Ísafold - 14.07.1906, Side 3

ISAFOLD
183
þús. En hann hafði œtlast til, að hhs-
úr steini, grásteini, eins og al-
þ'ngishúsiS. En steinstevpa er rhiklu
odyrari og úr henni ætlar Völundur aö
hafa húsið. Lögin til taka aö það skuli
vera a n n a ö h v o r t úr steini eða
öteinsteypu. Danski húsameistarinn
hafði og gert ráð fyrir koparþaki á hús-
lnu, sem mun hafa hleypt kostnaðinum
mikið fram. En það á nú að verða að
eins úr járni. Um tilhögun og útlit
mnan helzt uppdráttur og áætlun húsa-
nieistarans. Sú tilhögun kvað vera bæði
falleg og hagfeld.
Eljáx'kláða-rógburðuriini.
Það var eitt í ófrægingarpistlinum út
af fjárkláðanum, sem birtist í Dana-
^tjórnarmálgaguimi (og íslandsráögjafans
um leið) Dannebrog í Khöfn 14. maí
í vor og getið var hór um daginn eftir
alræmdan »heimastjó-nar«-æsingasegg
hér í Rvík, að enu mundi vera kláði
nppi í Norvegi. Sú staðhæfing átti
svo sem að styrkja það, að útr/mingar-
tilraunin hér síðustu áriu muui hafa
orðið árangnrslaus. En það er eins og
vikið er á í Norðurlandi 23. f. m., að
hér voru birt fyrir 2 árum ýms em-
heettisbróf og yfirl/singar frá mörgum
helztu mönnum í Norvegi um, að þar
hefði hvergi orðið kláða vart síðan 1894.
Þar næst tjáir blaðið 0. Myklestad,
frarnkvæmdarstjóra við útryming kláð-
ans bæði hér og í Norvegi, hafa sagst
fá bréf þaðan með hverri ferð (hann var
þá enn á Akureyri) og að þar væri
aldrei nefndur neinn kláðagrunur. Loks
kvað ráðgjafinn hafa spurzt fyrir í
Norvegi og fengið það svar, að þar væri
alveg grunlaust um kláða.
Kláðagrun8-sögusögn Dannebrogs-til-
berans er með öðrum orðum alveg til-
hæfulans uppspuni, sjálfsagt tilbúinn í
því skyni að ryra orðstír frumkvöðuls
hinnar stórfeldu kláðaútrymingartilraun-
ar hór, Páls heit. Briem, með því að
hann var e k k i af »heimastjórnar«-
sauðahúsinu. En ekki horft í hitt, þótt
landinu sé skaði gerður með því rnark-
leysufleípri.
Pórn Abrahams.
(Frh.l.
þriðji líkaminn lá flatur á jörð og
Víbsí upp náhvítt andlitið. Tungl8kinið
hjúfraði það með blíðu, dreifði frá dimm-
tttmi nauðugri, og tafði sem forviða
yfir þessum manni. Það kannaðist
við beinabert andlitið á prestaskóla
atúdentinum, er rósemd dauðans hafði
»ú lagst yfir, og þó var hann umbreytt-
"tr. Hvernig var háttað í honum aug-
tttm? það var að Bjá sem þau væru
þrjú, — tvö, er lokast höfðu að eílífu,
°g enn hið þriðja í miðju enni; það
Var galopið og svart. Jpar hafði dauð-
,nn brotÍ8t inn, þegar lífið var rekið út.
Tunglið fól sig aftur að skýja baki,
það hafði litið þrjá syni Erasmusar
■^icka alla dauða.
22. kapítuli.
^aður b em kann að nota valdið.
. Nei — ei! þið bölvuðu, dramb-
Búar. Nú er sú tíð úti, að þið
u°úuð mann milli tveggja hesta og
^8r®Uð hann héraðsrækan þann veg, af
að hann hafði snúið hænu úr háls-
eða tekið fáein úldin egg.
Bað er úti um ykkar hábölvaða stór-
^r°ha; nú eru aðrir orðnir húebændur
iundinu, og nú akuluð þið verða að
gei-a ykkur að góðu að lifa á bónbjög-
'lta- Biblfuhjalið ykkar og eálma-
^örsin geta engri agnarögn umbreytt
Pví efni. |>ið eruð nú uudirlægjur
8kuluð halda áfram að vera það.
> þeir eru nú hjáiiðnir, góðu dagarn-
ir, og hérna stendur einn þeirra, sem
völdin hafa höndlað.
Blenkins lamdi sig drambsamlega
utan og glotti framan í hinn manninn.
