hugsananna, þá hlýtur útsæðið að
vera mjög slæmt.
Lautinantinn skildi ekki undir eins,
hvernig stóð á þessum ávítum, og
stygðist við; en jafnskjótt iðraði hann
ósjálfrátt þess, er hann hafði sagt;
hann skildí, að ekki var mikið vit f
að vera að tjá þeim manni þakkir, er
hafði tekið að sér það hlutverk, að
hjálpa öllum, sem bágt áttu, hverrar
þjóðar sem þeir væru, og hvernig sem
þeir væru á lit, og það fyrst og fremst
án þess að láta sér detta í hug að fá
hrós fyrir það.
Hinn gamli maður virti vandlega
fyrir sér svip lautinantsit s. Hann sá
ekki nema á vangann. Síðan mælti
hann :
Vér menn erum kynlegar skepnur
skaparans, eða er ekki svo? Vérheyr-
um hvarvetna hið góða lofað. Hvar-
vetna er bent á hinn góða veg; og
hvað gerum vér svo? Jú, vér tökum
fúsir undir fagnaðarljóðin, en löbbum
samt tómlátir gamla ferilinn og höfum
ekki kjark til að segja skilið við gagn-
slitna hleypidóma. Hvers vegna ger-
um vér svo sjaldan það, sem vér ætt-
um að gera?
Hinn ungi maður leit niður á hann
og ypti öxlum.
Orð . . orð, mælti hinn gamli maður
aftur. Heilir þurfa ekki læknis við,
heldur þeir, sem sjúkir eru. Getið þér
sagt mér, hvort sá er nokkur til, er
alheilbrigður sé? f>ér hittið hvarvetna
fyrir menn, er mist hafa ljós augna
sinna. Já, þeir sjá líka .... blindu
hinna, því allir reikura vér í myrkri.
Og þó er ljósið til. f>að er hið eina,
sem vér hliðrum oss hjá að sjá. Sann-
leikann er hvarvetna að finna, en
hann er hið eina, sem vér hrindum
frá oss. Og þó stynja allir menn nótt
og dag eftir því, sem eitt getur lækn-
að það, sem að þeim gengnr.
Hann þagnaði snöggvast skyndilega
og tók síðan aftur til máls í áköfum
róm :
Bezta aðferðin fyrir menn, eins og
þeir nú gerast, til að sanna heilbrigði
sfna, er að smána þá, sem leiðina
vísa til frelsis undan ánauð vanans.
f>ér eigið að smána aðra, ungi maður,
en varast alt þakkarþel; anuars verð-
ur yður þungt fyrir fæti.
Og hann lauk máli sínu eins og
hann byrjaði:
Orð . . . orð. Hungruðum eru
boðnir steinar fyrir brauð. Orð . . .
orð.
Einn af Búunum bak við þá tók
sig út úr hópnum og reið að vagnin-
um.
Eruð þér ekki þreyttur, bróðir? spyr
hann viugjarnlega.
Onei, svarar hinn gamli maður í
sama róm.
Nei, nei, mælti Búinn seint. En ef
yður er það ekki móti skapi, þá vildi
eg taka við af yður, og styðja hinn
sjúka mann.
f>akka þér fyrir, kæri vin; mér veit-
ir satt að segja ekki af að rétta úr
mér.
Að bvo mæltu rendi Búino sór af
baki, klifraði upp í vagninn og settist
þar undir höfuð sjúklingsins; en gamli
maðuriun lagðist út af þar við hlið
þeim. En áður en hann lagðist fyrir,
segir hann við lautinantinn í þýðum
afsökunarróm:
Eg er ekki eins hraustur og áður.
Fæturnir á mér dofna upp.
Lautinantinn svaraði engu, en keyrði
hestinn sporum, svo að hann prjónaði
upp og þaut af stað. f>að var skylda
hans, að hjúkra landa sínum; en þó
hafði honum aldrei komið í hug að
bjóðast til þess. f>að var ekki ætlun
hins gamla manns að ávíta hann; það
sá bann á svip hans; en vera má að
það hafi einmitt verið fyrir það, er
hann stokkroðnaði í frarnan.
