Ísafold - 24.02.1906, Side 1

Ísafold - 24.02.1906, Side 1
Kemnr út ýmist einn sinni eöa tvisv. í vikn. Yerð árg. (80 ark. mmnst) 4 kr., erlendis 5 kr, eða doll.; borgist fyrir miöjan m (erlendis fyrir fram). ISAFOLD. Uppsögn (skrifleg) bnndin v.f) áramót, ógild nema komin sé til útgefanda fyrir 1. október og kaup- andi sknldlaus við blaðið. Afgreiðsla Austurstrœti 8, X X X111. ar< Koyk.javík laugardaginn 24. febrúíir 1906 12. tölublað. •• 0. o. F. 87328 */,. ----0 ók. 1. og 3. þrd. kl. a—3 i spítal. ^orngripasafn opið á mvd. og ld. 11—12. Wlutabankinn opinn 10—21/. og &>/.—'7. * U* Lestrar- og skritstofa frá 8 Ard. til sibd. Alm fundir fsd. og sd. 8 >/. siðd. i . -—-“»j». Gubsþj. 9 og 6 á helgidögum. ^kotsspitali f. sjúkravitj. 101/.—12 og 4—6. T .n,Allnkinn tO t/s—tí */a. Bankastjórn við 12—1. ^sbókasafn 12-3 og 6-8. Xi8Bk S8kjala«afnið á þrdn fmd. og ld. 12—1. >rát.nin£ i læknask. þrd. og fsd. 11—12. Tan írQgrÍpasafn k 8d* 2“3‘ _ Piæknipg ók. i Pósthússtr. 14,1.og3.md. 11—1 STÓR ÚTSALA á marg-breyttum vefnaðarvörum í verzl. EDINBORG i Reykjavík hólst hinn 20. þ. m. (febrúar) og stendur yfir hálfsmánaðar tíma. — Um útsöluna þarf ekki að fjölyrða; hún er á sama hátt og áður. — Mikitl afsláttur! — Húsmæðurnar í bænum og nágrenninu hafa ætíð séð sér hag í því, að birgja sig upp með vefnaðarvörur á útsölunum í EDINBORG, og veit eg því, að þær muni nú nota tæki- færið eins og að undanförnu. Virðingarfylst Ásgeir Sigurðsson. Ski!iiaðar_hugreniiiiigar. sannast, þegar frá líður, f’a.ð mun s^i^°aðarhugmyndin við Dani á sér ri vini og formælendur en margur “yggar. Sér er eins og fólk geti varla um anQað talað, það er vanda á til að Bkeggræga um lan^8mál, frá því er hngmyndinni var hreyft hér í blaðinu Urn daginn. Stjórnarliðar reyna að fara dult það, er þeim býr í brjósti. f>eir húast við að »húsbóndanum« líki það ekki vel, ef farið er að brjóta upp á 8fiku. Um Dani kæra þeir sig kollótt- an. nema einatöku Danasleikjur, sem hfa og hrærast í og af danskri náð og $It finst safi hjá selveiði, — alt Iítils- Vert 0ða ónýtt, sem ekki er danskt ®ða upp á, dönsku lært. En þeir eru ®kki margir. það eru ekki einu sinni ah'r Danir í þeim hóp, þeir er hér eig& heima. þeir eru og sumir íslenzk- ari en margur ísleDdingur. ^legst sjá menn það og tíðræddast Verður þeim um það, hve miklu m e i r i, ®kki minni, séu líkur fyrir góðri ^fdsemi með Dönum og íslending- eitimitt ef ríkistjóðrið er slitið. — 1 )ð ttieð góðu vitanlega; annað er 1 tekið í mál. það þykir þeim ^fdg í Varið, sem eru langvanir sambúð °g nttgengUi við Dani, og hafa mætur ^R1tt. Og hinir segja sér nær skapi þá, ef sambandið sé alveg en fri að Þýðast ájálst °g öauðungarlaust. st 0r Um það vert í augum stjórn- ^álatnanna, að misklíðaefnin hverfa. 8ln hætta á neinum ágreiningi, frem- en við Norðmenn, Svía eða Breta, nn eigum vér að góðum nágrönn- Ur ntt eg viðskiftavinum. Úanlega hrista spekingarnir, sem gja Íast vera, höfnðið yfir öðrum eins 4 ajDa8^aP að vera að 0tinga upp létta h8etta að gaDga m 6 ð> 1 dönskum sv0 't En fólk af Því sauðahúsi hefir ö 11 ° b ^st höfuðið yfir flestum eða að etl • Voruin sjálfaforræðiskröfum, áamar'1111 Þliknar vlð Það eða hlánar réttind t^6Ír hristu höfuðið yfir Hnds- hörðust^ <ÍÖ{Um Jón Sigurð880nar °8 ttieðan b ÞeÍm V'ð hHð Dönuu5’ p, pe8s áttu þeir nokkurn kost. cr 1.