— Eg get farið til hershöfðingjans
og sagt honum, hver só merkisvaldur,
ha, ha, hæ! Eg hirði eigi um að
heyra þvaðrið úr ykkur. Nei, nú skul
uð þið steinþegja og þakka guði fyrir
að þið fáið að hlu»ta á.
Hann var genginn inn á mitt gólf
með hattiun á höfðinu og bar ekki við að
heilsa. Eldur mannvonzkunnar brann
úr augunum smáum og illilegum, ogallur
ekrokkurinn titraði af væskilmannlegu
drambi. það kom af meðvitundinn-
um vald það, er honum hefði veitt verið.
Van der Nath hafði staðið upp frá
sæti sínu við borðið undir eins og hann
sá manninn koma inn. Hann ætlaði
að kveðja hann með handabandi. En
höndin seig niður. Hann grunaði, að
eitthvað ílt væri á ferðum. En hann
var maður sem ekki gugnar við fyrsta
stormkast, hversu hart sem það er.
Hann benti á dyrnar og mælti í
anöggum róm :
— Ut — farðu!
— Já, þegar eg er búinn að segja
það sem eg þarf að segja. Manstu
eftir, þegar eg stóð neðan við riðið hjá
þér og bað auðmjúklega um matarbita
til að sefa hungur mitt: manstu
það, spyr eg? |>ú gafst mér að eta,
en eins og maður gefur hundi bein, og
þú lokaðir dyrunum og lézt mig sitja
þarna úti á steininum og tönla seigt
harðkjötið og beinharðar maiskökurnar
við. |>ú gafst mér eigi nokkurn mjólk-
ursevtil. þ>ér fanst vatnið í skurðin-
um vera fuilgott handa umrenningnum.
Eg hefi eigi gleymt, hvernig þú hlóst
að görmunum, sem eg var í, og ekki
því, að þú sigaðir hundunum á mig.
Nei, því hefi eg ekki gleymt
— Eg kannast ekkert við þetta.
— Eg spyr ekki um, hvað þú veizt.
þú eða Kaffastrákarnir þínir, það er
alveg sama. Eg var þreyttur og ban-
hungraður og bað um mat, en þú sagðir:
Sá sem ekki vill vinna, á eigi
heldur mat að fá.
— Nú, láttu mig þá fá vinnu, sagði
eg.
— Hvað getur Euglendingur unnið?
spurðir þú.
— Eg get veitt syni þínum tilsögn
i mínu göfuga móðurmáli, svaraði eg.
Hér er maður, sem hefir kannað dýpstu
námur lærdómsins. Eg hefi verið
kennari.
Og svo sagðir þú, að eg hefði
átt að halda áfram að vera það, og
settir mig við vinnu hjá Köffunum;
mitt á meðal skftugra og fitugljáandi
niðja Kams settir þú frjálsborinn ensk-
an borgara til að hirða kláðarollurnar
þínar. Og af því að að eg tók gamla
hænu horaða, og ofurlítið af viský úr
hornskápnum þarna, var eg bundinn
á milli tveggja hesta og rekinn til að
hlaupa ellefu mílur enskar áður en
þú sleptir mér lausum og sparkaðir í
mig. Beinlínis hérna — hann benti
á magann á sér - hitti stígvél þitt,
og þú skildir við mig með hótun um,
að eg skyldi verða skotinn sem hundur,
ef eg dirfðist að koma aftur.
— f>ú staUt líka peningum.
— Geturðu sannað það, Abraham
van der Nath?
Blenkins leit kringum sig til að sjá,
hvort nokkur óviðriðinn væri nærri
staddur, og er hann sá, að þeir voru
tveir einir, blístraði hann hróðugur,
smelti fingrunum og hélt áfram.
— Nei, heyrðu kunningi! Enginn
hefir séð mig taka þá. |>ar er hnútur-
inn. Lög míns lands — ykkar met
eg sem sorp — banna að koma fram
með ákæru á hendur nokkrum manni,
ef kærandi getur eigi sannað sökina;
annars er honum hegnt fyrir rangar
sakargiftir. Já, þannig er því máli
háttað.
Hann hailaði sér fram á borðið og
hvíslaði lágt:
— Nú, okkar á milli sagt var það eg
sem tók skildingana þina til láns. Eg
er einn af þeim, sem eiga að verða
drotnar laudsins; hvað getur bölvað
bóndakvikindi sagt um það, hvað ?
