Ísafold - 24.07.1909, Blaðsíða 3

ISAFOLD
187
sem öfundin lætur í sultargörn »Lög-
réttu*.
4. Ósannindi eru það, að Bjarni frá
Vogi hafi verið á vegum ráðherra.
Hann hefir aldrei unnið nokkurt smá-
viðvik fyrir hann, að því undanskildu,
að Björn Jónsson hefir gefið útdanska
lestrarbók eftir Bjarna ogÞorleif Bjarna-
son. Ætti Lögrétta þá að gera Þor-
leifi sömu skil og kalla hann húskarl
Bjarnar Jónssonar. — Höf. mun raun-
ar með þessum orðum ætla að reyna
að smeygja inn þeim ósannitidum,
að Bjarni hafi unnið á móti nefndar-
frumvarpinu sæla af hvötum Björns
Jónssonar. En það er honum ofætl-
un, því að Bjarni hóf baráttuna einn
og af sjálfsdáðum, án þe^s að hann
vissi neitt um það fyrirfram, hvort
hann stæði einn uppi eða ekki. Þetta
vita allir, enda má sanna svo ljós-
lega að enginn geli véfengt, hversu
illgjarn og heimskur sem hann er.
5. Ein höfuðlygier það, að Bjarni hafi
farið með blekkingar og þjóðhræsni um
landið. Það varþáþegarhverjum manni
auðskilið, að réttar voru allar aðfinn-
ingar hans, er hann bar fram á fundi á
Seyðisfirði 12. maí í fyrra vor, og
síðar voru drengilega fluttar af Ingólfi,
Norðurlandi, Austra, Þjóðólfi, ísafold,
Þjóðviljanum og Fjallkonunni og af
Birni Jónssyni, og flestöllum máls-
metandi mönnum þessa lands að Skúla
Thoroddsen ógleymdum. En hefði
nokkur verið í vafa, þá gat hann sann-
færst af ummælum Berlins, sem var
hinn eiginlegi höf. Bláu bókarinnar og
frv.
6. Ósatt mál er það, að núverandi
stjórn hafi ausið út fé á báða bóga í
kosningabaráttunni. Er það eitt nóg
sönnun, að hún af hafði ekkert fé. Því
fé, sem var til ferðakostnaðar þeim
mönnum, er viðast fóru til að berjast
fyrir hinum rétta málstað, var skotið
saman af mörgum mönnum. En Björn
Jónsson sendi engan mann á sinn
kostnað. Og fénu var ekki ausið út,
þvi langt var frá því að mennirnir
væri skaðlausir. Þeir voru og engir
auðmenn, er þátt áttu í samskotun-
um, því þar voru þeir fjarstaddir, er
fyrverandi stjórn hafði auðgað og alið.
7. Það er auðvitað sortulygi að þessu
fé væri varið til blekkinga.
8. Þá er það gjörsamlega ósatt að
landssjóðsfé sé haft til þess að gjalda
þenna kostnað. Þeir menn höfðu eng-
an sérlegan kostnað í fyrra nema að
fara i sín eigin kjördæmi, sem meiri
hlutinn kaus til ýmsra starfa, svo sem
í bankaráð, til endurskoðunar banka-
og landsreikninga. Þurfti því ekki að
endurgjalda þeim neitt.
9. Það er auðvitað vísvitandi ósann-
indi, er greinarhöf. gefur í skyn að
staða þessi sé veitt til þess að bæta
fjárhag meiri hlutans. Auðvitað er
Bjarna frá Vogi hagur að því að
fá atvinnu. Og núverandi minni
hluta er það sár þyrnir í augum, því
að það virðist hafa verið á stefnuskrá
flokksins að varna þeim manni at-
vinnu. Að minsta kosti mun Lög-
rétta taka sér það nærri eftir því að
dæma, hversu skrafdrjúgt henni hefir
orðið um fátækt hans. En henni yfir-
sést ef hún heldur að meiri hlutinn
einn græði á því þótt fjárhagur Bjarna
Hr. Guðm. Bjarnason, formað-
ur klæðskera-deildarinnar, býður alla
velkomna til að skoða þær miklu
birgðir af
fatatauum,
sem hann hefir undir hendi, sérstak-
lega mun hann bjóða góð kjör þeim,
sem panta föt hjá honum
á næstkomandi
tveimur vikum
þ. e. til 7. ágústmánaðar.
