Ísafold - 20.10.1917, Blaðsíða 4

4
IS AFOLD
af
Islenzkum Hátíðasöngvum
fru t'l s.'lu hji-hðfundinutn á Sig’u-
íirð'. Kost.i 2 króiuur, send kaup-
endum kostnaðarlaust.
Einnig Sex söngrlög sama höf-
undar, 75 aura.
Tafabúðin
*
Hafnarstræti |0 Háfnarstræti
Æýjir vörur! Æýjar vörur!
Bezf að verzfa í Tafaðúðinni, Jiafnarstræfi 16
Sími 269.
arirmmramTTr
Lacsen I fém
* Piacofabrik, Köbenhavn.
E i n k a s a 1 a fyrir í s 1 a n d j
í Vöruhúslnu,
Nokknr Piano fyrirliggjandi hér &
staðnnm; sömnleiðis
pianostólar og nótnr.
rtrrTTm m rrrm

IVestminster
cigarettur eru þektar um
allan heim.
Westminster
cigarettur fást af mörgum
tegundum, hjá kaupmönn-
um um alt land.
Biðjið um
Westminsier
því það eru cigarettur sem
aliir lofa og mest eru
reyktar hér á landi.
Umsóknir um
námsskeið Keaimraskólaiis
vorið 1918, sendist til
dr. phil. Ólafs Daníelssonar
1 í Reykjavík,
fyrir 1. marz f9i8.
Magnús rlelgaaon.
Hérmeð gefst lysthafendum til
vitundar, að til kaups fæst ef um
semur, eign mín í Hellislandi í Ö1
fusi, vestanvert við vegiun upp í
Ingólfsfjall. Fylgja henni ágætar
slægjur, laxveiði og s'lungsveiði.
Mótak er þar gott. Alt slægjulandið
girt samkvæmt kröfu Btinaðatfélags-
ins. Aveituskurðir um landið o. fl.
Semja ber við undirritaðan eig-
anda þessarar hílflendu fyiir 15. des-
ember næstkomandi.
Selfossi 9. október 1917.
Til sölu.
Kútter »ARTHUR & FANNY«, eign Leonh. Tang & Söns
verzlunar á ísafirði, er til sölu nú þegar. Skipið er um 60 smál.
að stærð brutto, birðingur að mestu gerður nýr fyrir 3 árum og
nýtt þilfar fyrir 2 árum síðan, vandaður útbúnaður að öllu leyti,
sérstaklega góð segl og legufæri. — Menn snúi sér til 01 a f s
Benjamínssonar kaupm. í Reykjavík eða Olafs Davíðs-
a 0 n a r verziunarstjóra á Isaíirði.
Fiskekutter ,Fawn‘,
Trangisvaag, Færöerne,
ca. 58 Netto-Register Tons, laster 70 Tons, i god Stand, er tii Salg.
Nærmere Betingelser og Oplysninger giver
Axe Nolsö, Bodding meater,
Trangisvaag.

Tramsúni.
Spyrjið sjálfan yður að því, hvernig á því muni standa að
umboðsmenn Scripps-Booih um víða veröld eru velstæðir menn,
“'og að það eru aðailega duglegir menn og framsýnir, sem sæk-
jast ^ftir sölu á þessari bifreið.
Scn}
crtpps-

