Ísafold - 25.08.1906, Blaðsíða 1

SCemur át ýmist einn einni efJa
•stvisy. í vikn. YerÖ irg. (80 ark.
minnst) 4 kr., erlendis 5 kr. eða
l'/í doll.; borgist fyrir miðjan
jáli (erlendis fyrir fram).
ÍSAFOLD.
Uppsögn (aferifleg) btindin v’B
áramót, ógild nema komin sé til
átgefanda fyrir 1. október og kanp-
andi sknldlaus við blaðið.
Afgreiðsla Austurstræti 8
XXXIII. krg.
Ueykjavík laugardaginn 25. ágúst 1906
55. tölublað.
Nýir kaupendur að
ÍSAFOLD
3 4. árgangi, 1907,
sem verftur minst
80 ankip stórar,
fá í kaupbæti siðasta ársfjórðung
]þ. á., þeir sein gefa sig fram og
borga í byrjun lians, og sögnrnar
Heljar greipar,
í 2 bindum
og
Fórn Abrahams
i 3—4 bindum
jafnóðum og út kemur,
um 50 arkir alls.
Þenna stórkostlega kaupbæti fá allir
-skilvísir kaupendur, nýir og gamlir,
um leið og þeir borga blaðið og vitja
hans eða láta vitja.
Sjálft er blaðið Isafold alt að því
helmingi ódýrara, árgangurinn, en
önnur innlend blöð flest, eftir efnis-
mergð.
IZzs’ Forsjállegast er að gefa sig
fram sem fyrst með pöntun á blaðinu,
áður en upplagið þrýtur af sögunum.
Þetta eru hin langmestu vildarkjör,
■sem nokkurt íslenzkt blað hefir nokkurn
tíma boðið.
ÍSAFOLD er landsins langstærsta
blað og eigulegasta í alla staði.
ÍSAFOLD er þó ekki dýrari en
sum önnur hérlend blöð, sem eru ef
til vill fullum fjórðungi minni árgang-
urinn.
ÍSAFOLD er því hið langódýrasta
-blað landsins.
ÍSAFOLD gefur þó skilvísum kaup-
endum sínum miklu meiri og betri
kaupbæti en nokkurt hérlent blað
annað.
ÍSAFOLD gerir kaupendum sinum
: sem allra-bægast fyrir með því að lota
þeim að borga í innskrift hjá kaup-
mönnum hvar sem því verður kom-
ið við.
ÍSAFOLD er og hefir lengi verið
kunn að því, að flytja hinar vönduð-
ustu og beztu skemtisögur.
ISAFOLD styður öfluglega og ein-
dregið öll framfaramál landsins.
ÍSAFOLD stendnr djarflega á verði
fyrir réttindum landsins, og heldur
sérstaklega fram og berst fyrir pjóð-
ræðiskröjum almennings hvort heldur
er við útlenda valdhafa eða innienda.
ÍSAFOLD er fús til góðrar sam
vinnu við hvaða landstjórn sem er,
Þá er rækir skyldu sína og vinnur
^ýggilega að framförum landsins.
ÍSAFOLD vílir hins vegar mjög
einarðlega og skörulega hvers konar
niisfer!i i stjórn landsins, hvort held-
er af þingsins hálfu eða umboðs-
stjórnarinnar, æðri embættismanna eða
lægri.
:xxxxixxixxxixxxjxxxJXXXxxxTX2xxjxxraxxx;iXiLXXixxLU333
Verzlunin Edinborg.
Mais! Mais! Mais!
Alt af er kúnum að fjölga í Reykjavík og nágrenni, og að sama
skapi aukast roais-birgðirnar í Edinborg, enda hafa þær aldrei verið
meiri en nú og verðið aldrei betra.
Þeir sem nota mikið af mais ættu því sem fyrst að koma í
verzlunina Edinborg og semja um kaup á vetrarforða af þessu ágæta
skepnufóðri.
Orðafjöldinn í augl., sem á átti að gizka, var 1025.
Verðlaunin hlutu:
Jósefína J. Waage, Bergstaðastr. 41 (1025) 15 kr.
Björn Þórhallsson, Laufási..........(1036) 10 kr.
Friðrik K. Magnússon, Hverfisg. 44 (1012) 5 kr.
t. 0. 0. F. 88989
Augnlækning ók. 1. og 8. þrd. kl. 2—B í spítal.