Nokkrum föðmum haudar betur
beygði árfarvegurinn snögglega við í
vestur, og þar nam fararbroddurinn
staðar. Vagnarnir staðnæmdust, menn-
irnir rendu sér af hestbaki til að rétta
úr sér, og fóru að taka til nestið.
Ekki skildi lautinantinn, hvað þeim
hafði gengið til þessa ferðalags, ogþað
með slíkum hraða. Hann hætti að
hugsa um það, og tók það ráð, að
reyna að hvíla sig sem bezt þá litlu
stund, sem staðið yrði við. f>að stóð
heima. Svo sem tæpum tíu mínútum
eftir að þeir höfðu numið staðar, kom
merkiSvaldurinn við tuttugasta mann.
f>eir höfðu gætt hersingarinnar vinstra
megin, og komu nú ríðandi niður í ár-
farveginn á svo hraðri ferð, að auðséð
var, að þeim þótti sem hver mínúta
væri dýrmæt.
f>egar þeir voru komnir niður, þyrpt-
ust öll hersingin utan um þá, og eín-
hver spyr þurlega:
Nú, nú?
f>rjú hundruð minst, svaraði van
der Nath seint.
Tvær mílur enskar hérna megin við
hólana tvo, hjá bænum f>jóðverjans.
f>að eru þrjár mílur enskar beina
leið, segir annar, er var að heyra
kunnugur.
Sem því svarar, segir merkisvaldur-
inn.
heyrðist blístrað snarpt í pfpn
hægra megin við árfarveginn. og tveir
menn komu ríðandi úr þeirri átt.' .
Allir biðu þolinmóðir J ar til er þéir
voru komnir niður brekkuna. En þá
rigndi yfir þá spurningum.
Ekki neitt, svöruðu þeir báðir jafn-
snemma; engin fyrirstaða austur á
bóginn.
Nú vissu allir, hvernig til hagaði
og héldu áfram að matast.
Kennedy lautinant hafði heyrt alt
sem talað var, enda enginn haft neina
viðleitni til að aftra þvi. f>ar með
hafði hann fengið glögt yfirlit yfir,
hversu við horfði.
Sigling. f>essi tvö seglskip komu hér
í morgun:
Oeean (198, Tröyiand) frá Frederiksstad,
með timburfarm til Grodthaabs-verzlunar.
Ansgarius (121, Tengesdal) frá Dysart,
með kolafarm til W. 0. Breiðfjörðs.
Umsóknir
um styrk þann, er í fjárlögunum 1902
til 1903 er veittur Iðnaðarmannafé-
laginu í Beykjavík, »til þess að styrkja
efnilega iðnaðarmenn til utanfarar til
að fullkomna sig í iðn sinni«, verða
að vera komnar til félagsstjórnarinnar
fyrir 24. ágúst næstkomandi.
Umsóknarbréfunum verða að fylgja
meðmæli frá þeim, sem hlutaðeigend-
ur hafa lært iðn sína hjá.
Yngri piltar en 18 ára geta eigi
orðið aðnjótandi þessa styrks.
Sýning á listasaum
eftir frk. Elínu Nielsen verður í
Unglingafélag8húsinu (Lækjartorg 1)
fimtudag til sunnud. 9.—12. þ. m.
kl. 12—2 og 6—8. Inngangur 35 a.
í Hegningarhúsinu má panta
gólfteppi af ýmsri gerð.
S. Jónsson.
Tapast hefir kvennur með gyltri festi frá
Laugaveg 11 að Þingholtsstræti 8. Skila
má I afgreiðslu Isafoldar.
Bó k mcntafé la gs íiíii du r
verður haldinn í Iðnaðarmannahúsinu
miðvikudaginn 8. þ. m. kl. 5 síðdegis
(þ. e. í dag).
