Ísafold - 01.12.1917, Blaðsíða 4

4
I S A F O L D
hafi sa&t að stjórnin neiti
að staðfesta fána-þings-
áiyktnn alþingis, nema
alt sainbandsmálið verði
tekið til athngunar og
samninga.
K.höfn 28. nóv.
— I»rátt fyrir aðvaranir
halda Maximalistar áfram
við það að reyna að koma
á vopnahléi. Bandamenu
láta það af*kiftalaust.
Finsku jafnaðarmennirn-
ir búast ATið því að beita
vopnum til þess að koma
á jafnaðarmannastjórn. —
Ný óstjórn virðist hafa
gosið þar upp aftur. „Aft-
onbladet* sænska stingur
upp á því að Korðurlönd
skerist í leikinn til þess
að bjarga Finnlandi.
Frjálslyndi flokkurinn i
Þýzkalandi er ánægður
með það að allir skuli fá
j&fnan I osriingarétt og
endurbætur gerðarástjórn
artyrlrkomulaginu, en óá-
nægður er hann með það
að vald sambandsráðsins
sknli aukið og það skuli
halda öllum forréttindum
sínum.
Frakkar sækja fram hjá
Samogneux.
Khöfn 28. nóv.
Beint loftskeytasamband
er nú komið á milli Berlín
og Petrograd. Maximalist-
ar eru valtir í sessi. Kad-
ettar neita því að leggja
þeim lið.
Tyrkir verja Jerúsalem.
Kákasus hefir lýst yflr
því að það sé sjálfstætt
ríki.
Kaupmannahöfn, 29. nóv.
Töluverðar kornbirgðir
hufa nú verið fluttar til
Petrograd og hungursneyð
afstýrt.
Bússar bafa yflrgefið víg-
stöðvar sínar í Galiziu.
Krylenko undirliðsfor-
ingi heflr verið gerður að
y fir hershöfðin g j a Maxim al-
ista. Dukhonin hefir neit-
að iáta af völdum.
Tlýir haupmdur
Ísafoídar
fá blaðið ókeypis íií nýárs,
og að auki
3 af eftiitöldum skemtibókum eftir frjálsu v.ili:
1. Hefndin, skáldsaga eftir Victor Cherbuliez,
2. Sögusafn Isifoldar 1889,
3. — — 1890,
4. — — 1891,
S — — ^892,
6. — — 1893,
7- — — 1894,
8. — — 1895,
9. — — 1897,
10. — — Heljar greipir I — II.,
11. — — Pétur og María.,
12. Mestur í heimi eftir Henry Drummond,
13. Garðyrkjukver eftir Schierbeck landlækni.
Verð árgangsins (s kr.) borgist við áskrift og einnig burðargjald
undir kaupbætirinn, eigi hann (bækurnar) að senda t með pósti.
Þorskanetakúlur
keyptar háu verði.
Netav. Sigurjóns Pjeturssonar,
Hafnarstræti 18 — Reykjavík.
Gjalddagi ísafoldar
var 15. júli.
Sendil borgun sem fyrst.
Bretar sækja fram hjá
Cambrai.
Malvy fyryerandi innan-
rikisráðherra Frakka er
ákærður fyrir landráð.
Undirritaður kaupir
mörg þús. kg. af
mislitri nll og pijónatnsknm.
Dan. Daníelsson,
Sigtúnum.
1918
Janúar
31 dagur
Fimtudafirur
Þeir kaupmenn
og aðrir, sem kynnu að vilja kaupa dagatal, er litur út eins og
að ofan greinir, eru beðnir að snúa sér á skrifstofu ísafoldar
, fyrir næsta laugardag (8. des.).
C. Schjöth,
Willemoesg'ade 11
Köbenhavn
Annasl kaup og upplýsingar á þvi,
sem þér ekki vitið hvar er að fá.
Samvizkubit.
öö
öb
öamvizkubiti
Samvizkubit.
Ö7
w
Samvizkubit.
litlu landi, eins og Sviss, sem ekki hefir
nema þrjár. miljónir íbúa og að eins þrjú
tungumál, getl einnig átt við og reynst hag-
felt i gervallri Norðurálfunni?
Herra von Bleichroden virtist verða hálf-
efablandinn, en þá greip önnur týrólska
stúlkan fram i umræðurnar.