Föt, sem hann sníður, fara áreið-
anlega vel.
batni. Minnihlutamenn græða meira,
því að þeim megiti er meira en helm-
ingur þeirra rnanna, er honum hafa
sýnt þann drengskap að vera í ábyrgð-
um fyrir hann. Þessi fjárveiting og
starfveiting væri því eigi síður til þess
að bjarga fjárhag minni hlutans.
10. Ósönn eru orð þau, er höf.
nefir eftir ráðherra um það, hvers vegna
hann kvaðst eigi vilja nafngreina mann
eða menn, þótt hann hefði þá eða
hann í hug. Hann taldi þar til þá
ástæðu, ?ð nagdýrin hefði nægantíma
til þess að þjóna lund sinni, þegar
veitingin kæmi.
Málsvarar minni hlutans þekkja ekki,
hver styrkur er i því fólginn að segja
satt; en hitt vita þeir, að ætíð sér
einhverstaðar tannaförin, ef rotturnar
eru iðnar að naga og að ætíð loðir
eitthvað við, ef menn eru ausnir auri
með nógu mikilli frekju og sannleik-
inn látinn vera nógu fjarri.
Þessir menn brigzla öðrum um fá-
vizku og vankunnáttu, og gera það
með þeirri frekju, sem heimskum
mönnum einumergefin og fákænum.
En eitt kunna þeir.
Þeir kunna rottunnar iðn — að
naga. — v.
Hóraöslæknirinn erlendis.
Guðmundur Hannesson héraðsiæknir
brá sér til útlanda í fyrra dag á Ster-
ling. Verður erlendis 1—2 mánuði.
Slysför.
Maður féll út af bryggju á Isafirði
i^.þ.m., og druknaði. Hann hét Halj-
dan Brynjóljsson, kvæntur maður, átti
heima í Hnífsdal. Maðurinn var
drukkinn, og lífgunartilraunir árangurs-
lausar.
Stykkishðlmsbryggjan vigð.
Frá Stykkishólmi er skrifað 21. þ.
mán.:
Sunnudaginn 18. þ. m. var vígð
íafskipabryggjan í Stykkishólmi að við-
stöddum fjölda manns, á að giska
nær 700, fyrst og fremst úr kaup-
túninu sjálfu, úr flestum hreppum
sýslunnar og víðar að. Bryggjan var
fánum skreytt, og við brúarsporðinn
var reistur ræðupallur og söngpallur.
Thorefélagsskipið Kong Kelge hafði
komið hér deginum áður norðan um
land og lá inni í sundinu. En kl. n
árd. á sunnudaginn kom annað stærsta
Thorefélagsskipið Sterling sunan úr
Rvík, og rendi þegar inn á höfnina
og rakleiðis að bryggjunni. Var skipið
laglega skreytt. Ekki allfáir farþegar
innlendir og útlendir komu með skip-
inu, og gengu nú af skipsfjöl þurum
fótum á land. Veðrið var skínandi
fagurt. Sólin helti ljómandi geisla-
flóði yfir láð og lög. Vita allir sem
til þekkja, hve yndislega fögur útsjón-
in er yfir Breiðafjörð í slíku veðri,
enda fanst útlendingum mjög til um
það.
Klukkan 2 síðd. gekk hrepps-
nefnd Stykkishólmshrepps og hafnar-
nefnd að bryggjusporðinum og söng-
sveitin, er frú Kristín Sveinsdóttir
hafði forustu fyrir. Var mannfjöldinn
þá allur þar saman kominn. Eptir að
söngsveitin hafði. sungið Eldgamla
Isafold sté G.Eggerz sýslum. í ræðustól-
inn og flutti snjalt erindi. Að því búnu
gekk fram ung hvítklædd stúlka
(Ebba Sæmundsd. kaupmanns Halldórs-
sonar) og klipti á bandið er strengt
var fyrir bryggjusporðinn, um leið og
sýslum. lýsti bryggjuna heimila til
almennings nota. Síðar gekk allur
mannsöfnuðurinn út á bryggjuenda
að hliðinni á Steríing. Á þeirri göngu
var sungið: »Ó fögur er vor fóstur-
jörð«. Þar úti bauð oddviti hrepps-
nefndarinnar, Magnús Blöndal, gest-
ina vel komna, en Ingólfur verslunar-
stjóri Jónsson varaoddviti, mælti fyrir
minni bryggjusmiðsins G. E. J. Guð-
mundssonar og jafn framt sungið
kvæði til Guðmundar, er Baldvin
bókavörður Bergvinsson hafði ort.
