Ísafold - 08.03.1919, Blaðsíða 4

s A M’M D
Vsrzlun
Reykjivík
heíi'’ nú fyriiliggjandi miklar birgðir af alÍHkonar
Járnvörura
storum oí smáum.
Búsáhðld, aiUkonar. Skóflur, Jaiðyikjugafla.
Satim allsk., smáari o« stóran. Rúðugler.
Hvergi úr meirit að velja ! Hvergi betra verð!
Heildsala-Snoásala.
Eri aa þirf að yðra að fa a beint til verzlunar minnar og gera þar
karp, hvort sern er með smátt eða stórt.
Vuðing rfylst
JES ZIMSEN.
tekur að sér alkkonar sjóvátryggingar.
A*a!umboðsmaður fyrir Islatid:
Eggert Claessen
yfi réttarmálrtflutrrng3inaður.
Leikfimiskennsra
til ?ð kenna drengjum le.kfimi, vantsr að barnaskóla Reykjavíkur i.
októbrr næstkomandi.
Umsóknir ásamt Iaunakröfu komi til skólaaefndar fyrir lok april-
mánsðar.
Bezt að auglýsa i Bæjarskránni
Alex Kielland: Verkalýður.
að benn hrökk við, ef nokkur bóst-
aði. Hann bað ekrlfarann mjög inni-
lega eð fara gætilega og skera steik
ina í mjög smáa bita.
— Eru mörg mól eftir, herra rétta-
akrifari? epurði amtmaðurinn, þegar
hann sá. að hann megnaði ekki leng-
or að stjórna Bamræðunum.
— það veit eg 8v@i mér ekki, sagði
róttarakrifarinn hinn ánægðasti, oa
aetti glasið frá sér. Bru mörg mál
aftir, Bennechen?
— Allmörg mál, já. Og á meðal
þeirra er eitt sérstaklega akemtilegt.
Fulltróinn lægði róddina og hallaði
aér að réttarskrifarannm.
— það er saurlifnaðarmál, herra
amtmaður. Ekki var það nú annað
Béttarskrifarinn drap titlinga með
IjÓBgráum augunum. Hann var hár
og gildur, rjóður í kinnum og hafði
hárkollu.
— Viljið þér ekki stjórna rann-
BÓknunum það sem eftir er í dag,
herra réttarskrifari? spurði fulltrúinn
þá vÍDst það fljótara. þar að auki
er enginn, sem slyngari er að fara
með þesBkonar mál, en þér.
— 36 —
— Já — gerið þér það, þá verð-
ur okkur skemt, hrópaði fógetinn án
þe8s að gæta sío.
Amtmaðurinn ræsbti sig dálítið,
strauk grátt, þykt vangaskeggið og
lagaði gullbúin gleraugun. það var
ekbert vit í að segja annað eins og
þetta 1 viðurvist bændanna.
A maðan skeggrætt var við ann-
an enda borðsins, hélt samræðan á
fram við hinn endano í hálfum hjóð-
um.
— Eru þetta ungar manneekjur?
spurðí réttarskrifarinn.
— Sei — sei — nei! f>að er rosk
inn ekkjumaður og vinnukona. En
dóttirin, skiljið þér-----—.
— Ó, — sem vitni meinið þór.
— Að því er viðkemur þjónustu-
stúlkunni, skaut Tofte málafærslu-
maður inn f — þá er bæði hún og
barnið bomin til Ameríku fyrir mán
uði síðau, hefi eg heyrt,
— Já — en vitnaleiðslan er það
allra skemtilegasta, sagði Ears og hló.
Eg þekki Kristfnu Vatoamó. það er
einhver snotrasta stúlkan i héraðinu.
— Sé það svq, að málin gangi fljót-
ara, ef réttarskrifarinn stjórnar rauu-
— 37 —
X-?-''-?-ii^?--^?^-^f-.^?£>^?4!L.^?^.^?df..^£íí..ist^.*?*.J_.^?£..Aííí.f:*v.lx?xix.jx xtx xV xtx,
1 Winsents |
!>■
j Træskibsbyggeri
Fane Pr. Bergen, Norge
Telegramadr.: Winsenr, Fane Telefon Hop St. 252
Prinbelönnet JubilæiimHudstiliingen 1914
Bygget ialt 65 Fartöier ndtil 750 Tons d w. for Ind- og Udland.