« ^ heita þó, er gU8t> tttargar af þeim. f>eir 8®ttir '"8ir að kjötkötlunum, B6m Vorn á hlóðir þegar stjórnarbót- f>eim fanst það ekkert sem f þeim kötlum var, V°rn gíeiðstí, ' 1 lok8 fekst. íagðverra, fyrir það, þótt yglt höfðu þeir sig við því meðan verið var að berjast fyrir, að þjóðin fengi umráðin yfir landsbúinu. Ekki var minna höfðaskakið í þeim þegar endurskoðunin var hafin 1881. Og í andófi sátu þeir þar alla tíð, meðan á henni stóð, eða réttara sagt þar til er fengin var vissa fyrir því, að hún hefðist fram. f>á tóku þeir óðara stjóraun að nýju kjötkötlun- um, sneru alveg við blaðinu og létust vera stjórnarbótinni innilega hlyntir. f>að var léiðin til að verða ekki af krásinni þá. Innbyrðis lífsábyrgð- arfélag stofnuðu þeir í því skyni, og tóku í það þá, sem djúptækastir höfðu verið áður í sjálfsforræðiskröfum, aust- norðanliðið og þá S9m með því slædd- ust. Með þeim hætti komst »húsbónd- inn« í öndvegi og hans vildarvinir hin- ir nánustu, alt menn af fyrnefndu höf- uðskaks-sauðahúsi, hann sjálfur ekki sízt, eins og framkoma hans áð- ur í stjórnarskrárendurskoðunarmálinu, (sbr. þingvallafund 1888) og embættis- upphefðarferillinn bar ljósastan vott um. Æpa síðan allir þar, svo hátt sem rómur leyfir, að a ð r i r hafi viljað að kjötkötlunum komast. f>að er eldgam- alt fangaráð þeirra, er miðlungi vel eru að komnir einhverjum munum eða fríðindum. * ... * FrelsÍ8áhrifin á hugsunarhátt þjóð- arinnar er það sem mest mælir með fullu sjálfsforræði hennar : skilnaði við Dani og engum festum við önnur ríki heldur. f>að e r öruggasta, ef ekki eina leið- in til þess, að ölmusuhugsunarháttur- inn hverfi og vantraustið á sjálfum sér. Hálfgeggjaður, ef ekki algeggjaður mundi sá maður hafa verið kallaður, sem spáð hefði því fyrir 10 árum um hið mikla gengi fríkirkjusafnaðar hér í Rvík. f>arna verða fáeinir efnalitlir og frem- ur minni háttar heimilisfeður til að koma sér upp á sinn kostnað eingöngu kirkju og guðsþjónustu, sem nú stend- ur fyllilega á sporði helzta söfnuði landsins, dómkirkjusöfnuðinum. Hvað er það, sem slíkum undrum hefir til leiðar snúið? Hvað annað en frelsið, sjálfsforræðið og þar með fylgjandi og sívaxandi traust á sjálfum sér, trygðin og trú festin við góðan málstað, tilfinning þess, að s j á 1 f u m sér vinni hver maður í félagsskapnum það sem hann vinnur, sjálfum sér og sínu félagi, en ekki annarlegum valdhöfum. f>að var minst á um daginn v e r n d- i n a, sem Danir veittu oss eða væri líklegir til að veita oss, ef aðrar þjóð- ir ásældust oss eða ágirntust. f> a ð er einmitt annað atriðið í þessu máli, sem allir skilja og þreifa á: þetta, að þó að Danir bæði vildu og gætu vernd- að oss, þá yrðu þeir ekki við búnir til þess fyr en löngu eftir að hið ágjarna, óhlutvanda ríki væri búið að taka landið herskildi, ef því næmi. Enda hafa þeir, Danir, ekki gleggri hugmynd um varnarskyldu sína fyrir þennan »óaðskiljanlega hluta« ríkisins, er íslendingar byggja, en að enn er þeim stórum dillað, hvenær sem minst er á »hundadagakonginn«: að hann hafi lagt undir sig landið á 2—3 vikum, við annan mann eða lítið meira. f>eim þykir ákaflega gaman að jafn- greinilegum vott um vesalmensku vora, og hafa ekkert hugboð um, að