Eftir að nokkur fleiri kvæði (helst
ættjarðarljóð) höfðu verið sungin gengu
rnenn á land. Var þá um 20 verka-
mönnum og smiðum, er starfað
höfðu að bryggjunni, veitt sjókolaði og
kaffi. Töluðu þar Hjálmar kaupmaður
Sigurðsson og Sig. próf. Gunnnars-
son. Þá var hlé um stund. En kl.
6 síðd. hafði hreppsnefndin og hatnar-
nefndin boð inni í G.-T.-húsinu.
Auk nefndanna voru þar nokkrir
fleiri Hólmverjar, konur og karlar,
auk heiðursgestanna, bryggjusmiðs og
konu hans, skipstjóranna af Thore-
félagsskipunum tveimur og skipstjór-
ans af flóabátnum Varangri, Sigurðar
verkfræðings Thoroddssen og fleiri
gesta úr Rvík. Mælti þar Sæm.
kaupm. Halldórsson fyrir minni al-
þingis, er stutt hefir bryggju-smíðið
með ríflegum styrk, Ingólfur versl-
unarstjóri fyrir minni skipstjóranna,
Sig. próf. Gunnarsson fyrir minni
»Thorefélagsins« og sýslum. fynr
minni kvenna.
Eftir þið skemti almenningur sér
við dans og söng undir berum himni
langt fram á kvöld.
Daginn eftir lagði Kong Helge að
bryggjunni og tók 160 hesta frá kaup.
mönnum hér, áleiðis til Danmerkur.
Heppsnefndin hefir ráðist í mikið
síðustu 3 árin; keypt Stykkishólm,
komið bryggjusmiðinni í framkvæmd
og komið fram dýrri vegargerð hér
í kauptúninu, með ströndinni endi-
langri. Fyrir þeirri vegargerð hefir
staðið Jón skósmiður Guðlaugsson
og leyst starfið vel af hendi.
Geta skal þess að bryggjan er 632
fet á lengd, 15 fet á breidd, tvísporuð.
Bryggjuhöfuðið er 118 X 47 feú
og kostar að sjálfsögðu eitthvað yfir
40,000 kr.
I hrepsnefndinni eru nú þessi árin:
Magnús Blöndal oddviti, Ingólfur
Jónsson varaoddv., Sig. Gunnarsson
próf., Jósafat Hjaltalín snikkari, Jósep
Jónsson bókb.; en I hafnarnefnd:
G. Eggerz sýslum., Sæm. Halldórsson
kaupm., og Ingólfur Jónsson versl-
unarstj.
Kauptúnið og héruðin í kring vænta
sér mikils hagræðis af bryggjunni.
Erl. ritsímafréttir
til tiafold.r.
Khöfn 21. júli
Clemenceau fallinn.
Flotamálaþref hefir steypt Clemenceau
skyndilega, sem verið hefir yfirráðgjafi
Frakka siðan 1906.
Frá Grikkjum.
Ráðuneytisskifti á Grikklandi. Rhal-
lys tekur við stjórn.
Frá Persum.
Krónprins Persa tekur þar við ríkis-
stjórn eftir f'öður sinn.
Ófriður i Marokkð.
Kabýlar í Marokkó berja á Spán-
verjum.
Gufuskipin, Sterling fór héðan til
útlanda i fyrra kvöld. Meðal farþega voru:
ferðamannasveitin danska sem hingað kom,
ú sarna skipi, ennfremur Gnðm. Hannesson
héraðslæknir, Magnús Pétursson læknir, Chr.