Modtager Bestillinger paa Fisko- og Fangntfartöier
af nyeste oa: mest moderne Type og hvilkensomhelst Störrelse.
Veiftet staar aaben for Leve ing i 1919.
B“)

f
II
ÆFU og HANGIíUOT
í heildsðlu og sirvásölu, íá inenn bezt
i Kaupfélaginu Hekla
á Fyra bdkkn.
GENERAL-AGENTURER
Kon p ignon sr.kes for opretcelse av A«tií selsknb t’l osrer
fgeLe av Enesalpet for Island av »AMERICAN« KASSA
RF.GISTER »AMERICAN« Prisutregnende Vegterfor Butikker,
»AMERICAN« KRON SCALE, s o e automatiske vegter, for
lager og 'abnkker, samt »STAR« Ch' ck Beskytter, Maskirier.
Alt overlegne amerikanske artikler. Godhetsfuldt opgiv even-
tuelt disp k pital, samt ref.
1*1
1
GUSTAV A. RING. Krútiinla (R 0. 26541) M
ALMANAK
handa
íslenzkum íiskimönnum 1919
er komið út
og* íæsb hjá bóksölum.
sókDunum, byrjaði amtmaðurinn, og
lét sem hann hefði ekki heyrt þetta
siðasta.
— Eg skal með ánægju gera það,
ef amtmaðurinn leggur svo fyrir, —
hrópaði róttarskrifarinn.
, — Nei — Dei — nei — þér megið
á engan hátt misskilja mig! Eg átti
að eins við það, að það væri gott að
komast tímanlega til borgarinnar í
þessu hundaveðri,
Béttarskrifarinn drap titlinga. En
það var ákveðið, að hann skyldi
stjórna rannsóknunum það sem eftir
væri dagsins.
Með rauðgrautcum var borið Sherry.
Svo það lagði sig því lfkt sem kvóldroði
yfir andlitin. Og svo var hlegið í
gáska, spjallað og drubkið. Bændurn-
ir einir borðuðu lítið, og dreyptu tor
tryggislega á víninu.
En mitt í mesta gfaumnum sagði
amtmaðurinn upp frá borðum.
Fólkið sá það strax á mörgu, rauð-
leitu andlitunum, sem sáust í glugg-
um og dyrum, að nú mundi máltíð-
inni lokið. Út kom enginn í þetta
vonskuveður.
Eftir að búið var að drekka feaffið
— 38 —
voru borðÍD tekin úr þingstofunni,
og réttarskrifarinn sagði rétt settaD
mjög hátiðlega.
það sópaði af honum í dómara-
sætinu Emhver ráðvendnisbfær hvíldi
yfir vel vöxnu höfði hans með hvílu
hÁrköllunni, og hvöss, ljósgrá aug! a
stungu bæði sakborninga og vitm
Hanr. var viðurkendur hinn fjölhæf-
asti dón.ari. En sinn meginstyrb
átti hann í þvf að yfirheyra Eng-
inn var þvílfbur snillingur og hanrr
að lobka vitnin inn í mis-sagnagildr-
ur. snua orðum þeirra við, fleygja
þeim aftur og fram og haga þeim
þannig, að áður en nokkur vissi af,
var hálfgildingsjátning komin fram
af vörunum. »A þann hátt« — var
hann vanur að segja — »vind og
sannleikann út úr þeim«.
I þag gekb alt með miklum hraða
en virðulega samfc. Malsfærslumenn-
irnir vissu það allir, að aðalatriðið
var að komast að Bælgæt’m — saur
iifnaðarraálinu. þoir glöddu sig fyr-
ir fram, með Bmá olbogaskotum og
leyndardómsfullum augnatillitum. —
þessvegna var fremur fáu lokið til
— 39 —
IVI i n n í s 11 s t i.
viþýðiifél.bókttsafn 'I emplHi&á n kl. 7—w
Á'artitiórHflkrifst. opin d»Hl. 10 lií og 1-B
rfÓRetaskrifstofaD opÍD v d 10—1* og 1—6
nritjaldkerinD Láafásv 5 kl. 10—ISdog 1—5
^n'tsb&nki opinn 10—4.
i t lakotskirkja. Guógpj. 9 og H á lifllgim
i^tahotsapitali f. sjókravitj, 11—1.
bankinn 10—ö. Bnnknati 10—12,
i’.tflookaaafn 12—« og 5—8. Útlán 1—0
hDdflbúnabaríélagaBkriffltofaD opin frá 2—2
10—2 og 4—5.