Eg hafði réttinn til að taka peningana,
og í biblíunni þinni stendur engu síð-
ur en í minni, — ef eg ætti nokkra —
að sá sem á, skuli miðla hinum, sem
ekki á. Gjörðir þú það? Nei, þú
gafst mér eigi að bragða svo mikið
sem einn dropa af Viskýinu, þótt eg
segði þér að víhandi væri nauðsynleg-
ur fyrir heilsu mína. f>ú varst að
þvaðra um drykkjuskap, það gjörðirðu;
en Viskýið sazt þú við á kveldin og
drakst sjálfur, kvikinzkur mannhund-
urinn þinn. Nú, eg tók af því, þar
sem eg fann það, því að eg get eigi
lifað nema eg hafi vínanda; það er nú
einu sinni veikleiki minn, og styrkleiki
þó um leið. Já, eg tók það og sá
hrúgu af peningum liggja hjá því.
Brjóstslírn. Eftir að hafa brúk-
að 4 flöskur af hinu nýja, bætta seyði
af Elixírnum, get eg vitnað það, að
hann er helmingi sterkari en h?nn
var áður og hefir linað þrautir minar
fljótar og betur. Vendeby, Torseng,
Hans Hansen.
Magakvef......... leitað læknis-
hjálpar árangursiaust og varð alheill
af því að neyta Elixírsins. Kvisle-
mark, 1903. Julius Christensen.
V o 11 O r ö. Eg get vottað, að
Elixirinn er ágætt meðal og mjög
nytsamur fyrir heilsuna. Kaupmanna-
höfn, marz 1904. Cand. phil. Marx
Kalckar.
Kina Lifs Elixír er því aðeins ekta,
að á einkennismiðanum sé vörumerkið,
Kinverji með glas í hendi og nafn verk-
smiðjueigandans: Waldimar Petersen,
Frederikshavn—Köbenhavn og sömu-
V P
leiðis innsiglið j " í grænu lakki á
flöskustútnum. Hafið ávalt flösku við
hendina innan og utan heimilis.
Fæst hvarvetna á 2 krónixr.
Cacaopulver
er bezt hjá
Jes Zimsen.
SKANDINAVISK
Exportkaffl-Surrogat
f Kobenhavn. — F- Hjorth & Co.
2 herbergi og eldhús óskast til leigu
1. ágúst. Ritstj. visar á.
Nýreyktur
lax
fæst í kjötbúð
Jóns Þórðarsonar.
Yflr 40 tegundir
af regnhlífum og sólhlífum, verð frá
kr. 1,50 til 12 kr., og um 50 tegundir
af göngustöfum, verð frá kr. 0,40 til
3 kr. í verzlun Jóns þórðarsonar,
þingholtsstræti 1.
Hvergi eins raiklu úr að velja.
Margar tegundir
aí fínu útlendu brauði eru seld-
ar í brauðabúð
Bjöi*ns Símonai'sonar
4. Vallarstræti 4.
Vagnhjól.
Ef þér viljið kaupa vönduð og ódýr
vagnhjól, þá komið og skoðið þau á
Laugaveg 38.
Guðm. Egilsson.
SkemtiYagn
fæst leigðúr hjá
Nic. Bjarnason.
Skrautleg sjöl,
sem eru hér alls óþekt; sömu-
leiðis mikið úrval af slifsum, eru
seld í húsi gullsm.
Björns Síinonarsonar
4. Vallarstræti 4.
F e r 11 i s 0 1 í a
hj á
Jes Zimsen.
T a p a s t
befir frá Reykjavik iarpskjóttur hest-
nr, 4 vetra gamall, lítið taminn, stór, vak-
ur, aljárnaður, eyrnamark: blti aftan
hægra, sneitt framan vinstra; ný-
keyptur undan Eyjafjöllnm. Hvern sem hitt-
ir hest þennan, eða fréttir til hans, bið eg
að skila honum til min eða gera mér við-
vart gegn borgui'.
Reykjavlk 10. júlí 190G.
Gisli Þorbjarnarsson.
Iunilegt þakklæti færuin
viö liérmeö ölinni þeim er
sýndu okkur hluttekning við
fráfall Hauks litla sonar okk-
ar og heiöruðu útför hans
með návist sinni og blóm-
skrauti.
Rvlk 14. júlí 1906.
Jensína Matthiasdóttir, Ásgeir Eyþórsson.
Takiö eítir!
þeir bæjarmenn, sem vilja kaupa
þægilega reiðhesta og reiðhestaefni,
snúi sár til Indriða Indriðasonar, Vina-
minni, Bvík.
hiun vinsæli og holli
óáfengur Bvaladrykkur,
7 er seldur í stærri og
smærri kaupum hjá
Birni Símonarsyni
4. Vallarstræti 4.