Fr. Nielsen umhoösmaður, Bayer bankarit-
ari (ísl. B.), Mr. Lister (frá Elliðaánum) við
5. mann og fleiri útlendingar, Bjarni Erlends-
son til Leith, 0. fl. — Til Vestmanneyja
fórn b—10 farþega.
Kong Helge fór héðan 21. júli beint til
Khafnar með hrossafarm, rúm 300 hrossa
úr Reykjavik og Stykkishólmi, og aðrar is-
lenzkar afurðir.
Brún meri,
sögð 8 vetra, nýlega járnuð, Z klipt
á vinstri lend — hefir tapast. Ósk-
ast sem fyrst haldið til skila.
llelgi Zoega.
Reynið
Boxcalf-svertuna Sun; þér brdkið
ekki aðra skósvertu úr því.
Hvarvetna á íslandi hjá kaupmðnn-
um.
Buchs litarverksmiðja,
K-inprnnnnnhnfii.
Beizli af vagnhesti
hefir tapast við Elliðaárnar í gær.
Finnandi beðinn að skila til
Helga Zoega.
Harmoniumskdli
Ernst Stapfs, öll 3 heftin, 1 bókverzl-
un ísafoldarprentsm.
REYKIÐ
aðeins vindla og tóbak
fri B. D. Krfisemann
tóbakskonungi
i Amsterdam (Holland).
8KANDINAVIBK
Riportkaffi-Siirrogat
Kabenhavn — F Hiorth & Co-
Þann 23. þ. m. andaðist Rannveig Eiriks-
dóttir, kona Kristjáns Jónssonar á Laugaveg
18 (Vegamótum). Jarðarförin fer fram föstu-
daginn 30. júlí frá heimili hinnar látnu. Hús-
kveðjan byrjar kl. Il'/S.
hifln, ung stúlka
getur fengið vist nú þegar eða 1. ágúst.
Ritstjóri vísar á.
Hotel Dannevirke
I Grundtvigs Hus
Stadiestræde 88 ved Raadhuanladsen, KBben-
havn. — 80 herbergi meB 130 ramum A 1 kr. 60
a. til 8 kr. fyrir rúmif) meh ljósi og hita. Lyfti-
v*I, rafmagnslýsing, miBstöövarhitun, baö, góöur
matnr. Talslmi H (60. Viröingarfylst
Peter Peifer.
Teiknipappír
í örkum og álnum fæst i bökverzltiti
Isafoldarprentsmiðju.
Paa Gruud af Pengemangol
sælges for llt Pris: finulds, elegante
Herrestoffer for kun 2 Kr. 89 0re Al.,
2 ’/4 br. Skriv efter 5 Al. til en Herre-
klædning, opgiv Farven, sort, en blaa
eller mörkegraamönstret.
Adr.: Kladevaveriet Viborg.
NB. Dámekjoleklæde i alle Farver,
kun 89 0. Al. dob.br. Hel eller dels-
vis modtages i Bytte Uld á 65 0.pr.
Pd., strikkede Klude 25 0. pr. Pd
Toiletpappír
hvergi ódýrari ei. i bókverzlun Isa-
foldarprcntsmiðju.
12
henni hafði ættarmetnaðurinn anúist í
framtakssemi, með honum aftur í að-
gerðalausa óánægju og gremju.
Hann var vel að sér og vel gefinn; á
sínum betri atundum veitti hann prívat
tilsögn í málum. En svo kom vínið
af nýju, og þá hvarf hann vikum sam-
an, og kom síðar heim til Arkar í
eymdarlegasta ástandi.
Systir haus vanu sér inn nóg fyrir
þau bæði. Hún lét peninga i budduna
hans, meðan hann svaf; hún brosti
við honum, þegar haun var kominu
drukkinn heim á kvöldin; hún bjó til
mat fyrir hann — eius góðan mat og
hún gat. Hann át og drakk og þakk-
aði aldrei.
En þetta var líka henaar eiai veik-
leiki, frökiu Falbe ; húu sagði það með
sjálfri sér í einrúmi. Anuars var húu
lipur, ódeig, röggsamleg og sí-starfandi.