Forngripasafn opið A mvd. og ld. 11—12.
Hlutabankinn opinn 10—2 x/» og öx/a—7.
K. F. U. M. Lestrar- og skritstofa frá 8 Ard. til
10 síbd. Alm. fundir fsd. og sd. 8 x/a síðd.
Landakotskirkja. Gubsþj.S1/^ og 6 á lielgidögum.
Landakotsspitali f. sjúkravit,}. 10x/t—12 og 4—6.
Landsbankinn 10 x/a—2x/t. Bankastjórn við 12—1.
Landsbókasafn 12—B og 6—8.
Landsskjalasafnið á þrd^ fmd. og Id. 12—1.
Lækning ók. i læknask. þrd. og fsd. 11—12.
Náttúrugripasafn á sd. 2—8.
Tannlækning ók. í Pósthússtr. 14, l.ogB.md. 11—1
fer upp í B o r g a r n e s 28. ágúst.
5., 17. og 23. sept., 3., 10., 18. og 23.
okt.; vestur að Búðum 31. ágúst; til
Straumfj. 12. og 15. sept.
Suður í Keflavík m. m. fer hann
10. og 27. sept., og 6., 15. og 27. okt.
Húsaleigu-
kvittanabækur fást í bókverzlun ísa-
foldarprsm. Mjög hentugar fyrir hús-
eigendur.
Frá Danmerkurföriiini.
Eftir
alþingismann Sigurð Stefánsson.
I.
j?á er nú þessari Danmerkurför vor
þÍDgmannanna lokið.
Margt var um hana skrafað áður en
löggjafarnir lögðu upp, og töluvert verð-
ur að líkindum um hana talað eftir á.
f>að yrði of langt mál fyrir blöðin
okkar og almenningi enda lítt hug-
næmt, ef segja ætti vandlega frá öllu
þvi, er gerðist í förinni þessa tólf daga,
er vér dvöldum í Danmörku.
f>eim tíma, er vér stóðum við í Khöfn,
var mest varið í veizlur og raannfagn-
að.
f>ótt vér lifðum þar í dýrlegum
fagnaði, mundum vér allflestir hafa
unað því vel, að hvíldirnar frá þvf
starfi, að sitja 8—9 stundir að sumbli
dag hvern, hefði verið nokkuð lengri.
En um það er ekki að fást. Vér
sluppum víst allir heilir á húfi frá þeirri
viðureign vorri við matinn. Hátíða-
brigðin að þessu leyti verða sjálfsagt
engum af oss minnisstæðasti þátturinn í
för þessari, þótt ríkmannlega væri veitt
og af góðum hug; við þeim höfðum
vér búist, þar sem jafntignir heim-
bjóðeudur áttu hlut að máli, og því er
auk þess svo farið í Danmörku, eius
og hér hjá oss, að enginn mannfagn-
aður á hærri stöðum þykir fullsæmi-
legur, ef ekki er um Ieið ríkulega
séð fyrir þörfum manna á mat og
drykk.------
f>að sem oss verður öllum minnis-
stæðast, er það velvildarþel og sá bróð-
urandi, sem lýsti sér í öllum viðtök-
unum. Að þessu voru viðtökurnar
hinar sömu frá sjálfum konunginum
og höfuðborginni alt til minstu sveita-
bæjanna á Jótlandsheiðum.
f>að var auðaéð á öllu, að þjóðin
hafðí gripið fegins hendi við þessari
heimboðshugmynd konunga vors, og
talið sér bæði ljúft og skylt, að styðja
að þeirri ósk hans, að förin yrði oss
að öllu leyti sem skemtilegust.
f>etta varð oss hvað bersýnilegast í
Jótlandsferðinni.
f>ótt vér hefðum komið úr dýrlegri
sigurför með fullar hendur fjár og frægð-
ar til hauda dönsku þjóðinni, gátu
viðtökurnar ekki verið innilegri.