nær væri þeim sjálfum að skammast sín fyrir það, — þeim, sem hefðu látið þjóðina verða hungurmorða, meira að segja, vegna vöruskorts, ef ekki hefði óvinaþjóð miskunnað sig yfir oss. f>ví síður hafa þeir vitaskuld nokkurt hug- boð um það, að það sem veitti Jör- undi allan byrinn, ef byr skyldi kalla, var óttinn sá eða kannske vonin sú, að Englendingar stæði á bak við hann. En rammíslenzkustu íslendingarnir voru það, — en e k k i Danir, hór bú- settir —, sem helzt veittu Jörundi mótspyrnu, svo sem Isleifur Einars- son, Jón Espólín, Jón Guðmuudsson Skaftfellingasýslumaður, Björn Olsen gamli á fúngeyrum o. fl. Hvers vegna brotið er upp á þessu skilnaðarmáli nú? f>að er, auk viðburða í öðrum Iönd- um, vonleysi það um viðunanlegt samband við Dani, sem magnast hefir ekki hvað sízt við það, er gerst hefir síðan er lokið var síðari stjórnbótar- baráttunni — prettirnir, sem vér vor- um þá beittir enn af nýju, er hin nýja stjórn hljóp af stokkunum; hneykslan- legur undirlægjuskapur hennar nndir vilja danskra valdhafa og auðkýfinga; og loks þetta, að hún er í raun réttri alls engin landsstjórn, heldur að eins ófyrirleitin og ofstækisfull flokksstjórn. f> a ð munu menn nú vilja segja, að ekki sé Dönum að kenna. En hverir völdu manninn, ráðgjafann, nema þeir, og óþjóðlegustu fulltrúarnir innlendu? Og mundu þeir ekki hafa þessar miklu mætur ó honum, sem þeir hafa, einmitt fvrir það, að hann er svo gerð- ur sem hann er? Erlend tíðindi. Marconiskeyti 23. febr. Loubet, hinn fráfarandi F r a k k- 1 a n d 8 forseti, hefir selt embættið í hendur Falliéres, nýja forsetarum, og flutt sig burt úr forsetahöllinni (Elysée). FalliéreB hélt lofræðu yfir formanni sínum og kvaðst vona að sér tækist að feta í hans fótspor. Arthur prinz af Connought, bróðir Játvarðar konungs, kom til Yokohama og var fagnað þar forkunnarvel. Hann hélt síðan til Tokio, keisarasetursins í J a p a n, og sæmdi keisarinn hann stórkrossi Chysantemum-orðunnar. Arthur prinz færði þeim Togo og Kamimura aðmírálum verðleikaorðuna brezku. Tattenbaek, fulltrúi Vilhjálms keis- ara á Marokkofundinum, sagði það tíðindamanni, að svo væri horfur þar ískyggilegar, að hin minsta óþag- mælska gæti haft óþægilegar afleiðing- ar. f>ýzkaland æskti ekki ófriðar; sá mundi hafa hræðilegar afleiðingar fyrir öll önnur lönd álfunnar, og hann kvaðst hyggja, að Frakkastjórn væri ófriður jafnfjærri skapi. Uppreisn í Norður-N i g e r í u (í Afríku). Fimm brezkir liðsforingjar drepnir. Fimm hundruð manna aveít hefir verið send á stað til að jafna á þeim, sem vígin unnu. Womane hershöfðingi (frá Banda- ríkjum?) leggur á stað til Manila á föstudaginn og er haldið að það viti á tafarlausa liðsending til Kína. Sendi- herra Kínverjakeisara hefir fengið þær fregnir frá K1 n a, að þar standi til uppþot gegn útlendum mönnum, og að það muni gjósa upp kringum 24. febr. Tilkynt var í neðri málstofunni í Lundúnum, að hýðingar væri afteknar í sjóliði Breta. Landskjálfti í eynni St. Vincent (í Vesturheimseyjum Brfta). Fólk flýr skelfing lostið. Skemdir þó litlar. Sæ- sími slitinn þar í milli og eyjarinnar St. Lucia.

x

Ísafold

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ísafold
https://timarit.is/publication/315

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.