— Fyrirgefið, herra Spánverji — mælti
hún, — þér efist um að þetta geti átt við
og reynst hagfelt í gervallri Norðurálfunni,
þar sem töluð eru ein tuttugu tuugumál
eða fleiri. Þér álitið það of djarft að hugsa
sér að gera tilrauu i þessa átt, þar sem
um svo margskonar þjóðerni er að ræðal
En ef eg gæti bent á land, þar sem miklu
fleiri þjóðerni eru saman komin: Kínverj-
ar, Japanar, Svertingjar, Indíanar og auk
þess allar þjóðir Norðurálfunnar hver inn-
an nm aðra i sama landinu: Og þannig
yrði alþjóðariki framtiðarinnar 1 Nú jæja,
það vill svo vel til að eg hefi kynst þessn
landi, þvi að eg hefi verið i — Ameriku!
— Ágætlega mælt! sagði Englendingur-
inn. Spánverjinn er kveðinn i kútinnl
— Og þér, Frakklendingur, — mælti
stúlkan frá Tyrol enn fremur, — þér harm-
ið það að hafa mist Elsass-Lothringen! Eg
sé það! Þér álitið að nýr ófriður sé óhjá-
kvæmilegur, þvi að óhugsandi sé að Elsass-
Lothringen geti til lengdar lotið Þjóðverj-
um. Þér álitið að mál þetta verði ekki
útkljáð á annan hátt!
Frakklendingurinn kinkaði kolli og stundi
við.
— Nú jæja, þegar öll Norðurálfan verð-
ur eitt meiri háttar Svissland, eins og herra
von Bleichroden komst að orði, verður öll
eitt sambandsriki, þá verður Eisass-Lothringen
hvorki frakkneskt né þýzkt, heldur blátt
áfram — Elsass-Lothringen! Er málið þá
ekki útkljáð?
Frakklendingurin hóf glas sitt kurteisis-
lega og þakkaði með höfuðhneiging og
angurblíðu brosi.
— Þér brosið, — mælti stúlkan hug-
djarfa. — Við höfum hlegið alt of lengi,
örvæntingarhlátri, tortrygnishlátri. Við skul-
um hætta þvíl Við, sem þér sjáið hér
saman komin, erum frá flestum löndum
Norðurálfunnar! Hér, við borðið, innan
fjögra veggja, þar sem engir háðfuglar heyra
til okkar, hér getum við sagt alt þíð sem
okkur býr i brjósti; en á mannfundum,
í blöðunum, i bókunum erum við huglaus;
þar þorum við ekki að eiga það á hættu
að hlegið verði að okkur. Og svo fylgj-
umst við með straumnum! Hvað stoðar
hæðnishláturinn þegar fram i sækir? Háð-
ið er hugleysisins vopn I Háðfuglinn er
hræddur um sitt eigið hjartal Já, það er ekki
gaman, að sjá sín eigin innýfli í búðardyr-
unum; en að sjá innýfli annara á vígvell-
inum við hjóðfæraleik og vonina um að
verða stráður blómum við beimkomuna og
innreiðina, það er gamanl Voltaire fitjaði
upp á, vegna þess að hann var fyrst og
fremst hræddur um sitt eigið hjarta. En
Rousseau krufði sjálfan sig lifandi, sleit
hjartað úr bjóstholinu og hélt því upp mót
sólunni, eins og meinlætamennirnir gömlu,
þegar þeir fórnfærðu sjálfum sér — jæja,
það var þó vit með i óviti þeirral — Og
hver hefir umskapað mannkynið, hver tagði
oss að vér færum villir vegar? Rousseau!
Genf, þarna yfir frá, brendi bækur hans, en
Genf nútimans hefir reist Rousseau minn-
ingarmerki. Það, sem við hérna hugsum
hvert i sínu lagi og hvert fyrir sig, það
hugsa a 11 i r hver í sínu lagi og hver fyrir
sig I Veitið oss bara frjálsræði til þess að
segja það uppháttl
Rússamir hófu dökku teglösin sín og
æptu einhver orð á sinu eigin máli, sem
enginn skildi nema þeir sjálfir. Englend-
ingurinn fylti glas sitt og ætlaði að fara
að halda ræðu, en þá kom vinnukonan inn
og afhenti honum símskeyti. Það varð
augnabliks hlé á samræðunum, og Eng-
lendingurinn las símskeytið, er auðsjáanlega
fékk mjög á hann. Hann böglaði það og
kreisti fast saman, stakk því i vasa sinn og
settist niður hljóður og hugsandi. Máltíð-
inni var um það bil lokið, og húmið færð-
ist yfir úti fyrir. Herra von Bleichroden
sat hljóður og horfði hugfanginn á lands-
lagið undurfagra, er úti fyrir gat að líta.