í Örkinni stóð meiri beygur af henni
en sjálfri madömu Spackbom, og jafn-
vel þeir áræðnustu af illþýðinu gengu
á tánum, þegar þeir fóru fram hjá
tröppuskör frökin Falbe.
það var annars vandræða-trappa,
fornfáleg, og marraði í heuui, með
13
mörgum skörum app eftir; að lokum
varð húa eins brött og stigi. það var
eitt sem Flóin hafði mikið gaman af,
uð renna sér niður handriðið frá lofti
til gólfs með smá-hoppi skör af skör
— það er að segja, þeger frökin Falbe
var í skólanum.
Aunars var frökinin alt af vingjarn-
leg við Flóna, svona að sínum stranga
hætti. Á kvöldin, þegar madama
Spáckbom var við lækningar, sat Elsa
uppií stofu hjá þeim Falbe og var að
lesa eða skoða myndir meðan frökinin
var að leiðrétta stíla. Kæmi svo
Kristján heim, leit systir haus á hann
örskjótu augnaráði, og eftir því hveru-
ig augnaráðið var, fór hitt, að Elsa
var annaðhvort send niður eða eggjuð
á að vera.
Kristján hafði þá til að fara að leika
við hana eða tefla damm; og frökin
Falbe leit upp úr stíluaum með bros-
inu hýra, ef þau hlógu verulega vel
hvort að öðru.
Alt um það skemti Flóin sór enn
betur uppi á lofti hjá illþýðinu. þar
lá sérkeunilegt dularfult húm yfir öll-
Um hinum kynlegu krókum og kym-
16
meister gamla, gat hún fengið hanu
til að spila; en það var ekki oft.
þvf að nú var komið svo fyrir þess-
um gamla hljóðfærasnilling, að honum
var meint við að heyra hljómleik.
því varð hann helzt að vera dálftið
hýr; en þá gat hann Ieikið fram stua-
ur og grát í gamla hljóðfærinu, og
Flóin sat orðlaus á rúmbríkiuni og
grét með.
Svo leugi sem hann hafði eitthvað
að drekka, hélt hann áfram að spila,
og gerði ýmist að syngja undir eða
segja henni frá, hvað það var, sem
hann lék; og svona varð úr að hanu
sagði frá æsku sinni fullri af von og
söng og glaðværð; þegar hanu hefði
leikið iCommers mit deu Göttinger
Studeutent, og þegar hinn mikli Spohr
hafði einu sinni klappað á kolliun á
sér og sagt: »Er wird es weit bringeu !*
(það verður maður úr honum).
Og Schirrmeister gamli varpaði af
sér Ijósgulu parrukinu, svo að hún
gæti sjálf séð kollinn, sem hönd hins
mikla meistara hafði hvílt á.
»— Ja—ja — er hat es auch weit
gebragt — der alte Schweinigel!« (það
9
Spackbom; þvl að þessi lærði læknir
hafði »hætt við þau«. —
Orkin henuar madömu Spáckbom
var ekki eins vönduð og Nóa. það
var — skemst af að segja — gamalt
skrifli sem stóð því að eins, að reist
var upp með öðru nýrra og traustara.
Eu með því að það gat ekki látið sér
lynda — fremur en aðrir, sem farnir
eru að eldast — að taka við stuðning
frá ungviðinu, hallaði það sér æ meir
út á hliðina, til þess að mótmæla sam-
bandinu; og því slútti það ógnandi
fram yfir bratta brekkuna, sem lá
austanvert niður að höfniuni og brygg-
juuum.
Húsið Btóð á strætishorui, bvítmál-
að götumegin og rautt á afturhlið.
Allrar veraldarinnar hlykkir, vindiug-
ar, skádyr, húsaukar og æxli virtust
hafa sent fulltrúa til þessarar Arkar;
þarna stóð hún í öllum sínum afkára-
skap og var jafn torráðia gáta hús-
gerðarlist nútímaus sem Örkia hans
Nóa.
En seig hlaut hún að vera alt um
þftð; því annars hefði víst illþýðið
löngu verið oltið uiður í kjallara —