^ndflsiminn opinn iHKlangt (8—fi) virka doga
lírn iaara io- 8
Lifltasafnib opió A sunnudögum kl. 12—2.
N'4tuútugripauaínib opif •<* „ ianDl1t
PóiithÚ8Íb opib virka 4 10 6 mnnnd 10 -11,
----böggl fdeildin 10 'ð o ' 5-6 v daga.
mábyrgö Islands kl. 1- 5.
órnarráöflskriffltofurnar opnar 10- 4 dagl,
Iflimi Reykjavlkur Pófltb 8 opinn 8—12.
flist.a,,,>ahœliö. Heimsóknartlmi 12—1
• Aöminjaflafnib opih sd., þrd.. fimtd. 1 8.
*»)ób-:k jalasafnib op ð suDnud., þriðjud. og
fimtu taga kl. 4 2.
Þakklæti.
A yfirstandandi vetri mi?ti eg ást-
kæra manninn rrinn, Guðna Hall-
dórsson, frá 4 ungum ö'nu'n og
öðrum mjög erfiðunn kringumstæð-
um. Ei margir urðu til að létta
mér þessa þungu by ði, sem ee hafði
ekki krafta til að bera ein. Meðal
hinna rrörgu,. sem réttu mér hjá par-
hönd, ber fyrst og fremst að nefna
kæ't tengdaforeldra mina H1 ldór
Mignósson og f »n nu S'gurðirdó tur
1 Sjónarhóli, »K/enféla-ið« n Stokks-
eyri og vetkmannafélagið »Bjirni«
a Stokkseyii. Þó eg nefu ekki
fleiri af velgerð imrinnu n minum,
þá kemur þið ekki til if því, að mér
fi inist þeir ekki verðiku da þrð,
heldur er það rtinsins vegna. En
ev er viss um að guð þekkir þá alla.
O lum nefndum og ó ief dum vel-
eiðamönnum mínum þikki eg af
hrærðu hjartr og biö (óðan gnð að
I mna þeim öllum, eftir þv sem mnn
sér hverj im og einum bezt heuta.
StaTdal við Stokkseyri 16 febr. 1919.
Guðfinna Finnsdóttir.
í haust var rrér dregið hvítt
gimbrarlamb með mínu marki: sýlt
hægra, biti fr. vinstra, sem eg ekki
1. Réttar eigandi getur vi'j ð and-
vi ðis þess, borgað áfallinn kostnað
og samið við mig um markið.
Klængseli i Fióa 25. j n. 1919.
H dldór Einarsson.
Uld - og SkiTid - Agent
Et udenlandsk Firma söger en med
U d- og Ski 'dbrai cien fo trolig
AgeDt, :.om har Fo bindelse med
lörste I idköbskilder. Korre--pondince
ónskes pia Dinsk eller Eugelsk Bil-
let mrk. „Ageuta modtager dette
Blads Exped.
fulls, en þvl mðira um málafreatanir
og þær allar auðsóttar.
Loks kom að því.
Dymar atóðu opnar út á falað.
Múgur og margmenni safnaðist sam-
an úti fyrir þeim, og alla leið inn á
gólf í þingstofunni.
Nú byrjaði uð gufu upp úr votu
vaðmáliuu, þegar það bom í hifcann.
Andrúmsloftið varð þungt og bláleitt,
og þéttir dropar runnu niður glugga-
rúðurnar. Frammi í ganginmn stóð
8á súreygði í mestu þyrpingunm'.
Haun var svo lár, að haun gat ebk-
ert séð. En hann gleypti hverb orð
án þe8s að skilja hið minsta.
þegar réttarskrifarinn heyrði nafn
sakbornings, spurði hann:
— Njedel — hvaða nafn er það?
— það er sama og Níels —skaufc
Tofts inn í. Hann var jafnan á
takteini. Uppi á heiðarbæjunum
segja menn ætfð Njedel fyrir Nfels.
— Já — rétt er það? En nú er«
um við ekki uppi á heiði. þessvegna
heitir maDntetrið Níela. — Hvað
meira,
Vatnamór.
Vatnamór
— át
40 —
réttarsbrifar-