Karlar og konur, börn og gamal-
menni, lærðir og leikir fögnuðu oss
hjartanlega og buðu velkomnabræðurna
frá gamla Sögulandinu; í nær því
bverjum kveðjuorðum var þess minst,
hve Danmörk ætti íslandi mikið gott
upp að inna, að því leyti sem Islend-
ingar hefðu varðveitt hina norrænu
tungu og bókmentir, er átt hefðu svo
drjúgan þátt í endurreisn þjóðlegra
fræða í Danmörku og þjóðernistilfinn-
ÍDgar Dana. Einkum var lögð áherzla
á þetta atriði af lýðháskólamönnum,
enda rekur dönsk lýðháskólahreyfing
upptök sfn til þessa endurreisnartíma-
bils, en sú hreyfing hefir reynst Dön-
um eitt hið sterkasta lyfti-afl í þjóð-
menning þeirra á síðustu tímum.
II.
Flestir af oss höfðu áður komið til
Danmerkur oftar eða sjaldnar og séð
meira og minca af dönsku eyjunum.
En um um meginland Danmerkur,
Jótland, höfðu örfáir af oss áður ferð-
ast. Vér könnuðum þvf ókunnuga
stigu, er vér fórum yfir þvert Jótland
frá Kolding vestur í Esbjerg og þaðan
norður eftir miðju landi alt norður til
Vébjarga, einnar hinnar elztu borgar
í Danmörku, og þaðan austur í Arósa,
en það er önnur stærsta borg í Dan-
mörku (með 50—60 þús. ibúa).
Dagarnir 24.—26. júlí, er vér vörðum
til þess ferðalags, verður víst mörgu'm
af oss minnistæðustu dagarnir í allri
ferðinni.
Veðrið var ágætt, oft sólskin og
heiðríkja með dálítilli golu, er dró úr
mesta hitanum. Föruneytið var einkar-
skemtilegt: 30ríkisþingmenn, auk þeirra
ísIandBVÍnauna prófessors Prytz og
C. Ryders höfuðsmanns, er var leið-
sögumaður vor allan tímann bæði á
sjó og landi. |>ar kynoumst vér því
af eigin sjón, hve mikla rækt Danir
leggja við landið sitt og hve blessun-
arríkan ávöxt þau þrekvirki sannrar
þjóðrækni og ættjarðarástar hafa borið,
sem þar þafa unnin verið á síðustu
öld. —
Miðbik Jótlands á þessu svæði milli
Esbjerg og Vébjarga var á öndverðri
19. öld að mestu leyti gróðurlausir
lyng móar (heiðar), þar sem ekki þreifst
nokkur nýtileg fóðurjurt. En nú ókum
vér tímunum saman gegnum þétta skóga,
er ræktaðir hafa verið á margra mílna
svæði og teygja limar sínar hátt í loft
upp yfir höfuð ferðamönDum, en
milli skóganna brosa við iðgræn engi
og tún, bleikir akrar og afarstórir
majurtagarðar.
Jarðvegurinn var þar í öndverðu
mjög ófrjór, miklu ófrjórri en jörðin
okkar á íslaodi; en með óþreytandi elju
og dugnaði samfara hagsýni og þekk-
ingu hefir tekist að gera þessi ófrjóu
heiðaflæmi að frjósömum grasblettum,
arðmiklum akurbreiðum og fögru skóg-
lendi, sem fæðir margar þúsundir
manna
Mér rann til rifja að hugsa til órækt-
armóanna og illa ræktuðu túnblettanna
okkar hér á voru landi, og skógarleif-
anna, sem vér spillum og eyðum ár
frá ári, er eg dag eftir dag horfði á
þessi prýðilegu þrekvirki bræðra þjóðar
vorrar.
Sú þjóð, sem ræktar landið sitt jafu
rösklega, er á bráðri framfarabrauc og
menningarleið.
Hvílíkur munur, að skila niðjum sín-
um landinu í slíku blómskrúði, eða fá
þeim það í hendur gróðurlítið og upp-
rifið, sem úr víkingahöndum væri.
Mikið á núlifandi kyaslóð á Jótlandi
og öll danska þjóðin þeim mönnum
að þakka, er fyrstir hófust handa að
færa józku heiðarnar í þennan skrúða;
hún metur og starf þeirra að verðleik-
um með því að halda ræktununni áfram
með einstakri atorku og hagsýni, og
nöfn þessara manna, svo sem t. d.
Dalgas, stofnanda Heiðaræktunarfélgs-
in8 og hins mesta skógræktarfrömuðs á
Jótlandi, lifir í þakklátri endurminning
hjá hverjum bónda á Jótlandi.