Hegningarhúsið kaupir vorull
til vinnu.
S. Jónssoo.
Kenslukona
heimili em-
bættismanns í sveit. Auk barna- og
kvennaskóla-námsgreina verður hún
að geta kent harmonium-spil. Bók-
haldari Ólafur Eunólfsson gefur nán-
ari upplýsingar.
Hegningarhúsið kaupir tog á
25 a. pd., ekki minna en 10 pd.
S. Jónsson.
ZeoSinblekiö ííóöíi
er uú aftur komið i afgreiðslu Isafoldar.
8KANDIN AVI8K
Exportkaffi-Surrogat
Kjobenhavn. — F- Hjorth & Co-
Bæjarskrá Rvíkur
1903
er nýprentuð, — miðuð við það sem
var eftir krossmessu þ. á., með því
að þá er mest um bústaðaskifti.
Hún er með líku sniði og síðast og
kostar eins: 80 a.
Fyrst er gatna registur og bæja; þá
heimilaskrá; þá nafnaskrá; þá félaga
skrá og stofnana; loks atvinnuskrá og
auglýsingar.
|>etta er ómissandi handbók
fyrir bæjarmenn, og utanbæjarmenn
líka, er viðskiftí hafa og samgöngur
við höfuðstaðinn.
Kir Nokkur ónákvæmni í burðareyris-
klausnnni (bls. 120) hefir verið leiðrétt á
innlímdum miða, sem þeir geta og fengið,
er þegar hafa eignast bókina.
c2fú ar nog tit
af fíinu aíþafíta géóa
Spyrjið steinsmiðina, hvaða cement
þér eigið að nota, og þeir munu allir
svara, að úr því að
Álaborgar-cement
fæst, er sjálfsagt að brúka það.
Verðið er óheyrilega
lágt.
Virðingarfylst
Hegningarhúsið kaupir gamlan
kaðal (ekki strá).
S. Jónsson.
, X*X, xtx, xýx,.XÝA. .x|x. xýx,
'' ’é'+'*. WJv Vi>.'
Jörð til sölu.
Jörðin M i ð h ú s í Garði í Bosm-
hvalaneshreppi, 12,2 hndr. að n. m.,
ásamt mjög vönduðu timburíbúðarhúsi,
tvílyftu, 12x12 al. að stærð, timbur-
pakkkhúsi, hlöðu, fjósi og fleiri húsum,
er til sölu og ábúðar nú þegar fyrir
mjög lágt verð. Semja má við undir-
ritaðan, er einnig gefur nánari upp-
lýsingar, ef óskað er.
Skiftaráðandmn í Gullbringu- og Kjós-
arsýslu, Hafnarfirði 22. júní 1903.
Páll Einarsson.
Hegningarhúsið tekur kaðal til
að tæja og flétta.
S. Jónsson.
Verksmiðjiin Álat'oss tekur að sér
að kemha ull, spinna og tvinna; að bra
til tvíbreið tau úr ull; að þæfa einbivitt
vaðmál, lóskera og pressa; að lita vaðmál,
band, ull o. fl. — Utanáskrift er: Verk-
smiðjan Alafoss pr. Reykjavík.
WHISKY
Wm. FOBD & SON
stofnsett 1815.
Einkaumboðsmenn fyrir ísland og
Færeyjar:
F. Hjorth & Co
Kjobenhavn. K.
Hvergi ódýrari né
vandaðri
viðgerð á úrum
og
klukkum
en á
Laugaveg 23.
Hjermeð tilkynnist almenningi, að
Sesselja Olafsdóttir yfirsetukona, Skóla-
vörðustíg 11, er fyrst um sinn sett til
að gegna ljósmóðurstörfum hjer í
bænum.
Bæjarfógetinn í Bvík 6. júlí 1903.
Halldór Daníelsson.
Ritstjóri Björn Jónsson.
Isafoldarprentsmiðja