Kauper dafjöldi stafar af sérkennilegri tegund að gerð og
skreyting — og alheimslofi. Yfirburðir þessirar bifreiðar hafa
safnað skara vandlátra kaupenda um allan heim.
Umsóknir um umboð vo't etu margfalt fltiri en vér getum
sint. Þetta er eðl legr, því að tnargur er fús á að reka það er-
indi, sem vitanlegt er að muui vel takast.
Hn nýja 8 sylindra fjögcrra farþega bifreið er fyrsti
vagninn, sem sameinar styrkl’aih og þægindi, — sem tlestir
æskja, — að viðbættri /e^urð og skreuti Scrippr-Booth.
Stormskýli eru svo strengd, að ekki slást fram og aftnr.
VélL er rteik ea rúmast vel, og ofreynir ekki einstaka
hluta vaguBÍns. Sorphrettum >r höndulega fyrirkomið.
Ný gerð af G fjögmra sylindra, þriggja farþega bifreið,
Gerð D, átta sylindra, fjögurra farþega bifreið.
Scripps-Bootf) Corporafion
Export Deparfment
2 Wesf 57ff) Sfreef, Jlew l/ork, U. S. 71.
IBI
Simon Jóiisson.
Gufuskip argeiitinskra
skipafólaga hata banda-
menn tekiö undir sína um-
sjá.
Þýzkir skipaeigendur,
hankarar og vátryggingar-
félðg eru að koma á fót
hjá sér félagsskap í lík-
ingu við brezk „Lloyds*.
Bretar hafa lagt hald á
n iklar birgðir af argen-
tinskri ull, sem var morkt
"""SamvizkubitT”
sænska hernam, en átti
að fara tii J>ýzkalands.
Kerensky lsggur veikur
í aðal-herbúðum Kússa.
Khöfn 17. okt.
JÞjóðverjar halda áfram
sókninni i áttina til 0sel
og hafa handtekið 2400
menn.
Búlgarar hörfa undan á
Struma-hásléttunni.
Áköf stórskotahríð i
Flandern.
61 62 Samvizkubit.
Khöfn 18. okt.
Þjóðverjarhafa tekið 0s-
ol og hafa náð enn 1100
töngum.
Rús-neski flotinn hörfar
nndan austureftir inn fyr-
ir tundurduflagirðingarn-
ar.
Bandaríkjastjórn hefir
ákveðið að láta ræðis-
mennBandaríkjanna segja
til um hvað flytja skuli af
vðrnm til hvers lands, áð-
ur útflntningsleyfl er veitt.
Ný bók:
Uppvakningar og fylgjur.
Síðasta heftið úr þjóðsögum Jóns Arnasonar, er Björn heit. Jónsson
gaf út, or nú komið út
og fæst hjá bóksölnm.
Isatold -- Olafur B^örnsson,
Samvizkubit.
63
64
Samvizkubit.
Hérna reyndi Thiers að greiða úr hugsana-
flækjum sinum, samanbendluðum af stjórn-
mála hvirfilbyljum, óleysanlegum og fullum
mótsagna, en þó, að eg held, heiðarlegum.
Væti vel ef hann nú, er hann'-hefir örlög
heillar þjóðar í höndum sér, mintist þeirra
sakleysis-stunda, er andi hans gat mælt við
sjálfan sig í ró og næði, hér í hinni blíðu
en alvarlegu hátign náttúrnnnar! — Og
þarna yfirfrá, í Genf, herra flokksfyrirliði!
þar býr enginn konungur með hirð sinni,
en þar fæddist hugsjón, sem er jafnmikil
kristninni, og postular hennar bera einnig
kross, rauðan kross á fannhvítum fánum!
Og þegar mauserbyssunni var miðað á
frakkneska örninn og Chassepot á þýzka
örninn, þá var rauði krossinn álitinn helgur,
álitinn helgur af þeim, sem annars lúta
ekki svarta krossinum. Og það er trúa
mín, að í því merki muni framtíðin sigra.
Sjúklingurinn hafði hlustað rólegur á
þessa einkennilegu ræðu, er var flutt af
svo mikilli tilfinningu, svo að ekki sé not-
að orðið: viðkvæmni, að líkara var því
sem orðin kæmu af prests vörum heldur
en læknis. Og hann vissi ekki hvað hann
átti að srgja.
—r Þér eruð sveimhugi, herra læknir —
mælti hann.
— Það munuð þér einnig verða, þegar
þér hafið dvalið hér í þrjá mánuði, — svar-
aði læknirinn.
— Þér hafið þá trú á því, að vera min
hér verði að gagni? — spurði sjúklingur-
inn, dálítið minna efablandinn en áður.
— Eg veit áð náttúran hefir óþrjótandi
afi tii þess að lækna sjúkdóma þá, sem
menningunni eru samfara, — svaraði lækn-
irinn. — Haldið þér að þér séuð nægilega
styrkur orðinn til þess, að óhætt sé að
segja yður góðar fréttir? — bætti hann við
og athugaði sjúklinginn gaumgæfilega.
— Áreiðanlega, herra læknir!
— Gott, friður er saminnl
— Guði sé ... Hvílik hamingja! — hróp-
aði sjúklingurinn.
— Já, vissulega, mælti læknirinn, — en
spyrjið nú einskis frekar, því að þér fáið
ekki meira að vita i dagl — Komið þér
nú út; en við einu verðið þér að vera bú-
inn! Bati yðar mun ekki ganga eins jöfn-
um skrefum áfram og þér ætliðl Yður
mun versna aftur við og við. Minnið er
oft versti óvinur okkar og---------en kom-
ið þér nú með mér.
Læknirinn tók sjúklinginn við hlið sér
og leiddí hann út i trjágarðinn. Engar
járngrindur og engir múrveggir lokuðu
leið þeirra. En þar voru grænar limgirð-
ingar, sem leiðbeindu göngumanninum um
ótal krákustigi á sömu b’raut og hann hafði
komið. En bak við limgirðingarnar voru
djúpir skurðir, sem engum var fært yfir að
komast nema fuglinum fljúgandi. Flokks-
fyrirliðinn leitaði í huga sér að viðeigandi
orðum til þess að iáta í ljós aðdáun sina á
því, sem fyrir augun bar, en hann fann
ekkert; orð þau, sem honum hugkvæmdust,
voru alt of fátækleg til þess, og haun réð
þess vegna af að þegja, og hlusta á hinn
unaðslega þögula tónaleik tauga sinna. Það
var eins og allir strengir sálarinnar hefðu
verið stiltir að nýju, og hann fann til friðar og
rósemi, er hann hafði ekki haft af að segja
um mörg, mörg ár.
— Efist þér enn um það, að eg sé orð-
inn heill heilsu? — spurði hann lækninn
og brosu angurbliðu brosi.
— Þér eruð á batavegi, eins og eg hefi
sagt yður, en þér eruð ekki heill heilsu
enn þá.
Þeir voru nú komnir að steingirðingu
með hvelfdu hliði; inn um hliðið fór hópur
sjúklinga, og fylgdu þeim eftirlitsmenn.
— Hvert fara allir þessir menn ? — spurði
sjúklingurinn.
— Farið með þeim, þá fáið þér að sjá
það, — mælti læknirinn. — Eg gef yður
leyfi til þess. — Og herra von Bleichroden
fór á eftir þeim inn um hliðið. En lækn-
irinn gaf eftirlitsmanni einum bendingu um
að finna sig.
— Skreppið þér til hennar frú von
Bleichroden á Hotell Faucon — mælti hann,
— berið henni kveðju mína, og segið
henni, að maðurinn hennar sé á batavegi,